Έχω αρκετές φορές αναφερθεί στην περίφημη ουρολογική μελέτη του 2003, της οποίας τα επαναστατικά πορίσματα ανέτρεψαν σε μεγάλο βαθμό την κλασσική ως τότε θεώρηση για το τι είναι και τι προκαλεί την χρόνια προστατίτιδα / χρόνιο πυελικό άλγος. Το κυριότερο και πιο εκπληκτικό πόρισμα ήταν πως
ασθενείς με χρόνια προστατίτιδα και υγιείς άνδρες βρέθηκαν να έμφανίζουν μικρόβια στις καλλιέργειες σε ίδια ποσοστά (περίπου 8% είχαν κάποιο ουροπαθογόνο ενώ περίπου 70% είχαν κάποιο μη ουροπαθογόνο ). Με άλλα λόγια
ανατράπηκε ο παλαιότερος λογικός συσχετισμός μικρόβια = χρόνια προστατίτιδα.
Εάν κάποιος ενδιαφέρεται να διαβάσει ολόκληρη την μελέτη στα αγγλικά, μπορεί να την βρει στο site του αμερικάνικου
Journal of Urology της Αμερικάνικης Ουρολογικής Εταιρείας. Ο τίτλος είναι "LEUKOCYTES AND BACTERIA IN MEN WITH CHRONIC PROSTATITIS / CHRONIC PELVIC PAIN SYNDROME COMPARED TO ASYMPTOMATIC CONTROLS" (Λευκοκύτταρα και βακτήρια σε ασθενείς με χρόνια προστατίτιδα / συνδρομο χρόνιου πυελικού άλγους σε σύγκριση με ασυμπτωματική ομάδα ελέγχου). Η μελέτη έγινε με τη συνεργασία των ουρολογικών τμημάτων του πανεπιστημίου Queen, του νοσοκομείου Kingston, του πανεπιστημίου του Maryland, του πανεπιστημίου Northwestern και του πανεπιστημίου της Pennsylvania (ΗΠΑ και Καναδάς).
Για να την κατεβάσει κανείς σε μορφή PDF θα πρέπει να την αγοράσει, όπως και οποιοδήποτε άλλο άρθρο, έναντι $30 (αυτή τη στιγμή). Διαφορετικά μπορεί να δει μια σύντομη περίληψη. Προσωπικά την έχω αγοράσει και θα ήθελα να παραθέσω εδώ μερικά βασικά σημεία. Κατ'αρχάς το πιο σημαντικό, ο πίνακας με τις συχνότητες που εμφανίστηκαν συγκεκριμένα βακτήρια στις καλλιέργειες ανδρών με προστατίτιδα και σε υγιείς άνδρες. Οι καλλιέργεις έγιναν σε 4 δείγματα κατά Stamey-Meares (προστατικό υγρό και 3 δείγματα ούρων) συν σπέρμα για
5 ημέρες.Όπως βλέπετε οι διαφορές στατιστικά είναι μη σημαντικές και σημαίνουν ότι
η παρουσία τέτοιων βακτηριδίων από μόνη της δεν επαρκεί για να εξηγήσει τα συμπτώματα χρόνιας προστατίτιδας / χρόνιου πυελικού άλγους.
ΣΕ ΠΟΣΟΣΤΟ ΑΣΘΕΝΩΝ ΣΕ ΠΟΣΟΣΤΟ ΥΓΙΩΝ
ΟΥΡΟΠΑΘΟΓΟΝΑ Escherichia coli 1,5% 2,5%
Klebsiella 0,4% 0,0%
Pseudomonas 0,2% 1,7%
Proteus 1 0,2% 0,8%
Staphylococcus aureus 1,1% 0,8%
Enterococcus faecalis 4,5% 2,5%
ΣΥΝΟΛΟ ΟΥΡΟΠΑΘΟΓΟΝΩΝ 8,0% 8,3%ΜΗ ΟΥΡΟΠΑΘΟΓΟΝΑ Staphylococcus epidermidis 13,6% 14,1%
Staphylococcus άλλος 36,1% 34,7%
Streptococcus viridans 9,1% 9,9%
Staphylococcus hemolyticus 5,6% 4,1%
Streptococcus άλλος 9,9% 16,5%
Corynebacterium 20,7% 32,3%
Άλλο 13,0% 9,9%
ΣΥΝΟΛΟ ΜΗ ΟΥΡΟΠΑΘΟΓΟΝΩΝ 66,5% 73,6%ΣΥΝΟΛΟ ΚΑΠΟΙΟΥ ΒΑΚΤΗΡΙΟΥ (ΟΥΡΟ-
ΠΑΘΟΓΟΝΟΥ ή ΜΗ) 70,0% 76,0% Δεύτερον, σχετικά με τα λευκοκύτταρα που υποψιάζουν για την παρουσία φλεγμονής: βρέθηκε στατιστικά σημαντικός μεγαλύτερος αριθμός στα δείγματα Stamey-Meares ασθενών με συμπτώματα έναντι υγιών ασθενών, αλλά όχι στα δείγματα σπέρματος. Ωστόσο και δεδομένου ότι η ιατρική δεν έχει σαφές όριο για το πόσα λευκοκύτταρα ανά οπτικό πεδίο συνιστούν φλεγμονή, χρησιμοποιώντας το σύνηθες όριο των 5 κυττάρων για την ανακήρυξη ύπαρξης φλεγμονής, 50% των ασθενών και 40% των υγιών θα χαρακτηρίζονταν ως έχοντες φλεγμονή. Αλλάζοντας το όριο σε ένα πιο αυστηρό 10 κύτταρα, τα ποσοστά θα άλλαζαν σε 32% των ασθενών και 20% των υγιών. Το συμπέρασμα είναι ότι
τα συμπτώματα της χρόνιας προστατίτιδας / χρόνιου πυελικού άλγους στις περισσότερες περιπτώσεις δεν θα συνοδεύονται από μικροβιολογικά ευρήματα φλεγμονής. 