Τωρα που το σκέφτομαι, ασφαλώς έχεις δίκιο για το detol. Θσ πάρω μωρομάντηλα protherm. Πράγματι βοήθησες, να 'σαι καλά

Το προβλημα που μου έχει μείνει είναι ότι έχω από τον Μάιο σπυράκια στη βάλανο του πέους (κεφαλάκι). Άρχισαν με αντιβίωση που έπαιρνα για κρύωμα και είχαν και κνησμό.
Είχα αναφέρει μετά τις άφθονες αντιβιώσεις που πήρα όταν ήμουν ασθενής παρουσίασα μύκητες δέρματος. Ειχα και ευαισθησία και στα 18 όταν πήρα 20 μέρες αντιβίωση είχα παρουσιάσει τους ίδιους μύκητες. Οπότε μετα τους νέους μύκητες πλενόμουν συνέχεια με fungoral shampoo, εκτός όμως την βάλανο γιατί φοβόμουν μην κάνει αλλεργία.
Λάθος, οπότε έβγαλα τα σπυράκια όταν πήρα αντιβίωση το Μάιο. Μου είπε ο δερματολόγος μύκητες και πράγματι υποχώρησαν με αντιμυκητιασικη κρέμα. Όμως ποτέ δεν φύγαν, δεν έχω συμπτώματα, πήρα και χάπια αντιμυκητιασικά και τίποτε. Έχω ασυμπτωματικά σπυράκια στη βάλανο που φαίνονται μόνο όταν το πεος είναι σε στύση. Μάλιστα γίνονται λιγότερο ορατά με αντιμυκητιασικές κρέμες αλλά ποτέ δε φεύγουν.
Εσεις έχετε παρουσιάσει κάτι παρόμοιο;

Τελικά έχω από μόνος μου βελτιωθεί σημαντικά. Μόνο προσέχω να μην κάθομαι σε καρέκλες που με ενοχλούν, ή όταν το διαπιστώσω σηκώνομαι. Άρα για πάντα θα υπάρχει ευαισθησία. Τελικά μετακόμισα και μια βλαμμένη καρέκλα μου έκανε τις νέες ενοχλήσεις.
Στο βελονισμό που είχα πάει, μου είπε ότι θεραπεύει την εθνική ομάδα ποδηλασίας για χρόνιο πυελικό άλγος! Για αυτόν μετά από τόσους που έχει δει, το ποδήλατο σίγουρα κάνει κακό στούς άνδρες. Είχα δει και σχετική αναφορά στο φόρουμ ποδηλασίας από έναν που έπαθε προστατίτιδα που έγινε χρόνια έπειτα. Συμπεραίνω ότι και η μοτοσυκλέτα θα κάνει κακό.
Επίσης όταν ήμουν μικρός έκανα μετά μανίας ποδήλατο και μάλιστα πάντα καθισμένος στην σέλα. Όταν πρωτοπαρουσίασα προστατίτιδα, μετά ύποπτο στοματικό, ήδη είχα στον υπέρηχο αποτιτανώσεις. Από στοματικό μπορείς να πάθεις προστατίτιδα από κοινά μικρόβια και χλαμύδια. Μια και πρωτα είχα ουρηθρίτιδα με λίγο πράσινο υγρό, συμπέρανα χλαμύδια. Άρα μετα από στοματικό να πλένεστε ή με πανάκι detol να καθαρίζεστε και να ουρείτε μετά το σεξ.

Για γονόκοκκο έκανες εξετάσεις; γιατί εάν δεν το ζητήσεις ειδικά στην καλλιέργεια σπέρματος δεν σου κάνουν.
Το υγρό που βγαίνει προς τα εξω θα πρέπει να κάνεις καλλιέργεια.
Στη θέση σου θα έκανα αυτό και σπέρμα για κοινά, γονόκοκκο (το σωστο είναι μοριακή μέθοδο ανίχνευσης στα παραπάνω και στα ούρα και γίνεται Αμερική, αλλα εδώ δεν έχουν έλθει). Εξέταση επίσης των παραπάνω υλικών με μοριακή μέθοδο για χλαμύδια

Παντως στις κατευθυντήριες οδηγίες της Αμερικής δεν υπάρχει κάτι τέτοιο. Έχει γίνει στο παρελθόν και δεν έχουν δει σημαντικά αποτελέσματα.  Μην ασχολείσαι με αυτό

Παράθεση από: Smith στις 05 Σεπτεμβρίου, 2013, 10:32:01 ΠΜ
Λοιπόν επειδή η γνώμη μου ειναι ότι πέφτει υπερβολική πίεση εδώ μέσα και συμμετεχουν μόνο 4-5 άτομα που κι αυτά ειναι δυσκολο να εκφραστούν χωρίς να τους αποπάρει κάποιος, εμένα το όλο θέμα εδώ μου βρωμάει. Εκτος αν νομιζετε οτι όλοι που μας διαβαζουν εχουν χρόνια κατάσταση και όλοι εχουν κανει σωστα τις μικροβιακες εξετασεις και εχουν και πτυχια ιατρικής πριν διαβασουν εδώ.

Σα να "πρέπει" όλοι να εχουν το ιδιο που εχουν-ειχαν 2-3 άτομα εδώ μέσα. Περίεργο τουλάχιστον.

Aυτή ειναι η γνώμη μου.

Τώρα υπάρχει περίπτωση να πέσουν πάλι βρισίδια και ειρωνίες και αστυνομικά δαιμόνια. Αυτό απλά θα ενισχύσει τη γνώμη μου.

Εάν παραστεί ανάγκη πληροφόρησης νέα θα τα ξαναπούμε, πράγμα που δεν ειναι το πιο πιθανό. Περαστικά.

Εγώ το είπα από την αρχή ότι είσαι ο pk και κρίμα αλλά εκτελείς διατεταγμένη υπηρεσία.

Δυστυχώς για να τεκμηριωθεί η ομοιοπαθητική χρειάζεται μεθοδολογία διπλής τυφλής μελέτης. Όμως η ομοιοπαθητική για την ίδια ασθένεια σε διαφορετικούς ανθρώπους δίνει διαφορετικά φάρμακα. Οπότε δύσκολα τεκμηριώνεται. Όμως τώρα τελευταία υπάρχουν εργασίες που λαμβάνουν υπόψη όλα αυτά και δείχνουν αποτελέσματα. Όμως πάντα κουτσαίνουν στην διπλή-τυφλή και έτσι πάντα θα υπάρχει πρόβλημα. Όμως είναι πολλή αναγνωρισμένη στην Ευρώπη με νοσοκομεία στην Αγγλία, Ιταλία, Γερμανία.
Κάνει καλό μόνο στα ψυχολογικά άγχος και κα. Αυτό με την προϋπόθεση να πας στον καλύτερο που υπάρχει στην Ελλάδα. Αν πας σε ένα της σειράς ή ακόμα χειρότερα σε εμένα, που δεν έχω το ακριβό πρόγραμμα του υπολογιστή δε θα κάνεις τίποτε.
Συμφωνώ όμως απόλυτα ότι για την περίπτωσή μας δεν κάνει σπουδαία πράγματα και να τα φυλάξουν τα λεφτά να τα δώσουν αλλού.
Πάντως επειδή είναι δύσκολη με λίγα αποτελέσματα, την εγκατέλειψα μια και βρήκα το δρόμο μου στην κλασική ιατρική. Κρίμα τα χρήματα αυτά των τεσσάρων χρόνων έπρεπε να τα δώσω για βελονισμό, που και εύκολος είναι και πιο ορατά αποτελέσματα έχει!
Ο Βελονισμός εμένα με ανακουφίζει για το χρόνιο πυελικό άλγος

Η βιοιατρικη στη Μιχαλακοπούλου είναι καλή. Δεν είναι όλες καλές σε όλα τα προάστια

Παράθεση από: KASABIAN στις 26 Απριλίου, 2013, 12:30:54 ΜΜ
επειδη ειχα μυικους πονους σε ολο το σωμα σαν να ειχα κανει βαρη και μαλιστα κι οι μυες μου φουσκωναν,μου εκανε παντου και πιο πολυ στον αυχενα που ακουγα σαν να ξεκολαγανε πετρες απο τα αλατα και στον ανω κορμο που μου μαλακωσε την πανοπλια.
ειχα κανει 5 φορες για 200ευρω συνολο.τωρα με την κριση θα της πω 150 για 5 φορες αλλα δεν ξερω που να της πω να μου κανει γιατι ειναι 60 χρονων και ξιλοντρεπομαι.μαλλον γυρω γυρω-περιφερειακα.
εγω εχω υπερτροφια και η κυστη κραταει πολλα ουρα και μαλλον χρειαζομαι εγχειρηση.
εχω ομως και αρκετα συμπτωματα προστατιτιδας-οχι μπαλακια κλπ.

Πόσο χρονών είσαι; Εαν εισαι πάνω από 60 μπορεις ίσως να συζητήσεις την προστατεκτομή, αλλά και τότε δεν είναι σίγουρο ότι θα βοηθηθείς (υπάρχει μεγάλη πιθανότητα επιδεινωσης). Εάν είσαι μικρότερος, που είναι το πιο πιθανο, η εγχείρηση θα σε καταστρέψει. Οι πόνοι θα επιδεινωθούν και δε θα βγαίνει το σπέρμα εξω, γιατι ο προστάτης είναι βαλβίδα. Σε όλες τις περιπτώσεις στη θέση σου θα έπαιρνα xatral ( a1-blocker έχω και δημοσίευση, το χρησιμοποιούν και στη χρόνια προστατίτιδα). Άλλαξε ουρολόγο θα στο πει και αυτός, λίγο καλός μόνο να είναι.
Φαίδωνα, καταπληκτική η δημοσίευση. Κοσμείς το φόρουμ και μας έχεις σώσει!!!

Δεν υπάρχει όριο. Εξαρτάται από τον κάθε οργανισμό. Όταν παρουσιάσεις τενοντίτιδα, κανονικά θα έπρεπε να αλλάξεις αντιβίωση

Κάνω ομοιοπαθητική μια ζωή. Πιο πολύ από μόνος μου αφού την είχα σπουδάσει 4 χρόνια. Βέβαια δεν είμαι και τόσο καλός, γιατί το αρχικό φάρμακο πηγαίνω και βγάζει άλλος.
Ψυχοσωματικά θα σε βοηθήσει. Για το νευρομυικό πόνο όμως μην περιμένεις πολλά. Απο το ολότελα πάντως καλό είναι

Acute bacterial prostatitis
Antimicrobial therapy — A variety of antimicrobials may be used for the treatment of acute prostatitis, which should be treated empirically pending culture results. Data on the treatment of acute prostatitis are limited, and there are no comparative trials evaluating the optimal antimicrobial choice. Thus, recommendations for empiric therapy are based on the likelihood of the infecting organism. Although not all antibiotics can penetrate into prostatic tissue, the presence of acute inflammation generally allows entry of drugs that would not otherwise achieve therapeutic levels. (See "Chronic bacterial prostatitis", section on 'Antimicrobial penetration into prostatic tissue'.)
Empiric antibiotic therapy should adequately treat gram-negative organisms unless a urine Gram stain is available and suggests an alternate bacterial cause. For patients with acute prostatitis who can take oral medications, we suggest trimethoprim-sulfamethoxazole (one double-strength tab orally every 12 hours) or a fluoroquinolone (ciprofloxacin 500 mg orally every 12 hours or levofloxacin 500 mg orally once daily) as empiric therapy. We typically choose one of these antimicrobial agents because they achieve high levels in prostatic tissue. Although this may not be an issue in the acute setting, where prostatic inflammation allows penetration of a broader range of antibiotics, the ability of an antibiotic to penetrate prostate tissue is thought to be important during prolonged therapy, while inflammation is resolving [27]. The choice between these should take into account patient tolerance and regional patterns of Enterobacteriaceae drug resistance. (See "Acute uncomplicated cystitis and pyelonephritis in women", section on 'Antimicrobial resistance'.)
Some patients with acute bacterial prostatitis may need to be hospitalized for parenteral antibiotic therapy if they cannot tolerate oral medication, demonstrate signs of severe sepsis, or have bacteremia. In such cases, intravenous levofloxacin or ciprofloxacin may be given with or without an aminoglycoside (gentamicin or tobramycin 5 mg/kg daily, if the creatinine clearance is normal). An intravenous beta-lactam with activity against Enterobacteriaceae with or without an aminoglycoside is an alternate initial regimen for hospitalized patients. The choice between these should take into account patient tolerance and regional patterns of Enterobacteriaceae drug resistance.
Empiric treatment with an intravenous carbapenem or broad-spectrum penicillin or cephalosporin (with or without gentamicin) pending culture and sensitivity data is appropriate for patients who develop nosocomial prostatitis (eg, following a procedure for which they received a prophylactic fluoroquinolone) or who have a history of infections with drug-resistant pathogens, because of the increased risk of infection with a quinolone-resistant organism.
If available, a Gram stain of the urine can be helpful to further guide the empiric antibiotic choice:
   Patients with gram-negative rods on urine Gram stain should be treated as above.
   Gram-positive cocci in chains usually indicate enterococcal infection, which can be treated with amoxicillin (500 mg orally every eight hours) or ampicillin (2 g intravenous every six hours) if parenteral therapy is indicated. Of note, these regimens are not active against most Enterococcus faecium or other ampicillin-resistant strains. (See "Treatment of enterococcal infections", section on 'Approach to resistant strains'.)
   Gram-positive cocci in clusters are most often due to Staphylococcus aureus or coagulase-negative staphylococci (eg, S. epidermidis or S. saprophyticus). Effective oral antibiotics for strains that are not methicillin-resistant include cephalosporins (eg, cephalexin 500 mg orally every six hours) or penicillinase-resistant penicillins (eg, dicloxacillin 500 mg orally every six hours). Choices for parenteral therapy include cefazolin (1 g intravenous every eight hours) or nafcillin (2 g intravenous every four to six hours). If there are risk factors for, or a history of methicillin-resistant S. aureus, vancomycin (15 to 20 mg/kg/dose every 8 to 12 hours, not to exceed 2 g per dose) can be used. (See "Epidemiology of methicillin-resistant Staphylococcus aureus infection in adults", section on 'Risk factors'.)
Further changes to the empiric antibiotic regimen can be made based on susceptibility data of the isolated organism and clinical response. Of note, although nitrofurantoin is commonly used for lower urinary tract infections in women, we avoid this agent in men with prostatitis because of concern about poor tissue penetration and risk of adverse effects from prolonged use.
Duration of therapy — Patients initiated on parenteral antibiotics can be switched to oral antibiotics, if drug susceptibility and patient tolerance allow, 24 to 48 hours following improvement in fever and clinical symptoms. Antibiotics should be administered for six weeks to ensure eradication of the infection [28].
Clinical data on the duration of treatment for acute bacterial prostatitis are limited. We favor prolonged therapy because of limited antimicrobial penetration into the prostate and the development of protected microcolonies deep within the inflamed gland that may be difficult to reach with antimicrobials.

Μήπως πολλοί θα προτιμήσουν να στολίσει τις φαβορίτες με τις τρίχες από το βαζάκι;

 Mε vibramycin βελτιώθηκα. Ενα καθε 12 ωρες για ενα μήνα τουλαχιστον. Προτιμότερες 6 τουλάχιστον εβδομάδες. Παμφηνο και οχι βαρυ στο στομάχι. Βέβαια έκανα και δονήσεις. Τα λεω στο ιστορικό μου.
Επειδή είναι πολύ φθηνό δε το βρίσκεις εύκολα. Να πας απο δικό σου φαρμακοποιό να το παραγγέλνει κάθε ημέρα για εσένα μέχρι να έχεις τα κουτάκια που χρειαζεσαι τουλάχιστο για ένα μήνα.
Πράγματι τα έχουν υποτιμήσει. Μάλιστα στην Αμερική πολλοί αμφισβητούν την ικανότητά τους να προκαλέσουν προστατίτιδα. Εμένα όμως ήταν μόνο αυτά που μου την έκαναν τη δουλειά

Παράθεση από: markelos στις 15 Αυγούστου, 2013, 11:42:41 ΜΜ
Πριν χρόνια ειχα πάει να βρω τον Δαικο και με εστειλαν σε εναν άλλο αναπληρωτη καθηγηταρα σχετικά νεαρο σε ηλικια  και άκουσα μια απο τα ιδια. Πιπες και μαλακίες στο τετραγωνο.Δεν του έκαναν οι εξετασεις που ειχα κάνει 1 μηνα πριν και ηθελέ να ξανακάνω απο την αρχη. Και βεβαια ολα αρνητικα και μου εδωσε στα τυφλά αντιβίωση και για πρώτη φορα omnic tocas.ΜΑΛΑΚΙΕΣ!!!!

Δεν έχω προσωπική εμπειρία. Πάντως έχει καλό όνομα, αλλά άμα πηγαίνεις στους βοηθούς του, άστα. Απλά δεν μου άρεσε που του είπαν ότι δεν περνάνε οι λακτάμες στον προστάτη για αυτό σκέφτηκα μήπως να  απευθυνθεί αλλού. Απο τη Γιαμαρέλλου είχα καλές εντυπώσεις. Γενικά είναι μια ασθένεια που δεν την ξέρουν, άσε και όλα σωστά να τα κάνεις μπορεί να αποτύχει η θεραπεία γιατί ο προστάτης δεν αποστειρώνεται εύκολα. Θα μου πεις άμα τα κάνω και λάθος φαντάσου τα αποτελέσματα