Πολύ επικίνδυνο εάν ισχύει ότι χρησιμοποιεί κάποιος το ίδιο βαζάκι σε όλους. Μπορείς να κόλλησης οποιοδήποτε ιό ακόμα και τον πιο επικίνδυνο!
Επίσης διάβασα το βιογραφικό του εν λόγω και δεν λέει που τελείωσε τη σχολή του. Άρα τελείωσε σε ανατολικού μπλοκ κράτος, αλλιώς δεν είχε λόγο να μην το αναφέρει.

Κοτριμοξαζόλη είναι το bactimel που είσαι αλλεργικός. Απεναντίας οι β λακταμες απορροφώνται άριστα στον προστάτη, το έχω διαβάσει στο uptodate. Άρα augmentin άνετα θα έπαιρνα.
Κανελλοπούλου λέγεται διάδοχος της Γιαμαρελλου. Θα έχει ιδιωτικό ή απογευματινά ιατρεία στα Αττικό. Πάρε τηλέφωνο στο Αττικό και ρώτα. Επίσης η Ελένη Γιαμαρελου είχε ιατρείο 2103628704 Κολωνάκι,  και στο Υγεία, το έκλεισε?
Μπερδεύτηκα με την Αντωνοπούλου που σου έλεγα λάθος
Γ Πετρίκκος καθηγητής Αττικό, Δάϊκος αναπληρωτής καθηγητής στο Λαϊκό είναι μεγάλα ονόματα, εάν δεν βρεις τη Γιαμαρέλλου. Μόνο ρώτα πόσο έχει η επίσκεψη πριν πας. Σίγουρα θα σου επιβεβαιώσουν ότι οι β λακτάμες κάνουν άριστες συγκεντρώσεις στον προστάτη

είναι άλλη κατηγορία από τις κινολόνες για αυτό σου την είπα. Τελικά που ήταν ευαίσθητος αυτός ο εντερόκοκκος;

Αμα δεν πονας θα μπορουσες να περιμενεις χωρις αντιβιωση για νεα καλλιεργεια. Επισης δεν μας ειπες πήρες την καλλιέργεια σπέρματος με απόλυτη καθαριότητα? Ουρησες αμέσως πριν δώσεις την καλλιέργεια, πλύθηκες έστω στο πεος τοπικα? Στην καλλιεργεια ο εντερόκοκκος ειναι ευαισθητος στην κοτριμοξαζόλη (τριμεθοπρίμη-σουλφαμεθοξαζόλη)?

Πονάω λίγο από τότε που σας είπα. Τουλάχιστον δεν επιδεινώθηκα. Άλλες φορές πάω λίγο προς το καλύτερο. Γενικά είναι μια ενόχληση.
Όλα ξεκίνησαν επειδή καθόμουν σε άβολη καρέκλα και ενώ πόναγε η λεκάνη μου και όχι η περιοχή του προστάτη, εξακολουθούσα να κάθομαι. Τελικά πόνεσε και με τον τύπο της προστατίτιδας, όμως το σπέρμα μου είναι κάτασπρο και γυαλιστερό το προστατικό υγρό διαυγέστατο (όταν την έπαθα ήταν κίτρινα). Τα ούρα μου σαν κρύσταλλο διαυγή (αν και διαυγή ήταν και όταν αρρώστησα). Εξέταση σπέρματος μοριακή για χλαμύδια αρνητική (μόνο αυτή έκανα γιατί αυτή ήταν πάντα ο τρόμος μου). Έτσι σταμάτησα τις εξετάσεις, βαρέθηκα να ψάχνομαι πια. Μάλλον είναι νευρομυικός πόνος και καλυτέρευσε με μια συνεδρία βελονισμού και καθημερινή φραπελια. Έκοψα τσάγια, καφέδες, καυτερά ξανα. Όμως δεν υφέθη πλήρως όπως προ μηνών. Τώρα μόλις πονάει η λεκάνη μου σε άβολη καρέκλα, σηκώνομαι αμέσως και πιθανά έτσι βελτιώθηκα. Έβαλα να καθήσω το μαξιλαράκι λαιμού που χρησιμοποιούν στο αεροπλάνο (το φουσκωτό που είπε ο Λουκάς) αλλά δεν με βολεύει με τίποτε. Μάλλον θα είναι τα ήπια ενοχλήματα που θα μου μείνουν για πάντα.

Πράγματι προκαλεί στείρωση ο γονόκοκκος ή τα χλαμύδια και είναι σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα για αυτό λέγονται αφροδίσια. Το άλλο είναι η σύφιλη που κάνει έλκος ΄στο πέος επίμονο (ή στο στόμα μετά από στοματικό σε μολυσμένη γυναίκα) και η εξέταση γίνεται στο αίμα και ονομάζεται VDRL

Το tabrin τόσο διάστημα πιθανότατα να  σου κάνει τενοντίτιδα, πάνω από τρεις μήνες αντιβίωση πουθενά δεν έχω διαβάσει. Επίσης τα χλαμύδια γρήγορα γίνονται ανθεκτικά στις κινολόνες. Τα έχω γράψει πολλές φορές. Απλά δημοσίως δεν θέλω να δίνω εξατομικευμένες συμβουλές, γιατί δεν είμαι ουρολόγος, αλλά και να ήμουν πάλι δεν έπρεπε. Μήπως να πήγαινες σε λοιμωξιολόγο; Γιαμαρέλου, Αντωνοπούλου; Μόνο πες τους ότι το vibramycin εαν το παραγγείλεις στα φαρμακεία το βρίσκεις.

Τέλος πάντων έμπλεξες και με τον εντερόκοκκο και πιθανά να είναι επιμόλυνση. Εάν είναι αληθινός τότε αντί να σου δώσει ciproxin και vibramycin ταυτοχρονα,  που πήρα εγώ και είναι καλύτερο, σου δίνει tabrin για να πιάσει και τα δύο. Δοκίμασέ το 15 μέρες και εάν δεν δεις διαφορά, πήγαινε σε λοιμωξιολόγο που πήγα και εγώ και θα σου δώσει τα ίδια με εμένα. Βέβαια με τα δύο μαζί που πήρα εγώ στον πρώτο μήνα παρουσιάσα μύκητες δερματος γεννητικών οργάνων, έπρεπε να πλένομαι με fungoral shampoo όπως έχω ξαναγράψει στην αρχή

Σε όλες τις μοριακές μπορεί να ανιχνευθούν νεκρά κύτταρα. Όμως δεν υπάρχουν στον προστάτη σε τεράστια ποσότητα και για αυτό λάθος δεν δείχνει αφού μάλιστα λέει η βιβλιογραφία 98% ειδικότητα. Δηλαδή όταν δείχνει θετικό κατά 98% είναι θετικό. Το γράφουν και στο χαρτί της απάντησης 98% ευαισθησία και ειδικότητα.
Εάν μπαίνει ή δεν μπαίνει στα κύτταρα δεν ενδιαφέρει κανένα. Δεν έπρεπε να παρουσιάζεται στον προστάτη

Τα χλαμυδια πρέπει να εξοντωθούν οπωσδήποτε, οποιοδήποτε μικρόβιο δεν πρέπει να υπάρχει στον προστάτη γιατί είναι περιοχή που δεν υπάρχουν μικρόβια φυσιολογικά. Έτσι και έχεις μικρόβιο θα πονάς. 6 εβδομάδες vibramycin ή zithromax λέει η βιβλιογραφία που έχω αναρτήσει και μπορείς να την δεις στο αντίστοιχο νήμα των συνδέσμων. Αυτό θα έκανα εγώ.
Τώρα για το φίλο σου μπορεί να είχε κάποιο πρόβλημα το αντιδραστήριο της μοριακής μεθόδου. Είναι πολύ πιο ευαίσθητη η μοριακή μέθοδος από την καλλιέργεια σύμφωνα με την βιβλιογραφία. Πάντως λογικό μου φαίνεται και αυτό που λες να παγιδεύεται σε ορισμένες περιοχές και άλλοτε να φαίνεται και άλλοτε όχι.

Παράθεση από: Hyper Ban στις 10 Αυγούστου, 2013, 08:25:51 ΜΜ

Παράθεση από: aaa στις 10 Αυγούστου, 2013, 08:20:03 ΜΜ
Πάντως από ό,τι διάβασα δεν τρελαίνονται για καλλιέργειες προστατικού υγρού και σπέρματος στην χρόνια προστατίτιδα (ζητούν ευτυχώς σίγουρα γενική και κ/α ούρων), γιατί είναι συγκεκριμένα τα μικρόβια που την κάνουν. Gram αρνητικά λέγεται η κατηγορία τους και καταστρέφονται με κινολόνες: ciproxin, tavanic prixina (το πιο ισχυρό) ή κοτριμοξαζόλη: bactrimel πάμφθηνο καλό και χωρίς τενοντίτιδες.
Τώρα για τα χλαμύδια κάνουν μοριακή μέθοδο ούρων πριν ξεκινήσουν την αντιβίωση, οπότε την αποκλείουν εφόσον υπάρχουν αρχικά συμπτώματα ουρηθρήτιδας. Πιστεύω ότι η pcr σπέρματος για χλαμύδια θα πρέπει να κάνει δουλειά

Αρα ,αυτο που θα ζητήσω είναι εξέταση gram (-) και pcr χλαμυδίων ;

Η καλλιέργεια σπέρματος θα τη ζητούσα ως κ/α για κοινά μικρόβια. Συμπεριλαμβάνει gram αρνητικά και θετικά, ψευδομονάδα. Είναι η βασική κ/α που γίνεται πάντα και παντού. Φυσικά εάν βγει μικρόβιο θα προχωρήσουν σε αντιβιογραμμα (πάντα γίνεται αλλά θα το έλεγα να το σιγουρεψω)
Επίσης pcr σπέρματος για χλαμύδια θα έκανα.Η μοριακή μέθοδος είναι το ίδιο με την pcr
Γενική και κ/α ούρων. Αυτά θα έκανα εάν ήμουν στη θέση σου

Μήπως όμως αφού έχεις το wand και δεν πονάς να κάνεις το τεστ με τα τέσσερα ποτήρια που αναφέρεται στην βιβλιογραφία; Ρώτα όμως εάν κάνουν μοριακή για χλαμύδια στα ούρα. Αλλιώς αμέσως μετά θα δώσεις σπέρμα. Εάν πήγαινα στο εργαστήριο να δώσω το δείγμα, θα έπλενα το πέος τοπικά πριν την λήψη των δειγμάτων στον νεροχύτη. Μπατονέτες δεν θα έβαζα με τίποτε

τα χλαμύδια όπου και εάν βρεθούν είναι σίγουρα και όχι επιμόλυνση. Απλώς δεν βρίσκονται εύκολα στις ειδικές καλλιέργειες, ενώ ανευρίσκονται εάν υπάρχουν σε ποσοστό 98% στην pcr (ευαισθησία). Αντιβιόγραμμα για χλαμύδια δεν γίνεται.
Και εγώ ό,τι διαβάζω λέω και ό,τι θα έκανα στη θέση σας, χωρίς να δίνω εντολές

Παράθεση από: Phaethon στις 08 Αυγούστου, 2013, 12:15:05 ΠΜ

Παράθεση από: Smith στις 07 Αυγούστου, 2013, 10:40:03 ΠΜ
Για παράδειγμα, ένα παιδί που πλακωθηκατε εδώ απ ότι κατάλαβα, είχα δει σ ενα μήνυμά του ακριβώς τις εξετάσεις που μου ειπε και ο γιατρός μου ως απαραίτητες.  Εξεταση σπέρματος για κοινά μικρόβια και pcr για γονοκκοκο, χλαμύδια, τριχομονάδες, μύκητες, ουρεάπλασμα, μυκόπλασμα, ψευδομονάδες.Δε μπορώ τώρα να βρω το post του παιδιού αλλά τελοςπάντων είναι έτσι. Ό,τι εγραψε αυτός στο μήνυμα μου έγραψε και ο ουρολόγος μου και να κάνω.

φοβερή σύμπτωση...

Η γνώμη μου είναι από αυτά που διάβασα εγώ θα έκανα σπέρματος για κοινά (σε αυτά αυτόματα συμπεριλαμβάνεται η ψευδομονάδα). Επίσης θα έκανα Μοριακή για χλαμύδια
Μοριακή για γονόκοκκο: δεν διάβασα πουθενά τον γονόκοκκο ως αίτιο προστατίτιδας
Τριχομονάδες και μύκητες όχι πουθενά επίσης ως αίτιο προστατίτιδας
Ουρεόπλασμα και μυκόπλασμα επίσης δεν αναφέρονται και σας τα έχω συμπυκνωμένα παραπάνω (αν και εγώ αυτά τα δύο, μια φορά θα σκεφτόμουν να τα κάνω, γαιτί δεν είναι σίγουροι εντελώς τι προκαλούν)
Πάντως παραπάνω εξετάσεις μόνο στην τσέπη πειράζουν (για αυτό δεν συστήνονται στις ΗΠΑ) αλλιώς κακό δεν κάνουν με τίποτε!

Πάντως από ό,τι διάβασα δεν τρελαίνονται για καλλιέργειες προστατικού υγρού και σπέρματος στην χρόνια προστατίτιδα (ζητούν ευτυχώς σίγουρα γενική και κ/α ούρων), γιατί είναι συγκεκριμένα τα μικρόβια που την κάνουν. Gram αρνητικά λέγεται η κατηγορία τους και καταστρέφονται με κινολόνες: ciproxin, tavanic prixina (το πιο ισχυρό) ή κοτριμοξαζόλη: bactrimel πάμφθηνο καλό και χωρίς τενοντίτιδες.
Τώρα για τα χλαμύδια κάνουν μοριακή μέθοδο ούρων πριν ξεκινήσουν την αντιβίωση, οπότε την αποκλείουν εφόσον υπάρχουν αρχικά συμπτώματα ουρηθρήτιδας. Πιστεύω ότι η pcr σπέρματος για χλαμύδια θα πρέπει να κάνει δουλειά

Επίσης νέα από το δικό μου μέτωπο. Έκανα pcr στο σπέρμα για χλαμύδια και ήταν αρνητικό.

Chronic prostatitis/chronic pelvic pain syndrome
Author
Michel Pontari, MD
Section Editor
Michael P O'Leary, MD, MPH
Deputy Editor
Fenny H Lin, MD

Laboratory studies — A urinalysis should be performed in any patient suspected of prostatitis [30]. A urine culture is also required to rule out urinary tract infection [30]. Patients with recurrent urinary tract infections should be evaluated for chronic bacterial prostatitis. (See "Chronic bacterial prostatitis", section on 'Diagnosis'.)
Patients with hematuria should have an evaluation that includes urine cytology (looking for carcinoma in situ of the bladder), cystoscopy, and possibly upper tract imaging with intravenous pyelography or CT. (See "Etiology and evaluation of hematuria in adults".)
A prostate specific antigen (PSA) test is not indicated for the assessment of CP/CPPS, and if a PSA is measured and found to be elevated, the elevation should not be ascribed to CP/CPPS [31]. (See "Measurement of prostate specific antigen".)
The classic "four glass test" (examining and culturing the first void, midstream, and post-massage urine samples along with expressed prostatic secretions) is no longer routinely performed.




Medical treatment — Alpha blockers, antibiotics, and finasteride (a 5-alpha-reductase inhibitor) are the most efficacious medications for treatment of CP/CPPS.
In a meta-analysis including 23 randomized trials of patients with CP/CPPS, several treatments were found to reduce NIH-CPSI scores compared to placebo, including alpha blockers (-11.0, 95% CI -13.9 to -8.1), antibiotics (-9.8, 95% CI -15.1 to -4.6), and finasteride (-4.6, 95% CI -8.7 to -0.5) [33]. The overall decrease in symptom scores was relatively small for each of the medications and likely of modest clinical significance. The greatest improvement in NIH-CPSI score occurred with combination alpha blocker and antibiotic treatment compared with placebo (-13.8, 95% CI -17.5 to -10.2). Symptomatic improvement with combination alpha blocker and antibiotic treatment was significantly greater than for each of the other treatments alone.
The choice of treatment in clinical practice may vary based on etiology of CP/CPPS and specific symptoms (eg, alpha blockers for those with pain and voiding symptoms, antibiotics for those with a history of urinary tract infection). However, given these data, we suggest the use of combination alpha blocker and antibiotic as initial treatment. An alpha blocker (either receptor specific or non-specific) plus a quinolone for six weeks initially is a reasonable option (tamsulosin 0.4 mg daily and ciprofloxacin 500 mg twice daily). If initial treatment is not effective, patients should be referred to a urologist for further evaluation and management.
Some clinicians decide to continue initial treatment despite lack of response. It is reasonable to continue an alpha blocker in patients with continued pain and voiding symptoms. Patients should be reevaluated after three months of continued alpha blocker therapy. We suggest not administering further antibiotics if the first course is ineffective and subsequent urine cultures are negative. Several antibiotic classes such as quinolones and tetracyclines (two of the most commonly-used antibiotics for CP/CPPS) are considered anti-inflammatory drugs and may improve symptoms regardless of infection [34]. Thus, in the absence of fever and positive urine culture, the patient does not likely have an infection, particularly if a patient feels better on antibiotics and feels worse the day after stopping them.

Chronic bacterial prostatitis
Authors
Alain Meyrier, MD
Thomas Fekete, MD
Section Editor
Stephen B Calderwood, MD
Deputy Editor
Allyson Bloom, MD

DIAGNOSIS — The diagnostic standard for bacterial prostatitis is the finding of bacteria at higher levels in prostatic fluid compared with urethral and bladder specimens. However, maneuvers to express prostatic fluid can be cumbersome and are rarely performed in clinical practice. Instead, chronic bacterial prostatitis is often presumptively diagnosed and empirically treated with antimicrobials when men present with chronic (eg, longer than three months) or recurrent urogenital symptoms, particularly if bacteriuria is also present. Because of the insensitivity of these clinical findings and the therapeutic implication of a prolonged course of antibiotics, we favor obtaining prostatic specimens for analysis and culture to confirm the prostate as the site of infection in men with chronic symptoms of prostatitis, incidental bacteriuria, or recurrent urinary tract infections in the absence of other risk factors, such as bladder catheterization. In most cases, this is best performed in a urologist's office, where there is a greater level of experience in obtaining prostatic secretions and thus a greater likelihood of a microbial diagnosis.
Obtaining and testing prostatic specimens — Prostatic specimens can be obtained by collecting expressed prostatic fluid and a urine sample expressed following prostatic massage. For primary care doctors and internal medicine subspecialists, obtaining fluid or tissue from the prostate is difficult and semen cultures are not standard. Thus, referral to a urologist can be helpful for men with long-standing or refractory prostatic symptoms to obtain such specimens for diagnosis.
The classic method for localizing pathogens in the lower urinary tract and thus evaluating for bacterial prostatitis is the Meares-Stamey four-glass test [9]. It involves first cleaning the periurethral area and then collecting the first 5 to 10 mL void of urine (VB1, urethral sample) and a midstream sample (VB2, bladder sample). The patient should stop voiding before the bladder is empty and the prostate is then digitally massaged by applying gentle pressure moving from the superior portion to the apex for about one minute. Any prostatic secretions that are expressed (EPS, prostatic sample) and the first 5 to 10 mL of subsequently voided urine (VB3, prostatic sample) are collected (figure 2). (See "Urine sampling and culture in the diagnosis of urinary tract infection in adults".)
The finding of pathogens on culture of prostatic samples (EPS and VB3) exclusively or at a level 10 times higher than in urethral and bladder samples (VB1 and VB2) is diagnostic of bacterial prostatitis. For the test to be interpretable, the colony count in VB2 must be less than 103/mL, since bladder bacteriuria prevents identification of the frequently small number of organisms from the prostate. Chronic prostatitis is suspected when VB3 has more than 12 leukocytes per high power field; more than 20 leukocytes per high power field is generally diagnostic unless leukocytes were also present in VB2 [23].
Although the four-glass test is described extensively in the literature, it appears to be infrequently used in practice. In one survey of urologists in which 64 percent responded, 33 and 47 percent, respectively, said that they never or rarely performed the four-glass test [27]. Furthermore, the results of the test apparently did not influence the use of antibiotics, since urologists who used the test routinely did not differ in antibiotic prescribing from others who used it less often.
A simpler, "two-glass" method, in which cultures from only the post-prostatic massage urine (VB3) are compared with the pre-massage bladder urine sample (VB2), has been suggested as an alternate method, with a 100 percent positive and 96 percent negative predictive value when compared with the four-glass test [28]. Although this test has slightly lower sensitivity than the four-glass test, it is a preferred alternative compared with not performing any cultures of prostatic samples.
Evaluating the microbial etiology — Cultures of post-prostatic massage urine or expressed prostatic secretions are almost always positive in chronic bacterial prostatitis (table 1) and thus reveal the bacterial etiology. The repeated isolation of the same organism from urine cultures over time also suggests the etiologic agent. However, sexually transmitted organisms that may play a role in chronic bacterial prostatitis, such as C. trachomatis, will not grow in routine culture. Thus, in men who are sexually active and have clinical evidence of chronic prostatitis, but negative results of urine and prostatic secretion cultures, nucleic acid amplification testing for C. trachomatis on urine or urethral swabs can be diagnostically useful [15,16]. (See 'Microbiology' above and "Clinical manifestations and diagnosis of Chlamydia trachomatis infections", section on 'Diagnosis of chlamydial infections'.)