Χρόνια προστατίτιδα Χρόνιο πυελικό άλγος

Χρόνια προστατίτιδα - Σύνδρομο Χρόνιου Πυελικού Άλγους => Πληροφορίες για τη χρόνια προστατίτιδα => Μήνυμα ξεκίνησε από: evans στις 11 Μαΐου, 2015, 02:56:52 ΜΜ

Τίτλος: Χρόνια Προστατίτιδα και Χλαμύδια
Αποστολή από: evans στις 11 Μαΐου, 2015, 02:56:52 ΜΜ
Η μελέτη έχει τίτλο The role of Chlamydia trachomatis in prostatitis syndrome - Our experience in diagnosis and treatment
(http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17868538) δηλ. 'ο ρόλος των χλαμυδίων στο σύνδρομο προστατίτιδας - η εμπειρία μας στη διάγνωση και στη θεραπεία' και μπορεί κανείς να την διαβάσει αναλυτικά κατεβάζοντας το αρχείο pdf (http://adc.mef.hr/index.php/adc/article/view/201/212) πατώντας DOWNLOAD THIS PDF FILE.

Τα σημαντικότερα σημεία της μελέτης:
1.  A total of 1442 patients with symptoms of chronic prostatitis were examined during a 4-year period at Outpatient Department of Urogenital Infections, Dr. Fran Mihaljević University Hospital for Infectious Diseases, Zagreb, Croatia. An infectious etiology was determined in 1070 (74.21%) patients.

Ένα σύνολο από 1442 ασθενείς με συμπτώματα χρόνιας προστατίτιδας εξετάστηκε κατά τη διάρκεια περιόδου 4 ετών στο πανεπιστημιακό νοσοκομείο λοιμωδών νοσημάτων Fran Mihaljevic στο Ζάγκρεπ της Κροατίας. Μια μολυσματική αιτιολογία προσδιορίστηκε σε 1070, ποσοστό 74,21%

2. The patients included in the study complained of urethral symptoms (irritative voiding  dysfunction, urinary urgency, frequency, nocturia, dysuria), prostatic symptoms (pain and discomfort in the low back and in the perineal, suprapubic, penile, scrotal, or groin areas) and
sexual symptoms (pain during or after ejaculation or erectile dysfunction).

Οι ασθενείς που συμπεριλήφθηκαν στη μελέτη διαμαρτυρήθηκαν για ουρηθρικά συμπτώματα (ερεθιστική δυσλειτουργία ούρησης, επιτακτική ούρηση, συχνότητα, νυκτουρία, δυσουρία), συμπτώματα στον προστάτη (πόνος και δυσφορία στην περιοχή της μέσης και στις περιοχές του περινέου, υπερηβικά, στο πέος,  στο οσχέο, ή στη βουβωνική περιοχή) και σεξουαλικά συμπτώματα (πόνος κατά τη διάρκεια ή μετά την εκσπερμάτιση ή στυτική δυσλειτουργία).

Όλα δηλαδή τα λίγο-πολύ γνωστά συμπτώματα της κατηγορίας ΙΙΙ μη μικροβιακής προστατίτιδας.

3. In all patients clinical symptoms were present for at least 3 months. Ultrasound examination showed no evidence of anatomical abnormality of the genitourinary tract in these patients.

Σε όλους τους ασθενείς, τα κλινικά συμπτώματα ήταν παρόντα για τουλάχιστον 3 μήνες. Η εξέταση υπέρηχου δεν έδειξε κανένα στοιχείο ανατομικής ανωμαλίας στους ασθενείς αυτούς.

4. The inclusion criteria for C. trachomatis prostatitis were the presence of clinical symptoms οf chronic prostatitis, presence of C. trachomatis in EPS or voided bladder urine collected immediately after prostatic massage (VB3), absence of C. trachomatis in urethral swabs and absence of other possible pathogens of chronic prostatitis in urethral swab specimens, VB1 (first void urine), VB2 (midstream urine), EPS or VB3.

Τα κριτήρια ένταξης για προστατίτιδα από χλαμύδια ήταν η παρουσία κλινικών συμπτωμάτων
χρόνια προστατίτιδας, η παρουσία χλαμυδίων στα δείγματα προστατικού υγρού (EPS) ή στο δείγμα ούρων  που συλλέγονται αμέσως μετά από μάλαξη του προστάτη (VB3), η απουσία χλαμυδίων σε δείγματα ουρηθρικού επιχρίσματος και η απουσία άλλων πιθανών παθογόνων χρόνιας προστατίτιδας σε δείγματα ουρηθρικού επιχρίσματος, VB1 (πρώτης ούρησης), VB2 (ενδιάμεσης ούρησης), EPS ή VB3.

5. In all patients, C. trachomatis was detected in urethral swab/EPS/VB3 by isolation on McCoy
culture, until December 31, 2002 by Lugol stain, and from January 1, 2003 by immunofluorescent typing with monoclonal antibodies. In the majority but not all patients, C. trachomatis was proved in EPS/VB3 by DNA/RNA Digene hybridization method.
When EPS/VB3 originated from the same sample, C. trachomatis was detected by two different methods, and comparison of the results thus obtained showed that C. trachomatis was three times more frequently detected by isolation on McCoy culture and using Lugol stain than by DNA/RNA hybridization, i.e. as frequently detected by isolation on McCoy culture as by immunofluorescent typing with monoclonal antibodies and DNA/RNA hybridization.

Εδώ αναφέρονται οι μέθοδοι που χρησιμοποιήθηκαν για να ανιχνευθούν τα χλαμύδια. Το σημαντικό  είναι ότι για την ανίχνευση τους  χρησιμοποιήθηκαν πάνω από μία  διαφορετικές μέθοδοι, όπως η καλλιέργεια McCoy, ο ανοσοφθορισμός και η μοριακή (PCR).

Τα αποτελέσματα φαίνονται αναλυτικά στον πίνακα 1 (αρχείο pdf) Table 1 Etiology of chronic prostatitis

Πίνακας 1  Αιτιολογία της χρόνιας προστατίτιδας
Chlamydia trachomatis 37.17%
Trichomonas vaginalis 10.47%
Ureaplasma urealyticum 4.99%
Escherichia coli 6.59%
Enterococcus  4.72%
Proteus mirabilis 2.57%
Klebsiella pneumonia 1.11%
Streptococcus agalactiae 1.32%
Pseudomonas aeruginosa 0.21%
Mixed infection 5.06%
None 25.79%

Η μελέτη εκτός από την ανίχνευση των μικροβίων που προκαλούν χρόνια προστατίτιδα, ασχολείται και με την επιλογή του κατάλληλου αντιβιοτικού για τα χλαμύδια.

Στους ασθενείς με Χρόνια Προστατίτιδα από χλαμύδια χορηγήθηκαν διάφορα αντιβιοτικά για 4-6 εβδομάδες, με τους παρακάτω προσδιορισμούς κλινικής αντίδρασης:
- Θεραπεία, πλήρης εξάλειψη των συμπτωμάτων.
- Βελτίωση, μερική εξάλειψη των συμπτωμάτων.
- Αποτυχία, καμία βελτίωση των συμπτωμάτων.

και βακτηριολογικής αντίδρασης:
-εκρίζωση χλαμυδίων κατόπιν επανεξέτασης.
-παρουσία χλαμυδίων κατόπιν επανεξέτασης.

Τα συμπεράσματα της μελέτης:

1. A total of 1442 patients with symptoms of chronic prostatitis were examined. An infectious
etiology was determined in 1070 (74.21%) patients.
Από τους 1442 ασθενείς με συμπτώματα χρόνιας προστατίτιδας που εξετάστηκαν, μολυσματική αιτία προσδιορίστηκε στους 1070, ποσοστό 74,21%.

2. C. trachomatis can be suspected as a causative pathogen in all categories of prostatitis syndrome, regardless of classification.
Τα χλαμύδια μπορούν να είναι ύποπτα ως αιτιολογικό παθογόνο για όλες τις κατηγορίες συνδρόμου προστατίτιδας, ανεξάρτητα από την κατηγοριοποίηση.

3. The results of these studies which evaluated 1442 patients with inflammatory as well
as noninflammatory pelvic pain syndrome showed they may have had C. trachomatis in their prostate. In our study, normal WBC/hpf (<10) was found in 362 (68%) of 536 patients with symptoms of chronic prostatitis and C. trachomatis detected in EPS or VB3.
Τα αποτελέσματα των μελετών στις οποίες αξιολογήθηκαν 1442 ασθενείς με φλεγμονώδες όσο και μη φλεγμονώδες σύνδρομο πυελικού άλγους έδειξαν ότι μπορεί να έχουν χλαμύδια στον προστάτη τους. Στη μελέτη, φυσιολογικός αριθμός λευκών αιμοσφαιρίων βρέθηκε στο 68% των ανδρών με χρόνια προστατίτιδα από χλαμύδια.

4. Ιn patients with chlamydial prostatitis and in patients with inflammatory or noninflammatory
chronic pelvic pain syndrome, ciprofloxacin is not recommended if C. trachomatis is suspected.
Σε ασθενείς με χλαμυδιακή προστατίτιδα και σε ασθενείς με φλεγμονώδες ή μη φλεγμονώδες σύνδρομο χρόνιου πυελικού άλγους, η σπιροφλοξασίνη δεν συνίσταται αν τα χλαμύδια είναι ύποπτα.

5. Ιn patients with chlamydial infection of the prostate, the drugs of choice are azithromycin in a total dose of 4.0, 4.5 or 6.0 g given periodically for 3 or 4 weeks, or doxycycyline 100 mg b.i.d. for 4 weeks.
Σε ασθενείς με χλαμυδιακή μόλυνση του προστάτη, τα αντιβιοτικά επιλογής είναι η αζιθρομυκίνη σε συνολική δόση τεσσάρων, τεσσερισήμισι ή έξι γραμμαρίων που δίνεται περιοδικά για 3 ή 4 εβδομάδες, ή δοξυκικλίνη 100 mg δύο φορές τη μέρα για τέσσερις εβδομάδες.
Τίτλος: Απ: Χρόνια Προστατίτιδα και Χλαμύδια
Αποστολή από: evans στις 24 Ιουλίου, 2015, 12:26:37 ΜΜ
Συμπληρωματικά με τα παραπάνω, και για το πόσο σημασία έχει η κατάλληλη αντιβίωση.
Διαβάζω στο φόρουμ σε σχετικά θέματα αλλά και σε ιστορικά ότι και για τα χλαμύδια χορηγούνται κινολόνες, μάλλον με το σκεπτικό ότι έχουν καλύτερη διείσδυση στον προστάτη.
Κι όμως, από την παραπάνω μελέτη φαίνεται ότι η κινολόνη σιπροφλοξασίνη (ciproxin) που πολλοί ουρολόγοι δίνουν για τα χλαμύδια, είναι σημαντικά λιγότερο αποτελεσματική από την αζiθρομυκίνη (zithromax) στο συγκεκριμένο μικρόβιο, τόσο στην αντιμετώπιση του μικροβίου, όσο και στην κλινική εικόνα (συμπτώματα):
'A significantly higher eradication rate (36/45 vs. 17/44; p=0.0002) and clinical cure rate (31/45 vs. 15/44; p=0.0021) were achieved in the group of patients treated with azithromycin than in the ciprofloxacin group'.

Για άλλη μια φορά φαίνεται ότι οι κινολόνες ίσως δεν αποτελούν πάντα μονόδρομο, αλλά και πόσο σημαντικό είναι η σωστή διάγνωση (εύρεση των παθογόνων μικροβίων) και η σωστή αντιμετώπιση (κατάλληλο αντιβιοτικό).
Να επισημάνω και να επαναλάβω ότι σε εμένα και στην αντιμετώπιση του εντερόκοκκου, η πενικιλίνη (αντιβίωση που δίνεται ακόμα και σε παιδάκια για κοινά κρυολογήματα), είχε πολύ καλύτερο αποτέλεσμα από τις ιδιαίτερα τοξικές κινολόνες.

Από μελέτες που έχουν πραγματοποιηθεί σχετικά, φαίνεται ότι η μη κατάλληλη αντιβίωση δεν είναι μόνο αναποτελεσματική, αλλά μπορεί να δυσκολέψει περισσότερο και την αντιμετώπιση ενός μικροβίου.
Για παράδειγμα στη μελέτη με τίτλο Persistence of Chlamydia trachomatis Is Induced by Ciprofloxacin and Ofloxacin In Vitro
(http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC90194/) φαίνεται η επιμονή των χλαμυδίων εργαστηριακά να παρακεινείται από την σιπροφλοξασίνη (ciproxin) και την οφλοξασίνη (tabrin).