Συνεχίζεις απ'ότι βλέπω τις ανακρίβειες.

Αποτελεσματική αντιμετώπιση της μικροβιακής προστατίτιδας σε......10 μέρες !!!!! Μάλιστα...

Βρες μου ένα επιστημονικό άρθρο (paper ή οτιδήποτε άλλο, ουρολογικού πάντα περιεχομένου) που να μιλά για χορήγηση 10ήμερης αντιβίωσης στην περίπτωση μικροβιακής προστατίτιδας.

Αντίθετα, η ευρωπαϊκή ουρολογική εταιρεία μιλά για χορήγηση αντιβίωσης σε ασθενή με μικροβιακή προστατίτιδα για 4 βδομάδες κατ'ελάχιστο έως 8 κατά μέγιστο.

Ακόμα και η ομότιμη καθηγήτρια λοιμωξιολογίας στο ΕΚΠΑ Γιαμαρέλλου η οποία θεωρείται απ'τους συναδέλφους της η κορυφαία λοιμωξιολόγος εν Ελλάδι και μία απ'τις κορυφαίες στον κόσμο, συμφωνεί με την άποψη της ευρωπαϊκής ουρολογικής εταιρείας.

Όλα τ'άλλα που λες είναι ιστορίες γι'αγρίους.

Και κάτι τελευταίο για να ξεκαθαρίσω τη θέση μου. Στην περίπτωση χρόνιας μικροβιακής προστατίτιδας ΠΡΕΠΕΙ να χορηγείται αντιβίωση. Για το σύνδρομο του χρόνιου πυελικού άλγους, δηλαδή σε ασθενείς στους οποίους δεν έχει ανιχνευτεί κάποιο μικρόβιο στον προστάτη, είναι μία εντελώς διαφορετική ιστορία. Σ'αυτή την περίπτωση, οι αντιβιώσεις έχουν ελάχιστη έως μηδαμινή αποτελεσματικότητα.

Δεν ισχυρίζομαι πως οι αντιβιώσεις αποτελούν πανάκεια ακόμα και στην περίπτωση της μικροβιακής προστατίτιδας αλλά πρέπει να χορηγούνται εφόσον έχει ανιχνευτεί μικρόβιο στον προστάτη.

Δύο ερωτήσεις θέλω να σου θέσω. Πρώτον, ανιχνεύτηκε ποτέ σ'εσένα μικρόβιο στον προστάτη και δεύτερον, πόσα χρόνια έπαιρνες αντικαταθλιπτικά ή οποιοδήποτε άλλο ψυχοφάρμακο;;;

Το ποστάρισμά σου φίλε detox βρίθει ανακριβειών. Θα σταθώ σε μία μόνο, στην πιο καραμπινάτη.

Λες ότι "Η λύση του ουρολόγου αφορά άτομα με λοίμωξη, θετικές καλλιέργειες ακόμα και στα ουρά με πολλαπλές αποικίες".
Όταν κάποιος έχει θετικές καλλιέργειες στα ούρα, πάσχει από ουρολοίμωξη και του χορηγείται αντιβίωση για 7 με 10 μέρες το πολύ. Για να διαγνωστεί κάποιος με προστατίτιδα, πρέπει να του έχει ανιχνευθεί κάποιο μικρόβιο (ή μικρόβια) στο προστατικό υγρό. Η μόνη αποδεκτή για την ιατρική κοινότητα (τους ουρολόγους εν προκειμένω) εξέταση για τη διάγνωση μικροβιακής προστατίτιδας είναι η stamey-mears.

Εάν λοιπόν, ανιχνευτεί κάποιο μικρόβιο στο προστατικό υγρό και υπάρξει επίσημη διάγνωση για προστατίτιδα, τότε χορηγείται στον ασθενή αντιβίωση η οποία κυμαίνεται χρονικά από 4 και μπορεί να φτάσει μέχρι και τις 8 εβδομάδες.
Σαφέστατα μεγάλο χρονικό διάστημα το οποίο όμως δικαιολογείται απ'το γεγονός ότι ο προστάτης είναι "δυσπρόσιτο" όργανο για τις αντιβιώσεις.

Για να καταλάβω, εσύ τι προτείνεις για τις περιπτώσεις ανθρώπων που πάσχουν από μικροβιακή προστατίτιδα;;

Δεν είναι σκεύασμα τεστοστερόνης το horny goat..

xrisxris,

Κάνει δουλειά το horny goat weed;;;;

Δηλαδη santan πιστευεις οτι οι πρωινες στυσεις δεν αποτελουν κριτηριο υπαρξης ή μη στυτικης δυσλειτουργιας;;

Ο στοχος μου δεν ειναι να τρομαξω τον κοσμο. Αν αυτο απεκομισες απο την αναρτηση μου, τοτε ζηταω προκαταβολικα συγγνωμη. Σκοπος ολων μας ειναι να βρουμε λυση σ'αυτο που μας βασανιζει.

Να πω ότι έχεις άδικο...

Δε σε προβληματίζει όμως το γεγονός ότι ο detox τα παίρνει ή τα έπαιρνε για πολλά χρόνια;;

Ενδεχομένως να υπήρχε ή να εξακολουθεί να υπάρχει εθισμός σ'αυτά..

Αυτές τις ιστορίες των "άλλων" μήπως τις έχεις διαβάσει από το μπλογκ του ακατάν;;;

Καλησπέρα φίλε niklop,

Δηλαδή πιστεύεις ότι είναι καθαρά θέμα μυαλού και ότι τα αντικαταθλιπτικά δε δημιουργούν στυτικά προβλήματα;;;

Detox καλημέρα,

Αν θες, στείλε μου σε πμ το επώνυμο του ψυχιάτρου στον οποίο πήγες.

Πάντως ακόμα είμαι αρκετά επιφυλακτικός σε ψυχοφαρμακευτική αγωγή κυρίως λόγω απώλειας στύσης, όπως τουλάχιστον ισχυρίζονται οι περισσότεροι.

Συγχαρητήρια πάντως για το γεγονός ότι είσαι ασυμπτωματικός εδώ και έξι χρόνια.

Και πάλι τις καλημέρες μου!!!

Διάβασε καλά το συγκεκριμένο φόρουμ και δες γιατί πρέπει να μείνεις μακριά απ'τον ακατάν...

Παίρνω ultra levure αδερφέ..
Δε γίνεται αλλιώς. Οι αντιβιώσεις αυτές είναι στούκας.

(Συνέχεια του ιστορικού μου)

Πριν από ένα με ενάμισι μήνα επισκέφτηκα τον τρίτο και τελευταίο ουρολόγο του δεύτερου κύκλου της ασθένειάς μου.
Έναν άνθρωπο νέο ο οποίος με παίδεψε μιάμισι ώρα στη μία και μοναδική επίσκεψη που έχω κάνει έως τώρα στο ιδιωτικό του ιατρείο. Με παρέπεμψε σ'ένα διαγνωστικό κέντρο για Stamey-Mears και κυτταρολογική ούρων.
Τα αποτελέσματα της πρώτης εξέτασης έδειξαν εντερόκοκκο στο προστατικό έκκριμα ενώ η κυτταρολογική ήταν ευτυχώς αρνητική. Μου έγραψε την tabrin για ένα μήνα την οποία την διέκοψα μετά από 3 εβδομάδες καθώς μου προκάλεσε παρενέργειες κυρίως στο έντερο. Μετά από προτροπή ενός γνωστού μου λοιμωξιολόγου, ξεκίνησα το Μεγάλο Σάββατο την Augmentin του 1g για ένα μήνα αρχικά και την vibramycin για 20 μέρες για να αποκλείσουμε την παρουσία τυχόν άτυπων μικροβίων στον προστάτη. Επιπλέον, μου έγραψε κάποια μυοχαλαρωτικά για 2 εβδομάδες και το omnic tocas για 1 μήνα (αν δεν κάνω λάθος, το συγκεκριμένο φάρμακο ανήκει στην κατηγορία των a-blockers).
Μέχρι τώρα, έχω δει μιά κάποια βελτίωση στα συμπτώματα καθώς οι πόνοι έχουν πάψει να είναι αφόρητοι. Θα δούμε πώς θα τσουλήσει το πράμα μετά από ένα μήνα όταν και θα τελειώσει η συγκεκριμένη φαρμακευτική αγωγή. Ο γνωστός μου αυτός λοιμωξιολόγος με συμβούλεψε να κάνω μία μαγνητική κάτω κοιλίας γιατί του φαίνεται πολύ περίεργο το γεγονός ότι ο πόνος εστιάζεται σ'ένα συγκεκριμένο σημείο. Εννοείται πως θα την κάνω και αυτή την εξέταση όπως και κάποιες άλλες που έχω κατά νου.

Σε γενικές γραμμές, αυτά από μένα. Ελπίζω να μην σας κούρασα.

Αναμένω τις απόψεις σας, τις ενστάσεις σας (αν υπάρχουν), τις συμβουλές σας και ιδιαιτέρως τις δικές σου santan.
Άλλωστε, δυστυχώς, έχουμε απομείνει ελάχιστοι σ'αυτό το χώρο και αυτό είναι κάτι που με λυπεί ιδιαίτερα καθώς θα με ενδιέφεραν πολύ οι απόψεις και οι συμβουλές των "παλιών" που έχουν περάσει τόσα και τόσα απ'αυτή την καταραμένη για ένα νέο άνθρωπο ασθένεια.


Μετά τιμής,
John1987

(Συνέχεια του ιστορικού μου)

Θα πρέπει να υπογραμμίσω στο σημείο αυτό, προτού προχωρήσω με την ανάλυση του δεύτερου κύκλου της ασθένειας, ότι προηγουμένως χαρακτήρισα αυτό τον κύκλο περίεργο καθώς τα μόνα συμπτώματα που έχω μέχρι σήμερα (από τις αρχές του 2019) είναι ένα τράβηγμα (όχι πόνος πλέον) στη μέση και κυρίως αυτός ο εξουθενωτικός πλέον πόνος υπερηβικά στο ύψος της ουροδόχου κύστης.
Πέρσι προς τα τέλη Μαΐου λοιπόν, πήγα σ'έναν ουρολόγο ο οποίος αφού του περιέγραψα τα συμπτώματά μου, μου έκανε έναν υπέρηχο προστάτη, κύστης, νεφρών και όρχεων και μου είπε ότι μάλλον πάσχω από προστατίτιδα καθώς ο προστάτης μου ήταν γεμάτος με αποτιτανώσεις (!!!!!!!!!!!). Ήταν ο μόνος από τους τρεις ουρολόγους που έχω επισκεφτεί έως τώρα που ισχυρίστηκε ότι οι αποτιτανώσεις ήταν αποδεικτικό στοιχείο προστατίτιδας. Μου είπε να κάνω μία μοριακή (PCR) καλλιέργια σπέρματος καθώς η Stamey-Mears κατά τα λεγόμενα του είναι πλέον ξεπερασμένη. Μετά βέβαια κατάλαβα το λόγο που με προέτρεψε να κάνω τη συγκεκριμένη εξέταση και αυτός ήταν το κόστος της. 120 ευρώπουλα συν άλλα τόσα για την επαναληπτική, σύνολο 240 γιούργια. Σε αντίθεση με τη Stamey-Mears η οποία συνταγογραφείται και η συμμετοχή του ασφαλισμένου είναι περίπου 8 με 10 ευρώ, η PCR δυστυχώς δεν καλύπτεται από κανένα ασφαλιστικό φορέα. Υποψιάζομαι ότι ο συγκεκριμένος ουρολόγος τα'χει κάνει πλακάκια με το διαγνωστικό κέντρο στο οποίο μου πρότεινε να πάω και παίρνει προμήθεια.
Έκανα την πρώτη μοριακή καλλιέργια σπέρματος αρχές Ιουνίου του 2019 και βρέθηκε στο σπέρμα μου ουρεόπλασμα. Έτσι λοιπόν, μου έγραψε τη vibramycin για 20 μέρες, μικρό χρονικό διάστημα όπως αποδείχτηκε. Ξεκίνησα τη συγκεκριμένη αντιβίωση στα μέσα του Ιούνη μέχρι τις 7 Ιουλίου (μέρα εθνικών εκλογών). Τα συμπτώματα που είχα δεν εξαφανίστηκαν αλλά έβλεπα μεγάλη βελτίωση ιδίως μετά το πέρας της αντιβίωσης. Τον Αύγουστο και τον Σεπτέμβρη ήμουν σχετικά καλά με ενοχλήσεις και όχι πόνους. Απ'τον Οκτώβρη ξεκίνησε πάλι ο γολγοθάς. Αποφάσισα να πάω πάλι στον ίδιο ουρολόγο ο οποίος στα τυφλά μου έγραψε την Tavanic απλά και μόνο για να με ξεφορτωθεί. Αφού δεινοπάθησα για να την βρω καθότι σε μεγάλη έλλειψη, την πήρα για ένα μήνα αλλά τα αποτελέσματα ήταν ελάχιστα.
Τότε ήταν που αποφάσισισα να αλλάξω ουρολόγο και να πάω σ'έναν πανεπιστημιακό ο οποίος είναι στο Σισμανόγλειο. Φημολογείται μάλιστα πως η ουρολογική κλινική (πανεπιστημιακή) του Σισμανόγλειου είναι η καλύτερη στην Ελλάδα αλλά εγώ δεν το είδα αυτό τουλάχιστον στο κομμάτι της προστατίτιδας. Σε άλλους τομείς της ουρολογίας, η συγκεκριμένη κλινική ενδεχομένως να διαπρέπει, όχι όμως και το ιατρείο προστατίτιδας του οποίου ο υπεύθυνος είναι ένα γελοίο ανθρωπάκι, κομπλεξικό και κακό.
Ο καθηγητής λοιπόν στον οποίο απευθύνθηκα μ'έστειλε στο ιατρείο προστατίτιδας του Σισμανόγλειου για να κάνω μία Stamey-Mears. Εκεί λοιπόν, αντί του υπεύθυνου του ιατρείου, με ανέλαβε ένας ειδικευόμενος 26-28 ετών περίπου κάτι το οποίο με εξέπληξε καθώς η συγκεκριμένη εξέταση είναι δύσκολη και χρειάζεται έμπειρα χέρια.
Τα αποτελέσματα αρνητικά κι έτσι ο καθηγητής έβγαλε διάγνωση για χρόνιο πυελικό άλγος και με προέτρεψε να παίρνω που και που κανά αντιφλεγμονώδες όταν οι πόνοι γίνονται αφόρητοι. Βεβαίως αυτό δεν με κάλυψε σε καμία περίπτωση. Εγώ επιθυμώ πλήρη ίαση ή τουλάχιστον ένα επίπεδο ίασης στο οποίο να μην έχω πόνους αλλά καποιες ενοχλήσεις οι οποίες να μην αλλοιώνουν την ποιότητα της ζωής μου.

(συνέχεια στο τρίτο και τελευταίο ποστάρισμα)

Καλησπέρα σε όλα τα λιγοστά πλέον μέλη του φόρουμ και ιδιαίτερα στον santan στον οποίο υποσχέθηκα να παραθέσω αναλυτικά το ιστορικό μου.

Η περιπέτειά μου με την προστατίτιδα χωρίζεται σε δύο κύκλους. Ο πρώτος είναι αρκετά σύντομος, καθότι ξεκίνησε και ολοκληρώθηκε το 2015 και ο δεύτερος (ο καταραμένος) ξεκίνησε επίσημα το 2019 και συνεχίζεται μέχρι και τη στιγμή που αποτυπώνονται αυτές εδώ οι γραμμές.

Ο πρώτος κύκλος, όπως προείπα, ξεκίνησε στις αρχές του 2015 σε ηλικία τότε 27 στα 28. Αν θυμάμαι καλά, μέσα με τέλη Φλεβάρη είχα πολύ έντονα και τυπικά συμπτώματα προστατίτιδας. Να σημειώσω εδώ πως τότε δεν είχα ιδέα περί της συγκεκριμένης πάθησης. Τα συμπτώματα ήταν τα κάτωθι:

1. Πολύ έντονα προβλήματα ούρησης όπως συχνουρία (κάθε μισή ώρα περίπου), δυσουρία (τσουξίματα, δυσκολία στην έναρξη κτλ) και νυκτουρία.
2. Πόνος στη μέση ο οποίος έφτανε μέχρι και τα νεφρά.
3. Πόνος (όχι έντονος) στο περινέο
4. Πόνος (όχι έντονος) στο ηβικό οστό.
5. Πόνος (αυτό το μπαλάκι του γκολφ όπως πολλοί τον παρομοιάζουν) στο ορθό.

Μετά από λίγες μέρες πηγαίνω στον ουρολόγο του πατέρα μου (πρώτη φορά που επισκέφτηκα ουρολόγο) ο οποίος μετά από υπέρηχο προστάτη, κύστης, νεφρών και όρχεων και δαχτυλική εξέταση μου είπε ότι πάσχω από προστατίτιδα και μου έδωσε φαρμακευτική αγωγή. Πήρα για 1+1 μήνα την αντιβίωση bivorilan (σιπροφλοξασίνη) και την zithrotel (δε θυμάμαι για πόσο καιρό), αμφότερες γενόσημες. Επίσης, μου έγραψε τα αντιφλεγμονώδη loxitan για μία βδομάδα και κάποια φυτικά σκευάσματα (δε θυμάμαι ποια) για τα προβλήμα που αντιμετώπιζα με την ούρηση. Εδώ θα πρέπει να επισημάνω πως η διάγνωση που μου έκανε ο συγκεκριμένος ουρολόγος δεν ήταν ολοκληρωμένη καθώς δεν μου έγραψε καμία εξέταση, είτε καλλιέργια ούρων ή σπέρματος ή Stamey-Mears για να μάθουμε το μικρόβιο που είχε "αρρωστήσει" τον προστάτη μου.
Παρά ταύτα, η αγωγή "έπιασε" και από τον πρώτο μήνα η κατάστασή μου βελτιώθηκε θεαματικά. Στο τέλος του δεύτερου μήνα της αγωγής, τα συμπτώματα που είχα εξαφανίστηκαν κι έτσι παρέμεινα ασυμπτωματικός για πάνω από 3 χρόνια (από το Μάιο του 2015 μέχρι και τα τέλη του 2018 αρχές του 2019 που δειλά δειλά ξεκίνησε ο δεύτερος και μαρτυρικός κύκλος).

Φτάνουμε λοιπόν αισίως στο δεύτερο κύκλο ο οποίος εκτός από μαρτυρικός είναι και περίεργος θα τολμούσα να πω.
Να αναφέρω εδώ ότι τα τελευταία 2 χρόνια ήταν ιδιαιτέρως δύσκολα για μένα, τόσο σε οικογενειακό (κυρίως) όσο και σε επαγγελματικό επίπεδο με έντονο άγχος και κούραση.
Στα τέλη λοιπόν του 2018 ξεκινάνε κάποιοι έντονοι πόνοι στη μέση τους οποίους τους απέδωσα στο γεγονός ότι κάθε μέρα για πάνω από δύο χρόνια περπατούσα 10 χιλιόμετρα (μπορεί και παραπάνω). Εκεί κατά τον Απρίλη με Μάη, έκαναν την εμφάνισή τους πόνοι στην υπερηβική περιοχή (στο ύψος της ουροδόχου κύστης).

(Συνέχεια στο δεύτερο ποστάρισμα)