Πόσο πιθανό είναι να είναι κάτι πολύ σοβαρό?

[Dexter33]

Παιδιά καλησπέρα. Πολύ καιρό διαβάζω το forum αλλά είναι η πρώτη φορά που αποφασίζω να γράψω...

Είμαι 28 ετών.
Πριν κάνω την ανάδρομη μου στο πρόβλημά μου, να σας ενημερώσω για ένα επιπλέον χαρακτηριστικό: είμαι βαθιά ΑΡΡΩΣΤΟΦΟΒΙΚΟΣ. Έχω γυρίσει δεκάδες γιατρούς για διάφορα θέματα κατά καιρούς, πάντα ευτυχώς χωρίς κάποιο σοβαρό θέμα. Θα εξηγήσω παρακάτω γιατί το αναφέρω.

Πριν περίπου 3 χρόνια άρχισα να έχω συμπτώματα προστατίτιδας. Απευθύνθηκα σε έναν ουρολόγο, ο οποίος με έστειλε για εξετάσεις. Καλλιέργεια ούρων και σπέρματος. Οι εξετάσεις βγήκαν καθαρές. Εκείνος μου είπε ότι δεν χρειάζεται να κάνουμε κάτι άλλο, και ομολογώ ότι ήταν αρκετά υπομονετικός και επεξηγηματικος. Μου είπε ότι πάσχω από χρόνια μη βακτηριακή προστατίτιδα, πιθανότατα λόγω άγχους το οποίο με οδηγεί σε σφίξιμο της περιοχής. Εγώ ησύχασα κάπως και τα συμπτώματα πέρασαν για κάποιους μήνες αλλά μετά επανήλθαν. Πήγα για δεύτερη φορά στον ίδιο ουρολόγο. Εκείνος επέμενε ότι δεν είναι κάτι άλλο, αλλά για να πεισθω κι εγώ με έστειλε για υπέρηχο προστάτη και επιπλέον μου πήρε ουρηθρικο δείγμα και το έστειλε για εξετάσεις. Βγήκαν και αυτές καθαρές, μου έκανε και ψηλάφηση και μου είπε πως επιβεβαιώσαμε περίτρανα το αρχικό του συμπέρασμα και πως έπρεπε να ελέγξω το άγχος μου. Μάλιστα, πρέπει να ομολογήσω πως ποτέ δεν έγινε ειρωνικός, ήταν αρκετά υπομονετικός και μου συζήτησε λύσεις όπως η άσκηση τύπου Yoga, η χρήση κάποιων βοτάνων / χυμός cranberry κλπ. Μετά από κάποιες μέρες και ενώ πια ήμουν ήρεμος, τα συμπτώματα υποχώρησαν εντελώς.

Τα τελευταία 3 χρόνια δεν είχα έντονα συμπτώματα παρά μόνο 2 ή 3 φορές που ένιωθα ένα βάρος, αλλά αργά ή γρήγορα και με κάποια συμπληρώματα διατροφής (συμπυκνωμένο cranberry κα) υποχωρούσαν γρήγορα χωρίς ποτέ να γίνουν έντονα.

Πριν 20 μέρες όμως, και ενω είχα σχεδόν ξεχάσει ότι θα μπορούσε κάτι τέτοιο να με απασχολήσει, άρχισαν πάλι τα συμπτώματα, και αυτή την φορά ενισχυμένα:
1. Βάρος στο περίνεο
2. Πόνοι στη μέση
3. Ενοχλήσεις / κάψιμο γύρω από τον πρωκτό και στο μέσα και πίσω μέρος των κλειδωσεων των ισχύων
4. Συχνοουρία
5. Επιδυνωση σε καθιστή θέση
6. Κάποιες φορές σαν συνεχόμενοι ανεπαίσθητοι σπασμοί εσωτερικά στο περίνεο

Και εδώ επανέρχομαι στην ΑΡΡΩΣΤΟΦΟΒΙΑ.

Το μεγάλο μου πρόβλημα - εκτός από τα ίδια τα συμπτώματα - είναι η ψυχολογική πίεση που μου δημιουργεί. Αυτη την φορά δεν πήγα σε γιατρό, γιατί όπως καταλαβαίνετε, έχω φάει την ζωή μου και τα λεφτά μου σε συνεχείς επισκέψεις σε γιατρούς για διάφορους λόγους όλα αυτά τα χρόνια και δεν μπορώ πλέον να ενδιδω στην φοβία μου... Συνεχώς όμως φοβάμαι ότι κάνω λάθος και οτι ειναι καρκίνος! Είτε του προστάτη, είτε της ουρήθρας, είτε του ορθού η του παχέος εντέρου. Ο γιατρός την πρώτη φορά (προ 3ετιας) που του το ειπα, γελαγε ευγενικά και είπε ότι αποκλείεται, λόγω ηλικίας... και πως δεν είναι έτσι ο καρκίνος!

Δεν ξέρω τι να πιστέψω? Οι ενοχλήσεις είναι άλλες μέρες καλύτερα, άλλες χειρότερα... Πρέπει να κάνω άλλον ένα κύκλο σε γιατρούς και εξετάσεις? Είναι λογικό μετά από τόσα χρόνια να επανήλθε κάτι τέτοιο? Ή είναι κάτι πολύ πιο σοβαρό και δεν πρέπει να αρκουμαι στην προηγούμενη διάγνωση?

Είμαι ευγνώμων που διαβάσατε αυτό το μαραθώνιο post, καθώς και για την οποία σας απάντηση...

[evans]

Γεια σου dexter,
Πρώτο σωστά πράττεις και γράφεις. Γιατί έτσι βοηθάς κάποιον άλλο συνάνθρωπό σου που έχει το ίδιο ή παρόμοιο πρόβλημα και θα σε διαβάσει τώρα, ή μετά από καιρό. Άρα είναι και μια πράξη προσφοράς και ενημέρωσης.
Δεύτερο αν με το 'κάτι χειρότερο' εννοείς καρκίνο, δε νομίζω ότι το πυελικό άλγος έχει σχέση με καρκίνο. Δεν έχω διαβάσει ούτε ακούσει πουθενά κάτι τέτοιο. Σε έχει εξετάσει και ουρολόγος μάλιστα χωρίς να βρει τίποτα επικίνδυνο. Προληπτικές εξετάσεις δεν είναι κακό να κάνει κανείς, αλλά όχι και συνέχεια στους γιατρούς.
Για μένα, κάθε μορφή πόνου ή ενόχλησης που μας χαλάει τη ζωή και υποβαθμίζει την ποιότητα της είναι ένα σοβαρό πρόβλημα και πρέπει να φεύγει. Επομένως όλα αυτά για πόνο, κάψιμο, συχνοουρία, βάρος κλπ που αναφέρεις είναι από μόνα τους άσχημα γιατί πονάνε και ενοχλούνε, οπότε καλό είναι να τα διώξεις για να ζεις καλύτερα χωρίς πόνους και ενοχλήσεις. Εκτός αν δεν ενοχλούνε και τόσο, οπότε 'ζεις με αυτά' που λένε και οι γιατροί μας που τα ξέρουν όλα και όποιος άλλος είναι έξω από το χορό.
Στο ψυχολογικό θέμα, καλύτερα είναι να αντιμετωπίσεις την αρρωστοφοβία σου ακόμα και αν χρειαστεί να επισκεφτείς ένα ειδικό. Στόχος είναι να ζούμε όμορφα, χωρίς ψυχολογικές πιέσεις και βέβαια χωρίς επώδυνα συμπτώματα.
Εδώ όμως προσοχή, γιατί οι γιατρούληδες που ηθελημένα μπερδεύουν τα πράγματα, βολεύονται με όποιο ψυχολογικό πρόβλημα ακούσουν, και βγάζουν 'διάγνωση'. Άλλο λοιπόν είναι να λέμε ότι ένας άνθρωπος κάτω και από το βάρος κάποιας ψυχολογικής πίεσης ανέπτυξε κάποια συμπτώματα, και άλλο να λέμε ότι ο ίδιος άνθρωπος είναι 'κατά φαντασία ασθενής', δηλ δεν πονάει πραγματικά αλλά 'φαντάζεται ότι πονάει', είναι τρελός, κλπ. Επίσης, το ότι ένας άνθρωπος κάτω και από το βάρος ψυχ. πίεσης μπορεί να αναπτύξει κάποια συμπτώματα, δυστυχώς δε σημαίνει ότι με το που φύγει αυτή η πίεση φεύγουν πάντα και τα συμπτώματα. Επίσης, ο γιατρός που σου είπε ότι έχεις 'μη βακτηριακή προστατίτιδα' δε σου έκανε διάγνωση, γιατί δε σου βρήκε τι έχεις και γιατί πονάς.
Γνώμη μου είναι ότι εκτός από τις ουρολογικές εξετάσεις (καλλιέργειες, υπέρηχος, δακτ. εξέταση) θα πρέπει να γίνεται και μυοσκελετική αξιολόγηση σε γιατρό ή φυσιοθεραπευτή που ασχολείται με χρόνια σύνδρομα πόνου.
Προσωπικά δε συνιστώ γιατρούς, δεν έχω κανένα πρόβλημα με όσους συνιστούν γιατρούς ούτε είναι κακό να συνιστά κανείς γιατρούς.
Επίσης διαβάζω για αρκετούς ομοιοπαθείς που τα συμπτώματα 'προστατίτιδας' οφείλονται σε διαταραχές του εντέρου, οπότε δε βλάπτει μια ματιά και εκεί. Ματιά είπαμε...
Στο φόρουμ υπάρχει αρκετό υλικό, περαστικά εύχομαι.