ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ:
1.  Η προστατίτιδα μου ξεκίνησε ως ΜΙΚΡΟΒΙΑΚΗ. Το μυκόπλασμα (που δεν ανιχνεύθηκε ποτέ σε καμία καλλιέργεια στη σύζυγό μου) προφανώς το είχα χρόνια χωρίς να το ξέρω, ενώ ο εντερόκοκκος (μάλλον πιο 'επιθετικό' μικρόβιο) προστέθηκε αργότερα, αφού ανιχνεύθηκε και στη σύζυγό μου.
2. Δεν ισχύουν μόνο τα δύο άκρα, ότι δηλαδή ή έχεις οξεία προστατίτιδα που κατουράς αίμα και πύον ή έχεις 'καλά κρυμμένα μικρόβια' επί δεκαετίες που 'κάποια στιγμή' δραστηριοποιούνται. Υπάρχουν και αυτές οι περιπτώσεις, αλλά νομίζω ότι οι περισσότεροι εδώ είμαστε στην κατηγορία 'υπάρχει ένα μικρόβιο που δεν ενοχλεί ή ενοχλεί ελάχιστα, και κάποια στιγμή προστίθεται ένα δεύτερο (ή και παραπάνω), που σε συνδυασμό με το προϋπάρχων μας κάνει προστατίτιδα'.
2. Έχει σημασία η αρχική αντιμετώπιση. Που και που (μια φορά το χρόνο θα έλεγα) πρέπει να κάνουμε καλλιέργεια σπέρματος σε καλό μικροβιολόγο. Έτσι προλαμβάνουμε. Η εξέταση με τις μπατονέτες, εκτός από εντελώς άχρηστη, είναι επώδυνη και επικίνδυνη, αφού 'προωθεί' τα τυχόν μικρόβια της ουρήθρας βαθύτερα. Δεν είναι τυχαίο ότι σε μένα τα συμπτώματα επεκτάθηκαν και επιδεινώθηκαν μετά από αυτή την εξέταση.
3. Η ύπαρξη 'κόκκων' (gram+) στην ουρήθρα πρέπει να μας ανησυχεί, και όχι να περνάει στο 'ντούκου'. Είναι αίτιο ουρηθρίτιδας, άρα πρέπει να αντιμετωπίζεται με αντιβίωση, πριν επεκταθεί σε προστατίτιδα. Ενημερώνω ότι gram + είναι μικρόβια όπως Staphylococcus, Streptococcus, Enterococcus, που αρχικά εγκαθίστανται στην ουρήθρα και κατόπιν στον προστάτη.
4. Ο σωστός μικροβιολόγος έχει μεγάλη σημασία. Οι μεγάλες μικροβιολογικές αλυσίδες, ενώ έχουν τυποποιήσει πολύ καλά τα αιματολογικά πχ, στις καλλιέργειες μικροβίων φαίνεται να έχουν πρόβλημα. Καλύπτονται δε πίσω από την ανωνυμία τους, και βέβαια δεν μπορεί να τους κατηγορήσει κανείς, αφού έχουν έτοιμη τη δικαιολογία 'δεν ανιχνεύθηκε'. Δυστυχώς την ίδια εμπειρία έχουν πλήθος γιατρών και ομοιοπαθών... Και δυστυχώς ο καλός μικροβιολόγος αργεί να βρεθεί, χάνοντας πολύτιμο χρόνο.
5. Η σωστή αντιβίωση έχει επίσης μεγάλη σημασία. Πολλοί εδώ αναφέρουν πήρα 'αντιβίωση', ή 'πήρα δύο βδομάδες αντιβίωση'. Ναι ρε παιδιά, αλλά ΠΟΙΑ ΑΝΤΙΒΙΩΣΗ. Και βέβαια με δύο βδομάδες άντε να καταπολεμήσεις καμιά γαστρεντερίτιδα, όχι προστατίτιδα που λόγω της φύσεως του προστάτη θέλει παραπάνω. Από το ιστορικό μου προκύπτει ξεκάθαρα ότι σε μένα λειτούργησε το augmentin (πενικιλίνη) και όχι το ciproxin (κινολόνη). Οι κινολόνες δεν είναι πανάκεια. Ούτε τα guide lines της ευρωπαϊκής ουρολογικής εταιρείας. Υπάρχουν πολλά αντιβιοτικά και το καθένα έχει διαφορετικές ιδιότητες. Πιθανώς δε, σε κάποιους οργανισμούς, λειτουργούν καλύτερα ορισμένα αντιβιοτικά, και σε κάποιους όχι. Το κακό με τους περισσότερους ουρολόγους είναι ότι και προκειμένου να 'ξεμπερδεύουν' με τους 'ενοχλητικούς' προστατιδοπαθείς, χορηγούν σε όλους τα ίδια, ανεξάρτητα από το πώς δουλεύει καλύτερα το κάθε αντιβιοτικό στο κάθε μικρόβιο, και στον κάθε οργανισμό! Αυτό το τελευταίο είναι αντικείμενο λοιμωξιολόγου, (επισκέφτηκα και τέτοιο) σύμφωνα με τον οποίο (στη δική μου πάντα περίπτωση) στον εντερόκοκκο και στους 'κόκκους' γενικά, έχει αποτέλεσμα το augmentin και όχι οι κινολόνες. Όπως φαίνεται στο ιστορικό, μετά την κατάλληλη αντιβίωση τα συμπτώματα υποχώρησαν αισθητά.
6. Με αφορμή τη σωστή αντιβίωση, και με όσους λένε ότι η προστατίτιδα είναι σχεδόν πάντα μη μικροβιακή: Η προστατίτιδα σχεδόν πάντα ξεκινάει μικροβιακά. Πολλές φορές μάλιστα παθογόνα μικρόβια προϋπάρχουν των συμπτωμάτων, δίνοντας πολύ ελαφρά ή και καθόλου συμπτώματα. Βεβαίως υπάρχουν και άνθρωποι που έχουν μικρόβια αλλά δε θα εμφανίσουν προστατίτιδα. Αυτό είναι θέμα ευαισθησίας οργανισμού, ανοσοποιητικού, κατασκευής προστάτη, είδους και αριθμού μικροβίων, νεύρων κλπ.
Για παράδειγμα εγώ δεν έχω κάνει ποτέ στη ζωή μου γαστρεντερίτιδα, και πιστέψτε με τρώω πολύ, απ' έξω και απ' όλα. Τι σημαίνει αυτό, ότι δεν έχει μπει ποτέ μικρόβιο στο στομάχι μου; Φυσικά και έχει μπει, όμως το στομάχι μου σε αντίθεση με τον προστάτη μου (δυστυχώς) εμφανίζει πολύ καλύτερη συμπεριφορά. Άλλο παράδειγμα; Οι αμυγδαλές στα παιδάκια. Σε άλλα υπάρχουν προστατεύοντάς τα από ιώσεις και μικρόβια, και σε άλλα οι λοιμώξεις τους αποτελούν μαρτύριο, οπότε και αφαιρούνται!
Και τώρα θα ρωτήσει κάποιος, 'αφού στις καλλιέργειες τώρα είσαι χωρίς μικρόβια και πυοσφαίρια, πως συνεχίζεις να έχεις ενοχλήσεις';
ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Πρώτον είναι απλώς ενοχλήσεις, και όχι ανυπόφοροι πόνοι που είχα πριν. Οι πόνοι υποχώρησαν και δεν επανήλθαν μετά τη σωστή αντιβίωση. Αυτό και μόνο αποδεικνύει ότι η σωστή αντιβίωση δούλεψε, και ότι η καταπολέμηση των μικροβίων φέρνει αποτέλεσμα.
Δεύτερον ό προστάτης μετά τη μικροβιακή εισβολή αποκτά μια ευαισθησία και μια διαφοροποίηση (προς το χειρότερο δυστυχώς), με λίγα λόγια, ΔΕ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΤΕ Ο ΙΔΙΟΣ.
Σε εμένα:
1. Ευαισθησία στο αλκοόλ. Δεν το έχω καταργήσει εντελώς, όμως αν πιω παραπάνω διαμαρτύρεται. Το 'παραπάνω', φαντάζομαι είναι σχετικό για τον καθένα.
2. Ευαισθησία στο κρύο. Φαίνεται ότι τα νεύρα της περιοχής 'καλμάρουν' σε ένα πιο ζεστό περιβάλλον.
3. Ευαισθησία στο πιπέρι. Όχι τόσο όσο στο αλκοόλ, όμως δύο – τρεις μέρες συνεχόμενες με πιπεράτα φαγητά, και έχουμε 'διαμαρτυρίες'.
4. Ευαισθησία στο πολύωρο περπάτημα. Παρόλα αυτά, και βέβαια αφού ξεμπερδέψει κανείς με τα αντιβιοτικά, καλό είναι η ενασχόληση με κάποιο άθλημα. Απελευθερώνονται ενδορφίνες, εκτονώνει και ανεβάζει το ηθικό. Εγώ παίζω μπάσκετ και τένις.
5. Αύξηση αριθμού ουρήσεων. Πριν την προστατίτιδα ουρούσα 4 φορές την ημέρα, τώρα 6 (το πολύ, χωρίς αυξητικές τάσεις και χωρίς νυκτοουρίες). Κατά μέσω όρο μιλάμε, χωρίς καρπούζια, μπύρες, πολλά νερά που πίνουμε Ιούλιο-Αύγουστο και έκθεση στο κρύο που αυξάνει τη συχνότητα ούρησης)
Επίσης:
Αποφεύγω τα όσπρια που δημιουργούν αέρια στο έντερο, πιέζοντας την περιοχή.
Φαίνεται να λειτουργεί η κερσετίνη. Εγώ παίρνω δύο την ημέρα (solgar quercetin complex) και ένα Saw palmetto (solgar). Φυτικά είναι, κακό δεν κάνουν, καλό κάνουν και αλλού, πολύ προτιμότερα από αντικαταθλιπτικά και φάρμακα για επιληπτικούς...
Η ζωή συνεχίζεται, και έτσι πρέπει. Δυστυχώς και η προστατίτιδα, μόνο που τώρα δε μονοπωλεί τις σκέψεις μου. Συνεχίζω να την πολεμάω όμως, δεν προσποιούμαι ότι δεν υπάρχει.
Παράλληλα σκέφτομαι για συνεδρίες βελονισμού και άλλα, για τα οποία και θα ενημερώσω.
Στο forum αυτό βρίσκω εξαιρετικές πληροφορίες για νηστιοθεραπεία και φυσιοθεραπεία, ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΑ ΟΛΟΙ!
Γενικά ΔΙΑΒΑΣΤΕ στο forum, θα βοηθήσει πολύ.

Τα συμπτώματα ξεκίνησαν το Νοέμβριο 2011.
Αρχικά τσούξιμο στην ουρήθρα μετά από εκσπερμάτωση, κατόπιν συνεχές τσούξιμο στην ουρήθρα. Φοβήθηκα για κάποιο Σ.Μ.Ν. και κατόπιν εντολής του Α' ουρολόγου έκανα εξέταση ουρηθρικού, αυτή με τις μπατονέτες, σε γνωστή και 'αξιόπιστη' μικροβιολογική αλυσίδα(Α). Η εξέταση δεν έδειξε τίποτα, παρά μόνο 'αρκετούς gram + κόκκους'. Ο ουρολόγος Α μου είπε να μην ανησυχώ, και αυτά είναι συνηθισμένα μικρόβια 'του δέρματος' που τα έχουμε όλοι.
Κατόπιν και αφού ο πόνος αυξανόταν, επισκέφθηκα γνωστό 'ουρολογικό κέντρο'(Β) όπου κατόπιν υπέρηχου και δακτυλικής προσκόμισα την πρώτη καλλιέργεια σπέρματος και σπερμοδιάγραμμα που έκανα στην ίδια μικροβιολογική αλυσίδα(Α), με στείρα την καλλιέργεια, και πολύ καλό σπερμοδιάγραμμα. Οι πόνοι συνεχίζονται, δυναμώνουν, παρόλα αυτά ο δόκτορας εκεί με ύφος με διαβεβαιώνει: 'Μα μην ανησυχείτε, δεν έχετε τίποτα, εδώ με τόσα εκατομμύρια σπερματοζωάρια μπορείτε να γονιμοποιήσετε τη μισή Ευρώπη!'  Έ λέω κι εγώ, δόκτορας είναι, ύφος έχει, κάτι θα ξέρει, ας προσπαθήσω να το ξεχάσω. Έλα όμως που οι πόνοι συνεχίζονται, επεκτείνονται στο κάτω μέρος της κοιλιάς, στους προσαγωγούς και χαμηλά στην πλάτη, και ανησυχώ όλο και περισσότερο. Βρισκόμαστε στο Φεβρουάριο του 2012, και επισκέπτομαι τρίτο ουρολόγο (Γ), όπου κατηγορεί όλους τους άλλους ότι δεν ξέρουν και αντιμετωπίζουν λάθος την προστατίτιδα, ενώ αυτός με στέλνει σε 'καλό' μικροβιολογικό (Β) όπου σε καλλιέργεια σπέρματος ανιχνεύεται εντερόκοκκος.
Αφού επιτέλους βρήκαμε τι φταίει, η αντιβίωση βάση αντιβιογράμματος είναι ciproxin 500 (δύο την ημέρα) για 1,5 μήνα.
Τα συμπτώματα κατά την έναρξη της αντιβίωσης υποχωρούν ελαφρώς μέχρι την τρίτη εβδομάδα, και κατόπιν επανέρχονται τα ίδια και χειρότερα, σαν να μην έπαιρνα αντιβίωση.
Κατόπιν συστάσεως του γιατρού, παίρνω για άλλες 10 ημέρες tabrin, χωρίς εξέταση και αντιβιόγραμμα, γιατί υποτίθεται ότι είναι πιο ισχυρό.
Καμία βελτίωση στα συμπτώματα, οι πόνοι συνεχίζονται σταθεροί και έντονοι, δε με αφήνουν  να κοιμηθώ το βράδυ, και όποτε το καταφέρνω, ξυπνάω κάθε δύο ώρες από τους πόνους. Ταυτόχρονα εμφανίζω μικροσπασμούς, αρχικά στην πυελική περιοχή, και στη συνέχεια σε όλο το σώμα. Ρίγη επίσης και δέκατα.
Κατόπιν επισκέπτομαι και άλλους ουρολόγους, εκ των οποίων και κάποιους μεγαλογιατρούς – μεγαλοχειρούργους εκ των οποίων ένας μου λέει ότι είναι ψυχολογικό (!) και να μη δίνω σημασία, άλλος ότι 'η προστατίτιδα είναι συγκεχυμένη κατάσταση με ψυχολογικά αίτια', και άλλος ότι 'ο προστάτης μου είναι καθαρός' και θα χρειαστώ ψυχολογική υποστήριξη.
Ψάχνοντας και διαβάζοντας στο διαδίκτυο, ανακαλύπτω γνωστό μπλογκ όπου τα ιστορικά των ασθενών μοιάζουν λίγο πολύ με το δικό μου, και σύμφωνα με το οποίο πολλοί από αυτούς βρίσκουν γιατρειά με μαλάξεις – αντιβίωση που εφαρμόζει γνωστός γιατρός. Έχω αναφερθεί σε σχετικό με τις μαλάξεις θέμα.
Κατόπιν της επιδείνωσης και το χάσιμο χρόνου και χρήματος που μου 'προσέφεραν' οι μαλάξεις, απευθύνομαι σε 'πιστοποιημένο' ιατρείο προστατίτιδας γνωστού δημόσιου νοσοκομείου. Εκεί τον Ιούλιο του 2012 κάνω την πρώτη stamey mears (που εκτός από το προστατικό υγρό, περιελάμβανε και ουρηθρικό με μπατονέτες το οποίο με 'πέθανε' στους πόνους), η οποία δεν δείχνει τίποτα (σύμφωνα με τον εκεί γιατρό) αν και η εξέταση έβγαζε 4 μικρόβια που όμως (σύμφωνα πάντα με τον εκεί γιατρό) δεν αξιολογούνται ως παθογόνα αφού είναι σε πολύ μικρή ποσότητα και με ελάχιστα πυοσφαίρια).
Κατόπιν αυτού, επαναλαμβάνω τη stamey mears σε άλλο (ιδιωτικό) μικροβιολογικό, στείρα και αυτή, χωρίς αποτελέσματα.
Νομίζοντας ότι είχα ξεμπερδέψει με τα μικρόβια, και ότι το θέμα μου είναι καθαρά νευρομυϊκό – μη μικροβιολογικό, απευθύνθηκα κατόπιν συστάσεως καθηγητή ουρολόγου σε ιατρείο πόνου γνωστού νοσοκομείου, όπου ακολούθησα αγωγή με συνδιασμό αντιφλεγμονώδους, αντικαταθλιπτικού και φάρμακου για τα νεύρα (σαν αυτά που παίρνουν όσοι πάσχουν από επιληψία...).
Εδώ είχα για έξι μήνες καλύτερο ύπνο και μείωση της έντασης των συμπτωμάτων, ταυτόχρονα όμως υπνηλία, αδυναμία άθλησης, και στυτική αδυναμία.
Τα δε συμπτώματα συνεχίζονται παντού, απλώς με μικρότερη ένταση.
Μη μπορώντας να συμβιβαστώ με την ποιότητα ζωής που είχα, συνεχίζω να ψάχνω, και κατόπιν συστάσεων βρίσκω ουρολόγο σε γνωστή μεγάλη ιδιωτική κλινική όπου με παραπέμπει σε μικροβιολόγο που επιτέλους μπορεί και ξέρει να κάνει τη δουλειά της. Δύο μικρόβια σε καλλιέργεια σπέρματος (εντερόκοκκος και μυκόπλασμα), αντιβίωση αρχικά με augmentin για τον εντερόκοκκο και zithromax για το μυκόπλασμα. Από τη δέκατη μέρα augmentin ΘΕΑΜΑΤΙΚΗ ΒΕΛΤΙΩΣΗ στα συμπτώματα, και γενικά αίσθηση ότι το συγκεκριμένο αντιβιοτικό 'δουλεύει'.
Επανάληψη καλλιέργειας ένα μήνα μετά τις αντιβιώσεις, κανένα μικρόβιο, λίγα πυοσφαίρια.
Με δεδομένο ότι το μυκόπλασμα ευθύνεται για τη μείωση της κινητικότητας του σπέρματος, θέλω να πιστεύω ότι ξεμπέρδεψα με το μικρόβιο αυτό, γιατί η κινητικότητα του σπέρματος στο σπερμοδιάγραμμα που έκανα αμέσως μετά αυξήθηκε 50%.
Με δική μου πρωτοβουλία και τη σύμφωνη γνώμη λοιμωξιολόγου, επαναλαμβάνω το augmentin για άλλες τρεις εβδομάδες.
Επόμενη καλλιέργεια μετά από ένα μήνα στείρα, καθόλου πυοσφαίρια, με τους πόνους να έχουν φύγει εντελώς από προσαγωγούς – πλάτη, και να έχουν εστιαστεί (με πολύ λιγότερη ένταση) χαμηλά στην κοιλιά. Μπορώ πια να μιλάω για ενοχλήσεις (που συνεχίζουν να ...ενοχλούν) αλλά όχι πόνους.
Είναι η πρώτη φορά που είδα φως στο τούνελ αυτής της καταραμένης πάθησης.
Από τότε (Μάρτιος 2013) και μέχρι τώρα, έχω μία σταδιακή βελτίωση στις ενοχλήσεις, μικρή είναι η αλήθεια, και βέβαια δε μπορώ να μην αποφύγω τις παρακάτω:

...και κάτι άλλο:
Γράφεις: '3. Καλλιέργεια σπέρματος και έλεγχος χλαμυδίων με κυταρρομετρία ροής σε εξειδικευμένο κέντρο  - βρέθηκαν μόνο χλαμύδια σε μικρή ποσότητα (διάρκεια ελέγχου 5 ημέρες). '
Εννοείς τη γνωστή μοριακή εξέταση (pcr) ή κάτι άλλο;
Εξήγησέ μας σε παρακαλώ.

Τη 'θεραπεία' με μαλάξεις βασικά τις κάνει ο 'ακατανόμαστος' που υποστηρίζεται από γνωστό blog.
Εδώ να παρατηρήσουμε τα εξής:
1. Δεν είναι απλώς μαλάξεις. Πρόκειται για πολύ ισχυρές πιέσεις στον προστάτη, κάτι που εκτός από φοβερά οδυνηρό είναι πρωτίστως ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ. Αυτό μου τόνισαν ουρολόγοι και λοιμωξιολόγοι που επισκέφτηκα (δυστυχώς) μετά την εμπειρία των μαλάξεων στον ακατανόμαστο. Αυτό συμβαίνει γιατί:
α) τα μικρόβια διασπείρονται εντός του προστάτη, πιθανώς και εκτός αυτού, αλλά για τα εκτός, ευτυχώς αναλαμβάνει η αντιβίωση. Για τα εντός; Απλώς η 'προστατίτιδα' χρονίζει.
β) ασκείται τρομακτική πίεση σε ένα όργανο του ανθρώπινου σώματος, με οδυνηρές και πιθανώς ΜΟΝΙΜΕΣ επιπτώσεις (κακώσεις) σε νεύρα, μύες ή και αγγεία. Χαρακτηριστικά θυμάμαι το παιδί που έβγαινε κουτσαίνοντας από το δωμάτιο του πόνου, διαμαρτυρόμενο για τους φρικτούς πόνους στη μέση του, ένα άλλο παιδί που μου έλεγε ότι έσπασε ένα αγγείο στους όρχεις με φρικτούς πόνους, αλλά φυσικά και η προσωπική μου εμπειρία, που έπαιρνα 1 μήνα ισχυρά αντιφλεγμονώδη για να συνέλθω.
Σε ότι αφορά εμένα, οι πιέσεις αυτές ΕΠΙΔΕΙΝΩΣΑΝ τα συμπτώματα, και σε καμία περίπτωση δεν αισθάνθηκα καλύτερα.
2. Πως είναι δυνατόν από ένα υπέρηχο να προσδιορίζει το χρόνο 'εισόδου' του μικροβίου στον προστάτη, όταν ο ίδιος σου λέει αργότερα ότι δεν υπάρχει μόνο ένα μικρόβιο; Δηλαδή τι, e-coli Νοέμβριος 2006, ουρεόπλασμα Σεπτέμβριος 2008; Πως είναι δυνατό από το χρώμα του υπέρηχου να αποφαίνεται κατηγορηματικά ότι 'ο προστάτης είναι κλειστός και μπορεί να θεραπευτεί μόνο με μαλάξεις'.
3. Δίνει αντιβιοτικά χωρίς να λαμβάνει υπόψη καμία καλλιέργεια, ούτε ζητάει καμία πριν τις 'θεραπείες'. Κουτσοί – στραβοί στον Άγιο Παντελεήμονα δηλαδή, αγνοώντας προηγούμενες αντιβιοτικές αγωγές, την ευαισθησία του κάθε μικροβίου, καθώς και την αποτελεσματικότητα του κάθε αντιβιοτικού σε συγκεκριμένο μικρόβιο. 'Μικροβιακή θεωρία', χωρίς μικροβιολογία και λοιμωξιολογία δηλαδή.
Εδώ να λάβουμε υπόψη, ότι πολλοί γιατροί, ναι μεν συμφωνούν στο παραπάνω από ένα αντιβιοτικό,  αλλά μετά από αντιβιόγραμμα, και όχι ταυτόχρονα, αλλά πρώτα το ένα (για ένα μήνα πχ) και μετά το άλλο (τον επόμενο μήνα) ώστε να αποφεύγονται οι μεταξύ τους αλληλεπιδράσεις, οι οποίες μειώνουν την αποτελεσματικότητά τους, αλλά και οι ισχυρές παρενέργειες στον ασθενή.
4. Δεν τηρεί στοιχειώδεις κανόνες υγιεινής, με πιθανές ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΕΣ συνέπειες.
Πριν τις μαλάξεις, εφαρμόζει ξυλοκαϊνη στον πρωκτό του εκάστοτε 'ασθενούς', κατόπιν με το ίδιο χέρι παίρνει ποσότητα βαζελίνης από το ΙΔΙΟ ΒΑΖΑΚΙ (για όλους!), και ξανά με το ίδιο χέρι στον πρωκτό του εκάστοτε 'ασθενούς'. Τώρα το αν οι 'εκάστοτε ασθενείς' τυχαίνει να έχουν αιμορροΐδες, μπορείτε να φανταστείτε τι ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΜΟΛΥΝΣΕΩΝ υπάρχει από μικρόβια και ιούς  του αίματος. Όταν του έκανα παρατήρηση εκνευρίστηκε και απάντησε ότι χρησιμοποιεί διαφορετικό δάκτυλο (χα!), και όταν επέμεινα δείχνοντάς του τις τρίχες από τους πρωκτούς των 'εκάστοτε ασθενών' στο βαζάκι της βαζελίνης, τότε απαξιωτικά μου απάντησε ότι έπρεπε να πάει στην Αμερική, να δούμε κάτι σαν κι εμένα τι θα κάνανε χωρίς αυτόν.
Η γνωστή τρομοκρατία, είναι η ίδια που τον ωθεί να γράψει ότι οι λοιμώξεις ευθύνονται για τον καρκίνο του προστάτη.

5. Δεν κρατά ιστορικό του κάθε ασθενούς, δεν γνωρίζει τι συμπτώματα και τι μικρόβια έχει ο καθένας.

6. Δεν εκδίδει αποδείξεις (προφανώς όχι μόνο για φορολογικούς λόγους...).

Αυτά από την προσωπική μου εμπειρία, οδυνηρά και τραυματικά.

Παράθεση από: LUKAS στις 31 Ιουλίου, 2013, 03:06:21 ΜΜ
Φιλε evans επιασες ολο την ουσία με αυτο το μηνυμα σου, και για τις εξετασεις και για τους γιατρους με τον εντεροκκοκο. Οπως λες εαν δε μπορεί ο γιατρός να σου παρει υγρο απο το προστάτη θα σου βαλει τουλαχιστον 3 τετοιες μπατονέτες. Τον εντεροκκοκο ειναι αληθεια οτι πολλοι γιατροι δε του δινουν σημασία. Οσο για τις αντιβιώσεις τα πραγματα παιδια δεν ειναι τοσο απλά, δεν υπαρχει κανονας. Οι πενικιλίνες δεν αποπροφιούνται ευκολα απο το προστάτη γι αυτο τις αποφευγουν οι ουρολογοι γενικά, λογικά εαν ο προστάτης ειναι σε καλή κατάσταση ενδεχώμενα και οι πενικιλίνες σκοτώνουν το μικρόβιο. Σιγουρα παιζει ρολο εαν εχουμε ξαναπάρει στο παρελθόν την ιδια αντιβίωση,  και ciproxin οι περισσοτεροι εχουμε παρει..
Ισως και να πληρώνουμε τωρα ολες αυτες τις αντιβιώσεις που μας εδιναν ευκολα ολα αυτα τα χρόνια οι παθολογοι για κρυολογήματα.

Σε ευχαριστώ, να βοηθήσω προσπαθώ κι εγώ, απλά και ανθρώπινα.
Δε θα πλακωθούμε εδώ μεταξύ μας, όλοι υποφέρουμε λίγο - πολύ από αυτό, και εδώ μου φαίνεται ότι συνεργαζόμαστε για να βοηθηθούμε.
Μέσα από την εμπειρία του γράφει ο καθένας, ίσως και εγώ να διαβάζομαι λίγο απόλυτος μερικές φορές, πχ για το είδος της εξέτασης, σημείο που διαφωνούμε. Όμως σέβομαι και ακούω τη γνώμη του άλλου, για αυτό έκανα και 2 stamey.
Άρα ούτε καν διαφωνούμε, απλά ανταλλάσουμε απόψεις για να μάθουμε, να  βοηθήσουμε τον εαυτό μας, και αν είναι δυνατό και κανένα άνθρωπο.
Πολύ σημαντικές οι πληροφορίες και οι γνώσεις στο forum από τους aaa και Hyperban, ενώ ο Phaethon είναι η φωνή της λογικής, τόσο στα θέματα συμπεριφοράς στο forum, όσο και σε αυτά που αφορούν την πάθησή μας.

@hyperban
Χωρις διάθεση αντιπαράθεσης, να παρατηρήσω τα εξής:
- Αφού δεν έχει σημασία 'από που', τότε γιατί αναφέρεις τη stamey που σκοπό έχει (εκτός από τον προσδιορισμό του μικροβίου) το 'από που'.
Συμφωνούμε λοιπόν ότι η αντιβίωση πρέπει να είναι γερή, σαν να είναι από τον προστάτη, αυτό έγραψα κι εγώ, μην επαναλαμβανόμαστε.
- Όπως εξήγησα, η φυσική διαδικασία, αυτή δηλαδή της εκσπερμάτισης, μας παρέχει σημαντικά (και κρίσιμα όπως θα εξηγήσω παρακάτω) μεγαλύτερη ποσότητα δείγματος (προστατικού υγρού)  αλλά και φυσικά σπέρματος, αφού ενδέχεται να υπάρχει μόλυνση και στις σπερματοδόχους κύστες. Η stamey θα βγάλει (αν βγάλει) μία με δύο σταγόνες, και τις περισσότερες φορές δε βγάζει (ακόμα και με 'ακατανόμαστες' μαλάξεις, τα ξέρουμε εμείς), για αυτό και η ανάγκη χρήσης 'μπατονετών'. Έχω κάνει δύο stamey, μία σε γνωστό μεγάλο νοσοκομείο, με πιστοποιημένο ιατρείο προστατίτιδας, και μια σε επίσης γνωστή κλινική - διαγνωστικό. Και οι δύο στείρες. Το μικρόβιο τελικά ανιχνεύθηκε σε καλλιέργειες σπέρματος που πραγματοποίησα (σε δύο από τις τέσσερις).
- Οι ειδικές αυτές μπατονέτες περιέχουν ειδικό υγρό για λόγους 'συντήρησης' των μικροβίων, προκειμένου αυτά να μην 'ψοφήσουν' πριν το δείγμα δοθεί στο εργαστήριο για καλλιέργεια.
Στην καλλιέργεια σπέρματος, εφόσον το κυπελάκι με το σπέρμα δοθεί στο εργαστήριο εντός μισάωρου, η ακόμα καλλίτερα εξαχθεί σε ειδικό χώρο που υπάρχει στο εργαστήριο, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα.
- Οι μπατονέτες αυτές δεν είναι καθόλου 'ακίνδυνες' γιατί πληγώνουν την ουρήθρα (εγώ και τις δύο φορές που έκανα αυτή την εξέταση, έκανα τρεις μέρες μετά να κατουρήσω χωρίς φρικτούς πόνους) Επίσης όταν κάποια μικρόβια βρίσκονται στην ουρήθρα, στην ουσία υπάρχει κίνδυνος μεταφοράς των μικροβίων βαθύτερα. Σκεφτείτε (όσοι δεν το έχετε κάνει) ότι η μπατονέτα εισέρχεται 6-7 πόντους βάθος στην ουρήθρα.
Για όλα αυτά, αυτή η μέθοδος τείνει να εγκαταληφθεί, σε Ελλάδα και εξωτερικό, με αυτή της καλλιέργειας σπέρματος πιο ενδεδειγμένη.
-Δυστυχώς με τις λοιμώξεις του προστάτη τα πράγματα δεν είναι τοσο εύκολα. Δεν 'το κλείνεις και δεν ξαναπέρνεις τίποτα'. Πρέπει να επαναλάβεις την εξέταση, γιατί μπορεί να μη βγήκε μικρόβιο, ή μπορεί και να μην ανιχνεύθηκε.
Και εδώ είναι το πολύ σοβαρό θέμα της ικανότητας ή και της δυνατότητας του κάθε εργαστηρίου και του κάθε μικροβιολόγου να καλλιεργεί και να βρίσκει τα παθογόνα μικρόβια.
Πως είναι δυνατον, στην περίπτωσή μου για παράδειγμα, μεγάλη και υποθετικά 'αξιόπιστη' αλυσίδα διαγνωστικών να μη βρίσκει μικρόβιο, εξειδικευμενο εργαστήριο να βρίσκει (ένα) και εξειδικευμένη μικροβιολόγος (να είναι καλά) δύο;
Την ίδια περίοδο;
Τι θα πει 'το σωστό αντιβιωτικό';
Το έχω γράψει και πριν και σε άλλο θέμα, δε θα σταματήσω, ότι το 'σωστό' είναι σχετικό, και αξιολογείται με το πως δουλεύει και όχι πάντα με το τι βγάζει ένα αντιβιόγραμμα.
Εξήγησα για παράδειγμα ότι στην περίπτωσή μου οι καλλιέργειές μου είναι καθαρές μετά από χρήση πενικιλίνης (augmentin) και όχι κινολόνης (ciproxin) που επίσης πρότεινε το αντιβιόγραμμα. Και αυτό γιατί σύμφωνα με τους γιατρούς που τελικά με βοήθησαν, ο εντερόκοκκος δείχνει ευαισθησία στο ciproxin ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑΚΑ και όχι ΚΛΙΝΙΚΑ. Αυτοί οι γιατροί λοιπόν ΕΠΑΛΗΘΕΥΤΗΚΑΝ γιατί και οι καλλιέργειές μου τώρα είναι στείρες, και τα συμπτώματα έχουν σημαντικά υποχωρήσει, κάτι που δεν είχε συμβει μετά από Δύο Μήνες χρήσης ciproxin, και ένα μήνα tabrin.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ ΛΟΙΠΟΝ: Δεν είναι όλοι οι γιατροί ίδιοι, δεν είναι όλα τα εργαστήρια ίδια, δεν είναι όλοι οι μικροβιολόγοι ίδιοι, και δεν είναι όλα τα αντιβιωτικά ίδια.
Απλά πράγματα, αλλά τόσο δύσκολα στην εποχή της άρπα κόλλα 'ιατρικής' , στην εποχή του 'ωχ προστατίτιδα έχει αυτός που να ασχολούμαι τώρα θα με πρήξει', στην εποχή 'καλύτερα μια προστατεκτομή το χρόνο (4-5 χιλιάρικα) παρά δέκα σπασαρχίδιδες με προστατίτιδα', στην εποχή του 'που να ασχολούμαι τώρα με τις λοιμώξεις, και που ξέρω γω πιο αντιβιωτικό δουλεύει σε κάθε περίπτωση', στην εποχή του 'ακαταν' και άλλων 'ειδημόνων' (πάρε ciproxin και vibramicyn για όλα τα μικρόβια, χωρίς καλλιέργεια, χωρίς αντιβιόγραμμα), την εποχή των ανώνυμων (και ανύπαρκτων;) υπεύθυνων μικροβιολογικών εργαστηρίων που δηλώνουν 'δεν 'ανιχνεύθηκε σε μας κύριε, θα μας μηνύσετε για αυτό;', την εποχή των 'φιλοσοφημένων' μεγαλοουρολόγων που με στόμφο δηλώνουν: 'σιγά ένας εντερόκοκκος είναι, δεν είνα παθογόνος για τη σύζυγο, παιδιά μπορείτε να κάνετε, κάνε κανένα παιδάκι και θα έχεις μεγαλύτερες ένοιες από τον εντερόκοκκο'.
Μόνος που κανένας μπάσταρδος απ' αυτούς δε σε βοηθάει, ούτε καν σου συστήνει κάποιο που μπορεί να σε βοηθήσει, γιατί είναι εγωϊστές και απόλυτοι. Την αμοιβή τους όμως την παίρνουν με το παραπάνω...

Κάνεις πολύ καλά που το αντιμετωπίζεις με λογική και ψυχραιμία. Αυτό είναι και το πιο σημαντικό. Οι βιαστικές αντιδράσεις μόνο κακό μπορούν να κάνουν.
Για τις μαλάξεις συμφωνώ, μόνο να προσθέσω ότι ο λόγος που πάνε πολλοί ομοιοπαθείς στον 'μαλαξιολόγο' είναι ακριβώς η εγκληματική άγνοια και η απάνθρωπη αδιαφορία των περισσότερων ουρολόγων. Καθώς και η κακή αντιμετώπιση (άσχετο αντιβιωτικό, μικρή περίοδος αντιβίωσης), γεγονός για το οποίο πάλι οι ίδιοι φταίνε.
Για την καλλιέργεια σπέρματος επίσης συμφωνώ, είναι η καλύτερη εξέταση, το σπέρμα κάνει τη μεγαλύτερη διαδρομή, και περιέχει και μεγαλύτερη ποσότητα προστατικού υγρού από ότι μπορεί να βγάλει η stamey. Το έχω ξαναγράψει. Αυτό που δεν προσδιορίζει είναι από που προέρχονται τα μικρόβια. Πχ μπορεί να έχει κανείς χλαμύδια μόνο στην ουρήθρα και όχι στον προστάτη. Προσωπικά αν ανιχνευόντουσαν σε μένα χλαμύδια σε καλλιέργεια σπέρματος θα ακολουθούσα τη καλύτερη και ισχυρότερη αγωγή, σαν να βρισκόταν στον προστάτη. Για χλαμύδια - μυκόπλασμα - ουρεόπλασμα καλύτερα η μοριακή (έστω και από την τσέπη σου), πάλι σπέρματος, για να ξενοιάσεις.
Ο συνδιασμός ήπιου αντικαταθλιπτικού σε μικρές δόσεις (όπως το cympalta) με φάρμακο για τα νεύρα (όπως το lyrica) λειτουργεί περισσότερο 'καλύπτοντας' τον πόνο. Για το λόγο αυτό το συνιστούν και τα ιατρεία πόνου. Όμως μην ξεχνάμε ότι είμαστε (ακόμα!) νέοι άνθρωποι και πρέπει με τα φάρμακα να είμαστε προσεκτικοί.
Σε κάθε περίπτωση εύχομαι το prixina να κάνει δουλειά και να μη χρειαστεί τίποτα παραπάνω.
Η ενσχόληση με κάποιο άθλημα που μας αρέσει κάνει καλό, μερικούς μήνες όμως μετα τις κινολόνες, γιατί όπως σωστά γράφεις η τενοντίτιδες είναι συχνές...
Κάποιοι (και γιατροί) συνιστουν βελονισμό (για το νευροπαθητικό κομμάτι λέμε τώρα), δεν έχω δοκιμάσει, αν δοκιμάσω θα ενημερώσω.
Περιμένω με ενδιαφέρον νέα σου, καλές διακοπές!

Παράθεση από: βερτης στις 26 Νοεμβρίου, 2012, 04:58:15 ΜΜ
sorry που θα το πω ωμά, αλλά εάν ο vaggelis λέει τα πράγματα ακριβώς όπως έγιναν πρέπει να παρέμβει αστυνομία. Είναι γιατροί αυτοί; Μπροστά σ'αυτούς ο νησιώτης είναι ο Ιπποκράτης ο ίδιος.

Εμ, πέστα χρυσόστομε!!!
Ένας (1) δεν του είπε να κάνει μια καλλιέργεια σπέρματος, αλλά προθυμότατα του δώσαν αντιβιωτικά 'κατ'εκτίμηση'. Οι άλλοι μισοί θα του λέγαν ότι 'δεν έχει τίποτα, και όλα είναι στη φαντασία του'.
Αυτά στην 'ευρωπαϊκή' ελλαδίτσα του 2013...

Για τον εντερόκοκκο πολύ αποτελεσματικό είναι το augmentin και ας μην είναι κινολόνη. Εγώ αυτό πήρα και ο εντερόκοκκος έφυγε μετά από δύο κύκλους αγωγής. (1+1 μήνα). Το φάρμακο μου σύστησαν δύο λοιμοξιολόγοι και ο ουρολόγος που με παρακολουθεί. Μετά την αγωγή, δύο μήνες μετά, δύο καλλιέργειες σπέρματος χωρίς μικρόβιο και ποιοσφαίρια. Αντίθετα το ciproxin δεν είχε αποτέλεσμα, παρά την παρατεταμένη χρήση από τους περισσότερους. Τολμώ να πω ότι στον εντερόκοκκο (μικρόβιο που απασχολεί πολλούς άντρες και γυναίκες), η πλειονότητα των ουρολόγων έχει φάουλ. Συμπτώματα με μορφή 'ενοχλήσεων' παραμένουν, γιατί το μικρόβιο έχει κάνει 'δουλειά' σε αυτή την ευαίσθητη περιοχή, μπορεί και χρόνια. Όχι όμως πόνοι. Οι πόνοι θα περάσουν. Θα με θυμηθείς, δοκίμασε. Μη στεναχωριέσαι, θα πάει καλύτερα.

'εμφανιση εντονων συμπτωματων μετα την επισκεψη στον ακαταν'....

Που να άρχιζες και τις 'θεραπείες' στον ακαταν, εκεί να δεις τι σημαίνει πόνος αγαπητέ ομοιοπαθή...
Ευτυχώς που διάβασες και εδώ και όχι μόνο 'εκεί', όπως εγώ ο δύστυχος που δεν ήξερα...

Πολλοί ουρολόγοι θεωρούν αίτιο προστατίτιδας τα χλαμύδια. Τα χλαμύδια είναι ένας μικροβιο-ιός που αρχικά εγκαθίσταται στην άκρη του πέους αλλά μετά μπορεί να περάσει και στον προστάτη. Δυστυχώς δεν βρίσκεται εύκολα μέσω των συνήθων καλλιεργητικών μεθόδων, για αυτό η καλύτερη εξέταση είναι η μοριακή (PCR). Αυτή η εξέταση μπορεί να γίνει στο σπέρμα (το κόστος ξεκινάει από 70Ε), και παράλληλα η ανίχνευση για άλλα μικρόβια να γίνει καλλιεργητικά. Δηλαδή με ένα δείγμα (σπέρμα), να έχεις πολύ καλά αποτελέσματα. Η γνώμη μου είναι ότι πρέπει να αποφύγεις την εξέταση με τις μπατονέτες στην ουρήθρα. Είναι επώδυνη, κατά την ταπεινή μου άποψη άχρηστη, και (θα τολμήσω να πω από προσωπική εμπειρεία) μπορεί να χειροτερέψει τα πράγματα. Όσο κι αν οι γιατροί με τους οποίους το συζήτησα το αποκλείουν, εγώ θεωρώ ότι είναι ένα είδους 'καθετηριασμός', αφού τέσσερις μπατονέτες διαφορετικού μήκους εισάγωνται διαδοχικά στην ουρήθρα, με την τέταρτη ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΜΕΓΑΛΟΥ ΜΗΚΟΥΣ.  Εγώ για τρεις μέρες μετά ουρούσα με φρικτούς πόνους, και τα αρχικά συμπτώματα που ήταν τσούξιμο στην ουρήθρα (και μόνο) επεκτάθηκαν και σε πόνο χαμηλά στην κοιλιά, μετά από αυτή την εξέταση. Κάνε σπέρματος, με μοριακή για χλαμύδια σε μέρος του δείγματος. Θέλεις 70 για τη μοριακή, 50 για καλλιέργεια, και 20 αν προκύψει αντιβιόγραμμα. Καλή συνέχεια, εύχομαι όλα να πάνε καλά.

markele διακρίνω μια ειρωνία προς υποψήφιο για νόμπελ, μετεμψύχωση του Ιπποκράτη, σύγχρονο Ασκληπιό.
Η ουσία με τους γιατρούς, είναι ότι μάλλον σε μπερδεύουν περισσότερο.
Για παράδειγμα η προσωπική μου εμπειρία:
Καθηγητής, διευθύνων ουρολογικής κλινικής σε μεγάλο νοσοκομείο, μεγαλοχειρούργος (να ναι καλά οι κακόμοιροι με καρκίνο του προστάτη): 'Έχετε προστατοδυνία, θα χρειαστείτε ψυχολογική υποστήριξη.' 100 Ε χωρίς απόδειξη και: 'είχα 6 χειρουργεία σήμερα, δε μπορώ να ακούω μαλακίες (!)'
Μεγαλογιατρός του 'Υγεία', πρώην διευθυντής ουρολογικής κλινικής, άλλος ένας που κονόμησε από τους απελπισμένους καρκινοπαθείς (ο καρκίνος του προστάτη είναι ο νο1 σε συχνότητα μετά από κάποια ηλικία): 'Είστε κατά φαντασίαν ασθενής, τα αίτια είναι ψυχολογικά'.
-Ερώτηση ασθενούς: 'Μα γιατρέ βρέθηκε μικρόβιο στο σπέρμα'.
-Απάντηση 'επιστήμονα': 'Τα σπέρματα μπερδεύονται(!)' Εννοώντας ότι το μικρόβιο υπάρχει ουρηθρικά και όχι στον προστάτη, κάτι που βέβαια 'βολεύει' στο να ξεμπερδεύει με τον ασθενή των 100Ε, και να συνεχίσει με τα κελεπούρια των 5000Ε (φουκαράδες με καρκίνο και 'συστάσεις').
Μήπως είναι ΚΑΙ αυτοί οι μεγαλοχειρούργοι, που μας οδηγούν στους πάσης φύσεως 'Ασκληπιούς' ;
-Άλλος, των 80Ε, πιο 'συνοικιακός': 'Μόνο η stamey δείχνει αποτέλεσμα'
-Μετά τη stamey που δεν έδειξε αποτέλεσμα: 'φταίει το μικροβιολογικό'.
-σημ:(η καλλιέργεια σπέρματος που έγινε 2 μήνες μετά τη stamey έβγαλε μικρόβιο, γεγονός που πρέπει να μας προβληματίσει, καθώς η πορεία του σπέρματος είναι μεγαλύτερη, σε σχέση με εκείνη των 1με 2 σταγόνων προστατικού υγρού, που θα βγάλει (αν βγάλει) η stamey. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι πολλοί γιατροί σε Ελλάδα και εξωτερικό, θεωρούν τη stamey ξεπερασμένη, ενώ του σπέρματος καταλληλότερη).
-Άλλος: 'Οι μαλάξεις είναι παλιά μέθοδος'
-Άλλος: 'Οι μαλάξεις είναι θεωρητικά αποτελεσματική μέθοδος'
-Άλλος: 'Οι μαλάξεις είναι αναποτελεσματική μέθοδος'
-Άλλος: 'Οι μαλάξεις είναι ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ μέθοδος, καθώς προκαλούν διασπορά μικροβίων ΕΝΤΟΣ του προστάτη.
-Άλλος: 'Τα μικροβιολογικά-σουπερμάρκετ (εννοεί τις μεγάλες αλυσίδες) είναι απρόσωπα, δεν κάνουν σωστές καλλιέργειες, δεν βρίσκουν τα μικρόβια.'
-Άλλος: 'Τα μικροβιολογικά μεγάλες αλυσίδες είναι πιο αξιόπιστα λόγω καλύτερων μηχανημάτων'.
-Άλλος: 'Η χρόνια προστατίτιδα δεν αποτελεί πρόβλημα τεκνοποίησης'.
-Άλλος: 'Τα μικρόβια στον προστάτη, αποτελούν αιτία υπογονιμότητας'.
-Άλλος: 'ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ η χορήγηση αντιβιωτικών για πάνω από δύο εβδομάδες'.
-Άλλος: 'ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ η χορήγηση αντιβιωτικών (και μάλιστα φθοριοκινολόνης) για ενάμιση με δύο μήνες, λόγω κατασκευής του προστάτη'.
-Άλλος: 'Συνίσταται η σεξουαλική αποχή κατά τη διάρκεια της αντιβίωσης'.
-Άλλος:'ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ η σεξουαλική δραστηριότητα κατά τη διάρκεια της αντιβίωσης.'
...και άλλες πολλές 'επιστημονικές' διατυπώσεις, όρεξη να χει κανείς να διαβάζει.
Όταν διαπιστώνει κανείς ότι πίσω από το βαρύγδουπο 'επιστημονικό' ύφος κρύβεται το ίδιο ακριβώς σπασικλάκι που στη δευτέρα λυκείου ήθελε να γίνει γιατρός για 'να τους δείξει τι αξίζει', τότε όλα έρχονται στη θέση τους. Τότε καταλαβαίνει ότι το σπασικλάκι απλώς μεγάλωσε, και δε βλέπει την ώρα να μας ξεφορτωθεί (με το αζημείωτο!), προσβλέποντας στο επόμενο επικερδές χειρουργείο...

ο ιατρικός εγωϊσμός, η προσήλωση στον πλουτισμό

Θα ήθελα να καταθέσω την προσωπική μου εμπειρία σχετικά με τα αντιβιωτικά.
Στην καλλιέργεια σπέρματος βρέθηκε enterococcus faecalis και το αντιβιόγραμμα έδειξε ευαισθησία μεταξύ άλλων στο ciproxin. To ciproxin είναι ένα αντιβιωτικό που χρησιμοποιούν πολύ συχνά οι ουρολόγοι, και μάλιστα πολλοί από αυτούς χωρίς να έχουν αποτελέσματα από καλλιέργεια ή αντιβιόγραμμα. Μιλάμε για κινολόνη, πολύ ισχυρό αντιβιωτικό, που χτυπάει κατευθείαν στο κεντρικό νευρικό σύστημα προκαλώντας σπασμούς, στο έντερο προκαλώντας δυσκοιλιότητα και στο δέρμα προκαλώντας μύκητες και φωτοευαισθησία. Αυτά προκλήθηκαν σε εμένα, ενώ έχω ακούσει ότι μπορεί να προκαλέσει και τενοντίτιδα. Σε εμένα τα συμπτώματα δεν είχαν ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ βελτίωση μετά από ΕΝΑΜΙΣΗ ΜΗΝΑ ciproxin (500+500 ημερησίως). Αργότερα, κατά τη διάρκεια της μακράς περιήγησής μου σε γιατρούς, δύο λοιμοξιωλόγοι μια εξαιρετική μικροβιολόγος, και ο ουρολόγος που τώρα με παρακολουθεί, με πληροφόρησαν ότι με τους κόκκους (και τον εντερόκοκκο κατά συνέπεια) ΚΛΙΝΙΚΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ έχει το augmentin (πενικιλίνη με κλαβουλανικό οξύ που βοηθάει στην αποτελεσματική δράση), και όχι το ciproxin, το οποίο μπορεί να εμφανίζει εργαστηριακά αποτελέσματα θετικά. Μετά από 1 μήνα augmentin τα συμπτώματα μειώθηκαν (δεν εξαφανίστηκαν) και οι δύο καλλιέργειες σπέρματος που έκανα (η πρώτη με διάστημα ενός μήνα μετά την παύση της αντιβίωσης και η δεύτερη δύο μήνες αργότερα), δεν έβγαλαν ούτε μικρόβιο, ούτε πυοσφαίρια.
Μήπως η χορήγηση κινολόνης δια πάσαν νόσον είναι μύθος;
Αυτό βέβαια αυτό δεν ισχύει για άλλα μικρόβια, πχ το e-coli, για την αντιμετώπιση του οποίου το ciproxin ενδύκνειται (και κλινικά)

Μπράβο Phaethon για τη δουλειά σου, τέτοια άρθρα μας βοηθάνε να καταλάβουμε πολλά. Είναι πολύ δύσκολο για κάποιον σαν εμένα που αισθάνεται μεταξύ άλλων και  τσούξιμο στο πέος να πιστέψει ότι αυτό είναι νευρομυϊκό και όχι μικροβιακό. Έτσι πολύ πιο εύκολα πιστεύουμε σε 'δύσκολα' μικρόβια, που κρύβονται και πολλαπλασιάζονται, αχρηστεύοντας τον προστάτη σταδιακά. Η πεποίθηση αυτή, ότι δηλαδή έχουμε κάποιου τύπου 'γάγγραινα' μας αγχώνει περισσότερο, και πολλές φορές μας οδηγεί σε ακραίες μορφές θεραπείας με αμφίβολα αποτελέσματα. Η 'προστατίτιδα' ή όπως αλλιώς θέλουμε να αποκαλούμε την ασθένεια που πάσχουμε, θέλει δυστυχώς πολύ υπομονή, και όχι άγχος και πανικό. Το άγχος και τον πανικό τον εκμεταλεύονται επιτήδιοι, με τα γνωστά αποτελέσματα...