Μετά από λίγους μήνες και με αφορμή το θέμα του φίλου μας strider http://www.chronic-prostatitis.com/index.php?topic=991.0 στο οποίο απάντησα, προσθέτω και εδώ κάποια στοιχεία που παρέθεσα στην απάντηση μου, σαν "επικαιροποίηση" της κατάστασης μου.
-----------------------------------
Και μένα παρόλα τα συμπτώματα πια αδιάζει η κύστη μου. Βέβαια, δεν μπορώ να κατανοήσω αν αδειάζει τι διάολο είναι αυτό που κατουράω μετά από 5-10 λεπτά ή αμέσως πολλές φορές μετά την ούρηση (ελάχιστε σταγόνες, αλλά σταγόνες). Δεν είναι απο την κύστη αυτά; Από αλλού κατεβάινουν;
Δυστυχώς ελάχιστες φορές κατουράω όρθιος. Καθιστός σχεδόν πάντα διότι αισθάνομαι να μην πιέζεται πολύ η περιοχή. Προφανώς φταίει η καμπύλη της ουρήθρας σε όρθια θέση, που δυσκολεύει την ροή. Αλλά μόλις σηκώνομαι από την τουαλέτα (κατούρημα), σχεδόν πάντα νομίζω ότι έχω και άλλο ακόμα λίγο να αδειάσω και συνήθως αυτή η δεύτερη "προσπάθεια" γίνεται στα όρθια.
Βασικά αυτό που θυμάμαι να γίνεται περίπου 2 χρόνια πριν εκδηλωθούν να πρώτα συμπτώματα πόνου, δυσουρίας κλπ, ήταν το ότι χωρίς να το φιλοσοφήσω και πολύ, κατουρούσα στον νιπτήρα του μπάνιου, και όχι στην τουαλέτα, επειδή προφανώς το πέος δεν χρειάζεται να πάρει μεγαλύτερη κλίση προς τα κάτω. Στην τουαλέτα δυσκολευόμουνα. Αλλά δεν μου πήγε ποτέ το μυαλό ότι αυτό υποδηλώνει κάποιο σοβαρότερο πρόβλημα.
Το κακό είναι ότι δυστυχώς δεν μπορούμε να δούμε με κάποιον τρόπο Τι υπάρχει μέσα και περιμετρικά του προστάτη. Και αυτό είναι που με ανησυχεί. Δεν μπορώ να ηρεμήσω με τον καθησυχασμό των γιατρών ότι δεν είναι καρκίνος ή κάτι άλλο. Αυτό το "δεν είναι τίποτα, απλά φλεγμένει ο προστάτης" μόνο καθυσυχαστικό δεν είναι. Ε αν φλεγμένει κάνε κάτι να φύγει η φλεγμονή ρε μαλάκα γιατρέ!.
Για μένα χρόνια φλεγμονή αποτελεί και εκολαπτόμενο καρκίνο. Κάπου το διάβαδα, δεν θυμάμαι, αλλά μου έχει κάτσει.
Τεσπα, θα έλεγα να μην ζορίζεις τον ευατό σου με το θέμα της διατροφής. Παν μέτρον άριστον.
Αλλά επειδή βλέπω ότι είσαι fan του ciproxin, και μακάρι να μην έχει κανένα θέμα λόγω της χρήσης της, ξεκίνα να πίνεις ΑΠΕΙΡΟ ΚΕΦΙΡ. Και μην σταματήσεις τον χυμό ρόδι ΠΟΤΕ. Άσχετο αν είναι καλό για το ουροποιητικό είναι απείρως καλό γενικά για το γαστρεντερικό το πρώτο και για την τόνωση το δεύτερο.
Επίσης θα συμφωνήσω μαζί σου ως προς το ψυχολογικό. Μην κλέινεστε στον ευατό σας. Όταν έχω αυτό το αίσθημα της συχνοούρίας είναι σαν να μην ζεις. Απλά κλείνω τα μάτια και βυθίζομαι σε αρνητικές σκέψεις. "τι έχω; γιατί; όχι πάλι σε φούστη!. πότε θα φύγει; τι ζωή είναι αυτή κλπ. ". Δύσκολο, πολύ δύσκολο να αποβληθούν. Ειναι και θέμα χαρακτήρα. Αλλά πρέπει. Θυμάμαι τον ευατό μου πέρυσι τέτοια εποχή όταν συνέβει το 2ο ξέσπασμα συμπτωμάτων. Απλά δεν ζούσα. δεν μιλούσα στα παιδιά μου, στη γυναίκα μου. Μονίμως στις σκέψεις μου περι ασθενειών, και περί θανάτου, και ότι τελος, αυτό ητανε. Πέρασε ένας χρόνος χωρίς να φύγουν τελείως τα συμπτώματα, (Να σημειώσω ότι αισθητή πτώση άρχισε από την άνοιξη και μετά...εποχιακά που λένε, έχει και ο ΗΛΙΟΣ που τόσο πολύ κάποιοι θέλουν να τον αποφεύγουμε τα θεραπευτικά του στοιχεία τελικά και ιδίως στον εγκέφαλο-ψυχολογία. Και έφτασε Σεπτέμβρης και εγώ να αγχώνομαι ότι πλησιάζει ο καιρός που τα τελευταία 2 χρόνια είχα τα ξεσπασματα. Τελικά πέρασε ο Νοέμβρης (περυσι από τα μέσα οκτώβρη ήμουν "πεθαμένος") και είμαι ακόμα εδώ που λένε. Η ούρηση δεν είναι σταθερή, μια υπάρχει ροή, μια όχι, μια αίσθημα συχνοούρίας, μία όχι, τα περισσότερα βράδυα σηκώνομαι μια φορά, άλλα καθόλου.
Προσωπικά δεν ξέρω αν είναι ύφεση γενικά, ή αν σαν εγκέφαλος σταμάτησε να δίνει τόση αρνητική σημασία στα ερεθίσματα αυτά με αποτέλεσμα να περνάνε πιο ήπια. Δεν ξέρω.
-----------------------------------
Και μένα παρόλα τα συμπτώματα πια αδιάζει η κύστη μου. Βέβαια, δεν μπορώ να κατανοήσω αν αδειάζει τι διάολο είναι αυτό που κατουράω μετά από 5-10 λεπτά ή αμέσως πολλές φορές μετά την ούρηση (ελάχιστε σταγόνες, αλλά σταγόνες). Δεν είναι απο την κύστη αυτά; Από αλλού κατεβάινουν;
Δυστυχώς ελάχιστες φορές κατουράω όρθιος. Καθιστός σχεδόν πάντα διότι αισθάνομαι να μην πιέζεται πολύ η περιοχή. Προφανώς φταίει η καμπύλη της ουρήθρας σε όρθια θέση, που δυσκολεύει την ροή. Αλλά μόλις σηκώνομαι από την τουαλέτα (κατούρημα), σχεδόν πάντα νομίζω ότι έχω και άλλο ακόμα λίγο να αδειάσω και συνήθως αυτή η δεύτερη "προσπάθεια" γίνεται στα όρθια.
Βασικά αυτό που θυμάμαι να γίνεται περίπου 2 χρόνια πριν εκδηλωθούν να πρώτα συμπτώματα πόνου, δυσουρίας κλπ, ήταν το ότι χωρίς να το φιλοσοφήσω και πολύ, κατουρούσα στον νιπτήρα του μπάνιου, και όχι στην τουαλέτα, επειδή προφανώς το πέος δεν χρειάζεται να πάρει μεγαλύτερη κλίση προς τα κάτω. Στην τουαλέτα δυσκολευόμουνα. Αλλά δεν μου πήγε ποτέ το μυαλό ότι αυτό υποδηλώνει κάποιο σοβαρότερο πρόβλημα.
Το κακό είναι ότι δυστυχώς δεν μπορούμε να δούμε με κάποιον τρόπο Τι υπάρχει μέσα και περιμετρικά του προστάτη. Και αυτό είναι που με ανησυχεί. Δεν μπορώ να ηρεμήσω με τον καθησυχασμό των γιατρών ότι δεν είναι καρκίνος ή κάτι άλλο. Αυτό το "δεν είναι τίποτα, απλά φλεγμένει ο προστάτης" μόνο καθυσυχαστικό δεν είναι. Ε αν φλεγμένει κάνε κάτι να φύγει η φλεγμονή ρε μαλάκα γιατρέ!.
Για μένα χρόνια φλεγμονή αποτελεί και εκολαπτόμενο καρκίνο. Κάπου το διάβαδα, δεν θυμάμαι, αλλά μου έχει κάτσει.
Τεσπα, θα έλεγα να μην ζορίζεις τον ευατό σου με το θέμα της διατροφής. Παν μέτρον άριστον.
Αλλά επειδή βλέπω ότι είσαι fan του ciproxin, και μακάρι να μην έχει κανένα θέμα λόγω της χρήσης της, ξεκίνα να πίνεις ΑΠΕΙΡΟ ΚΕΦΙΡ. Και μην σταματήσεις τον χυμό ρόδι ΠΟΤΕ. Άσχετο αν είναι καλό για το ουροποιητικό είναι απείρως καλό γενικά για το γαστρεντερικό το πρώτο και για την τόνωση το δεύτερο.
Επίσης θα συμφωνήσω μαζί σου ως προς το ψυχολογικό. Μην κλέινεστε στον ευατό σας. Όταν έχω αυτό το αίσθημα της συχνοούρίας είναι σαν να μην ζεις. Απλά κλείνω τα μάτια και βυθίζομαι σε αρνητικές σκέψεις. "τι έχω; γιατί; όχι πάλι σε φούστη!. πότε θα φύγει; τι ζωή είναι αυτή κλπ. ". Δύσκολο, πολύ δύσκολο να αποβληθούν. Ειναι και θέμα χαρακτήρα. Αλλά πρέπει. Θυμάμαι τον ευατό μου πέρυσι τέτοια εποχή όταν συνέβει το 2ο ξέσπασμα συμπτωμάτων. Απλά δεν ζούσα. δεν μιλούσα στα παιδιά μου, στη γυναίκα μου. Μονίμως στις σκέψεις μου περι ασθενειών, και περί θανάτου, και ότι τελος, αυτό ητανε. Πέρασε ένας χρόνος χωρίς να φύγουν τελείως τα συμπτώματα, (Να σημειώσω ότι αισθητή πτώση άρχισε από την άνοιξη και μετά...εποχιακά που λένε, έχει και ο ΗΛΙΟΣ που τόσο πολύ κάποιοι θέλουν να τον αποφεύγουμε τα θεραπευτικά του στοιχεία τελικά και ιδίως στον εγκέφαλο-ψυχολογία. Και έφτασε Σεπτέμβρης και εγώ να αγχώνομαι ότι πλησιάζει ο καιρός που τα τελευταία 2 χρόνια είχα τα ξεσπασματα. Τελικά πέρασε ο Νοέμβρης (περυσι από τα μέσα οκτώβρη ήμουν "πεθαμένος") και είμαι ακόμα εδώ που λένε. Η ούρηση δεν είναι σταθερή, μια υπάρχει ροή, μια όχι, μια αίσθημα συχνοούρίας, μία όχι, τα περισσότερα βράδυα σηκώνομαι μια φορά, άλλα καθόλου.
Προσωπικά δεν ξέρω αν είναι ύφεση γενικά, ή αν σαν εγκέφαλος σταμάτησε να δίνει τόση αρνητική σημασία στα ερεθίσματα αυτά με αποτέλεσμα να περνάνε πιο ήπια. Δεν ξέρω.