Tις καλησπέρες μου...
Λόνκγ τάιμ, νόου σί που λένε και στο χωριό μου....Ας πούμε ότι ήμουν απασχολημένος, για να έχουμε κάτι να λέμε...
Το λοιπόν, νομίζω ότι πλέον είμαι ΟΚ! Στύση ικανοποιητικότατη, τόσο που παρά τρίχα να έχουμε και δεύτερο παιδάκι (αλλά δε βοήθησε η τύχη σε αυτό).
Ο πόνος είναι κάτι μακρινό (το οποίο μπορεί και να επανέρχεται που και που αλλά δεν δίνω και πολύ σημασία)...
Και επειδή έχω μείνει αρκετά εκτός από το φόρουμ, ώστε να συνειδητοποιήσω κάποια πράματα, για όποιον τα διαβάσει...
1. Διατροφή: Διαπίστωσα ότι περισσότερο κακό κάνει ο καφές, παρά τα ήπια αλκοολούχα (κρασί μπύρα). Για τα ζόρικα δεν συζητάω (πάνω από 30% αλκοόλ) δεν τα βάζω πιά στο στόμα μου. Περιορισμός της γλουτένης τελικά μου έκανε καλό (λιγότερο φούσκωμα, πιο χαλαρό έντερο, λιγότερη πίεση στην περιοχή του προστάτη). Δεν είναι ότι φέρνει και αμάν την αλλαγή, αλλά αδέρφια βοηθάει.
2. Τέλος τα βάρη και τα καραγκιοζιλίκια. Γιόγκα, περπάτημα, κολύμπι, οτιδήποτε γίνεται φυσικά και χωρίς προσθήκη βάρους ή μηχανημάτων. Προσοχή, είναι παρατήρηση προσωπική αλλά και οι εκάστοτε γιατροί που είδα, μου το επεσήμαναν. Φτάνω να πιστεύω ότι ιδιαίτερα οι ασκήσεις στο κάτω μερος του σώματος (κοιλιακοί και κάτω άκρα) επιβαρύνουν αρκετά τη μέση και την πύελο, τόσο που βοηθάν στον πόνο.
3. Περιορισμός άγχους. Έχωντας διαβάσει και το πόστ του Φαέθωνα περί "τύπου προστατιδοπαθούς", εκτιμώ ότι η φύση της ασθένειας (εάν αποκλειστούν άλλοι παράγοντες) είναι καθαρά νευρομυϊκή- ψυχολογική. Όπως είπε και ένας δόκτωρας "μερικοί άντρες συσσωρεύουν όλο το άγχος στο πουλί τους". Ε, ναι... τους κράζω τους γιατρούς για τα καράβια αντιβίωσης που δίνουν, αλλά η συγκεκριμένη ρήση είναι χρυσός.
4. Συζήτηση: Νομίζω ότι το να μοιραστώ το πρόβλημα με άτομα έμπιστα, εχέμυθα και συγκαταβατικά (ακόμα και μέσα στο φόρουμ) μου έκανε καλό. Προσοχή, μην πέσουμε στην λούπα της "κλειστής κάστας" και ανακυκλώνουμε το πρόβλημα ο ένας με τον άλλο. Δε νομίζω ότι χρειάζεται να συζητάμε μόνο με ομοιοπαθείς, αλλά και με άτομα υγιή που απλά θα μας ακούσουν και θα μοιραστούν τον πόνο μας.
Ελπίζω σε βελτίωση όλων εδώ μέσα. Πραγματικά, όποιος χρειάζεται περισσότερες πληροφορίες, με χαρά θα του τις δώσω.
Σας κάνω απαλές μαλάξεις, να χαλαρώσετε...
Λόνκγ τάιμ, νόου σί που λένε και στο χωριό μου....Ας πούμε ότι ήμουν απασχολημένος, για να έχουμε κάτι να λέμε...
Το λοιπόν, νομίζω ότι πλέον είμαι ΟΚ! Στύση ικανοποιητικότατη, τόσο που παρά τρίχα να έχουμε και δεύτερο παιδάκι (αλλά δε βοήθησε η τύχη σε αυτό).
Ο πόνος είναι κάτι μακρινό (το οποίο μπορεί και να επανέρχεται που και που αλλά δεν δίνω και πολύ σημασία)...
Και επειδή έχω μείνει αρκετά εκτός από το φόρουμ, ώστε να συνειδητοποιήσω κάποια πράματα, για όποιον τα διαβάσει...
1. Διατροφή: Διαπίστωσα ότι περισσότερο κακό κάνει ο καφές, παρά τα ήπια αλκοολούχα (κρασί μπύρα). Για τα ζόρικα δεν συζητάω (πάνω από 30% αλκοόλ) δεν τα βάζω πιά στο στόμα μου. Περιορισμός της γλουτένης τελικά μου έκανε καλό (λιγότερο φούσκωμα, πιο χαλαρό έντερο, λιγότερη πίεση στην περιοχή του προστάτη). Δεν είναι ότι φέρνει και αμάν την αλλαγή, αλλά αδέρφια βοηθάει.
2. Τέλος τα βάρη και τα καραγκιοζιλίκια. Γιόγκα, περπάτημα, κολύμπι, οτιδήποτε γίνεται φυσικά και χωρίς προσθήκη βάρους ή μηχανημάτων. Προσοχή, είναι παρατήρηση προσωπική αλλά και οι εκάστοτε γιατροί που είδα, μου το επεσήμαναν. Φτάνω να πιστεύω ότι ιδιαίτερα οι ασκήσεις στο κάτω μερος του σώματος (κοιλιακοί και κάτω άκρα) επιβαρύνουν αρκετά τη μέση και την πύελο, τόσο που βοηθάν στον πόνο.
3. Περιορισμός άγχους. Έχωντας διαβάσει και το πόστ του Φαέθωνα περί "τύπου προστατιδοπαθούς", εκτιμώ ότι η φύση της ασθένειας (εάν αποκλειστούν άλλοι παράγοντες) είναι καθαρά νευρομυϊκή- ψυχολογική. Όπως είπε και ένας δόκτωρας "μερικοί άντρες συσσωρεύουν όλο το άγχος στο πουλί τους". Ε, ναι... τους κράζω τους γιατρούς για τα καράβια αντιβίωσης που δίνουν, αλλά η συγκεκριμένη ρήση είναι χρυσός.
4. Συζήτηση: Νομίζω ότι το να μοιραστώ το πρόβλημα με άτομα έμπιστα, εχέμυθα και συγκαταβατικά (ακόμα και μέσα στο φόρουμ) μου έκανε καλό. Προσοχή, μην πέσουμε στην λούπα της "κλειστής κάστας" και ανακυκλώνουμε το πρόβλημα ο ένας με τον άλλο. Δε νομίζω ότι χρειάζεται να συζητάμε μόνο με ομοιοπαθείς, αλλά και με άτομα υγιή που απλά θα μας ακούσουν και θα μοιραστούν τον πόνο μας.
Ελπίζω σε βελτίωση όλων εδώ μέσα. Πραγματικά, όποιος χρειάζεται περισσότερες πληροφορίες, με χαρά θα του τις δώσω.
Σας κάνω απαλές μαλάξεις, να χαλαρώσετε...