ΙΣΤΟΡΙΚΟ
Καλησπέρα σε όλους τους ομοιοπαθείς. Η δική μου ιστορία ξεκίνησε πριν 8 χρόνια και δυστυχώς έφτασα στην τελικη διάγνωση πριν μόλις 2 μήνες. Όλα ξεκίνησαν μια μέρα του Αυγούστου στον στίβο. Ξεκινούσα προετοιμασία με την ομάδα μπάσκετ στην οποία αγωνιζόμουν και είχαμε κανει την πρώτη μάζωξη για το καθιερωμένο τρέξιμο στον στίβο. Στο σπίτι είχα ένα διάδρομο που χρησιμοποιούσα για τρέξιμο και είχα νιώσει μια μικρή ενόχληση την τελευταία φορα που τον χρησιμοποίησα αλλά δεν είχα δώσει σημασία. Μετα από 2 γυρους τρέξιμο στον στίβο δεν μπορούσα να συνεχισω. Αφόρητος πονος στην μεση χαμηλά και σε ολη την περιοχή της λεκάνης. Οποτε έμπαινα σε αυτοκιμνητο έκλαιγα από τους πόνους σε κάθε λακκούβα. Για να ξανατρεξω ουτε λογους ενιωθα μαχαιριες και σουβλισμα στο περινεο και στον πρωκτο.
Ξεκίνησα τις κλασικές ορθοπεδικές εξετάσεις. Μαγνητική μέσης και λεκάνης. Έπειτα εξέταση για αυτοανοσα και επισκέψεις σε παθολόγο. Δεν φαινοταν τιποτα πουθενα. Μετα ιατρειο πονου αλλα ουτε αυτο βοηθησε. Δυστηχως η στηριξη που ειχα απο τον κοινωνικο μου περιγυρο πλην της μανας μου δεν ηταν επαρκης διοτι -φαινομενικα- δεν ειχα καποιο προβλημα. Οι περισσοτεροι λεγανε οτι ειναι στο μυαλό μου και οτι απλά κάποια στιγμή θα περάσει. Εκει καπου εμφανίστηκε ενα επιτηδειος και μου ειπε οτι πάσχω απο το συνδρομο κοιλιακων προσαγωγων επειτα απο μια μαγνητικη κατω κοιλιας που ειχε δει. ειχαν ηδη περασει 2μιση χρονια ατελειωτου πονου και συναισθηματυικης φορτισης και πιστεψα οτι εφτασα στην ακρη του νηματος και πηρα την αποφαση να το κανω. Με μεγαλη οικονομικη στηριξη απο την μητερα μου απφασιζω να δωσω το ποσο των 3000 ευρω για να το κανω και να διεκδικησω οσες ελπιδες εχω. Δυστηχως δεν άλλαξε κατι. ΠΡΟΣΟΧΗ¨Μεχρι στιγμής δεν έχω κανει καμια επισκεψη στον ουρολογο. Θα μου πείτε λάθος μου αλλα δεν με παρεπεμψε και κάποιος άλλος γιατρός.
Με ρουφαει η απαογουτευση και για ενα ολοκληρο χρονο δεν ασχολουμε καθολου απλα προσπαθω να μαθω να το διαχειριζομαι και να ζω με αυτο. Το μονο που καταφερα ειναι να βυθιστω στην καταθλιψη και να γινω ακομα χειροτερα. Ηρθε η ωρα να παω στον ψυχιατρο λοιπον. Αυτος ισχυριζεται οτι ενδεχομενως δεν υπαρχει σωματικο αιτιο και ολο αυτο ειναι ψυχοσωματικο και μου ξεκιναει αγωγη με cymbalta 120mg που την ακολουθησα κατα γραμμα για 3 ολοκληρα χρονια. Περιττο να πω οτι εγινα αλοιφη. Δεν ενιωθα κανενα συναισθημα ουτε θετικο ουτε αρνητικο. Μεσα σε ολη την μαυριλα υπηρξε ομως και μια ηλιαχτιδα φωτος που με ανακουφιζε εστω και προσωρινα. Ξεκινησα κολυμβητηριο. μιας και ποια δεν μπορουσα να τρεξω ουτε να γυμναστω ηταν η μονη μορφη αθλησης που μπορουσα να κανω και μπορω να πω οτι οταν εβγαινα απο την πισινα και μεχρι το επομενο πρωι ενιωθα ελαφρως καλυτερα.
Αφου λοιπον ειδα οτι ουτε αυτο με βοηθαει αποφασισα να το κοψω μονος μου ( μεγα λαθος) και παραλιγο να βουτηξω απο το μπαλκονι της πολυκατοικιας. Πηγαινω λοιπον σε ενα αλλο ψυχιατρο ο οποιος με βαζει στην διαδικασια να το κοιψω σταδιακα και ειναι ο ΠΡΩΤΟΣ που περναει απο το μυαλο του οτι ειναι ισως κατι νευρομυικο- ουρολογικο. Εκεινη την εποχη ειχα ξεκινησω να δουλευω σε μια διαφημιστικη που προωθει γιατρους και εκανα καποιες αλλαγες στο site ενως ουρολογου και επεισα πανω σε μια σελιδα που εγραφε- χρονια προστατιτιδα και χρονιο πυελικο αλγος-. Ε και ξαφνικα διαβαζα ακριβως ολα τα συμπτωματα μου. Αποφασιζω λοιπον να τον επισκεφτω. Του δειχνω ολες μου τις εξετασεις και του εξηγω το ιστορικο και μου ζηταει τις ουρολογικες μου που ειχα κανει πριν χρονια. Αφου τις βλεπει γυρνει και μου λεει - η καλλιεργεια σπερματος που ειναι-? Ελα που δεν ειχα κανει ποτε μου. Μονο ουρολογικες και αιματολογικες ειχα κανει. Με βαζει λοιπον να τις κανω. Και το πρωι που ειμαι ετοιμος να παω να τις παρω σκεφτομαι απο μεσα μου - Χαρη αλλη μια φορα που θα κανεις μια εξεταση που ειναι καθαρη μην εχεις ελπιδες-. Και οταν μου ανακοινωνει η μικροβιολογος οτι βγηκα θετικος στο ουρεοπλασμα μενω με το στομα ανοιχτο. Επιτελους για πρωτη φορα εχω βρει κατι και ειμαι σε μια αφετηρια. Αφου η γυναικα απορρησε που χαρηκα που βρηκα κατι και ειναι λογικο. Τις επιστρεφω στον γιατρο και μου ανακοινωνιε οτι πασχω απο χρονια προστατιτιδα και χρονιο πυελικο αλγος. οκ δεν ανακαληψε τον τροχο αλλα ειναι μια αρχη. Μου εγραψε αντιβιωση για 20 μερες και για αλλες 20 μετα. vibracin και tavanic. Τωρα τελειωνω και θα πρεπει να ξαναλκανω καλλιεργεια γιατι νιωθω τσουξιμο στην ουρηση. Ελεγα ομως απο μεσα μου - δεν μπορει να ειναι μονο το μικροβιο που προκαλει ολον αυτο τον πονο- και ψαχνωντας στο ιντερνετ επεσα πανω στο φορουμ και ξαφβικα εχει ανοιξει ενας αλλος κοσμος μπροστα μου και αλλη μια ελπιδα γεννηθηκε. Μετα απο 8 χρονια εχω επιτελους μια πληρη διαγνωση της αορατης παθησης μου που ολοι λεγανε οτι δεν εχω τπτ και οτι ειναι στο μυαλο μου.
ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ
τσούξιμο και μαχαιριές στο περινεο και βαθιά στον πρωκτο
μυρμήγκιασμα σε ολη την λεκανη μου και χαμηλά στην μεση( εχω μια μικρή δυσκοκοιλη που μου είχε γίνει εμμονή ότι αυτή προκαλεί ολο αυτο παρολο που εκανα ηλεκτρομυογράφημα κι έδειξε ότι δεν υπάρχει προβολή νεύρου, μεχρι και σπονδυλοδεσια μου είχε προτείνει κάποιος επιτειδιος να κανω στο υγεία)
Σχεδον ανυπαρκτη λιμπιντο
Χαλαρες ( στην καλυτερη) η ανυπαρκτες στυσεις.
Πονος γύρω από το πεος και τους ορχεις
Κοψιμο στην υβικη σύμφυση
Μίας και είδα οτι υπαρουν και γαστρεντερικα αιτια να αναφερω οτι εχω καποιες λιγες αιμοροιδες και ραγαδα πρωκτικου δακτυλιου
ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ
Χρονια καταθλιψη
Γενικευμενη αγχωδης διαταραχη. Αισθηση οτι κατι κακο θα συμβει σε εμενα η στους ανθρωπους που αγαπαω
Υπνηλια
Κοινωνικη αποξενωση και κυριως αποξενωση απο το γυναικειο φυλο λογο ελλειψης αυτοπεποιθεσης εξαιτιας της σεξουαλικης μου δυσλειτουργιας.
Αδυνατω να νιώσω το αίσθημα της χαράς ακόμα και άν ξερω πως θα έπρεπε.
Βλεπω τους φιλους μου και παλιους συμαπικτες να παιζουν μπασκετ η να κανουνε δραστηριοτητες με τις κοπελες τους και αναρωτιεμια- γιατι σε εμενα-
ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ
Δυστηχως δεν εχω καταφερει να κρατησω μια μακροχρονια σχεση αυτα τα 8 ετη λογο της κακης σεξουαλικης ζωης και της καταθλιψης.
Αναγκαστικα να αλλαξω επαγγελματικο προσανατολισσμο επειδη λογο του πονου δεν μπορπουσα να δουλεψω οσο ηθελα. Ημουν γυμναστης και τωρα ασχολουμε με το marketing.
Μου εκοψε τον αθλητισμο. Μια ζωη ασχολιομουν με το μπασκετ και μου το εκοψε μαχαιρι μιας και δεν μπορω να τρεξω δεν αντεχω τους κραδασμους.
Παρεξηγηθηκα με ανθρωπους που αγαπω εξαιιας των νευρων που ειχα απο τους χρονιους πονους.
ΑΠΟ ΕΔΩ ΚΑΙ ΠΕΡΑ
Οτι έγινε εγινε και ανήκει στο παρελθόν δεν μπορώ να γυρίσω τον χρόνο πίσω να αλλάξω τπτ πια. Το θέμα ειναι πως να κινηθω απο εδω και στο εξης. Απο οτι εχω συμπερανει το τσουξιμο υπαρχει ακομα αρα λογικα και το μικροβιο αλλα στην περιπτωση μου πιστευ κυριως στην νευρομυιηκη θεωρια. ηδη εχω παραγγειλει το βιβλιο με το πρωτοκολο να το ξεκοκαλησω. Και τα συμπτωματα αλλα και ο τροπος που εμφανιστηκε με οδηγουν εκει. Μηπως θα επρεπε να παω και σε εναν γαστρεντερολογο? Γιατι αποτι ειδα στο forum η ραγαδα και οι αιμοροιδες ειναι αποτελεσμα της νευρομυιηκης θεωριας. Λεω να συνεχισω την αντιβιωση και να ξεκινησω φυσικοθεραπεια σε καποιο εξειδικευμενο φυσικοθεραπευτηριο. Αποτι ειδα το καταλληλοτερο ειναι στη θεσσαλνικη αλλα εγω ειμαι κατοικος αθηνων. Γνωριζει καποιος Αθηνα καποιο που να γινετε οργανωμενη δουλεια? Κανοντας μια συντομη αναζητηση στο google ειδα το athensrehab και το praxis. Εχει κανενας αποψη?
ΟΝΕΙΡΑ ΚΑΙ ΣΤΟΧΟΙ
Καποια απο αυτα σε εναν υγιη ανθρωπο ισως φαινονται πολυ κοινοτυπα αλλα θα ηταν ευλογια να μπορεσω να βαλω ξανα τα αθλητικα μου παπουτσια και να παω για τρεξιμο στο βουνο η για μπασκετ με τους φιλους μου. Να μπορω να απολαυσω την σεξουαλικοτητα μου ξανα και να μην αγχωνομαι η φοβαμαι. Να βγω για ενα καφε με τους φιλους μου και να μην σκεφτομαι ποτε θα γυρισω πισω γιατι ποναω και πρεπει να ξεκουραστω.
Συγχαρητηρια στα παιδια που δημιουργησαν και κρατανε αυτο το φορουμ ζωντανο γεματο τονους πληροφοριας για να δινουν ελπιδ και λυσης σε οποιον ανθρωπο βρεθει στο διαβα αυτης της αορατης παθηση. Και ΝΑΙ ειμαστε πάσχοντες και ασθενείς και δεν ειναι απλα η ιδέα μας όπως όλοι προσπαθουν να μας πείσουν...
Καλησπέρα σε όλους τους ομοιοπαθείς. Η δική μου ιστορία ξεκίνησε πριν 8 χρόνια και δυστυχώς έφτασα στην τελικη διάγνωση πριν μόλις 2 μήνες. Όλα ξεκίνησαν μια μέρα του Αυγούστου στον στίβο. Ξεκινούσα προετοιμασία με την ομάδα μπάσκετ στην οποία αγωνιζόμουν και είχαμε κανει την πρώτη μάζωξη για το καθιερωμένο τρέξιμο στον στίβο. Στο σπίτι είχα ένα διάδρομο που χρησιμοποιούσα για τρέξιμο και είχα νιώσει μια μικρή ενόχληση την τελευταία φορα που τον χρησιμοποίησα αλλά δεν είχα δώσει σημασία. Μετα από 2 γυρους τρέξιμο στον στίβο δεν μπορούσα να συνεχισω. Αφόρητος πονος στην μεση χαμηλά και σε ολη την περιοχή της λεκάνης. Οποτε έμπαινα σε αυτοκιμνητο έκλαιγα από τους πόνους σε κάθε λακκούβα. Για να ξανατρεξω ουτε λογους ενιωθα μαχαιριες και σουβλισμα στο περινεο και στον πρωκτο.
Ξεκίνησα τις κλασικές ορθοπεδικές εξετάσεις. Μαγνητική μέσης και λεκάνης. Έπειτα εξέταση για αυτοανοσα και επισκέψεις σε παθολόγο. Δεν φαινοταν τιποτα πουθενα. Μετα ιατρειο πονου αλλα ουτε αυτο βοηθησε. Δυστηχως η στηριξη που ειχα απο τον κοινωνικο μου περιγυρο πλην της μανας μου δεν ηταν επαρκης διοτι -φαινομενικα- δεν ειχα καποιο προβλημα. Οι περισσοτεροι λεγανε οτι ειναι στο μυαλό μου και οτι απλά κάποια στιγμή θα περάσει. Εκει καπου εμφανίστηκε ενα επιτηδειος και μου ειπε οτι πάσχω απο το συνδρομο κοιλιακων προσαγωγων επειτα απο μια μαγνητικη κατω κοιλιας που ειχε δει. ειχαν ηδη περασει 2μιση χρονια ατελειωτου πονου και συναισθηματυικης φορτισης και πιστεψα οτι εφτασα στην ακρη του νηματος και πηρα την αποφαση να το κανω. Με μεγαλη οικονομικη στηριξη απο την μητερα μου απφασιζω να δωσω το ποσο των 3000 ευρω για να το κανω και να διεκδικησω οσες ελπιδες εχω. Δυστηχως δεν άλλαξε κατι. ΠΡΟΣΟΧΗ¨Μεχρι στιγμής δεν έχω κανει καμια επισκεψη στον ουρολογο. Θα μου πείτε λάθος μου αλλα δεν με παρεπεμψε και κάποιος άλλος γιατρός.
Με ρουφαει η απαογουτευση και για ενα ολοκληρο χρονο δεν ασχολουμε καθολου απλα προσπαθω να μαθω να το διαχειριζομαι και να ζω με αυτο. Το μονο που καταφερα ειναι να βυθιστω στην καταθλιψη και να γινω ακομα χειροτερα. Ηρθε η ωρα να παω στον ψυχιατρο λοιπον. Αυτος ισχυριζεται οτι ενδεχομενως δεν υπαρχει σωματικο αιτιο και ολο αυτο ειναι ψυχοσωματικο και μου ξεκιναει αγωγη με cymbalta 120mg που την ακολουθησα κατα γραμμα για 3 ολοκληρα χρονια. Περιττο να πω οτι εγινα αλοιφη. Δεν ενιωθα κανενα συναισθημα ουτε θετικο ουτε αρνητικο. Μεσα σε ολη την μαυριλα υπηρξε ομως και μια ηλιαχτιδα φωτος που με ανακουφιζε εστω και προσωρινα. Ξεκινησα κολυμβητηριο. μιας και ποια δεν μπορουσα να τρεξω ουτε να γυμναστω ηταν η μονη μορφη αθλησης που μπορουσα να κανω και μπορω να πω οτι οταν εβγαινα απο την πισινα και μεχρι το επομενο πρωι ενιωθα ελαφρως καλυτερα.
Αφου λοιπον ειδα οτι ουτε αυτο με βοηθαει αποφασισα να το κοψω μονος μου ( μεγα λαθος) και παραλιγο να βουτηξω απο το μπαλκονι της πολυκατοικιας. Πηγαινω λοιπον σε ενα αλλο ψυχιατρο ο οποιος με βαζει στην διαδικασια να το κοιψω σταδιακα και ειναι ο ΠΡΩΤΟΣ που περναει απο το μυαλο του οτι ειναι ισως κατι νευρομυικο- ουρολογικο. Εκεινη την εποχη ειχα ξεκινησω να δουλευω σε μια διαφημιστικη που προωθει γιατρους και εκανα καποιες αλλαγες στο site ενως ουρολογου και επεισα πανω σε μια σελιδα που εγραφε- χρονια προστατιτιδα και χρονιο πυελικο αλγος-. Ε και ξαφνικα διαβαζα ακριβως ολα τα συμπτωματα μου. Αποφασιζω λοιπον να τον επισκεφτω. Του δειχνω ολες μου τις εξετασεις και του εξηγω το ιστορικο και μου ζηταει τις ουρολογικες μου που ειχα κανει πριν χρονια. Αφου τις βλεπει γυρνει και μου λεει - η καλλιεργεια σπερματος που ειναι-? Ελα που δεν ειχα κανει ποτε μου. Μονο ουρολογικες και αιματολογικες ειχα κανει. Με βαζει λοιπον να τις κανω. Και το πρωι που ειμαι ετοιμος να παω να τις παρω σκεφτομαι απο μεσα μου - Χαρη αλλη μια φορα που θα κανεις μια εξεταση που ειναι καθαρη μην εχεις ελπιδες-. Και οταν μου ανακοινωνει η μικροβιολογος οτι βγηκα θετικος στο ουρεοπλασμα μενω με το στομα ανοιχτο. Επιτελους για πρωτη φορα εχω βρει κατι και ειμαι σε μια αφετηρια. Αφου η γυναικα απορρησε που χαρηκα που βρηκα κατι και ειναι λογικο. Τις επιστρεφω στον γιατρο και μου ανακοινωνιε οτι πασχω απο χρονια προστατιτιδα και χρονιο πυελικο αλγος. οκ δεν ανακαληψε τον τροχο αλλα ειναι μια αρχη. Μου εγραψε αντιβιωση για 20 μερες και για αλλες 20 μετα. vibracin και tavanic. Τωρα τελειωνω και θα πρεπει να ξαναλκανω καλλιεργεια γιατι νιωθω τσουξιμο στην ουρηση. Ελεγα ομως απο μεσα μου - δεν μπορει να ειναι μονο το μικροβιο που προκαλει ολον αυτο τον πονο- και ψαχνωντας στο ιντερνετ επεσα πανω στο φορουμ και ξαφβικα εχει ανοιξει ενας αλλος κοσμος μπροστα μου και αλλη μια ελπιδα γεννηθηκε. Μετα απο 8 χρονια εχω επιτελους μια πληρη διαγνωση της αορατης παθησης μου που ολοι λεγανε οτι δεν εχω τπτ και οτι ειναι στο μυαλο μου.
ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ
τσούξιμο και μαχαιριές στο περινεο και βαθιά στον πρωκτο
μυρμήγκιασμα σε ολη την λεκανη μου και χαμηλά στην μεση( εχω μια μικρή δυσκοκοιλη που μου είχε γίνει εμμονή ότι αυτή προκαλεί ολο αυτο παρολο που εκανα ηλεκτρομυογράφημα κι έδειξε ότι δεν υπάρχει προβολή νεύρου, μεχρι και σπονδυλοδεσια μου είχε προτείνει κάποιος επιτειδιος να κανω στο υγεία)
Σχεδον ανυπαρκτη λιμπιντο
Χαλαρες ( στην καλυτερη) η ανυπαρκτες στυσεις.
Πονος γύρω από το πεος και τους ορχεις
Κοψιμο στην υβικη σύμφυση
Μίας και είδα οτι υπαρουν και γαστρεντερικα αιτια να αναφερω οτι εχω καποιες λιγες αιμοροιδες και ραγαδα πρωκτικου δακτυλιου
ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ
Χρονια καταθλιψη
Γενικευμενη αγχωδης διαταραχη. Αισθηση οτι κατι κακο θα συμβει σε εμενα η στους ανθρωπους που αγαπαω
Υπνηλια
Κοινωνικη αποξενωση και κυριως αποξενωση απο το γυναικειο φυλο λογο ελλειψης αυτοπεποιθεσης εξαιτιας της σεξουαλικης μου δυσλειτουργιας.
Αδυνατω να νιώσω το αίσθημα της χαράς ακόμα και άν ξερω πως θα έπρεπε.
Βλεπω τους φιλους μου και παλιους συμαπικτες να παιζουν μπασκετ η να κανουνε δραστηριοτητες με τις κοπελες τους και αναρωτιεμια- γιατι σε εμενα-
ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ
Δυστηχως δεν εχω καταφερει να κρατησω μια μακροχρονια σχεση αυτα τα 8 ετη λογο της κακης σεξουαλικης ζωης και της καταθλιψης.
Αναγκαστικα να αλλαξω επαγγελματικο προσανατολισσμο επειδη λογο του πονου δεν μπορπουσα να δουλεψω οσο ηθελα. Ημουν γυμναστης και τωρα ασχολουμε με το marketing.
Μου εκοψε τον αθλητισμο. Μια ζωη ασχολιομουν με το μπασκετ και μου το εκοψε μαχαιρι μιας και δεν μπορω να τρεξω δεν αντεχω τους κραδασμους.
Παρεξηγηθηκα με ανθρωπους που αγαπω εξαιιας των νευρων που ειχα απο τους χρονιους πονους.
ΑΠΟ ΕΔΩ ΚΑΙ ΠΕΡΑ
Οτι έγινε εγινε και ανήκει στο παρελθόν δεν μπορώ να γυρίσω τον χρόνο πίσω να αλλάξω τπτ πια. Το θέμα ειναι πως να κινηθω απο εδω και στο εξης. Απο οτι εχω συμπερανει το τσουξιμο υπαρχει ακομα αρα λογικα και το μικροβιο αλλα στην περιπτωση μου πιστευ κυριως στην νευρομυιηκη θεωρια. ηδη εχω παραγγειλει το βιβλιο με το πρωτοκολο να το ξεκοκαλησω. Και τα συμπτωματα αλλα και ο τροπος που εμφανιστηκε με οδηγουν εκει. Μηπως θα επρεπε να παω και σε εναν γαστρεντερολογο? Γιατι αποτι ειδα στο forum η ραγαδα και οι αιμοροιδες ειναι αποτελεσμα της νευρομυιηκης θεωριας. Λεω να συνεχισω την αντιβιωση και να ξεκινησω φυσικοθεραπεια σε καποιο εξειδικευμενο φυσικοθεραπευτηριο. Αποτι ειδα το καταλληλοτερο ειναι στη θεσσαλνικη αλλα εγω ειμαι κατοικος αθηνων. Γνωριζει καποιος Αθηνα καποιο που να γινετε οργανωμενη δουλεια? Κανοντας μια συντομη αναζητηση στο google ειδα το athensrehab και το praxis. Εχει κανενας αποψη?
ΟΝΕΙΡΑ ΚΑΙ ΣΤΟΧΟΙ
Καποια απο αυτα σε εναν υγιη ανθρωπο ισως φαινονται πολυ κοινοτυπα αλλα θα ηταν ευλογια να μπορεσω να βαλω ξανα τα αθλητικα μου παπουτσια και να παω για τρεξιμο στο βουνο η για μπασκετ με τους φιλους μου. Να μπορω να απολαυσω την σεξουαλικοτητα μου ξανα και να μην αγχωνομαι η φοβαμαι. Να βγω για ενα καφε με τους φιλους μου και να μην σκεφτομαι ποτε θα γυρισω πισω γιατι ποναω και πρεπει να ξεκουραστω.
Συγχαρητηρια στα παιδια που δημιουργησαν και κρατανε αυτο το φορουμ ζωντανο γεματο τονους πληροφοριας για να δινουν ελπιδ και λυσης σε οποιον ανθρωπο βρεθει στο διαβα αυτης της αορατης παθηση. Και ΝΑΙ ειμαστε πάσχοντες και ασθενείς και δεν ειναι απλα η ιδέα μας όπως όλοι προσπαθουν να μας πείσουν...