Καλησπέρα σε όλους. Ονομάζομαι Γιαννης ειμαι 29 (βασικά 29 και 3/4 να μην κλέβω)  .
  Οι σκέψεις πολλές και μπερδεμένες γιαυτο συγχωρέστε με αν υπάρξουν κάποια λάθη ερμηνευτικής συνοχής σε αυτά που θα αραδιάσω, θα προσπαθήσω όσο μπορώ να τα βάλω σε μια σειρά. Δεν έγραψα τόσα χρόνια όχι γιατί είμαι από αυτους που παιρνουν χωρίς να δίνουν αλλά εξαρχής είπα στον εαυτό μου πως θα γραψω οτσν θα μπορώ να δώσω και κατι στους συμπάσχοντες και οχι να γραφω πράγματα που έχουν επαναληφθεί έδω μέσα μόνο και μόνο για να γράφω. Το πρόβλημα μου εμφανίστηκε στα 25. Ήμουν στο στρατό στις ειδικές δυνάμεις. Μετά από μια άσκηση η οποία περιλάμβανε 50 χιλιομετρα πορεία στο βουνό με 26 κιλά βάρος στην πλάτη γυρνάω με ολιγοημερη αδεια στο σπίτι οπου μας είχαν δώσει για ξεκουραση. Το πρωτο βραδυ που φτάνω σπίτι κοιμάμαι για ώρες, Ξυπνάω και πάω για κατούρημα ως συνηθως. Εκεί ήταν που ξεκίνησε η παράνοια, μεγάλη Πέμπτη σαν τώρα το θυμάμαι. Απίστευτο τσουξιμο στην ουρηθρα γιατροί δεν υπήρχαν πουθενα λόγω γιορτών και ετσι για μια βδομάδα μέχρι να ανοίξουν οι ουρολόγοι την εβγαλα στον καμπινε σφίγγοντας  τον εαυτό μου να κατουρήσω μονο και μονο γιατι με ανακούφιζε για λίγο. Πολλές ώρες μάλιστα κοιμόμουν στην τουαλέτα. Ολα τα συμπτώματα σχεδόν εμφανίστηκαν στην πορεία. Κάψιμο σε όλο το πέος και ειδικα την ουρηθρα, πόνος στο περινεο, κοψίματα, κάψιμο στον πρωκτό , πόνο στο όσχεο και εδικά στο αριστερό όρχι. Το πεός μου είχε συρρικνωθεί.  Πόνο στην βουβωνική χώρα. Πέρασα τουλάχιστον απο 10 ουρολόγους  ακόμα και στο στρατιωτικό νοσοκομείο θεσσαλονικης. Σπερμοδιαγράμματα και τα λοιπά, τα έκανα όλα δεν άφησα τίποτα. Μικρόβιο δεν βρέθηκε ποτέ οπότε η διάγνωση από όλους ήταν χρόνια αμικροβιακη προστατίτιδα.  Αντιβιώσεις επί αντιβιώσεων αλλά τίποτα.Για ενα χρόνο ίσως και περισσότερο  ζούσα εναν εφιαλτη κλαίγοντας στο κρεβάτι και σκεφτόμενος πολλές φορές να θέσω τέρμα στη ζωή μου. Οι γονείς μου κατερρεαν μέρα με τη μέρα βλέποντάς με έτσι αλλά μου στέκονταν πάντα δίπλα μου. Εδώ να πω πως τα προσπάθησα όλα απο διατροφή και φυτικά μέχρι διαλογισμό. Αυτό που με βοήθησε τουλάχιστον στην αρχή να ηρεμήσουν τα συμπτώματα ήταν το περπάτημα και το χαλαρό τρέξιμο. Τουλάχιστον μετά απο το περπάτημα μπορούσαν κατουρήσω. Έχω τόσα πολλά στο κεφάλι μου και σκόρπιες σκέψεις που θέλω να πω... Τέλοσ παντων ας προχωρήσω. Το οξύ πρόβλημα υποχώρησε σιγα σιγα απο μονο του αφήνοντας μου ως χρόνια τα εξής προβληματα: το κάψιμο στον πρωκτό ειδικά μετα από την εκκένωση το ζαρωμένο  πεος με καψίματα στην ουρηση ανα διαστήματα και δυσκολία στύσης. Περιττο να πω οτι για τρισημιση χρόνια απέφευγα τις γυναίκες σαν ο διαόλος το λιβάνι. Είχα απομονωθεί πλήρως. Κάνοντας ασκήσεις stretching σε συνδυασμό με το τρέξιμο μπορεσα για αρκετό διαστημα να ανακουφισω ενα 40% των πόνων. Σιγά σιγα αρχισα να προσπαθώ να διαβάσω το σώμα μου και εκεί κατάλαβα οτι το πρόβλημα του χρόνου πυελικού αλγους είναι μυοσκελετικό.  Δεν θέλω να κάνω τον γιατρό αλλά αυτο το συμπερασμα έχω εξάγει εγω ως τώρσ, έχοντας αποκλείσει οποιαδήποτε αλλη ασθένεια.  Πριν ενάμησι χρόνο βρήκα από αυτό το φόρουμ το athen rehab με τον φυσιοθεραπευτη που την έχει τον γιατρό κ.Τσομπανόγλου που απο οτι θυμάμαι είχε γράψει κιόλας στο φόρουμ μηνυμα. Έχοντας υποθέσει από πριν μόνος μου ότι το πρόβλημα ίσως βρίσκεται κάπου στο μυικο σύστημα και ψάχνοντας χωρίς επιτυχία στον Βόλο ,από οπου κατάγομαι και κατοικώ, γιατρο που να ειδικεύεται στο πυελικό εδαφος είπα να τον δοκιμάσω. Δεν ήταν εύκολο αλλά αρκετά επίπονο, στοχεύοντας σε  trigger points , ειδικά στην κοιλιακή χώρα. Αρχισα όμως να ανακουφίζομαι και μετά από ένα μήνα μπόρεσα να νίωσω καλυτερα και να έρθω σε σεξουαλική επαφη μετα από χρονια. Δυστυχώς λόγω της απόστασης και των χρημάτων δεν μπορεσα να ακολουθήσω σωστα τις συνεδριάσεις οπότε το διέκοψα. Νιώθω καλύτερα έχω σχέση αλλα υπάρχουν διαστήματα που η καύση κυρίως στον πρωκτό και στην ουρήθρα με αποτρέπουν από την σωστή σεξουαλική επαφή.  Τις περισσότερες φορές το ελέγχω. Εδώ να επισημάνω κάποια στοιχεία και γεγονότα του εαυτού μου που θεωρώ και ΄λόγω των όσων εχω διαβάσει εδώ αλλά και των συζητησεων με τον προαναφερθέντα γιατρο πιστεύω έχουν άμεση σχέση με την ασθένεια. Ήμουν και είμαι ένας απίστευτα αγχώδης άνθρωπος. Από μικρός πανικοβαλλόμουν για το καθετί και αυτό ακόμη και τώρα με κάνει να σφιγγω την κοιλία μου. Επιπροσθέτως ψάχνοντας το ιστορικό μου από μονος μου προσπαθώντας να βρω στοιχεία που ίσως να με βοηθήσουν θυμάμαι οτι και  στο δημοτικό με είχε παει η μητερα μου σε ουρολόγο λόγω συχνοουρίας και ενοχλησεων  στην ούρηση χωρία να μου βρουνε κάτι μεμπτό. Ρωτώντας την μητέρα μου  αν θυμάται κάποια ασθένεια που να είχα περάσει μικρός μου απαντησε πως 3 μηνων είχα πάθει κοκίτη τον οποίο είχα περάσει βαρια βήχοντας ασταμάτητα για 2 μήνες απο το πρωί εως το βράδυ σε σημείο που παραλίγο να πεθάνω. Ίσως λοιπον υποθέτω να συνέβαλε και αυτό στον τραυματισμό και την συσφιξη των μυών οι οποίοι δημιουργησαν το πρόβλημα στον πυελο. Ακόμη και τώρα που γράφω ,η κοιλία μου ειναι σαν ενας σπάγγος μαζεμένος και σφιχτός. Θεωρώ όπως προανέφερα , βασιζόμενος τουλάχιστον στην δικιά μου ιστορία, οτι το πρόβλημα αυτών που δεν εχει να κάνει με μικρόβιο ίσως βασίζεται σε μυικα προβληματα και να λυνεται. Η χαλάρωση των μυων με stretching απέδωσε αλλά όχι μονίμως καθότι μετά από κάποιο διάστημα επανεμφανίζονταν συμτώματα. Υποθέτω οτι την χαλάρωση των μυων ίσως να πρέπει να επακολουθήσει και η συσφιξή τους. Τελευταία έχω αρχίσει να ψάχνομαι με την τεχνική του resistance eccentric contraction. Δηλαδή με ασκήσεις που στοχεύουν στην χαλάρωση των μυων και συγχρονως την ενδυνάμωση μεσω της σταδιακής διάτασης του μυος. Το βρήκα από εναν Αγγλο συμπάσχοντα που κατάφερε να δει αποτελέσματα. Όπως και να έχει μόλις μου βρεθεί η ευκαιρία θα ξαναπάω στην Αθήνα στον προαναφερθέντα γιατρό που με βοήθησε ώστε να ολοκληρώσω καλύτερα την προσπάθεια που είχαμε ξεκινήσει. Πραγματικά έχω τόσα πολλά στο μυαλό μου που θέλω να πω αλλα δεν μου είναι ευκολο. Οπότε καλύτερα θα ήταν πιστευω αν θέλει κάποιος να με ρωτήσει ή να σχολιάσει επί του δικού μου σχολίου ώστε η εξαγωγή συμπερασμάτων ή  βοήθειας προς αλλους να γινει αμφίδρομα και ευκολότερα. Εδώ θα ήθελα να ευχαριστήσω και δημόσια το μέλος του Φόρουμ Geo που όταν στην αρχή του έστειλα μήνυμα μου απάντησε αμεσα με κάποιες γραμμές προφητικές και οι οποίες κυρίως ψυχολογικά με βοήθησαν πολύ. Φυσικά ευχαριστώ και όλους εσάς που γραφετε εδώ μεσα και που οι απόψεις σας με βοήθησαν εξίσου. Είστε καλοί άνθρωποι και σας ευχαριστώ μέσα απο την καρδια μου.