"21 προτάσεις για την προστατίτιδα και την κυστίτιδα που κάνουν δουλειά"

[Merov]

Περιδιαβαίνοντας στο Amazon για κανένα βιβλίο που θα μπορούσε να μας φανεί χρήσιμο στον αγώνα ενάντια στον μασκοφόρο άγνωστο που μας κατατρώει, σκόνταψα στην έκδοση αυτή του κυρίου E.A. Greene, αγνώστων λοιπών στοιχείων, με τίτλο "21 Prostatitis and Cystitis hacks that really work" ή σε ελεύθερη μετάφραση, "21 προτάσεις για την προστατίτιδα και την κυστίτιδα που πραγματικά κάνουν δουλειά". Ο τίτλος μου άρεσε. Μου άρεσε που ο συγγραφέας δεν αποχαιρετούσε την ασθένεια "σε ένα μήνα", δεν ισχυριζόταν πως θεραπεύει τον καρκίνο, και δεν περιοριζόταν στη μία και μοναδική λύση που όλως τυχαίως τυγχάνει να αγνοούν όλοι οι υπόλοιποι.

https://www.amazon.co.uk/Prostatitis-Cystitis-Hacks-REALLY-Counter-ebook/dp/B01DIDHVQQ

Ακόμα περισσότερο μου άρεσε η τιμή του βιβλίου. Τι διάολο – με 4 περίπου ευρώ, μπορούσα να κατεβάσω αμέσως απ' το Kindle ένα βιβλίο με 21 προτάσεις. Μία και μόνη αν θα μπορούσε να λειτουργήσει στην περίπτωσή μου, θα ήμουν ικανοποιημένος. Στην πορεία, φάνηκε πως ήταν πολύ περισσότερες.

Ο συγγραφέας δηλώνει ομοιοπαθής – και μάλιστα με τους πλέον ταλαιπωρημένους από εμάς. Στα 20 του χρόνια διαγνώστηκε με ουρολοίμωξη, και ο γιατρός του έδωσε αντιβιοτικά, τα οποία εκείνος ξεκίνησε να παίρνει χωρίς να σταματήσει το αλκοόλ. Αυτό ακύρωσε την δράση των φαρμάκων, η ουρολοίμωξη πήρε παράταση, για να αρχίσουν τα γνωστά συμπτώματα της φλεγμονής, των αφόρητων πόνων, των επισκέψεων από γιατρό σε γιατρό. Ο E.A. Greene δηλαδή, αναφέρεται σε μία χρόνια προστατίτιδα με μικροβιακή αιτία, αν και στη συνέχεια παραδέχεται πως τα συμπτώματα δεν συνδέονται άμεσα και ευθύγραμμα με την μόλυνση.

Αν το κάνει επίτηδες για να μας καλύψει όλους, χαλάλι του. Χαλάλι του κι αν οι συστάσεις του για χρήση συμπληρωμάτων συνδέονται και με κάποιο μικρό προσωπικό συμφέρον. Το βιβλίο δεν είναι διαφημιστικό: Ο συγγραφέας συστήνει κάποιες μάρκες σκευασμάτων που έχει χρησιμοποιήσει, αλλά βασικά συστήνει ουσίες.

Για όσους δεν μπορούν να διαθέσουν τα 4 ευρώ του βιβλίου, παραθέτω παρακάτω τις 21 προτάσεις. Κάποιες απ' αυτές, θα τις σχολιάσω στη συνέχεια παραθέτοντας και τις προσωπικές μου εμπειρίες απ' αυτές – μαζί με μία ακόμα πρόταση που βρήκα ερευνώντας τις 21. Είναι φρέσκιες, και δεν κρατιέμαι να τις μοιραστώ μαζί σας, ελπίζοντας πως για αρκετούς από εμάς, το χαμόγελο θα επιστρέψει κάπως στα χείλη μας.

Τι προτείνει λοιπόν ο ποιητής;

1. Μαννόζη (Mannose) – ακόμα καλύτερα σε συνδυασμό με εκχύλισμα κράνμπερι.
2. Γη Διατόμων (Diatomaceous earth)
3. Σεραπεπτάση (Serrapeptase)
4. Ρίζα μαρσμάλοου (marshmallow, είδος μολώχας) – σε τσάι ή σε χάπια
5. Ρίζα κουρκουμά (Turmeric root)
6. Νερό από βρασμένα μπρόκολα
7. Hyland's bladder irritation (ομοιοπαθητικό σκεύασμα)
8. Naproxen
9. Μηλόξυδο
10. Τσάι με μέλι και πιπερόριζα (τζίντζερ)
11. Εργαλεία μασάζ προστάτη
12. Kai Kit Wan (ουσία της κινέζικης παραδοσιακής ιατρικής)
13. Prelief
14. Colostrum (πρωτόγαλα, "μητρικό" γάλα)
15. Oreganol P73
16. Πλύση της ουροδόχου με νιτρικό οξύ
17. Πλύση της ουροδόχου με DMSO (διμεθυλοσουλφοξείδιο)
18. Πλύση της ουροδόχου με υπεροξείδιο του υδρογόνου
19. Πλύση της ουροδόχου με διάλυμα αλατόνερου
20. Solaray καθαρτικό ουρικού οξέως
21. Θερμοθεραπεία.

Οι προτάσεις του συγγραφέα ποικίλουν από εξαιρετικά φθηνά υλικά όπως το μηλόξυδο, μέχρι πανάκριβες θεραπείες όπως η θερμοθεραπεία. Η βασική του ιδέα είναι βεβαίως "μικροβιακή", χωρίς ωστόσο να χαλαλίζει και ιδιαίτερη έμφαση για να αποδείξει την επιστημονικότητα των προτάσεών του. Αλλά και πάλι, η "μικροβιακή" του έμφαση, πιθανόν να αποσκοπεί στο να καλύψει και τους πλέον σκεπτικιστές, μια που οι αναφορές του σε "ματζούνια" θα τους έκαναν να απορρίψουν ασυζητιτί τις προτάσεις του.

Ας δούμε κάποιες απ' αυτές, με προσωπικά μου σχόλια.

[Merov]

1) Μαννόζη. Η μαννόζη είναι ένας πολυσακχαρίτης που θα την δείτε να την συστήνουν για ουρολοιμώξεις και ιδίως για την αντιμετώπιση του e-coli. Η μαννόζη κατά κάποιον τρόπο "δελεάζει" τα βακτήρια που προσκολλούνται στα τοιχώματα της κύστης, να στραφούν προς αυτήν, με αποτέλεσμα να μπορεί αργότερα με ευκολία ο οργανισμός να τα αποβάλλει δια της ούρησης. Συστήνεται η χρήση της μαζί με εκχύλισμα κράνμπερι, το οποίο υποτίθεται πως καθιστά πολύ γλιστερά τα τοιχώματα της κύστης, δυσκολεύοντας τα βακτήρια στο να κολλήσουν επάνω της.

Τα ευεργετικά αποτελέσματα του κράνμπερι έχουν καταγραφεί εμπειρικά από τη λαϊκή παραδοσιακή ιατρική, όπως εκείνα του καθ' ημάς μύρτιλλου. Επιστημονικά, οι έρευνες που γίνονται προσφέρουν ικανοποιητικές ενδείξεις για την αποτελεσματικότητά του, αλλά σίγουρα δεν είναι εύκολο να πίνουμε καθημερινά και από ένα μπουκάλι (χώρια που παχαίνει!). Αναγκαστικά λοιπόν καταφεύγουμε σε συμπληρώματα, για τα οποία όμως δεν μας εγγυάται κανένας τίποτα (βλ. και ΥΠΕΝΘΥΜΙΣΕΙΣ στο τέλος της σελίδας).

Προσωπικά δοκίμασα το Solaray D-Mannose w/CranActin, μόνο και μόνο επειδή το αναφέρει ο συγγραφέας. Οι εμπειρίες μου ήταν εξαιρετικά θετικές, παρότι δεν μπορώ να ξέρω αν θα πρέπει να αποδοθούν στην μαννόζη, στο κράνμπερι ή στον συνδυασμό τους.

Στην περιπέτεια του προστάτη, ουδέποτε εγώ υπέφερα από πόνους και ουδέποτε διαγνώστηκα με κάποιο συγκεκριμένο μικρόβιο, με εξαίρεση την αρχή της όλης ταλαιπωρίας μου όταν προσβλήθηκα από μία προφανή ουρολοίμωξη. Παρά ταύτα, συνήθισα να νοιώθω πως "εκεί κάτω" υπήρχε και κάποιο μικροβιακό πρόβλημα, εκτός εκείνου της μυικής σύσφιξης που εγνωσμένα με χαρακτηρίζει από μικρό παιδί. Μία φορά είχα ζητήσει ο ίδιος από τον γιατρό την χορήγηση αντιβίωσης, γιατί ένοιωθα πως οι κινολόνες μου έκαναν καλό – απομάκρυναν αυτήν την ακαθόριστη αίσθηση της "αρρωστίλας".

Ήταν ιδέα μου; Μπορεί. Αυτό που έχω να πω ωστόσο, είναι πως ο συνδυασμός μαννόζης και κράνμπερι που πήρα, μου προκάλεσε την ίδια αίσθηση ανακούφισης με εκείνη των αντιβιοτικών, χωρίς το τσίτωμα και τις παρανέργειες που συνοδεύουν τα τελευταία. Μια αίσθηση δροσιάς στα νεφρά, στη λεκάνη, μέχρι και στα πόδια, σαν κάποιος να μου έκανε μια εσωτερική πλύση των συγκεκριμένων περιοχών του σώματος.

Η αλήθεια είναι πως το σκεύασμα αυτό το δοκίμασα σε συνδυασμό και με τα "κινεζάκια" της παρέας, οπότε σπεύδω να μιλήσω και γι' αυτά.

2) Kai Kit Wan: Αν κανείς ήδη νιώθει περίεργα με το να δοκιμάζει συμπληρώματα διατροφής χωρίς καμία εγγύηση για το περιεχόμενό τους, ακόμα πιο περίεργα δικαιούται να νιώθει για κάποια σκευάσματα που παράγονται στην Κίνα, πάνω σε φόρμουλες της παραδοσιακής κινεζικής ιατρικής, από εταιρείες με κινεζικά ονόματα και κάποιες φορές, κινέζικα γράμματα. Δοσολογία; Ό,τι καταλάβει ο καθένας από τα κινέζικα στο κουτί. Η αίσθηση πως κάποιοι μπορεί και να γελάνε σε βάρος σου, σε κάποιο κωλοχόρι της Μαντσουρίας, δεν βγαίνει εύκολα απ' το μυαλό.

Σε κάθε περίπτωση, τώρα με το διαδίκτυο, σιγουρεύτηκα τουλάχιστον πως η φόρμουλα αυτή όντως υπάρχει και προτείνεται για τους προστατοπαθείς στο πλαίσιο της παραδοσιακής ιατρικής της Κίνας, και πως μάλιστα υπάρχει και κάποια άλλη φόρμουλα συμπληρωματική της πρώτης – το Jin Kui Shen. Δοκίμασα και τα δύο και είμαι ενθουσιασμένος που το έπραξα.

Το Kai Kit Wan θυμίζει στη δράση του λιγάκι τα a-blockers χωρίς ωστόσο τις δεινές τους παρενέργειες. Αν κάποιος νιώθει δυσκολία, "μπλοκάρισμα" στη λεκάνη, ή ακόμα και αυτή την εξαιρετικά ενοχλητική αίσθηση, πως μετά το κατούρημα έχουν μείνει μέσα του 4-5 σταγόνες που έχουν εξαγριώσει την ουροδόχο και το πέος του, το Kai Kit Wan ηρεμεί την περιοχή, "γειώνει" το περίνεο, καταπραΰνει την καούρα. Και το κυριότερο: το πραγματοποιεί χωρίς να ακυρώνει τη σεξουαλική λειτουργία, χωρίς να σε κάνει να ψάχνεις το σπέρμα σου στα...ενδότερα, χωρίς να σου δημιουργεί την αίσθηση πως είσαι ένας ανάπηρος που θυσιάζεις την αδρεναλίνη σου για ένα κατούρημα.

Το Jin Kui Shen λειτουργεί αντίστροφα, ενισχύοντας τα νεφρά, ή όπως λένε οι Κινέζοι, "ενισχύοντας το στοιχείο γιανγκ στα νεφρά". Για τον ίδιο λόγο, το Jin Kui Shen συνιστάται στην Κίνα για τους ανθρώπους με χαμηλή ροή ούρων και για την πρόωρη εκσπερμάτωση ή την ελλιπή στύση – συμπτώματα που αποδίδουν στην αδυναμία των νεφρών, ή με όρους Κίνας, "στην συσσώρευση υπερβολικού στοιχείου γιν στα όργανα".

Γιατρός δεν είμαι – και βεβαίως αυτά τα ζητήματα καλό θα ήταν να τα είχαν εξετάσει οι γιατροί εδώ και πολύ καιρό. Μια που δεν το έχουν κάνει, δεν μπορώ παρά να αναφέρω τις προσωπικές μου εμπειρίες: Επειδή τα τελευταία δύο χρόνια έχω διαγνωστεί και με υπέρταση, με αποτέλεσμα να παίρνω χάπια που προκαλούν παρενέργειες στα νεφρά, το Jin Kui Shen αποδείχθηκε (προσωρινά έστω) σωτήριο. Ίσως πρόκειται για κάποιο φυσικό αναβολικό (κάτι σαν τη δική μας αγριάδα) ή κάτι άλλο. Δεν ξέρω. Αυτό που ξέρω ωστόσο, είναι πως τα νεφρά μου πήραν κυριολεκτικά παράταση ζωής.

Τι σχέση έχει αυτό με τον προστάτη; Μεγάλη. Τόσο η υπερπλασία του προστάτη και η δυσουρία, όσο και η νευροφυτική συρρίκνωση του περίνεου και της λεκάνης, ασκούν πιέσεις στα νεφρά, τα οποία δεν βρίσκουν τον χώρο που τους αναλογεί για να λειτουργήσουν. Στις πιέσεις αυτές οφείλεται κατά τη γνώμη μου και η συχνουρία που χαρακτηρίζει κατά καιρούς τους προστατοπαθείς. Με τις πρώτες δόσεις Jin Kui Shen που πήρα, ένιωσα σαν περιβαλλόταν το κάτω μέρος του σώματός μου από έναν γύψο που ξεκίνησε να σπάει. Ιδέα μου; Μπορεί. Ας μην μιλήσουμε για "θεραπεία" λοιπόν. Ας μιλήσουμε για "ανακούφιση".

Για τα δύο κινέζικα σκευάσματα δεν υπάρχει δοσολογία, δεν υπάρχει συστηματοποίηση, και κανείς (τουλάχιστον στο δυτικό ημισφαίριο) δεν είναι σε θέση να μας συμβουλεύσει πόσο να πάρουμε, κάθε πότε και για πόσο χρονικό διάστημα. Αυτό που μπορώ προσωπικά να πω, είναι πως μπορούν να δώσουν τουλάχιστον ανακούφιση, και σε μερικές περιπτώσεις, ακόμα και να κάνουν θαύματα. Στη φύση δεν υπάρχει μονάχα το Saw Palmeto. Πάρτε για αρχή τις μισές δόσεις απ' αυτές που συστήνονται στη συσκευασία, και μία φορά τη μέρα αντί για τρεις – και αν πιστεύετε πως χρειάζεται να τις αυξήσετε, κάντε το.

3) Σεραπεπτάση (Serrapeptase): Ψάχνοντας κανείς στο διαδίκτυο για την σεραπεπτάση, απαντά και πάλι διθυράμβους – για την αντιμετώπιση πόνων (από πονοκεφάλους, μέχρι πόνους των οστών) φλεγμονών και άλλων ασθενειών, μεταξύ των οποίων και της επάρατης κυστικής ίνωσης. Μέχρι και για βοήθεια στην αντιμετώπιση του καρκίνου υπόσχονται κάποιοι.

Η σεραπεπτάση είναι ένα ένζυμο που βρέθηκε για πρώτη φορά στον μεταξοσκώληκα. Για τα θέματα που μας απασχολούν, ο  E.A. Greene ισχυρίζεται πως η σεραπεπτάση "τρώει" τον ουλώδη ιστό που συσσωρεύεται στον προστάτη και στην ουροδόχο κύστη προξενώντας δευτερογενείς φλεγμονές. Δεν πρόκειται λέει, για μια εντυπωσιακή δράση, αλλά για κάτι που αξίζει κανείς να το πάρει για μερικούς μήνες – χώρια που έχει τη δυνατότητα μείωσης και της χολιστερίνης.

Προσωπικά δεν έχω πάρει τη σεραπεπτάση επί μήνες, και το λίγο χρονικό διάστημα που την χρησιμοποιώ δεν έχω διαπιστώσει κάποια φοβερή επίδραση. Παρενέργειες ωστόσο δεν έχω νοιώσει, και δεν έχω διαβάσει και κάτι σχετικό. Δεν χάνω λοιπόν και να συνεχίσω, ελπίζοντας να κερδίσω τον πόλεμο μακροπρόθεσμα.

4) Μηλόξυδο: Το Μηλόξυδο που παράγεται άφθονο και στη χώρα μας, είναι κάτι που άλλοι συνιστούν για την υγεία και άλλοι για το αδυνάτισμα. Σίγουρο είναι πως κάνει καλό στην πέψη και πως η κατάποσή του, όσο δυσάρεστη κι αν είναι γευστικά, δίνει στη συνέχεια μια αίσθηση ευεξίας και εσωτερικής καθαρότητας. Στο όλο σύμπλεγμα του προστάτη, δεν είδα κάποια καθοριστική επίδραση επάνω μου – ίσως να βιάστηκα – σίγουρα ωστόσο η ομαλή λειτουργία του στομαχιού και των εντέρων, είναι κάτι που έχει ευεργετικά αποτελέσματα στην όλη περιοχή.

5) Oreganol P73: Το προϊόν αυτό δεν είναι τίποτε άλλο παρά ριγανέλαιο από άγρια ρίγανη που φυτρώνει σε πλούσιο χώμα. Ο συγγραφέας του βιβλίου το θεωρεί ως ένα πανίσχυρο όπλο ενάντια σε μια σειρά από ασθένειες και μολύνσεις – και στο πλαίσιο της έρευνάς μας, για τους μήκυτες στον προστάτη.

Η Ελλάδα είναι γεμάτη από ρίγανη και έχει αρχίσει να παράγει και το δικό της ριγανέλαιο – στην Κρήτη για παράδειγμα. Εγώ αγόρασα ένα αγιορείτικο που το πίνω (μια σταγόνα σε μισό ποτήρι νερό) μαζί με το γεύμα. Και πάλι δεν βλέπω κάποια φοβερή διαφορά – αλλά για όσους υποψιάζονται πως το πρόβλημά τους στον προστάτη οφείλεται σε κάποιου είδους μικροβιακή επίθεση, προφανώς οι μη θεαματικές αυτές προτάσεις αποτελούν οπλοστάσιο. Εμείς οι υπόλοιποι, μπορούμε να σταθούμε στην πρόληψη, στην αντιγήρανση, στην γενικότερη ευεξία του σώματος, δεδομένου μάλιστα πως το ριγανέλαιο, το μηλόξυδο, ή ο κουκουρμάς, είναι ουσίες φυσικές και – μέσα σε λογικά πλαίσια – ακίνδυνες.

6) Hyland's bladder irritation: Το σκεύασμα αυτό είναι ομοιοπαθητικό και έχει τη βάση του στην ουσία Cantharis. Στην Αμερική είναι πάμφθηνο – μιλάμε για 8 δολάρια – αλλά τα μεταφορικά για Ελλάδα είναι τριπλάσια. Κυκλοφορεί βεβαίως και από άλλους παρασκευαστές, στην ίδια πάνω-κάτω τιμή.

Για την Ομοιοπαθητική έχουμε μιλήσει και στο σχετικό λήμμα. Στην ουσία, αυτό που αγοράζει ο καταναλωτής είναι νερό φραπέ και αέρας κοπανιστός. Σαν να ρίχνεις σε μία πισίνα με νερό μία σταγόνα Cantharis, να την ανακινείς επί μέρες και μετά να παράγεις το τελικό προϊόν σε χάπια. Η συζήτηση για την αξία της Ομοιοπαθητικής συνεχίζεται, αλλά στις επίσημες έρευνες, τα τελευταία χρόνια χάνει το παιχνίδι. Αυτό δεν εμποδίζει ανθρώπους να δηλώνουν πως βρήκαν την υγειά τους με τα σκευάσματα αυτά, και να αδιαφορούν παντελώς για το ερώτημα "κατά πόσον τα αποτελέσματα της Ομοιοπαθητικής υπερβαίνουν αυτά των placebo". Άλλωστε, και τα αποτελέσματα των placebo δεν είναι μηδενικά...

Ο άνθρωπος είναι ένα φυσικό ον με ένα σώμα που λειτουργεί χημικά. Εκτός από φυσικά προϊόντα ωστόσο, ο άνθρωπος καταναλώνει και έννοιες και ιδέες. Η Ομοιοπαθητική είναι "τα καινούργια ρούχα του Βασιλιά" του Άντερσεν στο χώρο της ιατρικής. Ο Βασιλιάς είναι γυμνός, πράγματι, αλλά αν σκεφτούμε το πόσα πράγματα στον κόσμο που ζούμε συνιστούν placebo, θα εκπλαγούμε.

Προσωπικά δεν έχω δοκιμάσει το Hyland's, αλλά κάποια στιγμή ίσως το πράξω. Έχω διαπιστώσει παράδοξα φαινόμενα σε χώρους πολύ πιο επιστημονικά καθορισμένους απ' ό,τι η ιατρική, και δεν θα εκπλαγώ εάν το νερό φραπέ με την ετικέτα κάνει δουλειά σε μένα ή σε κάποιον άλλο. Ο  E.A. Greene δηλώνει πως το ομοιοπαθητικό σκεύασμα Cantharis βοήθησε αυτόν και όσους τους το σύστησε (με εξαίρεση μία γυναίκα με πολλαπλές κυστίτιδες) – σε συνδυασμό με ασπιρίνη και άλλα αντιφλεγμονώδη σκευάσματα στο σύνδρομο χρόνιου πόνου στο περίνεο από το οποίο έπασχε. "Έχει και την τάση να αυξάνει και την λίμπιντο επίσης, κάτι που είναι πάντα καλοδεχούμενο" αναφέρει ο συγγραφέας.

"Μακάρι" του απαντώ εγώ. 

ΥΠΕΝΘΥΜΙΣΕΙΣ: Τα παραπάνω δεν προορίζονται για να αντικαταστήσουν την ιατρική συμβουλή, ούτε για να γίνουν πιστευτά χωρίς δεύτερη κουβέντα. Καθώς ωστόσο ο γιατρός, στις περισσότερες των περιπτώσεων, δεν αναμένεται να είναι σε θέση να αποφανθεί για το αν είναι ασφαλές να πάρουμε κάποια απ' αυτά τα συμπληρώματα, προσωπικά θα συνιστούσα τα εξής:

1) Οι άνθρωποι που πάσχουν από πίεση, καρδιολογικά και νεφρολογικά προβλήματα, ή διαβήτη, θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί με τη χρήση των συμπληρωμάτων που προτείνονται στο βιβλίο. Το να μετρά κανείς την πίεσή του άλλωστε, είναι προσωπική του υποχρέωση απέναντι στον εαυτό του. Δεν θα με εξέπληττε εάν το Jin Kui Shen ανέβαζε την πίεση σε κάποιες περιπτώσεις, και αν το Kai Kit Wan την έριχνε σε άλλες. Για το τζίντζερ επίσης, έχω διαβάσει πως αντενδείκνυται σε ανθρώπους που πάσχουν από υπέρταση. Και με τέτοια πράγματα, καλό είναι να μην παίζει κανείς.

2) Ο καταναλωτής προϊόντων σαν τα παραπάνω, δεν θα πρέπει να ξεχνά πως τα συμπληρώματα διατροφής δεν ελέγχονται από καμία υπηρεσία σε σχέση με την αποτελεσματικότητά τους, ούτε καν για τα πραγματικά τους συστατικά. Για να μην μακρηγορώ, παραθέτω εδώ μια ανάρτηση που τσίμπησα απ' το διαδίκτυο σχετικά με τη δράση του εκχυλίσματος κράνμπερι. https://clinicalpharmacist.gr/2016/11/04/cranberry_and_utis/

Ο ανταγωνισμός είναι τεράστιος, η μπίζνα επίσης, τα χτυπήματα του ενός κάτω απ' τη μέση του άλλου πολλαπλά. Τι μας μένει; Η βαθμολογία του Amazon (σε πολλές περιπτώσεις από βαλτούς) και η προσδοκία ότι γνωστές και ακριβές φίρμες θα κάνουν τουλάχιστον το έλασσον απέναντι στον αγοραστή τους. Αλλά ούτε και αυτό είναι σίγουρο.

Κανείς ψάχνει στα τυφλά, δοκιμάζοντας, και ευχόμενος αν βρει κάτι καλό, να μην το σκαρτέψει η εταιρεία στην πορεία. Η προσωπική μας ευθύνη είναι αυτονόητη.