Εάν διαβάσετε το ακόλουθο πολύ ενδιαφέρον άρθρο-μαρτυρία http://www.chronic-prostatitis.com/index.php?topic=683.0 θα καταλάβετε ότι τα προβλήματα ούρησης (δυσκολία στην ούρηση, δυσκολία στην έναρξη της ούρησης κλπ) σε ασθενείς με Σύνδρομο Χρόνιου Πυελικού Άλγους μπορεί να δημιουργούνται από την υποσυνείδητη ένταση (σφίξιμο) στους μυς του πυελικού εδάφους. Με άλλα λόγια ο ασθενής δεν μπορεί να αφήνει αυτούς τους μυς χαλαρούς, ώστε να συντονιστουν με τις λειτουργίες του σώματος στις οποίες εμπλέκονται (ούρηση, εντερική λειτουργία, σεξουαλική πράξη).
Όπως χαρακτηριστικά λένε οι γιατροί Dr.DeWolf και Dr. Das προς το τέλος του άρθρου: "Το πρώτο πράγμα που πρέπει να γίνει όταν θες να ουρήσεις είναι να χαλαρώσουν οι μυς του πυελικού εδάφους. Εαν δεν μπορείς να τους χαλαρώσεις, δεν μπορείς να ξεκινήσεις την ούρηση....το πυελικό έδαφος σφίγγει αλλά η κύστη προσπαθεί να σπρώξει ούρα να διέλθουν μέσα από αυτό. Αυτό δημιουργεί υψηλή πίεση και –αυτό είναι ένα σημαντικό σημείο- ασκεί υψηλές πιέσεις στον προστάτη επειδή η κύστη προσπαθεί βεβιασμένα να σπρώξει ούρα να διέλθουν μέσα από τον ουρηθρικό σφικτήρα. Να θυμάστε πως η ουρήθρα διέρχεται δια μέσου του προστάτη. Εαν αυτό συμβαίνει επαναλαμβανόμενα, αυτό μπορεί να ερεθίσει τον προστάτη –τους όρχεις, το πέος το οποίο είναι προέκταση της ουρήθρας, το ορθο, την ηβική περιοχή ή την κύστη."
Στα πλαίσια αυτά, νομίζω έχουμε παράλληλα μια πολύ καλή εξήγηση για τα προβλήματα που προκαλεί η εξπερμάτωση σε πολλούς από εμάς (πόνους κατά τη διάρκεια αυτής, πόνους μετά, τσουξίματα κλπ). Όπως δεν μπορείς να ουρήσεις ή να ξεκινήσεις την ούρηση επειδή αργείς να χαλαρώσεις τους μυς του πυελικού εδάφους ώστε να αφήσουν τα ούρα να περάσουν, ομοίως φανταστείτε τον προστάτη σαν αντλία που ξαφνικά ετοιμάζεται να εκτοξεύσει με πίεση το σπέρμα και το προστατικό υγρό αλλά βρίσκει μπροστά του σφιγμένους πυελικούς μυς οι οποίοι δεν προλαβαίνουν να συγχρονιστούν μαζί του.
Δεν είναι λογικό ότι είναι σαν να πυροβολείς με βουλωμένη κάνη; Δεν είναι λογικό ότι όλο το σύστημα βρίσκεται υπό πίεση και γαμιέται; Δεν είναι λογικό να σου βγαίνουν πόνοι και προβλήματα; Αυτό ίσως εξηγεί και την μειωμένη ποσότητα σπέρματος και μειωμένη δύναμη εξπερμάτωσης που παρατηρούν πολλοί.
Και μάλιστα έχω να προσθέσω ότι με την ούρηση έχεις την πολυτέλεια κάποιων δευτερόλεπτων να κάτσεις πάνω από τη λεκάνη και να χαλαρώσεις ώστε να συντονιστούν οι πυελικοί μυς και να ξεκινήσει η ούρηση...Με την εξπερμάτωση ωστόσο δεν έχεις τέτοια δυνατότητα αφού αυτή σου έρχεται στιγμιαία και δεν έχεις εκεί τον χρόνο να χαλαρώσεις ώστε να απελευθερωθούν οι σφιχτοί πυελικοί μυς και να αφήσουν το σπέρμα να περάσει ελεύθερα.
Για καποιο διαστημα ουρουσα σε αδειο μπουκαλι μεσα στην τουαλετα .Το εκανα για να παρακολουθω το χρωμα των ουρων ,το ηζυμα ,την ποσοτητα,την συχνοτητα αυτης κτλ...Το "υποπτο" και που κατοπην εξηγησα μεσω της νευρομυικης θεωρειας κτλ ,,ειναι πως κατα την διαρκεια της διαδικασιας αυτης δεν ειχα πονους και ουρουσα καλυτερα!!!Η τακτικη παρατηρησης αυτη
συντονισε την συχνοτητα ουρησης ,ποιοτητας κτλ "περιέργως".Και ηταν τοτε καπου που αποφανθηκα "πως ολα ειναι στο μυαλο μου"και σταματησα τις μαλαξεις στον γνωστο μαλακτα και αρχισα να ψαχνομαι και προς αλλες κατευθυνσεις, με μεγαλυτερη επιτυχια.
Μετα την εκσπερματιση τωρα,παρατηρουσα μεγαλη ποσοτητα σπερματος μεσα στα ουρα και μαλιστα για ωρες μετα.
Κυριως αυτο συνεβαινε μετα την αυτοικανοποιηση και οχι μετα το σεξ ,οπου και η δυναμη εκτοξευσης ειναι σαφως μεγαλυτερη κατα την πραξη.Για ακομα μια φορα δηλ. ενοχοποιειται η αυτοικανοποιηση μεσω αυτου.