Η γνώμη μου χωρίς να είμαι γιατρός:

Παράθεσηο γιατρός που έγινε η πρώτη προσπάθεια και τον οποίο επισκεφτήκαμε για να πάρουμε την άποψη του σχετικά με το τι πήγε στραβά συνέστησε καρυοτυπου και σε εμένα, εξέταση nk και υστεροσκοπηση.

Καρυότυπο σε εμάς ζητήσαν πριν καν τη πρώτη προσπάθεια. Προφανώς γιατί ήδη είχα διαγνωστεί εγώ με προβληματικό καρυότυπο.

Όλες αυτές οι εξετάσεις που αναφέρεις έχουν κάποιο νόημα και το αν θα τις κάνεις είναι απλά αποτέλεσμα κόστους-ωφέλειας.

Προβληματικός καρυότυπος μπορεί να φταίει για την παλινδρόμηση.

ΝΚ και ανοσολογικό εικάζεται πως ναι αν και κάποιοι γιατροί τα θεωρούν ακόμα θεωρίες. Ειδικά οταν η παλινδρόμηση γίνει σχετικά αργά όπως εσένα (συνήθως το ανοσολογικό εικάζεται ότι θα εξουδετέρωνε το έμβρυο άμεσα οπότε απλά θα είχες βιοχημική κύηση -το να ζήσει 6 εβδομάδες υπό ανοσοποιητικό που του επιτίθεται, μάλλον δύσκολο).

Υστεροσκόπηση ίσως είναι too much μετά από μία μόλις παλινδρόμηση. Δεδομένου ότι έχεις ξανακάνει, δεν θα είχαν δει κάποιο πρόβλημα αν υπήρχε τότε;

Όπως θα διάβασες και εμάς από τον γιατρό της αποτυχίας προτάθηκε υστεροσκόπηση και δεν την κάναμε. Αυτό το αποφασίσαμε λαμβάνοντας υπόψη ότι από κανένα άλλο κέντρο από πολλά που επισκεφτήκαμε δεν μας ζητήθηκε κάτι τέτοιο. Οπότε εγώ θα έλεγα ότι ομοίως θα έπρεπε να επισκεφτείς αρκετά κέντρα να πάρεις γνώμες από γιατρούς. Ζήτα συγκεκριμένες απαντήσεις: "Τι πιστεύετε ότι έφταιξε. Τι διαφορετικό θα κάνουμε τώρα;" και δες ποια απάντηση σε ικανοποιεί.

Παράλληλα κράτα στο μυαλό σου ότι το γεγονός της 1ας αποτυχίας -όσο κι αν ακούγεται σπαστικό αυτό που λέω- μπορεί να σημαίνει απλά ένα κακό timing ή μια ατυχία και να μην υπάρχει κάποιο επαναλαμβανόμενο πρόβλημα.

Δεν έχω καταλάβει: την επόμενη προσπάθεια θα την κάνετε με κατεψυγμένα ή με νέα έμβρυα; Αν είναι με νέα έμβρυα, ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ αξίζει η εξέταση κατάτμησης αφού υπάρχει ανδρικός παράγοντας υπογονιμότητας και ίσως η νέα προσπάθεια να γίνει με IMSI. Μολονότι έχω την εντύπωση ότι δύσκολο να ήταν αυτή η αιτία αποτυχίας στην προηγούμενη εβδομάδα αφού φτάσατε 6η εβδομάδα. Πάλι όμως, γιατρός δεν είμαι.

Η μεταφορά του κατεψυγμένου δείγματος γίνεται με ειδικό κούριερ που πηγαίνει κατευθείαν από το ένα κέντρο στο άλλο.

Για το 1ο κεντρο ευχαρίστως αν επιμένεις να σου στείλω ποιο ήταν. Όμως να ξέρεις ότι στο κέντρο που εμείς αποτύχαμε, πολλές πέτυχαν και πίναν νερό στο όνομά του. Από την άλλη άλλες έχουν παράπονο εκεί όπου εμείς πετύχαμε. Δεν βρήκα κέντρο μετά από ενδελεχή έρευνα που να έχει μόνο ευχαριστημένους οπότε η συμβουλή μου είναι γύρνα αρκετά κέντρα και πήγαινε εκεί που θα σε ικανοποιήσουν περισσότερο αυτά που θα σου πουν εσένα. Μην επηρρεάζεσαι πάρα πολύ από ιντερνετικές ιστορίες επιτυχίας και αποτυχίας γιατί θα βρεις πολλές για κάθε κέντρο.

Κεφάλαιο 26: ολοκλήρωση 2ου τριμήνου και το "τέρας" της αμνιοπαρακέντησης. Ετοιμασίες για τη γέννα.

Ο καιρός συνέχισε να κυλάει με ελάχιστα προβλήματα: κάποια στιγμή περάσαμε γρίπη και η γυναίκα μου σήκωσε πυρετό, κάποιες άλλες μέρες πέρασε έντονη αδιαθεσία με έντονο πονοκέφαλο (είχε ανέκαθεν μια έφεση) και ζαλάδα. Δεν μας ανησύχησε κάτι σοβαρά.

Η καθημερινότητα συνέχισε να κυλάει με τα μικροπροβλήματά της αλλά και την ευτυχία της προσμονής μόνιμα πλέον στο πίσω μέρος του μυαλού μας.

Όλα όμως αυτά μου είχαν δημιουργήσει μια περίεργη ευαισθησία που δεν μπορούσα απλά να την αφήσω πίσω μου. Συνέχισα να συμμετέχω σε φόρουμ για εξωσωματικές. Συνέχισα να διαβάζω τις ιστορίες αγνώστων σε μένα ατόμων. Συνέχισα να πανηγυρίζω μαζί τους με κάθε ανακοίνωση εγκυμοσύνης που διάβαζα και συνέχισα να στενοχωριέμαι με κάθε αποτυχία που διάβαζα.

Επειδή ένα ωραίο πρωϊ μου ήρθε ξαφνικά η ευλογία και τα βάσανά μου τελείωσαν εκεί που δεν το περίμενα, δεν μπορούσα να ξεχάσω τον εαυτό μου στις πιο μαύρες του στιγμές, όταν όλα με έκαναν να νομίζω ότι δεν θα τα καταφέρω ποτέ. Σε όσους και όσες πέρναγαν από αυτό το στάδιο, έβλεπα ένα μέρος του εαυτού μου. Πόσο θα ήθελα να μπορούσα να γυρίσω πίσω στην εποχή της κατάθλιψης, όταν χάθηκε η πρώτη εγκυμοσύνη και να μου πω το τρανό μυστικό: "Φίλε μην κλαις και μην ανησυχείς. Μάζεψε τα κομμάτια σου και προχώρα μπροστά...γιατί σε μερικούς μόλις μήνες θα περιμένεις τον γιό σου".

(Αυτή η ψυχανάλυση που κάνω παραπάνω, ίσως απαντάει και σε ερώτημα κάποιου τύπου που αναρωτήθηκε πριν λίγο καιρό γιατί εγώ που ξεπέρασα το πρόβλημα συνεχίζω να συμμετέχω σε αυτό το forum. Το ότι εγώ ξεπέρασα τα εμπόδια που στήθηκαν μπροστά μου δεν σημαίνει ότι αδιαφορώ πλέον για όσους αντιμετωπίζουν τα ίδια εμπόδια, ούτε ότι ξεχνάω από που πέρασα.)

Είχα αποκτήσει μια απίστευτη συμπόνοια για όλα τα ζευγάρια που περνούσαν πρόβλημα υπογονιμότητας. Παράλληλα είχα αποκτήσει μια απίστευτη ευαισθησία για αγέννητα μωρά. Μου φαινόταν αδιανόητο που κάποιοι γονείς πάνε και σκοτώνουν ένα απροστάτευτο εμβριάκι, μια ευλογία, όσες και να είναι οι δυσκολίες του να το φέρεις στη ζωή. Ξέρω ότι το θέμα της έκτρωσης σηκώνει πολύ συζήτηση και δεν είναι ο σκοπός μου να μεταφέρω εδώ την όλη προβληματική του θέματος. Απλά αποτυπώνω τα δικά μου συναισθήματα.

Για να ξανάρθω στην ιστορία μου, τέλος Μαρτίου κάνουμε τον υπέρηχο β΄επιπέδου, την εξέταση ορόσημο που σηματοδοτεί το κλείσιμο του 2ου τριμήνου ή αλλοιώς των 2/3ων της εγκυμοσύνης. Όλα και εκεί πάνε καλά. Πλέον έχουμε διανύσει το μεγαλύτερο κομμάτι της εγκυμοσύνης και ο ερχομός του μικρού δείχνει να πλησιάζει.

Ακόμα δεν μπορώ να το δεχτώ και να το πιστέψω τελείως, όσο κι αν φαίνεται κουφό. Εξακολουθεί για μένα να είναι ένα γεγονός που φαντάζει πολύ μακρινό. Εξακολουθώ πιο πολύ να απολαμβάνω την ιδέα της εγκυμοσύνης παρά της επερχόμενης γέννας. Η αιτία είναι ο φόβος μου που εξακολουθεί μήπως πάει κάτι στραβά αλλά και ο φόβος ότι με τη γέννα θα έρθει η στιγμή της αλήθειας: θα δω αν όντως έχουμε φέρει στον κόσμο ένα παιδί υγιές. Φυσικά, τη λογική μου θα έπρεπε να την είχαν καθησυχάσει όλα τα ως τώρα τεστ και έλεγχοι, αλλά ακόμα η φωνή του φόβου μέσα στο μυαλό μου συνεχίζει να μου λέει ότι είμαι ένας άνθρωπος με χρωμοσωμιακό πρόβλημα και πως το παιδί που έρχεται στον κόσμο είναι υψηλού κινδύνου. Ακόμα -και ίσως φαίνεται παράλογο- δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι σε λίγο καιρό θα έρθει στον κόσμο ένα παιδί ΔΙΚΟ μου. Είναι δύσκολο να πείσω γι'αυτό ένα κομμάτι του μυαλού μου που είχε θεωρήσει ότι αυτό δεν θα συμβεί ποτέ.

Το άγχος πλέον αυξάνεται κι από έναν ακόμα λόγο: πλέον το επόμενο ορόσημο είναι η αμνιοπαρακέντηση. Ο χρόνος της έχει πλησιάσει. Δεν είναι κάτι πλέον που ανήκει στο "μακρινό μέλλον". Αχ πόσο με τρομάζει αυτή η διαδικασία.

Προς τα τέλη Απριλίου, σε μια από τις τακτικές εξετάσεις, ο μικρός μας αφήνει πλέον να δούμε λίγο φάτσα για πρώτη φορά στον υπέρηχο καθώς μέχρι τώρα είχε πάντα τα χεράκια του μπροστά στη μούρη. Απίστευτα συναισθήματα. Όσο μπορώ να δω ειναι ένα χαριτωμένο γλυκό μουτράκι και όλες μου οι κρυφές φοβίες μου  αποδεικνύονται και πάλι ηλίθιες και όσο και να προσπαθώ να μην σκέφτομαι την επερχόμενη γέννα γιατί αγχώνομαι δεν με αφήνει αυτή: στον υπέρηχο βλέπουμε φάτσα από ένα σχηματισμένο ανθρωπάκι, η κοιλιά της γυναίκας μου πλέον είναι ολοφάνερη σε όλους (αν και δεν είναι μεγάλη σαν άλλων εγγύων που νομίζεις ότι θα εκραγούνε) και το βράδυ βλέπω δύο πατουσάκια να την κλωτσάνε και να την τραντάζουν.

Πλέον η το επερχόμενο παιδάκι δίνει ξεκάθαρα τα σημάδια της ύπαρξής του πέρα από βιοχημικούς δείκτες που βλέπαμε μόνο στην αρχή.

Το ραντεβού για την αμνιοπαρακέντηση κλείνεται στα μέσα Ιουνίου. "Η μέρα της αλήθειας", αν θέλετε...Εκείνη τη μέρα δεν πάω στη δουλειά και είμαι σε αναμμένα κάρβουνα. Μια-δυο φορές μου έρχεται πολύ έντονα να πάρω τηλέφωνο και να την ακυρώσω. Έχω φρικάρει με το ότι ο γιατρός μας από τις προηγούμενες μέρες δίνει αγωγή στη γυναίκα μου που θα διευκολύνει την κατάσταση αν τελικά σπάσουν τα νερά και έχουμε πρόωρο τοκετό.

Λαγός την φτέρη έτριβε, κακό της κεφαλής του, σκέφτομαι συνέχεια..."Ρε σεις" σα να μου μιλάει ο άλλος μου εαυτός "εσείς εδώ έχετε ένα θαύμα από το πουθενά εδώ και 7 μήνες και ενώ όλα δείχνουν ότι πάνε καλά θα διακινδυνεύσετε τώρα να το χάσετε για να δείτε αν είναι υγιές όταν τόσες εξετάσεις ως τώρα σας λένε ότι είναι;".

-Και τι κάνουμε ρε γιατρέ σε αυτή τη φάση αν μας βγει το παιδί ότι έχει πρόβλημα; Θα το ρίξουμε;...ρωτάω με τρόμο μερικές μέρες πριν.
-Δεν πάμε γι'αυτό το ενδεχόμενο με αυτό το παιδί, μου απαντάει βλοσυρός ο γιατρός. Δεν πάμε για το ένα στο εκατομμύριο.

Τέλος πάντων πάμε, την κάνουμε -άλλη μια δύσκολη διαδικασία για τη σύζυγό μου- και επιτέλους τελειώνει κι αυτό. Ευτυχώς τα νερά δεν σπάνε αν και το μωρό μυστηριωδώς την τρελαίνει στην κλωτσιά όλη την επόμενη μέρα, ακριβώς στο σημείο που την τσιμπήσανε.

Όταν κλείνει κι αυτό, κλείνει ένα μεγάλο άγχος. Το μεγαλύτερο άγχος το είχα για την διαδικασία της αμνιοπαρακέντησης και τις πιθανές συνέπειες παρά για τα αποτελέσματα.

Τα πρώτα αποτελέσματα τα έχουμε πολύ γρήγορα: μας παίρνουν και μας λένε ότι βασικά όλα είναι καλά καθώς τα χρωμοσώτα 13, 18 και 21 που μπορούν να εμφανίσουν τις τρισωμίες όπου το μωρό επιβιώνει είναι φυσιολογικά. Ο μεγάλος φόβος τελειώνει εδώ.

Λίγες μέρες μετά βγαίνουν τα πλήρη αποτελέσματα, και καταλαγιάζει και η τελευταία μας ανησυχία. Όλες οι εξετάσεις για σύνδρομα που έγιναν είναι αρνητικά. Το παιδάκι είναι απολύτως υγιές...Φέρει όμως τη μετάθεσή μου. Ήταν το ένα από τα δύο ενδεχόμενα του ότι ένα στα τρία έμβρυά μας είναι υγιές να θυμίσω, βάση του προεμφυτευτικού ελέγχου: ή το παιδί να είναι υγιές και απολύτως φυσιολογικό ή να είναι υγιές αλλά φορέας της ίδιας μετάθεσης με εμένα.

Σε αυτή τη φάση ελάχιστα πλέον με πειράζει αυτό. Έχουμε ξεπεράσει τόσες και τόσες δυσκολίες και πιθανά προβλήματα που είναι το τελευταίο που με νοιάζει....Όχι ότι δεν θα προτιμούσα να έχει φυσιολογικό καρυότυπο και να μην αντιμετωπίσει τα δικά μου θέματα αλλά -εντάξει. Θα είναι ένα φυσιολογικό παιδί που πιθανά να αντιμετωπίσει δυσκολίες όταν θα προσπαθήσει να αποκτήσει παιδιά. Αλλά αυτό θα είναι ενημερωμένο από την ώρα που πρέπει, δεν θα το ανακαλύψει μόνο του όπως εγώ στα "γεράματα". Και σίγουρα τότε η υποβοηθούμενη αναπαραγωγή θα έχει προχωρήσει τόσο που θα είναι πολύ ευκολότερα τα πράγματα.   

Μένουν πλέον λιγότερο από δύο μήνες για την γέννα και πλέον έχω καταπιεί την ιδέα. Σε λίγο καιρό θα γνωρίσουμε τον μικρό από κοντά. Και παρά τις φοβίες μου, ο μικρός είναι υγιέστατος. Όμως αν και όπως είπα όλα έχουν κυλήσει απίστευτα καλά με την εγκυμοσύνη ως τώρα, τώρα στο τέλος έχουμε μερικά προβλήματα: ο μικρός είναι σχετικά μικρόσωμος αλλά στα όρια τα φυσιολογικά. Δεν είναι κάτι που ανησυχεί τον γιατρό.

Πλέον έχοντας ξεπεράσει και την αμνιοπαρακέντηση, αρχίζουμε και φτιάχνουμε παιδικό δωμάτιο. Μέχρι τώρα το απέφευγα γιατί η απαισιόδοξη πλευρά μου μου έλεγε "Άσε μην το φτιάξεις και γίνει κάτι". Τώρα όμως δεν μπορεί να καθυστερήσει άλλο. Θυμάστε τις φοβίες μου σχετικά με το να αποκτήσεις παιδιά που είχα αναπτύξει σε προηγούμενο κείμενο; Ε τώρα κατάπια ότι θα τις αντιμετωπίσω πρόσωπο με πρόσωπο. Δεν υπάρχει άλλη αναβολή.

Έχω πλέον αρχίσει και προετοιμάζομαι για την ύπαρξη παιδιού στη ζωή μου....

Αποστολία να λοιπόν και κάτι ακόμα νέο που με μαθαίνεις, αν ισχύει έτσι όπως το γράφεις και όπως το καταλαβαίνω: δεν ήξερα ότι άνδρας με φυσιολογικά χρωμοσώματα στα δικά του κύτταρα, μπορεί να κληροροδοτεί προβληματικά χρωμοσώματα στα σπερματοζωάριά του....

Δεν έχω κάτι άλλο να σου πω, παρά μόνο να σου ευχηθώ το καλύτερο. Σε πολλά άτομα που μου γράφουν με προβλήματα παρεμφερή, καταλήξω στο ίδιο κλισέ: είστε ήρωες και σας εύχομαι οι περιπέτειές σας να τελειώσουν ένα ωραίο πρωϊ ξαφνικά, όπως έγινε και με εμάς. Θα χαρώ να το διαβάσω εδώ κάποια στιγμή και για εσάς, αν θυμηθείς στη χαρά σου να το κάνεις.

Ναι, το μωράκι μας σε λίγο κλείνει το 1ο έτος. Ακόμα τον κρατάω και δεν το πιστεύω...

Καλησπέρα Αποστολία.

Θα σου πω ότι δεν ήξερα καν ότι μπορεί να γίνει μετάθεση σε τμήμα χρωμοσώματος...Απ'ότι καταλαβαίνεις, μαθαίνουμε και γινόμαστε "ειδικοί" σε αυτό που αφορά περισσότερο την δική μας περίπτωση.

Να αναλύσουμε λοιπόν τα δεδομένα σου. Τι θα σκεφτόμουν εγώ στη θέση σου:

Νο 1 λοιπόν, εφόσον η μετάθεση της μικρής είναι de novo τα πράγματα είναι καλά. Δηλαδή δεν αντιμετωπίζετε ένα δεδομένο πρόβλημα που επαναλαμβάνεται (όπως εγώ). Άρα αυτό δεν σας ανησυχεί.

Νο 2, η ανησυχία σας για γενετικό πρόβλημα προέρχεται από τη μία βιοχημική κύηση και την μία παλινδρόμηση. Σαφώς και καλά κάνετε και το ψάχνετε αλλά όπως σου είπα και εγώ την αισιόδοξη άποψη, αυτή είναι ένα μόνο από πολλά ενδεχόμενα όπου ακόμα δεν υπάρχει ιδιαίτερη βάση δεδομένου ότι είχατε μια τελειόμηνη κύηση ενώ η δύο αποτυχίες στη συνέχεια μπορεί να είναι και θέμα πιθανοτήτων ή να οφείλονται σε άλλους παράγοντες. Στα πλαίσια της έρευνάς μου είχα μάθει για έναν γυναικολόγο εξειδικευμένο στις "καθ'έξιν" που βοήθησε κάποιους φίλους μου που πετυχαίναν πολύ εύκολα σύλληψη αλλά είχαν ξεσκιστεί στις παλινδρομήσεις. Υπήρχε κάποιο άλλο θέμα (δεν θυμάμαι ακριβώς) αλλά όχι γενετικό και τελικά με αυτόν τον γιατρό αποκτήσαν 2 παιδάκια. Όμως για να πεις ότι έχεις καθ'έξιν αποβολές και υπάρχει θέμα θα πρέπει νομίζω να έχεις πολύ περισσότερες αποτυχίες. Αυτό που θέλω να μείνει είναι ότι ακόμα δεν σας θεωρώ περίπτωση τέτοια αλλά και τυχόν πιθανό πρόβλημα δεν είναι απαραίτητα γενετικό.

Σχετικά με τις εξετάσεις που αποφασίσατε έχω να πω τα εξής με τις περιορισμένες μου γνώσεις:
1. Κατακερματισμός DNA σπέρματος: καλά κάνετε και την κάνετε.
2. . Χρωμοσωμικό έλεγχο για το συγκεκριμένο σύνδρομο της μικρής, αλλά και για τα πιο συχνά σύνδρομα (τρισωμίες, μονοσωμίες κτλ). Εδώ μπερδεύομαι λίγο γιατί αν κατάλαβα καλά τις έχετε ήδη κάνει. Γιατί να τις ξανακάνετε; Τέλος πάντων και πάλι καλά κάνετε.
3. Καλλιέργεια σπέρματος για βακτήρια: γνωρίζω ότι κάνουν αυτή την εξέταση ως αιτία ανδρικής υπογονιμότητας. Στη δική σας περίπτωση δεν έχετε πρόβλημα ποσότητας σπέρματοζωαρίων και δημιουργίας εμβρύων απ'ότι έχω καταλάβει, οπότε μου φαίνεται η λιγότερο χρήσιμη από τις 3 εξετάσεις που γράφεις αλλά σε κάθε περίπτωση δεν έχετε να χάσετε κάτι. Απλά οι πολλές εξετάσεις κάποιες φορές αγχώνουν και μπερδεύουν ειδικά αν κάτι βρεθεί.

Τώρα αν το αποτέλεσμα του κατακερματισμού βγει κακό (εικασία ακόμα) οι μέθοδοι είναι κατ'αρχάς αντιοξειδωτική θεραπεία (συμπληρώματα διατροφής, κομμένο ποτό-τσιγάρο) και συμπληρώματα βιταμινών για ένα διάστημα. Αυτά μπορεί να οδηγήσουν σε μεγάλες βελτιώσεις. Αν δεν συμβεί, τότε η επόμενη λύση είναι μικρογονονμοποίηση ωαρίων με μέθοδο IMSI για να επιλεγούν τα καλύτερα σπερματοζωάρια.

Όσον αφορά το σύνδρομο της μικρής, από αυτά που περιγράφεις φαίνεται ότι δεν το έχει σε βαριά μορφή και αυτό είναι καλό μέσα στην ατυχία σας. Τα άλλα που γράφεις (γενικευμένη αναπτυξιακή καθυστέρηση, περιορισμένη ομιλία και διαταραχές άγχους) έχουν εκδηλωθεί; Αν όχι, κράτα αισιόδοξη στάση. Ο τροπος ανατροφής μπορεί να κάνει θαύματα και αν σε ενδιαφέρει και διαβάζεις Αγγλικά μπορώ να σου προτείνω ένα βιβλίο για βρεφική ανάπτυξη μιας επιστήμονος που είχε πολύ πρόωρη γέννα και της είχαν πει ότι το παιδί θα πεθάνει ή θα είναι φυτό. Με σκληρή δουλειά, έκανε θαύματα.

Διαχωρίζω το θέμα από το ιστορικό μου για να έχουμε καλύτερο focus στη συγκεκριμένη συζήτηση που σε αφορά.

Ξανακάνε ένα τεστ. Είχα βάλει ρύθμιση να δέχομαι μόνο από "φίλους". Νομίζω τώρα είναι ok

Μου έδωσες έναυσμα και πόσταρα μια έρευνα που είχα βρει χρήσιμη τον καιρό που ακόμα χτυπιόμουν με μικρόβια και αντιβιώσεις. http://www.chronic-prostatitis.com/index.php?topic=2.msg4831#msg4831

Παραπάνω δεν μπορώ να σε βοηθήσω στα ερωτήματά σου. Εγώ τον καιρό που πήρα την πρώτη αντιβίωση (Cipro- με εξαιρετική διαπερατότητα στον προστάτη κατά το άρθρο και που -πάντα σύμφωνα με αυτό- είναι ικανό να εξαφανίσει κάθε ουροπαθογόνο μικρόβιο) μειώθηκαν σε ένα 60-70% οι πόνοι (placebo ίσως; ή όχι;) και ταυτόχρονα άρχισε διαβολεμένη συχνουρία. Εσύ αντίθετα ξεκίνησες με συχνουρία που σου μειώθηκε με την αντιβίωση. Βγάλε συμπέρασμα...

Με έναυσμα τον Lullaby και για όσους πάσχουν ή θεωρούν ότι πάσχουν από κατηγορία ΙΙ (χρόνια μικροβιακή προστατίτιδα), ποστάρω μία έρευνα διαπερατότητας διαφόρων αντιβιωτικών στον προστάτη, από τους παλιούς καλούς καιρούς που ασχολιόμουν με μικρόβια. Αφού το κάνετε κάντε το τουλάχιστον σωστά. Δυστυχώς στα Αγγλικά αν και είναι από Έλληνες ερευνητές.

https://www.researchgate.net/publication/8963809_Penetration_of_Antimicrobial_Agents_into_the_Prostate

Αχ αυτά τα τεστάκια....πόσα έχω σκάσει για τεστάκια.....Καλή επιτυχία φίλε μου.

Εξαιρετικό το πρώτο ειδικά link. Γνώριμες πλέον μαρτυρίες σε όσους -ευτυχώς- περιπλανηθήκαμε  σε αμερικάνικες και γενικά διεθνείς δημοσιεύσεις και είδαμε φως στο τούνελ.

ΥΓ: το τρομακτικό σκηνικό που περιγράφει ο τύπος και όπου τα συμπτώματα ξαφνικά ξεκινάνε την ώρα του σεξ σαν ένας απότομος πόνος μου το έχουν ήδη διηγηθεί live τρία παιδιά

Daisy: βεβαίως και να μου στείλεις. Θα χαρώ αν μπορώ να βοηθήσω.

Αυτά να τα βλέπετε εσείς οι politically correct admins που σας παραμύθιασε. Γιατί δεν βγάζετε το μήνυμά του στη φόρα να γελάσουμε κι άλλο; Για να μην μιλήσω και για άλλους που με βγάλανε τέρας, υποστηρίζοντάς τον που τον αδίκησα τον κακομοίρη lol

και δεν πρόλαβα να τον ρωτήσω αν κατεβάζει γρήγορα τις τσόντες με την tellas

Κάνεις πολύ καλά. Κι εμείς σπάμε πλάκα με τον κόπο που καταβάλλεις και το πιο αστείο είναι ότι μαζεύουμε και τις IP σου.

Enjoy!

 

Μα τι κουτορνίθια είστε εσείς βρε παιδί μου.... Μάθετε λίγο πως δουλεύει το ιντερνετ που χρησιμοποιείτε....Τέτοια λύσσα τον έχει πιάσει να μπει και να διαφημιστεί εδώ;

Η παρακάτω φωτογραφία αλλά και τα μηνύματά σας θα παραμείνουν εδώ να σας εκθέτουν, μνημείο της βλακείας σας και της πονηριάς σας "θεραπευμένοι ασθενείς" 

Μπράβο φίλε, χαιρόμαστε πολύ για σένα. Τα έχουμε ξαναδιαβάσει κι αλλού αυτά που ήρθες να μας πεις και τον δοκιμάσαμε τον δικό σου. Και τώρα ουστ από εδώ.