Μην τα ξαναγράφω και κουράζομαι. Προς το παρόν τα έχω καταφέρει να απαλλαγώ από τον πόνο και την "αρρώστια" (τα εισαγωγικά πάντα χρειάζονται).

Αν λοιπόν θέλετε να δείτε πως ξέμπλεξα (προς το παρόν τουλάχιστο) κάντε κλίκ στο παρακάτω λίνκ για να διαβάσετε όλο το στόρυ.

http://www.chronic-prostatitis.com/index.php?topic=676.0

Απλά έκρινα ότι στην γενική κατηγορία "Ιστορικό" υπάρχουν ήδη πολλά λήμματα και πάντα μια "ευχάριστη" ιστορία χρειάζεται να είναι ευδιάκριτη, αν θέλετε. 

Θένξ και καλή δύναμη σε όλους.

Agxwmenos

Ξεκινάω ένα εντελώς νέο θέμα, γιατί δεν μπορώ να το κατατάξω αλλού.

Όταν η γυναίκα μου έμεινε έγκυος, κάναμε όλες τις προβλεπόμενες εξετάσεις. Κάπου εκεί έμαθα ότι έχω μεγάλο φορτίο αντιγόνων για Ηπατίδιδα Β, πράγμα που σημαίνει ότι την είχα περάσει κάποτε. Το πότε άγνωστο, μάλλον την πέρασα ως πυρετό ή κάτι τέτοιο. Δεν είναι θανατηφόρα όπως η C, και πλέον δεν χρειάζομαι εμβόλιο.

Το πέρίεργο είναι ότι η γιατρός (στο εξωτερικό) μου είπε να ψάξω γιατί μπορεί να συνδέεται η εύρεση μικροβίου στον προστάτη και η Ηπατίδιδα Β. Σε ερώτηση που έκανα στον ουρολόγο μου στην Ελλάδα μου απάντησε πως αποκλείεται να προέρχεται το μικρόβιο από το ήπαρ. Παρόλα αυτά, η ύπαρξη μεγάλου αριθμού αντιγόνων στο συκώτι μου, καθιστά τις αντιβιώσεις μη αποτελεσμάτικές, ή πολύ δύσκολο να είναι αποτελεσματικές. Κάπως έτσι εξηγείται επίσης γιατί η αντιβίωση από το στόμα δεν με βοηθάει και πολύ (Γιατί μεταβολίζεται από το συκώτι), ενώ οι ενέσιμες που δρούν απεύθείας είναι πιο αποτελεσματικές (αυτό είναι δικό μου συμπέρασμα, για να ξέρουμε τι λέμε).

Θα προσπαθήσω να το ερευνήσω λιγάκι παραπάνω. Αν έχετε κάτι παρόμοιο, ή αν μπορεί ο ουρολόγος σας να σας απαντήσει όταν πάτε - που εύχομαι να μην πάτε ποτέ ξανά - θα χαρώ να λάβω απάντηση.

Καλή δύναμη σε όλους.

ْΧαιρετώ το "ηρωικό" φόρουμ... Δε θα προτοτυπήσω λέγοντας ότι διαβάζοντας τις ιστορίες των παιδιών εδώ, νομίζω ότι βλέπω το πρόβλημά μου και πάλι από την αρχή... Μπορώ να πω ότι από τη μία με βοηθάει, αλλά από την άλλη με αγχώνει που ουσιαστικά δεν υπάρχει μια φιξαρισμένη λύση...

Ας πάρουμε τα πράματα όμως από την αρχή...

Ήταν ακριβών πριν 2 χρόνια (Φεβρουάριος 2011 για την ακρίβεια) όταν ένιωσα τις πρώτες ενοχλήσεις (τσούξιμο και πόνος κατά την ούρηση, ένα αίσθημα κενού)... Δεδομένου ότι δεν ήμουν και πολύ ήσυχος σεξουαλικά, έτρεξα στον πρώτο γιατρό που βρήκα, ώστα να είναι συμβεβλημένος με το ταμείο μου και να είναι και σχετικά κοντά...

Πρώτη θεραπεία Τabrin, τυφλή ουσιαστικά μέχρι τα αποτελέσματα της καλλιέργειας. Ο κοιλιακός υπέρηχος προστάτη βγήκε καθαρός (μέσα στα όρια) όπως και τα οι υπόλοιποι (εννοώντας καμία αποφραξη αρτηρίας στο πέος). Παρόλα αυτά, η καλλιέργεια έδειξε, τι άλλο,  e-coli (τώρα που το σκέφτομαι μπορώ να αφήσω την ιστορία με κενά στα βασικά σημεία και να σας αφήσω να τη συμπληρώνετε για ένα πιο διαδραστικό τρόπο επικοινωνίας ). Και ενώ μόλις είχα αρχίσει να βγαίνω με μια γυναίκα "υπερπαραγωγή" για τα δεδομένα μου, άρχισε η στύση να παίρνει την κάτω βόλτα. Κανένα άγχος, άλλωστε ο γιατρός μου συνέστησε αποχή για 25 ημέρες. Έλα μου όμως που και μετά τα αποτελέσματα ηταν απογοητευτικά... Όποτε τα κατάφερνα να έχω αρκετή στύση, εκσπερμάτιζα σε χρόνο ρεκόρ. Μην τα πολυλογώ, άλλαξα 2 φορές αντιβίωση, άρχισε και ο πόνος στο περίνεο, στον ορθό και τη μέση, και αποτέλεσμα ΟΥΔΕΝ.

Με τα πολλά αλλάζω ουρολόγο, ο οποίος με βομβαρδίζει με αντιβιωτικά και μάλιστα ενέσιμα. 6 έφαγα, τις οποίες μου τις χτυπούσε η "υπερπαραγωγή" που λέγαμε... Παράλληλα, και κατάποση αντιβιωτικών για ένα χρονικό διάστημα. Σεξ μόνο με προφυλακτικό, 3 φορές την εβδομάδα και πάλι καλά να λέμε. Με τα πολλά, τα συμπτώματα εξαφανίζονταν σιγά σιγά. Η στύση πήγαινε  όλο και καλύτερα και κέρδιζα σταθερά έδαφος στον χρόνο εκσπερμάτισης... Τελικά βρήκα σιγά σιγά τον εαυτό μου, και ενώ έπαιρνα χημιοπροφύλαξη για ένα χρονικό διάστημα.

HAPPY END??

Όχι φυσικά... Καθώς έφυγα στο εξωτερικό για δουλειά, πλακώθηκα στο σεξ, στις μπύρες και στα καυτερά για 3 μήνες. Σύμπτωμα ουδέν, από το καλό στο καλύτερο πήγαινα. Στύση σε χρόνο 0, διάρκεια και καθόλου πόνος Π Ο Υ Θ Ε Ν Α. Ε, με το που γυρίζω στην Ελλάδα, φτου και απ'τ την αρχή. Σιγά σιγά γυρίσαμε στα ίδια. Ο ουρολόγος μου με άφησε μαλάκα, λέγοντας μου ότι όλα είναι στο μυαλό.  Στο μυαλό έχεις εσύ πρόβλημα, έκανα να του πω, αλλά κρατήθηκα.

Μην τα πολυλογώ, 3, 4, 5ος ουρολόγος, ότι αντιβιωτικό κυκλοφορεί στην αγορά, αποκλειστές Α, αντιφλεγμονώδη, φυτικά σκευάσματα, αποχή από το αλκοόλ, από τα καυτερά, από το γυμναστήριο (Αυτό με πόνεσε ρε πούστη) και τα συμπτώματα να χειροτερεύουν... Νυχτουρία πλέον, και κάτι κονταράτες στύσεις εκεί που δεν τις θέλω (πχ στις 3 όταν κοιμάμαι) και να μην πέφτει με τίποτα.... Πόνος, χαμός και οδηρμός... Περιττό να πώ ότι με εχει πάρει από κάτω. Ανάμεσα σε πολύ πόνο και κόπο, είχα ακτίδες βελτίωσης, αλλά από ότι θυμάμαι μόνο στις περιπτώσεις με ενέσιμα αντιβιωτικά.

Δεν έχω δοκιμάσει τίποτα άλλο ακόμα, αλλά από ότι καταλαβαίνω ήμουν έτοιμος να πάω στον ακατανόμαστο (μάλιστα έχω κλείσει και ραντεβού) και μετά είπα "δεν το ψάχνεις λίγο ακόμα ρε μλκ". Θα είχα μπλέξει περίεργα, από ότι κατανοώ!!!

Αυτή την περίοδο πάλι είμαι στα ντάουν μου, πάλι έχω προβλήματα στύσης, πόνους σε περίνεο και μέση, όπως και συχνή ούρηση. Αν έχετε καμιά καλή συμβουλή, θα το εκτιμούσα.

ΥΓ: Είμαι 33 χρονών και δεν μπορούσα ποτέ να φανταστώ τον εαυτό μου έτσι. Με τρώει η πουτάνα η αρρώστια εσωτερικά κυρίως. Αισθάνομαι σαν να μου έχει πάρει κάποιος τη δύναμη και να μην μπορώ να ισιώσω

ΥΓ2: Το μόνο καλό στην ιστορία είναι ότι σε μία από τις ανάπαυλες, έγινε η σύλληψη της κόρης μου η οποία κοιμάται τώρα δίπλα μου...Τουλάχιστον πρόλαβα και διαιωνίστικα... Ελπίζω να μπορέσω να το ξανακάνω

ΥΓ3: Περισσότερες λεπτομέρεις για θεραπείες, τι μου κάνει καλό και τι όχι, θα προσπαθήσω να γράψω στα επι μέρους στοιχεία του φόρουμ

Με εκτίμηση,
Αγχωμένος