Καλησπέρα και από μένα,
Συμφωνώ με την απάντηση του niklop.
Είναι θλιβερό σε πόσα πολλά ιστορικά δεν έχουν γίνει τα στοιχειώδη, τα βασικά, τα αυτονόητα.
Η εξέταση stamey mears είναι μια υπόθεση 5 λεπτών. Επιβάλλεται να γίνεται ώστε να έχουμε διάγνωση χρόνιας προστατίτιδας. Αν οι γιατροί δεν την κάνουν, μπορεί να απευθυνθεί κανείς σε κάποιο καλό διαγνωστικό (πληρώνοντας) ή σε κάποιο δημόσιο νοσοκομείο (δωρεάν). Δεν αρκεί η stamey, το γνωρίζουμε, ειδικά σε ασθενείς που έχουν πάρει ήδη αντιβίωση. Εξέταση σπέρματος, όπου μαζί με την καλλιέργεια, εξετάζονται και εκτιμώνται κάποιοι άλλοι δείκτες που ίσως βοηθήσουν να βγει κάποιο συμπέρασμα.
Πράγματι, για γιατρούς που ασχολούνται και κάνουν σωστά τη δουλειά τους λίγα πράγματα στο φόρουμ. Μακάρι να υπήρχαν πολλοί να τους γράφαμε και γιατί όχι να συμμετείχαν. Δε βλέπω ενδιαφέρον από τους γιατρούς. Το 'γιατί' είναι μεγάλη συζήτηση...
Όποτε μπαίνω στο φόρουμ βλέπω '100 επισκέπτες' ή και παραπάνω. Φαίνεται ότι το διαβάζουν, αλλά δε γράφουν ούτε ενημερώνουν. Πόσο μάλλον τώρα που το φόρουμ έχει τίτλο 'ανδρολογικά θέματα' οπότε θα έπρεπε να ενδιαφέρει περισσότερο κόσμο. Μάλλον δεν είναι άνετοι οι άνδρες με τα 'ανδρολογικά'.

Γεια σου greg,

Παράθεση από: greg στις 05 Μάρτιος, 2018, 01:35:00 ΜΜΤο 2008 κάνω εγχείριση αριστερής κιρσοκήλης με αποτέλεσμα θεραπεία της κήλης και...συρρίκνωση του αριστερού όρχι λόγω απολίνωσης της ορχικής αρτηρίας απο τον γαμάτο χειρούργο που έμπλεξα, τον οποίο παρεπιπτόντως θα καταριέμαι μέχρι να πεθάνω!
Τέλη 2010 επισκέπτομαι γνωστο ουρολόγο-σεξολόγο-παπαρολόγο όπου αφού του λέω την συμπτοματολογία, αντί για εξέταση προστάτη μου κάνει RigiScan αποδίδει το πρόβλημα σε ψυχολογικά αίτια.
Το 2011 επισκέπτομαι δεύτερο γνωστο ανδρολόγο στο κέντρο της Αθήνας, όπου χωρίς καν να με εξετάσει (!!!) διαγνώσκει ψυχολογικά αίτια
επισκέπτομαι παλιό ανδρολόγο στον Πειραιά και μετά με μια ψηλάφηση του όρχεως και χωρίς καμία άλλη εξέταση μου εξηγεί με απλά λόγια την διάγνωση του: "Άσπρα μαλλιά στην κεφαλή, κακά μαντάτα στην ψωλή"!!!
Μέσα του 2012 επισκέπτομαι γνωστό ανδρολόγο πρώην μέλος του ανδρολογικού ινστιτούτου, το αποτέλεσμα ήταν ότι κόντεψα να πάθω πριαπισμό αφού με τις ενέσεις είχα ισχαιμικές στύσεις που ξεπερνουσαν τις 4 ώρες ότι και να έκανα!
Τέλη του 2015 βρίσκω γνωστό ανδρολόγο στο Περιστέρι για τον οποίο ισχυρίζονται ότι είναι ο μόνος που μπορεί να καταλάβει όλες τις ασθένεις των ανδρολογικών προβλημάτων διαβάζοντας το σπερμοδιάγραμμα σου, μου είπε με ελαφρότητα ότι έχουν πεθάνει ανθρωποι απο την μακροχρόνια λήψη του Profertil Συνολικό κόστος επισκέψεων/θεραπείας άνω των 1000 ευρώ

Τα περισσότερα ιστορικά στο φόρουμ, είναι ιστορικά ΑΠΟΤΥΧΙΑΣ των γιατρών. Για να είμαι δίκαιος, αυτό δε συμβαίνει μόνο εξαιτίας της ανεπάρκειας πολλών γιατρών, αλλά και λόγω της πολυπαραγοντικότητας της πάθησης σε πολλούς από μας. Δεν υπάρχουν δηλαδή coaches πυελικού άλγους. Οι γιατροί είναι απαραίτητοι, όμως ο coach είσαι εσύ.
Προσωπικά δε συνιστώ γιατρούς, γιατί δε γνωρίζω αν θα κάνουν καλό ή κακό (σύνηθες όπως φαίνεται και από το δικό σου ιστορικό) σε άλλες περιπτώσεις (πλην της δικής μου) και από τι πραγματικά πάσχουν 'οι άλλες περιπτώσεις'. Οπότε δε θέλω καμία συμμετοχή σε αυτό.
Για εξετάσεις που ρωτάς, έχω γράψει πολλές φορές, κανένα πρόβλημα να επαναλάβω, σε γενικές γραμμές:
Μικροβιολογικές: Stamey Mears, σπέρματος, PCR για μυκόπλασμα – ουρεόπλασμα – χλαμύδια. Προσοχή σε επικίνδυνες, επώδυνες και πιθανώς άχρηστες εξετάσεις όπως ουρηθρικού με μπατονέτες που βυθίζονται, λερώνουν και πληγώνουν.
Λοιπές ουρολογικές: Υπέρηχος για μια γενική άποψη, εκτίμηση μεγέθους και σύγκριση με παλιότερους υπέρηχους αν υπάρχουν. Ουροροομετρία, δακτυλική. Προσοχή σε επικίνδυνες, επώδυνες και πιθανώς άχρηστες εξετάσεις όπως κυστεοσκόπηση που πληγώνει και λερώνει.
Γαστρεντερολογικές: Κολονοσκόπιση, εξέταση και ιστορικό για πιθανό σύνδρομο ευεραίθιστου εντέρου, ή άλλες εντερικές παθήσεις (πχ. εγκολπώματα, νόσος chron, κοιλιοκάκη, κλπ)
Από γενικό χειρούργο ίσως για κάποια κήλη ή άλλο πρόβλημα, δυναμικό υπερηχογράφημα κάτω κοιλίας, και αν χρειαστεί μαγνητική. Προσοχή στους χειρουργούς που 'ψάχνονται' να χειρουργήσουν.
Από ορθοπεδικό αν υπάρχουν προβλήματα μέσης, σπονδ. στήλης κλπ.
Από γιατρό ή φυσιοθεραπευτή που ασχολείται, για μυϊκά προκαλούμενο πυελικό άλγος με διάγνωση έντασης – σπασμού –ενσαυσματικών σημείων πόνου στους μυς της πυέλου και γύρω.

Σχολιάζω επίσης:

Παράθεση από: greg στις 05 Μάρτιος, 2018, 01:35:00 ΜΜΜε τα πολλά, τα συμπτώματα εξαφανίστηκαν.
Φυσικά όλο αυτόν τον καιρό δεν έκανα ελεύθερο σεξ με την γυναίκα μου, πρόσεχα την διατροφή μου, την δυσκοιλιότητα μου για να μην επιβαρύνει λόγω πίεσης του εντέρου και έκανα πυελικές ασκήσεις καθημερινά.

Μια χαρά, και χωρίς γιατρό παρακαλώ.

Παράθεση από: greg στις 05 Μάρτιος, 2018, 01:35:00 ΜΜΣε εξετάσεις με τεστ ΠΑΠ στην γυναίκα μου, δεν εμφανίστηκαν χλαμύδια ποτέ

Λάθος, το τεστ ΠΑΠ δεν ανιχνεύει χλαμύδια

Παράθεση από: greg στις 05 Μάρτιος, 2018, 01:35:00 ΜΜΈτσι στήριζε και το γεγονός ότι τεκνοποιήσαμε χωρίς τα δικά μου χλαμύδια να επηρεάσουν το έμβρυο (δόξα τω Θεώ).

Από όσα μου έχουν πει γιατροί, τα χλαμύδια δεν επηρεάζουν το έμβρυο, αλλά πιθανώς την ποιότητα του σπέρματος ή τη γονιμότητα της συντρόφου (κάτι που ευτυχώς δε συνέβη).

Παράθεση από: greg στις 05 Μάρτιος, 2018, 01:35:00 ΜΜείτε τα χλαμύδια σε εμένα είχαν κρυφτεί πολύ καλά και δεν έβγαιναν στο σπέρμα είτε η γυναίκα μου έχει πολύ δυνατό ανοσοποιητικό και τα σκότωσε!

Γιατί όχι, μπορεί.

Παράθεση από: greg στις 05 Μάρτιος, 2018, 01:35:00 ΜΜΟ μικροβιολόγος μου δε, επιμένει πως η γυναίκα μου έχει χλαμύδια 100%

Λάθος. 'Μπορεί να έχει' είναι το σωστό.

Παράθεση από: greg στις 05 Μάρτιος, 2018, 01:35:00 ΜΜ...και πρέπει να κάνει εξέταση κολπικού επιχρίσματος ενδιάμεσα στην διάρκεια της περιόδου της.

Σωστό, για να ξέρετε τι συμβαίνει τελικά, και να εξασφαλίσετε υγεία και γονιμότητα.

Παράθεση από: greg στις 05 Μάρτιος, 2018, 01:35:00 ΜΜΤελικά κάπου ανάμεσα στις θεωρίες ξεκινάμε και πάλι ελεύθερες επαφές ένα βράδυ μέθης, και... ως δια μαγείας τα προβλήματα μου εμφανίστηνκαν ξανά μετά απο ένα τρίμηνο περίπου!

Εγώ φοράω προφυλακτικό. Για προστασία από τα μικρόβια και τις μικροβιακές σκέψεις.

 Καλησπέρα Ηλία, τα σχόλια μου:

Παράθεση από: ilias265 στις 15 Φεβρουαρίου, 2018, 07:32:03 ΜΜΤο προβλημα μου ξεκινησε οταν ενω ειχα την αισθηση πως θελω να ουρησω δεν μπορουσα. Ειχα παει τοτε λοιπον σε 2 ουρολογους. Για τον πρωτο ειχα κανει καποιες εξετασεις ουρων κ υπερηχο. Στον υπερηχο φανηκα οτι η κηστη δεν αδειαζε πληρως κ κραταγε μια μικρη ποσοτητα. Μου ειχε δωσει καποια θεραπεια να ακολουθησω αλλα δεν ειδα αποτελεσμα σχεδον κανενα. Αυτο για 4 μηνες περοπου

Άντε πάλι με τους γιατρούς. Όποιος λοιπόν θέλει να ουρήσει και δεν μπορεί, και όποιος δεν αδειάζει την κύστη του, 'έχει προστατίτιδα', και χωρίς καν τις κατάλληλες για προστατίτιδα εξετάσεις, παίρνει αντιβίωση. Τέσσερις μήνες; Προφανώς ο γιατρός δεν είχε ακούσει, ενώ θα έπρεπε, για άλλες παθήσεις, όπως το σύνδρομο της υπερδραστήριας ουροδόχου κύστης http://www.imop.gr/provlhmata-oyrhshs/syndromo-yperdrasthrias-ourodoxou-kysths ή το μυϊκά προκαλούμενο πυελικό άλγος. Ή έστω για τη στοιχειώδη εξέταση που απαιτείται για τη διάγνωση 'προστατίτιδα'.

Παράθεση από: ilias265 στις 15 Φεβρουαρίου, 2018, 07:32:03 ΜΜΜετα απο 2 βδομαδες πηγα σε ουρολογο οπους μετα την μαγνητικη ειδαμε μονο αποτειτανωσεις προστατου λογο της προστατιτιδας.

Οι εκκρίσεις του προστάτη, λόγω των οποίων σχηματίζονται αποτιτανώσεις, σε βάθος χρόνου, σύνηθες εύρημα σε υπέρηχο, δεν είναι απόδειξη προστατίτιδας. Ίσως ένδειξη πιθανής προστατίτιδας, όμως ουδέποτε η Ευρωπαϊκή Εταιρεία της Ουρολογίας έθεσε θέμα αποτιτανώσεων ως διάγνωση προστατίτιδας. Έχω την αίσθηση ότι εξέταση για προστατίτιδα δεν έχεις κάνει.

Παράθεση από: ilias265 στις 15 Φεβρουαρίου, 2018, 07:32:03 ΜΜΔεν ξερω αν ειναι μυικο γιατι πιανω τον εαυτο μου τωρα τελευταια να κραταει σφιχτα εκεινους του μυς (αυτους που προσπαθουμε να κρατηθουμε αν δεν θελουμε να ουρησουμε η να ενεργηθουμε).

Θα χρειαστεί η κατάλληλη εξέταση. Διάγνωση μυϊκού σπασμού και έντασης, καθώς και ύπαρξη ενεργών εναυσματικών σημείων πόνου στους μυς της περιοχής. Από γιατρό ή φυσικοθεραπευτή που ασχολείται.

Παράθεση από: ilias265 στις 15 Φεβρουαρίου, 2018, 07:32:03 ΜΜΔεν ξερω αν φταιει το εντερο γιατι τωρα τελευταια η ποσοτητα των κοπρανων μου ειναι μικρη.

Το έντερο και επηρεάζει το πυελικό άλγος, και επηρεάζεται από το πυελικό άλγος. Υπάρχει σχέση αμφίδρομη δηλαδή. Στο φόρουμ έχουν γραφτεί πολλά και καλά για το θέμα αυτό.

Γεια σου Σταύρο, τα σχόλια μου:

Παράθεση από: Strvs στις 14 Φεβρουαρίου, 2018, 11:34:56 ΜΜαναλογιζόμενος το ποσό λάθος αντιμετώπιση είχα κάνει για το πρόβλημα μου

Δεν έκανες καμία λάθος αντιμετώπιση, ούτε εσύ φταις για τίποτα. Λάθος εκτίμηση και διάγνωση αλλά και λάθος και επικίνδυνη αντιμετώπιση έκαναν οι γιατροί στους οποίους λογικά απευθύνθηκες, πιστεύοντας το αυτονόητο, ότι ως ειδικοί επιστήμονες μπορούν να σε βοηθήσουν.
Για άλλη μια φορά όμως, αποδεικνύεται ότι πολλοί γιατροί εκτός από άσχετοι είναι και επικίνδυνοι:

Παράθεση από: Strvs στις 14 Φεβρουαρίου, 2018, 11:34:56 ΜΜμου κάνει εισαγωγή στο νοσοκομείο για 2 εβδομάδες για εξετάσεις κ ενδοφλέβια αντιβίωση... ...βγαίνω βλέποντας μηδενική αλλαγή..μου λέει ο γιατρός να συνεχίσουμε τη θεραπεία με αντιβιοτικά χάπια πλέον για 6 μήνες

Σε έναν άνθρωπο που ήδη έχει λάβει αρκετή αντιβίωση, χορηγεί ενδοφλέβια, και κατόπιν 6 ΜΗΝΕΣ επιπλέον! Τέτοια ιστορικά, εγκληματικής συμπεριφοράς γιατρών, έχουμε ξαναδιαβάσει εδώ, για το λόγο αυτό πιστεύω ότι πρέπει να αναφέρονται τα ονόματα των γιατρών, χωρίς σχόλια, χαρακτηρισμούς κλπ, ώστε να προστατεύονται (από αυτούς) άλλοι ομοιοπαθείς. Τα 'καλός άνθρωπος' κλπ εγώ τα ακούω βερεσέ. Καλούς και αποτελεσματικούς επιστήμονες ψάχνουμε και ένας επιστήμονας έχει επαγγελματική και ηθική υποχρέωση να θεραπεύει και να προστατεύει τον ασθενή του. Τα αντιβιοτικά έχουν ισχυρή αντιφλεγμονώδη δράση. Το πιο πιθανό είναι εκεί να οφείλεται η βελτίωση που είχες τότε, με κίνδυνο την υγεία σου. Αντιβιοτικά για προστατίτιδα δεν παίρνουμε για  πάνω από ενάμιση με δύο μήνες, απαγορεύεται και είναι επικίνδυνο. Δύο μήνες είναι ήδη πολύ. Προφανώς δεν τα γράφω αυτά τώρα για σένα αλλά για όποιον διαβάζει και προβληματίζεται για αντιβιοτικά, και ναι, η επανάληψη από ότι φαίνεται είναι η μητέρα της μαθήσεως.

Παράθεση από: Strvs στις 14 Φεβρουαρίου, 2018, 11:34:56 ΜΜειδικά ο ένας γιατρός μας έκανε ερωτήσεις του τύπου με πόσους συντρόφους έχει πάει η τότε κοπέλα μου

Για φαντάσου. Το βρήκε το πρόβλημα. Εκτός από άσχετοι και επικίνδυνοι, πολλοί γιατροί υπερβαίνουν τα όρια της ευπρέπειας που ένας επαγγελματίας και επιστήμονας πρέπει να έχει. Πόσο μάλλον όταν η αγένεια συνδυάζεται με επικινδυνότητα και αναποτελεσματικότητα. Τους πληρώνουμε δηλαδή, για να μας φλομώνουν στην αντιβίωση και να μας τη λένε από πάνω. Μεταφέρω τι είχα ακούσει εγώ από  'διακεκριμένους' επιστήμονες:
Για τις κολπίτιδες που είχε η γυναίκα μου: 'Στα αρχίδια σου ρε τι έχει αυτή. Εσύ να κοιτάς τι έχεις'.
Για πιθανό πρόβλημα γονιμότητας: 'Το σπέρμα σου είναι τούρμπο. Γκάστρωσε την να δεις αν σου κάνει παιδιά και αν δεν σου κάνει βρες άλλη'.
Επί λέξη.

Παράθεση από: Strvs στις 14 Φεβρουαρίου, 2018, 11:34:56 ΜΜείχα ελάχιστες σεξουαλικές εμπειρίες μέχρι εκείνη τη περίοδο τουλάχιστον..οπότε δεν ήξερα καλά καλά που τα βρήκα όλα αυτά τα μικρόβια..

Μικρόβια υπάρχουν. Συνέχεια. Και στον προστάτη. Συνήθως μπαίνουν από την ουρήθρα και σταδιακά αποικίζουν. Κάποια από αυτά μπορεί να δημιουργήσουν πρόβλημα, σε κάποιο βαθμό και σε κάποιο χρόνο. Κανείς σοβαρός επιστήμονας δε μιλάει για 'αποστειρωμένους προστάτες'. Για το λόγο αυτό και η Ευρωπαϊκή Εταιρεία της Ουρολογίας, ο επίσημος φορέας και των Ελλήνων ουρολόγων, θέτει θέμα μικροβιακού φορτίου για τη διάγνωση της μικροβιακής προστατίτιδας. Τα μικρόβια βεβαίως και χρειάζονται αντιμετώπιση στην αρχή, ώστε να αντιμετωπιστεί ή και να αποκλειστεί μια πιθανή μικροβιακή προστατίτιδα. Η αντιμετώπιση με αντιβιοτικά έχει όρια και τα όρια είναι συγκεκριμένα. Πολλοί μάλιστα θεραπεύτηκαν και μόνο από αυτά, γιατί είχαν πράγματι κάποιου είδους προστατίτιδα. Προσωπικά είχα την τύχη να μπλέξω με γιατρούς που τουλάχιστον δε με βομβάρδισαν με αντιβιοτικά, θέτοντας σε κίνδυνο την υγεία μου.

Παράθεση από: Strvs στις 14 Φεβρουαρίου, 2018, 11:34:56 ΜΜαγοραζω το βιβλίο πονοκέφαλος στην πύελο που πραγματικά βοηθάει να καταλάβω

Πρωτοδιάβασα για τους Wise - Anderson στο καραγκιοζομπλόγκ. Παρακολουθούσα τη δουλειά τους από το 2012, και το 2014 αποφάσισα να ασχοληθώ ενεργά με το πρωτόκολλο και τελικά χάρη σε αυτό να είμαι από το 2016 ασυμπτωματικός. Φυσικά ουδέποτε υποστήριξα ότι όλοι όσοι έχουμε μια παρόμοια συμπτωματολογία έχουμε και την ίδια πάθηση και ότι όλοι θα θεραπευτούμε από την ίδια θεραπεία. Στο πλαίσιο αυτό είμαι σταθερά αντίθετος σε οποιαδήποτε γενίκευση και παραπληροφόρηση.
Η άποψη μου είναι ότι πρέπει να γίνεται διερεύνηση. Εφόσον υπάρχουν πόνοι ή ενοχλήσεις, ο στόχος πρέπει να είναι η απαλλαγή. 
Μπράβο που τα έγραψες, το ιστορικό στο φόρουμ είναι μια πράξη προσφοράς στους ομοιοπαθείς που το διαβάζουν τώρα ή θα το διαβάσουν στο μέλλον.

Γεια σου Προμηθέα,
Δεν είχα επιδείνωση μετά από αντιβίωση, αλλά επειδή διαβάζω το φόρουμ χρόνια, δεν είσαι ο πρώτος που του συμβαίνει. Πρόσφατα είχα γράψει στο Χρήστο που είχε το ίδιο θέμα τη γνώμη μου:

Παράθεση από: evans στις 17 Ιανουαρίου, 2018, 12:23:01 ΜΜ
Για επιδείνωση μετά από αντιβίωση έχουν γράψει και άλλοι, οι λόγοι μπορεί να είναι ότι α) ένα αντιβιοτικό μπορεί να καταστρέφει και την 'καλή' χλωρίδα με ότι συνεπάγεται, β) είναι τοξικά φάρμακα, γ) δημιουργούν τενοντίτιδες και μυϊκά προβλήματα.

Επειδή έγραψες ότι

Παράθεση από: Promitheas81 στις 07 Φεβρουαρίου, 2018, 09:17:53 ΠΜ
Περίπου ενα χρόνο πριν είχα παρατηρήσει οτι   όταν έκανα κακή διατροφή ή έπεινα κάποια ποτα στην εκσπερμάτωση ένιωθα μια μικρή ενόχληση σαν τσούξιμο στην ακρη της ποσθης. ...
....Το τελευταίο διάστημα κάθε φορά που στεναχωριεμαι τα συμπτώματα επιστρέφουν κ εκδηλώνονται την επόμενη μέρα.

δεν αποκλείεται να υπάρχει κάποια ευαισθησία στο έντερο, που να δίνει σπασμό στην περιοχή (λόγω πχ κακής διατροφής τότε ή αντιβίωσης τώρα) και να προκαλούνται αυτά τα συμπτώματα.
Μια άλλη εκδοχή είναι και το μυϊκά προκαλούμενο πυελικό άλγος, όχι απαραίτητα 'χρόνιο' ούτε 'μόνιμο'.
Σχετικά με τα μικρόβια είναι θετικό που δεν ξαναβρέθηκε ο σταφυλόκοκκος ή τα άλλα που είχες παλιότερα και για το ουρεόπλασμα να κάνεις και ένα επανέλεγχο κάνα μήνα μετά τη λήξη της αντιβίωσης. Σεξ χωρίς προφύλαξη με την κοπέλα όταν είναι σίγουρη ότι δε θα έχει κολπίτιδα. 
Άρα λοιπόν ξεκούραση της περιοχής, χαλάρωση, ζεστά μπάνια, όχι αρνητικές σκέψεις και κακή ψυχολογία, θετική προσέγγιση σε όλα, διασκέδαση, προσεκτική διατροφή και ίσως μια ματιά στο έντερο για τυχόν θέματα εκεί. Πιο χαλαρά σε οποιαδήποτε γυμναστική, πιο στοχευμένα σε διατάσεις μυών που σχετίζονται με την πύελο. Αν είσαι fitness γιατί όχι στο μέλλον γιόγκα, πιλάτες, αερόμπικ κλπ.
Περαστικά εύχομαι.

Μπράβο για τη σταθερή βελτίωση, απλώς προσοχή με τη βιταμίνη C όχι υπερβολές γιατί λόγω οξύτητας φαίνεται να ερεθίζει κύστη - προστάτη . Εγώ θυμάμαι ότι είχα θεματάκι με τη C.

Η Τζούλια είναι ερωτευμένη με σύντροφο και εισοδηματία: http://www.gossip-tv.gr/showbiz/story/524240/h-tzoylia-nova-einai-eroteymeni-kai-to-deixnei

Οι απόψεις του Daniel Shoskes για τη χρήση των αντιβιοτικών:
http://www.dshoskes.com/chronic-prostatitis-page.html
https://pdfs.semanticscholar.org/78f2/91f28528abcb4ad3c317798bc4f019914e6e.pdf
http://www.imop.gr/sites/default/files/reference-1_0.pdf
και εκείνες της Ευρωπαϊκής Εταιρείας της Ουρολογίας:
http://www.eusupplements.europeanurology.com/article/S1569-9056(16)30081-1/pdf
Παράλληλα, στα άρθρα που παραθέτω παραπάνω, αναφέρονται και κάποιες άλλες αξιοσημείωτες παρατηρήσεις σε σχέση με τη χρήση αντιβιοτικών, που αξίζει τον κόπο να δούμε αναλυτικά σε κάποιο επόμενο post.

Γεια σου Παν,
έγραψες και αυτό σε άλλο ιστορικό:

Παράθεση από: Pan στις 25 Ιανουαρίου, 2018, 12:54:38 ΠΜ
Παιδια από χρονια προστατιτιδα με εντετοκοκο κ ενω το διαχειριζομουνα βρεθηκα με μια περίεργη φάση γυναικας κ από στοματικο ακαπελωτος Την επόμενη μερα,φλογοση κάτω,γδαρσιματα,κάψιμο στον πρωκτό,τσιμπιες κ αντανακλαση σε όλο το σωμα σχεδον...Την Έχει περάσει την φάση κανενας από εδώ μέσα με κάποια λύση ίσως...

Απο όσο γνωρίζω το ΣΜΝ (αν υποθέσουμε ότι η γυναίκα που πήγες είχε κάτι τέτοιο στο στόμα της, και αν υποθέσουμε ότι στο μετέδωσε) που σχετίζεται με προστατίτιδα είναι τα χλαμύδια, αλλά νομίζω ότι συνήθως αυτό μπορεί να κάνει πρώτα ουρηθρίτιδα και μετά, ίσως, και αν δεν αντιμετωπιστεί, προστατίτιδα. Έτσι μου έχουν πει κάποιοι γιατροί αν θυμάμαι καλά. 
Παρόμοια φάση δεν έχω περάσει, αλλά όταν γράφεις ότι διαχειρίζεσαι 'χρόνια προστατίτιδα από εντερόκοκκο' τι εννοείς; Βρέθηκε εντερόκοκκος σε μεγάλη ανάπτυξη, πχ 100.000 cfu/ml, στο προστατικό υγρό; Βρέθηκαν πυοσφαίρια απο 10 και πάνω κ.ο.π. στο προστατικό υγρό; Ο χαρακτηρισμός 'χρόνια' πως αιτιολογείται; Έκανες επανεξέταση τότε μετά την αντιβίωση που πήρες και ξαναβρέθηκε; Τώρα που δεν ξαναβρέθηκε στο προστατικό υγρό και στο σπέρμα έχεις ακόμα 'χρόνια προστατίτιδα από εντερόκοκκο';

Να επαναλάβω τη δήλωση των γιατρών ότι χωρίς την εξέταση Stamey Mears ΔΕΝ μπορεί να μπει η διάγνωση 'Χρόνια Μικροβιακή Προστατίτιδα'. Εκτός όμως της Stamey συνίσταται επικουρικά και η εξέταση του σπέρματος και όχι μόνο η καλλιέργεια, γιατί έτσι μπορούμε να εξετάσουμε κάποιες παραμέτρους πιθανής φλεγμονής.
Φλεγμονώδεις παράμετροι στο σπέρμα μπορεί να είναι η αύξηση της ελαστάσης των ουδετερόφιλων κοκκιοκυττάρων, η αύξηση του C3, η αύξηση των κιτοκινών IL1, IL6, IL8. Αν συμβαίνουν και τα 3, μπορούμε να μιλάμε για πιθανές φλεγμονώδεις καταστάσεις.
Άλλοι δείκτες, που μπορεί μάλιστα να υποδηλώνουν και διαταραχή της έκκρισης του προστάτη αδένα, είναι η μείωση της γgt, αύξηση της φρουκτόζης, αύξηση του Ph, της χοληστερόλης (του σπέρματος), των ανοσοσφαιρινών (Ιg), μείωση κιτρικού οξέος, μετάλλων, ειδικού βάρους κλπ.
Άλλη φλεγμονώδης παράμετρος μπορεί να είναι το οξειδωτικό στρες (R.O.S) που προκαλείται από τις ελεύθερες ρίζες οξυγόνου.
Καλό είναι να γνωρίζουν όσοι ενδιαφέρονται ότι οι εξετάσεις αυτές πλέον γίνονται και οι παράμετροι αυτοί υπολογίζονται σε αρκετά καλά διαγνωστικά κέντρα και εργαστήρια σπερματολογίας. Εκεί θα ενημερωθούν οι ενδιαφερόμενοι και για τις σωστές συνθήκες λήψης του δείγματος που είναι απαραίτητες για να αποφεύγονται οι επιμολύνσεις.

Γεια σου Χρήστο και μπράβο για το αναλυτικό ιστορικό.
Τα δικά μου σχόλια είναι:
- Πολύ σωστά γράφεις ότι η αρχική διάγνωση, άρα και αντιμετώπιση, ήταν λάθος. Έχει καταντήσει θλιβερό πια, να φαίνονται τόσο δύσκολα τα δυο τρία στοιχειώδη που πρέπει να κάνουν οι γιατροί μας.

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΟΜΟΙΟΠΑΘΗ ΠΟΥ Ο ΓΙΑΤΡΟΣ ΝΑ ΕΚΑΝΕ ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΩΔΗ ΠΟΥ ΕΠΡΕΠΕ !

Και βέβαια μιλάμε για οξεία προστατίτιδα, κλασικό ουροπαθογόνο gramm αρνητικό εντεροβακτήριο, και βέβαια έπρεπε κινολόνη όπως το ciproxin και όχι πενικιλίνη, και βέβαια έπρεπε, ο απαράδεκτος γιατρός, να την αλλάξει!
Μερικοί γιατροί, στην αρχή, όταν βλέπουν ότι οι πόνοι αντανακλούν και στους μύες, δίνουν και μυοχαλαρωτικά, κάτι που επίσης δεν έγινε ενώ ίσως θα έπρεπε.
Τέλος πάντων, πήρες αργότερα και τις κινολόνες σου, τι να πεις με τους γιατρούς, ότι και να πεις...
- Για επιδείνωση μετά από αντιβίωση έχουν γράψει και άλλοι, οι λόγοι μπορεί να είναι ότι α) ένα αντιβιοτικό μπορεί να καταστρέφει και την 'καλή' χλωρίδα με ότι συνεπάγεται, β) είναι τοξικά φάρμακα, γ) δημιουργούν τενοντίτιδες και μυϊκά προβλήματα.
- Δοκίμασε να σταματήσεις τις εκσπερματίσεις για κάποιο διάστημα να δεις τι γίνεται.
- Σωστά έκανες διερεύνηση και σε γαστρεντερολόγο και ορθοπεδικό.
- Σωστά έκανες και τη στάμεϊ, δε χρειαζόταν το ουρηθρικό, πονάει κιόλας.
- Να κάνεις ουροροομετρία και PCR για να ξέρεις τι γίνεται.
- Σωστά έχεις στα υπόψη και την εξέταση για εναυσματικά σημεία πόνου καθώς και το Wise Anderson, εδώ όμως μια προσοχή, απευθύνεται σε ασθενείς που έχουν χρόνιο μυϊκά προκαλούμενο πυελικό άλγος και όπως είδες και από την περίπτωση του niklop δεν έχουμε όλοι το ίδιο ή σε ίδιο βαθμό.
Όπως βλέπεις και εδώ στο φόρουμ δεν είναι λίγα τα ιστορικά ασυμπτωματικών που δε χρειάστηκε να χρησιμοποιήσουν Wise Anderson.
Σωστά σταμάτησες τα βάρη, δοκίμασε κάποιες διατάσεις για τους σχετικούς μύες και χαλάρωση με ζεστά μπάνια και μασάζ.
Περαστικά εύχομαι, πιστεύω ότι θα βρεις τη λύση.

Μπράβο και πολύ σωστά που ενημερώνεις, έτσι προσφέρεις γνώσεις στους ομοιοπαθείς που θα διαβάσουν τώρα ή στο μέλλον.
Φαίνεται ότι ο κ. Ζούμπος δεν είναι από τους γιατρούς που ψάχνουν ανθρώπους να τους 'βάλουν σε πρόγραμμα' ντε και καλά, αλλά πρώτα αξιολογούν. Στη δική μου περίπτωση όμως δεν γινόταν διαφορετικά, γιατί το μυϊκά προκαλούμενο πυελικό άλγος είχε γίνει χρόνιο, με μηχανισμούς αυτοτροφοδότησης. Σωστά όμως έκανες την εξέταση, για να ξέρεις τι γίνεται.
Καλά φαίνεται ότι πας, αφού τα συμπτώματα σιγά σιγά αποχωρούν. Όπως βλέπεις είναι ένα πολυπαραγοντικό θέμα, που θέλει μια διαχείριση.
Στη διαχείριση αυτή καλό είναι να βλέπουμε και ψυχολογικούς παράγοντες, χωρίς να εννοώ ότι οι άνθρωποι με πυελικό άλγος είναι 'ψυχωτικοί' κλπ. Απλώς έχω παρατηρήσει σε ανθρώπους που έχουν γράψει εδώ, μια αίσθηση πίεσης, ψυχολογικού στρες που λέμε, ή ακόμα και έλλειψη χαράς κάποια στιγμή στη ζωή τους.

Παράθεση από: Revir στις 11 Φεβρουαρίου, 2013, 12:59:11 ΜΜ
Το καλοκαίρι του 2012 αποφάσισα να μην σκέφτομαι τίποτα και να ζήσω την ζωή μου όπως γουστάρω. Με ευχάριστες σκέψεις, έρωτα (χωρίς άγχη απόδοσης, ότι γίνει γίνει), ελαφριά γυμναστική, καλό φαγητό, καλό ποτό.... Τα συμπτώματα εξαφανίστηκαν 95-97%.
Θεωρώ ότι τσιγάρο, ουσίες, πορνό, άγχος, έλλειψη διατροφής, έλλειψη άσκησης, έλλειψη πραγματικής ευχαρίστησης... = χρ.προστατίτιδα...
(Το καλοκαίρι του 2012 πήγα μετά από πολλά χρόνια ελεύθερο καμπινγκ με φίλους, αντροπαρέα, όπως παλιά. Επίσης έκανα και εκατοντάδες χιλιόμετρα με μηχανάκι, eduro..... Ήπια αρκετά και κάπνισα αλλά το βασικότερο πέρασα πολύ, πολύ ωραία.... Το αποτέλεσμα. ΜΗΔΕΝ συμπτώματα..... ακόμα και μετά από 600 χλμ μηχανής σε 3 ημέρες....)

Χωρίς να κάνω τον ειδικό ή τον έξυπνο, πιστεύω ότι καλό θα ήταν, ειδικά όταν βλέπουμε ότι πάει καλά το πράγμα, να μην πολυασχολούμαστε και το φέρνουμε συνέχεια στην επιφάνεια, αλλά να στοχεύουμε σε περισσότερη χαρά και ευχαρίστηση. Όπως τη βρίσκει ο καθένας. Την αξίζουμε άλλωστε, μετά από όσα τραβήξαμε 

Για τα εντερικά προβλήματα και τη σύνδεση τους με το χρόνιο πυελικό άλγος έχουν γραφτεί πολλά και σημαντικά εδώ στο φόρουμ. Επισκέφτηκα δύο γαστρεντερολόγους. Η δική μου διερεύνηση ήταν κωλονοσκόπηση και μαγνητική χωρίς να φανεί όμως κάτι που να δικαιολογεί τα συμπτώματα. Κάποια εγκολπώματα βρέθηκαν στο έντερο, ο γιατρός όμως μου είπε ότι σχεδόν όλοι μετά τα 40 έχουν κάποια εγκολπώματα και δεν το αξιολόγησε ως αίτιο συμπτωμάτων. Δεν είχα ιδιαίτερα συμπτώματα σπαστικής κολίτιδας ή κάποιας εντερικής πάθησης, όμως καλού – κακού μετά από σύσταση και των δύο γαστρεντερολόγων ακολούθησα δοκιμαστικά δύο φορές φαρμακευτική αγωγή ένα μήνα για σπαστική κολίτιδα ή καλύτερα σύνδρομο του ευερέθιστου εντέρου. Καμία διαφορά δεν είδα σε συμπτώματα. Πιστεύω και το έχω γράψει σε ιστορικά ότι παθήσεις του εντέρου σε κάποιες περιπτώσεις παίζουν ρόλο στο πυελικό άλγος, απλά σε μένα δε φάνηκε να υπάρχει κάποια τέτοια πάθηση. Ακόμα και τώρα πάντως, αποφεύγω δύσπεπτα φαγητά και φροντίζω να έχω μια ισορροπία στη διατροφή.
Για  τα συμπληρώματα διατροφής (πχ κερσετίνη κλπ) που γίνεται λόγος, να γράψω ότι με βοήθησαν, αλλά σε καμία περίπτωση δεν έλυσαν το πρόβλημα. Κάποια από αυτά τα συμπληρώματα φαίνεται ότι έχουν μια αντιφλεγμονώδη δράση, αλλά από την άλλη δε μπορούν να κάνουν τίποτα για προβλήματα που δημιουργούνται από εναυσματικά σημεία πόνου για παράδειγμα. Στο ιατρείο πόνου επίσης, που ανέφερα και παραπάνω, είχα διαγνωστεί με 'νευρογενή' ή 'νευροφυτικό' πόνο (για φαντάσου...) και είχε χορηγηθεί συνδυασμό φαρμάκων, που απλώς 'σκέπαζε' το πρόβλημα, χωρίς να το λύνει.
Φαίνεται ότι η 'επίσημη ιατρική' έτσι έχει μάθει να αντιμετωπίζει τους ανθρώπους με χρόνιο πόνο, πετώντας τους είτε στον κάλαθο της 'χρόνιας προστατίτιδας' με τους ουρολόγους να χορηγούν αντιβιοτικά δια βίου κι όποιον πάρει ο χάρος, ή πετώντας τους στον κάλαθο των χρόνια 'νευρογενών' και 'νευροφυτικών' και άλλα τέτοια 'γιατρουδίστικα' που λέω εγώ, που έχουν βρει για να δικαιολογούν ότι δε μπορούν να θεραπεύσουν.
Στη δική μου περίπτωση, το πρωτόκολλο Wise Anderson, δηλαδή η ένας μηχανισμός χαλάρωσης – απελευθέρωσης από εναυσματικά σημεία πόνου και διάτασης των μυών της πυέλου, έδωσε την πλέον αποστομωτική απάντηση στην 'επίσημη ιατρική'.
Θα τα ξαναγράψω, γνωρίζω ότι επαναλαμβάνομαι, αλλά δε γίνεται να τα γράφω σε άλλα ιστορικά και όχι στο δικό μου, ότι επίσημη ιατρική υπάρχει, απλώς οι ουρολόγοι μας, άνδρες επί τω πλείστων, τη γράφουν σε γνωστές περιοχές.
Οι γιατροί συνήθως δε βοηθάνε και πολλές φορές παραπληροφορούν. Η ανικανότητα της 'επίσημης' (με την κακή έννοια) ιατρικής με 'επίσημα φάρμακα' αντιβιοτικά ή αντικαταθλιπτικά να δώσει λύση στο πρόβλημα, δε θα πρέπει να αποθαρρύνει τον ομοιοπαθή, ούτε να τον στρέφει στην παραϊατρική. Η επόμενη λοιπόν εξέταση μετά τον προστάτη και το έντερο πρέπει να είναι η μυοσκελετική αξιολόγηση, με προτεραιότητα την ανεύρεση ενεργών εναυσματικών σημείων πόνου στους μυς της πυέλου και γύρω, καθώς και μυϊκού σπασμού – έντασης. Και όχι ο ομοιοπαθητικός (που και καλά θα πετύχει αυτά που δε μπορούν τα αντιβιοτικά), όχι η 'συνταγή για τον προστάτη' από το χωριό, όχι χρήση 'συσκευών' και 'εργαλείων' χωρίς διάγνωση και πιστοποίηση. Και κυρίως, όχι ο συμβιβασμός με τον πόνο, τα συμπτώματα και την κακή ποιότητα ζωής. Το αν η 'επίσημη' ιατρική έτσι όπως εκφράζεται από άσχετους με το πυελικό άλγος γιατρούς δε φέρνει αποτέλεσμα, αυτό δεν αποτελεί λόγο για τον άνθρωπο που πονάει να μη συνεχίσει τη διερεύνηση προς τη θεραπεία του. Η πραγματικά επίσημη ιατρική δε θα πρέπει να συγχέεται με τους γιατρούς που αντιμετωπίζουν νέους άνδρες με πυελικό άλγος είτε σαν ογδοντάρηδες με χρόνια προστατίτιδα και υπερπλασία, είτε σαν τρελούς. Η πραγματικά επίσημη ιατρική, που εξελίσσεται και βελτιώνεται, εκφράζεται από καθηγητές πανεπιστημίων και ερευνητές που συντάσσουν τις Επίσημες Κατευθυντήριες Οδηγίες, έχει άποψη, και την άποψη αυτή έχω αναφέρει και άλλες φορές:
Στις νέες, αναθεωρημένες οδηγίες της Ευρωπαϊκής Εταιρείας της Ουρολογίας, όπως έχουν αναρτηθεί το 2016 http://uroweb.org/guideline/chronic-pelvic-pain/#5  γράφει:
Pelvic floor muscle pain
Treating pelvic floor overactivity and myofascial trigger points should be considered in the management of CPP. Treatment should be done by specialised physiotherapists who are trained not only in the musculoskeletal aspects of pain, but also in the psychological mechanisms and the role of the CNS in chronic pain. For patients with CPP and dysfunction of the pelvic floor muscles, it is very helpful to learn how to relax the muscles when the pain starts. By doing this, the circle of pain-spasm-pain can be interrupted. In the case of shortened muscles, relaxation alone is not enough. Stretching of the muscle is mandatory to regain length and function.
Δηλαδή:
1. Η θεραπεία της υπερδραστηριότητας του πυελικού εδάφους και των εναυσματικών σημείων της μυϊκής περιτονίας, θα πρέπει να εξεταστεί στη διαχείριση του χρόνιου πυελικού άλγους.
2. Η θεραπεία θα πρέπει να γίνεται από εξειδικευμένους φυσιοθεραπευτές οι οποίοι είναι εκπαιδευμένοι όχι μόνο στις μυοσκελετικές όψεις του πόνου, αλλά επίσης και σε ψυχολογικούς μηχανισμούς και στο ρόλο του Κεντρικού Νευρικού Συστήματος στο χρόνιο πόνο.
3. Για τους ασθενείς με χρόνιο πυελικό άλγος και δυσλειτουργία των μυών του πυελικού εδάφους, είναι πολύ χρήσιμο να μάθουν πώς να χαλαρώνουν τους μυς, όταν ξεκινά ο πόνος. Με τον τρόπο αυτό, ο κύκλος του πόνου-σπασμού-πόνου μπορεί να διακοπεί.
4. Στην περίπτωση των βραγχυμένων μυών, η χαλάρωση από μόνη της δεν είναι αρκετή. Οι διατάσεις των μυών είναι υποχρεωτικές, ώστε οι μυς να ανακτήσουν το μήκος και τη λειτουργία τους.

Φαίνεται λοιπόν ότι οι γιατροί μας,
1. Έχουν μια πάγια και μάλλον ξεπερασμένη άποψη για το τι είναι 'παθολογικό' (και κατά συνέπεια 'ιατρικό') πρόβλημα, η οποία, αποδεδειγμένα, δε μπορεί να δώσει λύση σε πολυπαραγοντικά ή και λειτουργικά προβλήματα όπως για παράδειγμα το χρόνιο πυελικό άλγος. Το μυϊκά προκαλούμενο χρ. πυελ. άλγος για παράδειγμα, είναι μια χαρά παθολογικό και ιατρικό πρόβλημα, στο οποίο τα συνήθη 'ιατρικά εργαλεία' (αντιβιοτικά, αντιφλεγμονώδη, αντικαταθλιπτικά κλπ) αδυνατούν να δώσουν λύση.
2. Η μυοπεριτονιακή απελευθέρωση και η απελευθέρωση από εναυσματικά σημεία πόνου είναι ιατρική (άρα και επιστημονική) αντιμετώπιση ενός πιθανώς σύνθετου και πολυπαραγοντικού προβλήματος κατά τη δημιουργία του, η οποία υπερβαίνει και εκθέτει τη μέχρι τώρα στενόμυαλη θεώρηση και αντιμετώπιση του προβλήματος με 'διαγνώσεις' και 'θεραπείες' του στυλ 'πονάει αυτό – εξετάσει αυτό, πονάει εκείνο – δώσει εκείνο'.
3. Η παραπληροφόρηση πολλών γιατρών (π.χ. η εμμονή με τον προστάτη, τα 'φραγμένα σωληνάκια', οι αποτιτανώσεις κλπ) μπορεί να οδηγήσει ασθενείς με χρ. πυελικό άλγος σε ακραίες και επικίνδυνες επιλογές που μπορεί να επιδεινώσουν την κατάστασή τους.
4. Μια άλλη παραπληροφόρηση που παίζει, αυτή που θέλει να βγάλει τους ανθρώπους με Χρ. Πυελικό Άλγος 'τρελούς' ή 'ψυχολογικά φορτισμένους', μπορεί να οδηγήσει στην παραϊατρική, ή ακόμα χειρότερα να πιστέψουν ότι είναι ψυχοπαθείς, 'κατά φαντασία' ασθενείς κλπ, οδηγώντας σε περιθωριοποίηση, κατάθλιψη, ψυχοφάρμακα, κάποια από τα οποία είναι εθιστικά και έχουν παρενέργειες.

Παράθεση από: niklop στις 22 Δεκεμβρίου, 2017, 09:27:17 ΜΜ
evans παρα πολύ ενδιαφέρονται όλα αυτά που έγραψες. Πλέον συνεχίζεις να εφαρμόζεις το πρωτόκολλο με όλες τις πτυχές του ή το έχεις σταματήσει τελείως, ενώ είσαι ασυμπτωματικός απο το σεμπτεμβιου το 2016?? Είναι μια θεραπεία η οποία έχει τέλος ή την κάνεις εσαεί για να έχεις αποτελέσματα και όταν σταματήσεις επανέρχονται τα συμπτώματα??
Θα ήθελα να ρωτήσω τον orbitaga που είναι απο Θεσσαλονίκη αν αξίζει να παώ στον κ.Ζούμπο για να με παραπέμψει στο πρωτόκολλο όπως ξέρω οτι κάνει και έκανε και με τον ίδιο, αλλά έχει σταματήσει να μπαίνει απο οτι κατάλαβα.
Θεωρείς οτι ο καθένας πρέπει να επισκεφθεί κάποιον εξειδικευμένο για να του διδάξει όλα αυτά, ή μπορεί να ψαχτεί και μόνος του? Θέλω και εγώ να στραφώ προς τη νευρομυική πτυχή αλλά θέλω να το κάνω σωστά.Είμαι και εγώ πλέον σε καλό επίπεδο αλλά θέλω να το εξαλείψω πλήρως. Τα υπόλοιπα θα τα γράψω στο δικό μου ιστορικό. Σε ευχαριστώ εκ των προτέρων

Καλησπέρα niklop και καλή χρονιά σε όλους.
Είμαι ασυμπτωματικός από το Σεπτέμβριο του 16 χωρίς να εφαρμόζω τίποτα από το πρωτόκολλο. Αυτό δε σημαίνει ότι είμαι και σωστός. Το σωστό είναι, έστω και μια φορά τη βδομάδα να το εξασκώ. Έτσι αισθάνομαι με το σώμα μου τουλάχιστον, προκειμένου οι μύες που έχουν την τάση να σκληραίνουν και να 'μαζεύουν' ένταση, να παραμένουν μαλακοί και ελαστικοί. Κακώς λοιπόν δεν το συνεχίζω, άλλωστε δεν είναι κόπος. Αυτό που ήθελα να δω είναι αν θα υπήρχε οριστική απαλλαγή από τα συμπτώματα και χωρίς την εφαρμογή του, και τελικά υπάρχει. Ίσως είχα φτάσει πιο γρήγορα σε αυτό το επίπεδο αν δεν διέκοπτα τρεις φορές.  Ήθελα να ενημερώσω το ιστορικό από το Σεπτέμβριο του 17, δηλ. ένα χρόνο ασυμπτωματικός χωρίς το πρωτόκολλο, αλλά άργησα κάνα τρίμηνο.
Θεωρώ ότι κάποιος που υποψιάζεται μυϊκά προκαλούμενο πυελικό άλγος και τα συμπτώματα του συνεχίζουν επώδυνα και καθημερινά πρέπει να επισκεφτεί κάποιον ειδικό ώστε να αξιολογηθεί και να του προταθεί αν χρειαστεί κάποιο θεραπευτικό πρόγραμμα.
Ο Γιάννης Ζούμπος και το πρωτόκολλο Wise Anderson ήταν και η δική μου επιλογή, πόσο μάλλον όταν ο ίδιος ο David Wise τον συνιστά:

Παράθεση από: aman στις 09 Νοεμβρίου, 2014, 09:28:31 ΠΜ
ο κ Ζουμπος με τον κ Wise πριν την εφαρμογη του πρωτοκολλου στην θεσσαλονικη

https://www.youtube.com/watch?v=6OrWqocS5F4

https://www.youtube.com/watch?v=LpzsyOX4BYk

Εδώ όμως μια προσοχή: Μετά το 3ήμερο σεμινάριο, η βασική δουλειά του κ. Ζούμπου τελειώνει. Ο γιατρός δεν είχε κανένα πρόβλημα να παρέχει τις συμβουλές του και μετά. Από κει και πέρα όμως, είσαι εσύ και το πρωτόκολλο. Αν θα πετύχει, εξαρτάται:
1. Από το αν θα το κάνεις.
2. Από το πόσο σωστά άρα και αποτελεσματικά θα το κάνεις.
3. Από το αν θα ξεπεράσεις τυχόν εμπόδια βελτιώνοντας την τεχνική σου και προσαρμόζοντας την στη δική σου περίπτωση. Έγραψα κάτι για τη δική μου περίπτωση παραπάνω.

Προσωπικά δεν είμαι ειδικός, ούτε μπορώ να εγγυηθώ τίποτα σε κανένα. Αυτό συμβαίνει γιατί κάθε περίπτωση είναι διαφορετική. 
Στη δική μου περίπτωση όμως πέτυχε και αυτό νομίζω ότι πρέπει να καταγραφεί.

Ενημερώνω και το ιστορικό μετά από τόσο καιρό.
Όπως έγραψα και παραπάνω σίγουρα υπήρξε βελτίωση αλλά όχι και πλήρης απαλλαγή από πόνους και ενοχλήσεις. Ο στόχος μου ήταν πάντα η πλήρης απαλλαγή και όχι συμβιβασμός με 'ασπιρίνες', να επανέλθω δηλαδή στο 'όπως ήμουν πριν' χωρίς καμία ενόχληση και χωρίς τίποτα να μου θυμίζει τους οξείς πόνους του 2012 και 2013. Βελτίωση υπήρξε μετά από αντιβιώσεις, βελονισμό, προσεκτική διατροφή, κάποια συμπληρώματα διατροφής (έχω γράψει σε σχετικά θέματα) κλπ ενώ καθόλου βελτίωση δεν είδα από ομοιοπαθητική και βιοσυντονισμό. Με το βιοσυντονισμό ασχολήθηκα κυρίως το 2013 και 2014 χωρίς βελτίωση σε συμπτώματα πυελικού άλγους. Θα κάνω μια αναφορά για αυτό σε κάποια άλλη φάση, προς το παρόν προτιμώ να κάνω αναφορά για το Wise Anderson.

Από το 2014 ξεκίνησα να ψάχνομαι με τη φυσικοθεραπευτική αντιμετώπιση του πυελικού άλγους διαβάζοντας αρχικά για το πρωτόκολλο Wise Anderson.
Πριν ξεκινήσω με το πρωτόκολλο, είχα κάνει την έρευνα μου για κάποιο γιατρό ή φυσικοθεραπευτή που να ασχολείται με πυελικό άλγος εδώ στην Αθήνα αλλά δε βρήκα. Τον προβληματισμό μου έγραψα και στο φόρουμ εδώ, μήπως γνώριζε κάτι κανείς. Επικοινώνησα τηλεφωνικά με κάποια κέντρα φυσικοθεραπείας στην Αθήνα και οι απαντήσεις που έλαβα ήταν μάλλον ασαφείς και στο 'περίπου'. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ένα φυσικοθεραπευτή να μου λέει 'ναι κάτι έχω ακούσει για αυτό (εννοούσε το πυελικό άλγος) αλλά δεν ασχολούμαστε εμείς εδώ με αυτά'. Άλλος με ρώταγε 'αν έχουν αποκλειστεί παθολογικοί παράγοντες' και αν έχουν γίνει 'όλες οι εξετάσεις'. Φαίνεται ότι κατά τη γνώμη του τα εναυσματικά σημεία πόνου δεν αποτελούν 'παθολογικό παράγοντα' πυελικού άλγους.
Όσο για εξετάσεις, έκανα πολλές και πολλές ίσως και χωρίς λόγο. 3 Stamey Mears, 5 σπέρματος, 2 διορθικούς υπέρηχους, ουροροομετρίες, ανιούσα κυστεοουρηθρογραφία, υπερηχογράφημα κάτω κοιλίας, δυναμικό υπερηχογράφημα κοιλίας, μαγνητική, κ.α.
Επέλεξα το Wise Anderson γιατί δε νομίζω ότι υπάρχει και κανένα άλλο φυσικοθεραπευτικό  πρωτόκολλο για το πυελικό άλγος και γιατί στην έρευνα που έκανα τότε, δε βρήκα στην Αθήνα τίποτα που να μου φαίνεται στοιχειωδώς πειστικό για να του δώσω χρόνο και χρήμα.

Το πρωτόκολλο δημιουργήθηκε βασικά από τον David Wise, ψυχολόγο και ομοιοπαθή για πάνω από είκοσι χρόνια. Ο Wise συνεργάστηκε με τον Rodney Anderson ουρολόγο, καθηγητή στο  Πανεπιστημίο Stanford και με ένα από τους κορυφαίους φυσικοθεραπευτές σε θέματα αντιμετώπισης  χρόνιου πόνου τον Tim Sawyer. Περισσότερες πληροφορίες εδώ: https://www.pelvicpainhelp.com
Τα συμπτώματα που είχα πριν την εφαρμογή του πρωτοκόλλου ήταν:
-Πόνος και αίσθηση βάρους στην κοιλιακή περιοχή
-Τσούξιμο στην ουρήθρα
-Σπάνια πόνος στο ορθό, στους όρχεις, στη μέση και στους προσαγωγούς
-Η κύστη δεν άδειαζε εντελώς (από υπέρηχο είχε ένα 10% υπόλοιπο)
-Ένα περίεργο σύμπτωμα που είχα περιγράψει παλιότερα

Παράθεση από: evans στις 23 Ιανουαρίου, 2014, 01:28:24 ΜΜ
Αυτό το έχω κι εγώ. Στο τέλος της ούρησης, ενώ παλιότερα με το σφίξιμο έφευγε και δεύτερη ριπή, τώρα όχι. Αυτό είναι ίσως ένα σύμπτωμα της όλης 'νευρομυικής απορύθμισης' της περιοχής. Αυτή την έννοια την προτοδιάβασα εδώ στο φόρουμ. Μπορεί όμως και να οφείλεται και σε αύξηση του μεγέθους του προστάτη. Αυτό με πολύ επιφύλαξη...

ενώ δηλ. έδινα εντολή στους μυς για δεύτερη ή και τρίτη ρυπή ώστε να αδειάσει η κύστη, οι μυς δεν 'υπακούαν'.

Το πρωτόκολλο Wise – Anderson (WA για συντομία) εφάρμοσα με διακοπές (λάθος μου) και όχι ολοκληρωμένα για σχεδόν  ενάμιση χρόνο, μέχρι το Σεπτέμβριο του 2016. Από τότε μέχρι τώρα είμαι ασυμπτωματικός, χωρίς να εφαρμόζω το WA. Απόψεις έχω γράψει και στο ιστορικό του orbitaga που πρώτος ενημέρωσε το φόρουμ για τη δική του εμπειρία στο WA http://www.chronic-prostatitis.com/index.php?topic=978.0
Οι παρατηρήσεις μου βασίζονται στη δική μου εμπειρία και μόνο. Κάθε περίπτωση πυελικού άλγους, ακόμα και κάθε περίπτωση μυϊκά προκαλούμενου πυελικού άλγους, είναι διαφορετική. Θα μπορούσα να γράφω και σελίδες παρατηρήσεων, αρχικά όμως περιορίζομαι στα βασικά και ποιο γενικά.
Τα βασικά 'εργαλεία' του πρωτοκόλλου είναι:
1. Η χαλάρωση των μυών της πυέλου αλλά και των γύρω περιοχών πριν τη θεραπεία
2. To εξιδεικευμένο μυϊκό μασάζ skin rolling (SR)
3. Η απελευθέρωση των εναυσματικών σημείων πόνου trigger point release, (TPR)
4. Οι διατάσεις των μυών της πυέλου και της γύρω περιοχής
5. Η παράδοξη χαλάρωση ως διαλογισμός
Κάθε ένα από αυτά έχει την αξία του και όλα μαζί συνδυαστικά έχουν καλύτερο αποτέλεσμα.
Το πρωτόκολλο μου φάνηκε σαφές και απλό τόσο στην εκμάθηση όσο και στην εφαρμογή του, εκτός από την παράδοξη χαλάρωση με την οποία δεν ασχολήθηκα ιδιαίτερα. Στην αρχή θέλει χρόνο και στην πορεία θέλει 'τρόπο'. Τον πρώτο μήνα χρειάστηκα περίπου μία ώρα την ημέρα. Αργότερα, πιο στοχευμένα, στα σημεία που είχα πρόβλημα, τρεις φορές τη βδομάδα από μισή ώρα. Δεν έκανα συστηματικά παράδοξη χαλάρωση, έχω όμως άποψη και θα γράψω παρακάτω. Κατά το διάστημα του ενάμιση χρόνου διέκοψα τρεις φορές (λάθος!), με αποτέλεσμα τα συμπτώματα να επανέρχονται αλλά να φεύγουν σύντομα όταν το ξανάρχιζα.
Το βασικότερο πρόβλημα που φαίνεται ότι είχα και έπρεπε να αντιμετωπίσω ήταν τα ενεργά εναυσματικά σημεία πόνου (Trigger Points). Για τα ΤΡ και τις μυικές περιτονίες γενικά, έχω γράψει κάποια πράγματα εδώ:  http://www.chronic-prostatitis.com/index.php?topic=1026.0
αλλά η προσέγγιση των Wise -Anderson στο 'Α Headache in the Pelvis' με εκφράζει καλύτερα και ειδικά η διευκρίνιση ότι: 'There is often confusion about the difference between Trigger Point Release and Myofascial Release. We wish to be clear that in the W-A protocol, the strong emphasis is on Trigger Point Release' δηλ: 'Συχνά υπάρχει σύγχυση ανάμεσα στην απελευθέρωση των εναυσματικών σημείων και στη μυοπεριτονιακή απελευθέρωση. Θέλουμε να είμαστε ξεκάθαροι ότι στο πρωτόκολλο W-A δίνουμε έμφαση στην απελευθέρωση των εναυσματικών σημείων'.
Στη δική μου περίπτωση, έπρεπε να δουλέψω με σκληρούς κοιλιακούς μύες για να εντοπίσω και να απενεργοποιήσω τα σημεία αυτά. Τα λάθη που έκανα ήταν ότι δε χαλάρωνα αρκετά τους μυς πριν τους δουλέψω, υποτίμησα το SR, ασκούσα περισσότερη πίεση από όσο έπρεπε (με αποτέλεσμα ακόμα και περιστασιακή επιδείνωση των συμπτωμάτων) και διέκοψα το WA τρεις φορές, νομίζοντας ότι τελείωσα. Στην πορεία διαπίστωσα ότι ενώ υπήρχε βελτίωση, δεν υπήρχε πλήρης απελευθέρωση από τα συμπτώματα. 
Τα σημεία που διαφοροποίησα - διόρθωσα και πέτυχα καλύτερο αποτέλεσμα ήταν:
1. Χρησιμοποίησα μία δονούμενη 'ράβδο μασάζ' με θερμαινόμενη κεφαλή για τη χαλάρωση των κοιλιακών μυών πριν τη θεραπεία. Αυτή τη βρήκα στο σπίτι ενός θείου μου που τη χρησιμοποιούσε για τον αυχένα του και τη δανείστηκα. Παρατήρησα ότι η ράβδος αυτή χαλάρωνε εξαιρετικά τους σκληρούς κοιλιακούς μου και έτσι έκανα αποτελεσματικότερο TPR.
2. Έκανα SR καθιστός και όχι ξαπλωμένος ανάσκελα όπως έμαθα από το πρωτόκολλο. Αυτό μου επέτρεπε να 'χουφτώνω' τους κοιλιακούς και να δουλεύω καλύτερα σε σημεία που δε μπορούσα να προσεγγίσω ξαπλωμένος. Πιστεύω ότι έτσι δούλεψα καλύτερα με την εσωτερική περιτονία των κοιλιακών, κάτι που δύσκολα έκανα  ξαπλωμένος ανάσκελα, αλλά και προσέγγισα περιοχές βαθύτερα στους κοιλιακούς (ακριβώς πάνω από το ηβικό οστό). Με άλλα λόγια χρησιμοποίησα τη βαρύτητα ως σύμμαχο για να δουλέψω βαθύτερα.
3. Εφάρμοσα τις δύο σοφές συμβουλές του David Wise, δηλ. σταμάτησα να διακόπτω την εφαρμογή του πρωτοκόλλου, και ασκούσα λιγότερη πίεση στα TP.

Δε χρειάστηκε να χρησιμοποιήσω wand, δεν είχα ενεργά ΤΡ στους εσωτερικούς γλουτιαίους, δε θα είχα κανένα πρόβλημα να το χρησιμοποιήσω αν χρειαζόταν. Το wand είναι ένα εργαλείο για την απενεργοποίηση των ΤΡ εσωτερικών γλουτιαίων μυών. Είναι εγκεκριμένο από την Αμερικανικό Οργανισμό Φαρμάκων. Χρησιμοποιείται ΜΟΝΟ όταν κρίνεται απαραίτητο, ΜΕ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΤΡΟΠΟ και ο τρόπος αυτός διδάσκεται. Τα επισημαίνω αυτά, γιατί έχω διαβάσει από κάποιους ανόητους εδώ, να 'συμβουλεύουν' ασθενείς που πάνε κατά μαλάξεις μεριά, να κάνουν μαλάξεις 'και στους μυς' και 'όχι μόνο στον προστάτη' κλπ. Οι προστατικές μαλάξεις απαγορεύονται στο WA και δεν έχουν καμία σχέση με το wand που (όταν χρειάζεται) χορηγείται. Οι μαλάξεις ότι να ναι 'στους μυς' σε ασθενείς που ΔΕΝ έχουν πρόβλημα σε αυτά τα σημεία, μπορεί να φέρουν χειρότερα συμπτώματα από αυτά που υποτίθεται ότι θα 'θεραπεύσουν', αφού μπορεί να ενεργοποιήσουν τις περιτονίες που τους περιβάλουν και να δημιουργήσουν πρόσθετα εναυσματικά σημεία πόνου, πρόσθετο τραυματισμό των περιτονιών ή και των μυών και επομένως πρόσθετα συμπτώματα. Να προσέχουμε λοιπόν τι κάνουμε και να συμβουλευόμαστε κάποιον ειδικό επιστήμονα.

Οι ειδικές διατάσεις για τους πυελικούς μυς είναι απολύτως απαραίτητες και για μένα ήταν η πιο ευχάριστη πλευρά αφού δίνουν άμεση ανακούφιση. Διατάσεις μπορείτε να κάνετε και στο γυμναστήριο αν έχει ειδικά διαμορφωμένο χώρο με στρώματα κλπ, με καλύτερα αποτελέσματα. Ο λόγος είναι ότι στο γυμναστήριο μπορούμε να κάνουμε προθέρμανση πριν (πχ διάδρομος). Προσοχή στις διατάσεις, δεν το 'παρατραβάμε'. Έχει σημασία να εφαρμόζονται οι διατάσεις για όλες τις μυϊκές ομάδες που εμπλέκονται, και μάλιστα με τη σωστή σειρά όπως περιγράφεται στο πρωτόκολλο.

Παράδοξη χαλάρωση δεν έκανα και αυτός είναι ο βασικός λόγος που γράφω ότι δεν εφάρμοσα ολοκληρωμένα το WA. Η δικαιολογία 'δε χρειάστηκε' είναι μάλλον ατυχής, αφού η παράδοξη χαλάρωση στόχο έχει την πρωτογενή μείωση της μυϊκής έντασης, άρα και την οριστική παύση του φαινομένου με την εξασφάλιση μιας πιο χαλαρής λειτουργίας. Γνώμη μου είναι ότι η παράδοξη χαλάρωση χρειάζεται και πρέπει να γίνεται. Η παράδοξη χαλάρωση είναι μια μορφή διαλογισμού που επεμβαίνει στην σχέση μυϊκού συστήματος και εγκεφάλου. Προφανώς δεν απευθύνεται σε γιόγκι ή σαμάνους, αλλά  σε σύγχρονους ανθρώπους με τις δουλειές τους και τα τρεξίματα τους. Αν έχω καταλάβει καλά, με την παράδοξη χαλάρωση,  ο σκοπός είναι να μπορεί κανείς εγκεφαλικά να ελέγξει τους μυς του, με στόχο να τους χαλαρώσει. Δεν είναι 'εύκολο', δεν πρέπει όμως να θεωρείται και 'δύσκολο'. Η 'εκπαίδευση' στην 'αίσθηση' του σώματός καθώς και η 'αποδοχή' που αναφέρονται στα πρώτα μαθήματα παράδοξης χαλάρωσης είναι σημαντικά για να προχωρήσει κανείς. Η παράδοξη χαλάρωση είναι κάτι που θα κάνω στο μέλλον, όταν έχω περισσότερο χρόνο, οπότε και θα ενημερώσω.

Η χρόνια μικροβιακή προστατίτιδα (κατηγορία ΙΙ) είναι μια μάλλον σπάνια πάθηση και αφορά μια συγκεκριμένη παθολογία, δηλαδή τις υποτροπιάζουσες ουρολοιμώξεις – προστατίτιδες με πολλά πυοσφαίρια και μικρόβιο σε μεγάλο φορτίο (συνήθως e-coli).
Πολλοί ρωτάνε ή διερωτώνται: Τι είναι αυτό που οδηγεί σε αυτή την παθολογία; Γιατί αυτοί οι άνθρωποι εμφανίζουν κατά καιρούς προστατίτιδες ή ουρολοιμώξεις;
Η εξήγηση δίνεται από τον ομιλητή κ. Γιαννάκη στο πρώτο βίντεο, όπου αναφέρει:
«Θεωρούμε ότι υπάρχει μια διαταραχή στην έκκριση του προστατικού αδένα. Συνήθως υπάρχει μια κατακράτηση των προϊόντων εκκρίσεως του προστάτη, αυτό έχει σαν αποτέλεσμα το σχηματισμό αμυλοειδών, πάνω στα οποία εγκαθίστανται μικρόβια και σχηματίζονται βιοφίλμ. Αυτό ίσως εξηγεί και τη δυσκολία στη θεραπεία της χρόνιας μικροβιακής προστατίτιδας».
Με άλλα λόγια, η χρόνια μικροβιακή προστατίτιδα (κατηγορία ΙΙ) είναι μία πάθηση που οφείλεται στη δυσλειτουργία του προστάτη (διαταραχή στην έκκριση) και όχι βέβαια αποκλειστικά και μόνο στη συνάντηση του προστάτη με τα μικρόβια. Ας το προσέξουν αυτό, ειδικά νέοι ασθενείς, πολλοί από τους οποίους διαγιγνώσκονται λανθασμένα από γιατρούς με «χρόνια μικροβιακή προστατίτιδα» επειδή και μόνο βρέθηκε κάποιο μικρόβιο στο σπέρμα τους.
Βεβαίως έχουν αναφερθεί και άλλες αιτίες παθογένεσης της χρόνιας μικροβιακής προστατίτιδας όπως για παράδειγμα ανατομικές ανωμαλίες (στένωση ουρήθρας κλπ), αλλά και λειτουργικά προβλήματα όπως για παράδειγμα μη υγιεινές σεξουαλικές πρακτικές (πρωκτικό σεξ χωρίς προφυλακτικό κλπ), παλινδρόμηση ούρων κ.α.
Πως γίνεται η διάγνωση της χρόνιας μικροβιακής προστατίτιδας;
Εξέταση stamey mears ή τεσσάρων δοχείων. Το έγραψα και παραπάνω, έχει γραφτεί και από άλλους αναλυτικά.
Για να έχουμε χρόνια μικροβιακή προστατίτιδα πρέπει να έχουμε υψηλή συγκέντρωση μικροβιακού φορτίου στο προστατικό υγρό ή στο τέταρτο δείγμα (προστ. υγρό κατόπιν ούρησης).
Ο ομιλητής αναφέρει και την εξέταση (όχι μόνο καλλιέργεια) σπέρματος ως βοηθητική για τη διάγνωση της χρόνιας προστατίτιδας. Θα επεκταθώ σε επόμενο ποστ για τη σπέρματος.
Στη συνέχεια αναφέρει και άλλες εξετάσεις που γίνονται για τη διάγνωση χρόνιας προστατίτιδας όπως για παράδειγμα βιοψία προστάτη, διορθικός υπέρηχος, πυελογραφία, κυστεοσκόπηση κλπ.
Σύμφωνα με τον ομιλητή, οι εξετάσεις αυτές από μόνες τους ΔΕΝ αποτελούν διάγνωση μικροβιακής προστατίτιδας.
Η αντιμετώπιση της χρόνιας μικροβιακής προστατίτιδας είναι αντιβιοτικά για 6 με 8 εβδομάδες.
Σε όσους ασθενείς εμφανίζουν υποτροπιάζουσες ουρολοιμώξεις, η αντιβιοτική αγωγή χορηγείται μόνο για την περίοδο που εμφανίζεται η ουρολοίμωξη.