Show posts

This section allows you to view all posts made by this member. Note that you can only see posts made in areas you currently have access to.

Μηνύματα - niklop

16
Καλησπέρα Γιώργο. Παθών και εγώ προ 7ετίας με άπειρο γιατρό να μου αφήνει ψυχολογικό σοκ μετά απο εναπόθεση ολόκληρης της μπατονέτας για να κάνει ανασκαφή του προστατικού υγρού. Η παράνοια είναι οτι έσφιξα τα δόντια και πήγα ξανά μετα την λήψη της αγωγής για δούμε αποτελέσματα.
Για να μη στα πολυλογώ, η συγκεκριμένη μέθοδος είναι ξεπερασμένη και κανένας νέος γιατρός δεν πρέπει να το επιχειρεί γιατί εγκυμονεί άλλους κινδύνους (Τραύμα εσωτερικά της ουρήρθας δημιουργώντας ουλώδη ιστό με αποτέλεσμα στένωση ουρήρθας μετά απο χρόνια).
Το καλύτερο για να πάρεις σωστά ουρηθρικό, είναι ο γιατρός να γνωρίζει σωστά τη μάλαξη του, με αποτέλεσμα να σου βγάλει έστω και μια σταγόνα. Για να καταλάβεις πόσο σημαντική είναι η σωστή μάλαξη, όταν μετά απο χρόνια κατέληξα να την κάνω μόνος μου, κατάφερνα να βγάζω επαρκέστατη ποσότητα σε ουροδοχείο, χωρίς κανέναν πόνο. Και να ξέρεις οτι προστατικό υγρό μπορείς να βγάλεις και χωρίς μικρόβιο γιατί κάποιοι υποστηρίζουν το αντίθετο. Οτι δηλαδή αν κατα τη μάλαξη βγάλεις υγρό σημαίνει λοίμωξη #not!!!!! και σε καμία περίπτωση δεν ισχύει αυτό.
Συνεπώς σε οποιονδήποτε γιατρό και να πας να φροντίσεις να σου κάνει καλή μάλαξη, και αν θέλει να σου πάρει δείγμα με στειλεό, να αρνηθείς και να σηκωθείς να φύγεις χωρίς καμια ντροπή. Γιατί αν υποκύψεις στην ντροπή και κάτσεις να την φας, θα μετανιώνεις μια ζωή αν είσαι άτυχος και πάθεις καμια στένωση ή ακόμα και λοίμωξη απο το ίδιο το τραύμα.
17
Επιτέλους διαβάζω και ένα ποστ και ταυτίζομαι. Δε θέλω να πω πολλά αυτη τη φορά. Μπήκα απλά να δω πως τα πάτε.
Μπράβο flash για την αντίληψή σου. Μια απο τα ίδια. Όλα διορθώθηκαν όταν άλλαξα στάση σώματος και συγκεκριμένα όταν φρόντιζα να μην "πετάω" τη λεκάνη πίσω κάτι σαν μόνιμη λόρδωση.
Είμαι καλά και ζω χαρούμενος τη ζωή μου. Όταν, παρα πολύ σπάνια πλέον, ξεχνιέμαι και για καμια βδομάδα κοιμάμαι όπως νάνε, χαλάω τη στάση σωματος, δεν κάνω καθόλου διατάσεις κτλπ, και παει να μου έρθει ενόχληση, τα διορθώνω όλα και την επόμενη μέρα είμαι τέλεια και πάλι.
Έχω αποδεχτεί και ξέρω πλέον οτι το πρόβλημά μου είναι μυικο καθαρά. Τρώω τα πάντα, γλεντάω, όταν το απαιτεί η περίσταση πίνω τον κώλο μου παρέες και φίλους και όλα αυτά χωρίς να σκέφτομαι οτι θα μου φέρουν πόνους.
Έχω να πω και να γράψω πολλά, αλλά το έχω κάνει πολλάκις. Όσοι είναι να καταλάβουν, το κάνουν και χωρίς πολύ ανάλυση και μπράβο τους για τη δύναμη σκέψης και την αντίληψή τους. Οι άλλοι δυστυχώς μένουν  να υποφέρουν ψάχνοντας μικρόβια φαντάσματα και ψύλλους στα άχυρα.
Η "μυοθεραπεία" αν το μπορώ να το ονομάσω έτσι, θέλει χρόνο και υπομονή. Όταν είστε σε αρχικό στάδιο, για να επαναφέρεται τον οργανισμό σας όπως ήταν χρειάζονται μέρες, βδομάδες και ίσως μήνες. Στην αρχή που ξεκίνησα, έκανα διατάσεις όπου σταθώ και όπου βρεθώ χωρίς κανένα αποτέλεσμα για καιρό. Ήξερα όμως οτι απο εκεί ηταν το πρόβλημα γιατί με ανακούφιζε. Αλλά επανερχόταν πολύ γρηγορα ο πόνος. Και ξανα και ξανά. Επέμενα με συνεχείς διατάσεις και διόρθωση της στάσης του σώματος. Όταν έχεις μάθει βιωματικά τόσα χρόνια να κάθεσαι λάθος, θέλει κόπο για να προσαρμοστείς.
Σταματάω εδώ καθώς νομίζω οτι το νόημα το πιάσατε. Όσοι είστε στην αρχή παλέψτε το και θα δείτε οτι θα έρθει η ώρα να δικαιωθείτε. Μη τα παρατάτε και μην περιμένετε αποτελέσματα απο τη μια μέρα στην άλλη.
Όταν όμως έρθουν θα δικαιωθείτε και όλα θα γίνουν τόσο απλά.
Φιλικά προς όλους και πραγματικά ελπίζω να βρείτε όλοι τον δρόμο προς την ίαση.
Μπορώ να πω πλέον με σιγουρία οτι αυτοί που χάθηκαν είναι αυτοί που θεραπεύτηκαν. Το ζω πλέον και το αντιλαμβάνομαι.
Να είστε όλοι καλά και θα τα λέμε
18
Λέμε συνέχεια οτι η κάθε περίπτωση είναι διαφορετική, αλλά τελικά καταλήγουμε όλοι στο τέλος οτι φταίει το άγχος, το στρες και η χαλάρωση της περιοχής...Δε σας προβληματίζει αυτό?

Μάνο χαίρομαι που είσαι καλά και εν τέλη πείστηκες οτι το πρόβλημά σου είναι νευρομυικό και όχι μικροβιακό.
Χρειάστηκε να σε κράξουμε   :P πάμπολλες φορές αλλά χαλάλι εφόσον βρήκες την υγειά σου!!
Ελπίζω να το καταλάβουν και οι υπόλοιποι που ταλαιπωρούνται τσάμπα τόσα χρόνια.

Η ακολουθία είναι απλή όσον αφορά το μικρόβιο. Κάνεις εξετάσεις. Βγαίνεις θετικός σε κάτι, παίρνεις αντιβίωση για όσο διάστημα χρειάζεται και τελείωσες. Αν μετά την αγωγή και κατόπιν εξετάσεων είσαι καθαρός και δεν έχουν φύγει τα συμπτώματα, στρέφεσαι αλλού.
19
Μετά την τελευταία ψυχολογική μου έκρηξη, επιστρέφω ζητώντας συγγνώμη σε όσους στεναχώρησα, και δηλώνω οτι είμαι εδώ και πάλι για να βοηθήσω όσους χρειάζονται βοήθεια. Δε θα μακρηγορήσω με απολογίες οπότε μπαίνω στο δια ταύτα.

Όσον αφορά το πρωτόκολλο και γενικά την οπτική της νευρομυικής θεωρίας, για αυτούς που έχουν πιστεί πλέον οτι το πρόβλημά τους προέρχεται απο εκεί, θέλω να πω το εξής.

Αν υποθέσουμε οτι για κάποιο λόγο ο οργανισμός στρεσάρετε, ως γνωστόν συσσωρεύεται η ένταση στην πυελό και προκαλούνται τα γνωστά προβλήματα/πόνοι. Εδώ οι πτυχές είναι οι εξής.

Εφόσον υπάρχει στρεσάρισμα, για παράδειγμα με την βοήθεια κάποιου άμεσου ηρεμιστικού, π.χ. lexotanil, ο οργανισμός αποδεσμεύεται απο το άγχος και την πίεση, με αποτέλεσμα να σταματάει να επιβαρύνει την περιοχή που δέχεται το στρες. Παρόλα αυτά, η σύσφιξη των μυών έχει ήδη επέλθει, με αποτέλεσμα να χρειάζεται η επαναφορά τους, που προφανώς γίνεται με τη βοήθεια κάποιου φυσιοθεραπευτή, ή με ισχιαλγικές διατάσεις ειδικές για πυελικό άλγος, που υπάρχουν άφθονες στο internet. Αν κάποιος (όπου και εδώ είναι το μεγάλο λάθος) αποφασίσει οτι δε θέλει ή βαριέται να βοηθήσει την περιοχή να "αποσυμπιεστεί απο το φορτίο", έχει σαν αποτέλεσμα, ο χρόνος επαναφοράς των μυών να καθυστερήσει αρκετά, μέχρις ότου κάποιο ενδογενής άιτιο άγχους και στρές, να έρθει και να επιβαρύνει εκ νέου την περιοχή, η όποια δεν έχει προλάβει να χαλαρώσει απο προηγούμενη κατάσταση.
Αυτό δημιουργεί ένα φαύλο κύκλο, όπου ο ασθενής έχει σκαμπανεβάσματα, καθώς είναι στρεσαρισμένος, περνάει σε φάση χαλάρωσης για 1-2 μέρες όπου και τα συμπτώματα πάνε να υποχωρήσουν (χωρίς όμως να έχουν υποχωρήσει πλήρως δίνοντας την εντύπωση στον ασθενή οτι ακόμα νοσεί), επανέρχεται το στρεσάρισμα και πάλι απο την αρχή...

Εδώ έρχεται ο ρόλος των αντικαταθλιπτικών σε συνδυασμό με την φυσική χαλάρωση των μυών απο φυσιοθεραπευτή, που θα ασχοληθεί με αποκατάσταση πυελικού εδάφους, trigger point release και φυσικά και την προσωπική ενασχόληση του ασθενή καθημερινά στο σπίτι.
Απο τη στιγμή που το πυελικό έδαφος επανέλθει στην φυσιολογική του κατάσταση και δεν υπάρχουν πόνοι και ενοχλήσεις, τα αντικαταθλιπτικά βοηθούν ένα νευρογενή άτομο να ελέγχει το στρες του, το οποίο συσσωρεύεται στην ευαίσθητη περιοχή όπως είπαμε, και αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να μην υπάρχει πρόβλημα.
Παρόλα αυτά, ο ανθρώπινος οργανισμός είναι πολύ ισχυρός και εγκυμονεί κίνδυνος να δεχθεί μεγάλο σοκ όπου εκεί τα αντικαταθλιπτικά και η θεραπεία δε θα μπορέσουν να το αντιμετωπίσουν ολοσχερώς και θα εμφανισθούν κάποιες ενοχλήσεις. Σε αυτή την περίπτωση ο ασθενής, χωρίς να πανικοβάλλεται, δέχεται και πάλι την βοήθεια κάποιου φυσιοθεραπευτή για να μπορέσει να αποβάλλει το άγχος/ στρες και να αποδεσμεύσει τους μυς απο την ένταση.
Εφόσον ενεργήσει άμεσα και σε συνδυασμό με την αντικαταθλιπτική θεραπεία το αποτέλεσμα θα είναι άμεσα και οι ενοχλήσεις δε θα προλάβουν να γίνουν πόνοι, όπου και το άτομο θα επανέλθει και πάλι στα φυσιολογικά.

Όπως καταλαβαίνεται ο συνδυασμός της θεραπείας με αντικαταθλιπτικά για νευρογενή άτομα, όπως και η σωματική βοήθεια με διατάσεις/ασκήσεις για πυελικό άλγος, είναι απαραίτητος για να μπορεί το άτομο να ζει φυσιολογικά.

Είναι μια δικία μου εκτίμηση και αποτύπωση της ασθένειάς μας μετά απο χρόνια ενασχόλησης με αυτό που με έχει ταλαιπωρήσει όσο τίποτα στη ζωή μου.
Παρόλα αυτά, το έχω δαμάσει πλέον, το έχω αποκρυπτογραφίσει και μπορώ να το χειριστώ όπως θέλω εγώ, χωρίς να με ελέγχει αυτό. Ξέρω τι πρέπει να κάνω ανα πάσα στιγμή και ομολογώ οτι η νοοτροπία μου για το πως να διαχειρίζομαι καταστάσεις στη ζωή μου, έχει αλλάξει τελείως.
Είμαι καλά, ζω ελεύθερα και πραγματικά θα ήθελα να βοηθήσω όσο περισσότερους μπορώ να βγούν απο αυτό τον γολγοθά.
Να σημειώσω τέλος, οτι η χρήση των αντικαταθλιπτικών δεν είναι απαραίτητη, εάν το άτομο έχει ισχυρή θέληση και φτάσει στο σημείο να καταφέρει να αλλάξει την καθημερινότητα του, τον τρόπο σκέψης και να μπορεί να κρατάει το εαυτό του σε ήρεμη ψυχολογική κατάσταση. Επειδή όμως οι ψυχολογία των ιδιοπαθών είναι ήδη στα τάρταρα και το ξέρουμε πολύ καλά, βοηθάνε στην αποκατάσταση του νου, μέχρις ότου όλα επανέλθουν στα φυσιολογικά, όπου και σταματάει η θεραπεία.
20
Μάνο απο τα thread των παιδιών διαβάζεις οτι σε συμφέρει. Να σου πω λοιπόν, οτι ο LUKAS αναφέρει οτι ΑΚΟΜΑ ΑΝΙΧΝΕΥΕΙ ΧΛΑΜΥΔΙΑ σε εξετάσεις αλλα ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ......Σου λέει κάτι αυτό ή ακόμα θες να εθελοτυφλείς???
Σε περίπτωση που νομίζεις οτι θα διώξεις το μικρόβιο και θα γίνεις καλά, ή και το ανάποδο...Δε καταλαβαίνετε οτι τα συμπτώματα δεν είναι πάντα απόρροια μικροβίων. Έχω φίλο που γαμάει κάθε καλοκαίρι 40 μουνιά Χαλκιδική ακάποτος. Πιστεύεις οτι δεν έχει κολλήσει τα πάντα?? Κι όμως δεν νιώθει και δεν έχει τίποτα απο συμπτώματα τόσα χρόνια....
Επίσης αν έχεις διαβάσει τα post μου είμαι απο τους πρώτους που αναφέρουν ΣΩΣΤΕΣ μικροβιολογικές και ουρολογικές εξετάσεις. Ναι, προφανώς αν έχεις μικρόβιο να το καταπολεμήσεις δεν είπε κανεις το αντίθετο. Αν διάβασα καλά, όταν διέκοψες την αντιβίωση την πρώτη φορά, πέρασαν 7 μήνες για να σου ξαναρθουν τα συμπτώματα και να βρεις e.coli. Είσαι σιγουρος οτι το e.coli είχε φύγει για αυτους τους 7 μήνες και για αυτό δεν είχες συμπτώματα? Μπορεί να μην έφυγε ποτέ και απλά όταν σου βγήκαν ξανα τα συμπτώματα να έκανες εξετάσεις και Ω του θαύματος να βρήκες μικρόβιο και να έριξες υπαιτιότητα κατευθείαν εκεί.
Επίσης μπορεί όντως να έφυγε και απλά να ξαναβγήκε. Ήθελες να μπουκώνεσαι 7 μήνες με αντιβίωση και μάλιστα κινολόνες? Ούτε καν συντηρητικό σχήμα....
Προς το παρόν αποχωρώ γιατί αντιλαμβάνομαι οτι προσπαθώντας να βοηθήσω κάποια παιδιά αυτά πεισμώνουν περισσότερο. Ελπίζω να μη περάσετε όσα πολλά παιδιά εδώ μέσα, να περάσουν τα χρόνια, και να αντιληφθείτε τις μαλακίες που κάνατε μετά απο καμια 10ετία και χάσατε τσάμπα χρόνο και χρήμα σε γιατρουδάκους που γλεντάνε τα λεφτά σας στις βίλες τους.
Τσιάρς και καλά ξεμπερδέματα. Θα τα πούμε κάποια στιγμή. Πάω να χαρώ την ευτυχισμένη ζωή μου χωρίς φάρμακα γιατί εγώ είμαι ο μαλάκας που δεν ακούει τον επιστήμονα για να γιατρευτεί που τον βασάνισε 6 ολόκληρα χρόνια, αλλά ακούει το σώμα του και μαθαίνει να καταπολεμάει μόνος τους την "ασθένεια" του.
Μάλλον έχετε την εντύπωσει οτι προσπαθώ να εναντιωθώ μαζί σας και όχι να σας βοηθήσω. Κάποιοι που με εμπιστεύτηκαν και με άκουσαν μπορείτε να τους ρωτήσετε τι ψυχολογική υποστήριξη τους έδωσα και τι υπομονή είχα όταν με χρειαζόταν. Αλλά κουράστηκα και εγώ. Πρέπει να κοιτάξω λίγο και τον εαυτό μου γιατί και μένα με φθείρει όλο αυτό...
Καλή τύχη σε όλους!!
21
Είπα να μη γράψω, προσπάθησα να κρατηθώ, αλλά ρε συ Μάνο, τι διαβάζουν τα ματάκια μου?
Κατηγορείς έναν γιατρό που δε σου έδωσε κινολόνες....Ξέρεις πόσο κακό κάνουν οι κινολόνες? Ξέρεις τι συμπτώματα και τι επιπτώσεις έχει ο οργανισμός σου, λαμβάνοντας τέτοια φάρμακα? Εγώ πάλι τον επικροτώ που ήταν συντηρητικός με αυτό το γαμωφάρμακο και δε σε μπούκωσε με αντιβιώσεις για να "γίνεις καλά". Κλαίω και γελάω ταυτόχρονα και μόνο που το γράφω...
Απο τον τρόπο γραφής σου φαίνεται πόση σύγχυση υπάρχει το κεφάλι σου, πόση άγνοια και πόση ενημέρωση χρειάζεσαι επι του θέματος. Νομίζεις οτι αν έπαιρνες τόνους κινολόνες θα γινόσουν καλα....Α ρε κατακαηένε. Συγγνώμη που σου γράφω τόσο γραφικά, αλλά πραγματικά δεν μπορώ με αυτά που διαβάζω....
Νομίζεις οτι το πρόβλημα σου έγινε χρόνιο επειδή δεν πήρες αντιβίωση για χρόνους. Πάρτε παιδιά φάρμακα πάρτε να τα κάψετε όλα μέσα σας. Εχω και εγώ κανα δυο σακούλες στην άκρη άμα θες σου στέλνω και τα δικά μου γιατί κάδο θα πάνε.
Ειλικρινά είμαι πάρα πολύ υπομονετικός άνθρωπος και εγκρατής, αλλά κυριολεκτικά δεν αντέχω άλλο να διαβάζω αυτό το σενάριο του παραλόγου με τις αντιβιώσεις.
Σας βολεύει η ίασή σας να εξαρτάται απο ένα χαπάκι τη μέρα ε? Είναι εύκολο το ξέρω. Το κουμπώνεις και μετά γλεντάς τη ζωή σου όπως παλιά....
Λυπάμαι φίλε μου. Θες να απαλλαχτείς απο αυτό το "δαίμονα", απο αυτό το "στοιχειό" όπως αναφέρετε όλοι?? Άλλαξε τρόπο ζωής. 'Ανοιξε τα μάτια σου, δες το ολιστικά.
Οι αντιβιώσεις που λαμβάνουμε δεν χρειάζεται να είναι χρόνιες. Αν δε σε πιάσουν τις πρώτες βδομάδες καληνύχτα μετά.... Το μόνο που καταφέρνεις παίρνοντάς τες είναι να καταστρέφεις και το ανασοποιητικό σου με ότι αυτο συνεπάγεται.
Εκείνα τα 2 χρόνια που δεν είχες συμπτώματα όπως αναφέρεις δε σε είδα να νοιάστηκες και πολύ για τα πυοσφαίρια σου που μπορεί να κάναν πάρτυ μέσα σου. Αλλα τότε δεν είχες συμπτώματα σωστά....
Ξεκολήστε απο το μυαλό σας ειλικρινά δεν αντέχω άλλο να φωνάζω. Τώρα καταλαβαίνω γιατί τα παλιά μέλη εξαφανίστηκαν μόλις έγιναν καλα....
Μάλλον κατα εκεί βαδίζω και εγώ....
Η αδυναμία των ανθρώπων και του χαρακτήρα τους φαίνεται σε τέτοιες περιπτώσεις. Αυτοί που θέλουν να αρκεστούν στην εύκολη λύση, να πάρουν ένα χάπι και να είναι καλά συνεχίζοντας τις κρεπάλες, είναι αυτοί που θα ζουν μια ζωή με αυτο το δυσβάσταχτο κακό που τους απέδωσε η μοίρα...
Αυτοί που σηκώνουν κεφάλι και το πολεμάνε όπως πρέπει, με αγώνα, δύναμη ψυχής, προσωπική προσπάθεια, πέφτουν αλλα σηκώνονται και συνεχίζουν, στο τέλος αυτοί είναι που βγαίνουν κερδισμένοι...
Διάλεξε που θες να εισαι!
Λυπάμαι αλλά δεν αντέχω άλλο να χαιδεύω αυτιά....Αν θέλετε να σωθείτε, ματώστε και λίγο μέσα σας...
22
Όλοι μας έχουμε τη δύναμη παιδιά αρκεί να το θέλουμε και να το πιστέψουμε! Μακάρι να μπορούσα να σας δώσω τις εμπειρίες, τις γνώσεις που αποκόμισα τόσα χρόνια και να είχα την πειθώ να σας παρακινήσω να δείτε το πρόβλημα ολιστικά και απο τη σωστή οπτική. Αλλά ως γνωστόν αν δε πάθεις δε θα μάθεις. Και εγώ πέρασα απο το στάδιο που βρίσκεστε και ήμουν ξεροκέφαλος, δεν ήθελα να ακούσω κανέναν και τίποτα. Είναι η δύναμη της άρνησης όταν δεν είναι κάποιος καλά να μην αποδέχεται τίποτα.

Μάνο είμαι τέλεια μπορώ να πω εδώ και αρκετό καιρό. Έχω βρει τη θεραπεία μου και όποτε έχω υποψία οτι πάει να βγει ενόχληση (πόνος ούτε κατα διάνοια), ακολουθώ τις ασκήσεις μου και επανέρχομαι πλήρως στο μισάωρο. Κυρίως λόγο μηχανής, επειδή την καβαλάω τη μισή μέρα είναι και λογικό. Αλλά δόξα το Θεό απολαμβάνω την υγεία μου και αντιμετωπίζω πλέον πολλές καταστάσεις με άλλη φιλοσοφία.
Εύχομαι κάποια στιγμή να μπορέσουμε όλοι να βρεθούμε και απο κοντά να μοιραστούμε τις ιστορίες μας. Νομίζω οτι κανείς άλλος πέρα απο την κοινότητα εδώ μέσα που είμαστε ομποιοπαθείς, μπορεί να μας καταλάβει καλύτερα και να ταυτιστεί.
23
Δε μπορώ να καταλάβω γιατί σε ρίχνει τόσο? Ούτε συμπτώματα έχεις, ούτε πόνους ούτε τίποτα. Ποιος ο λόγος να είσαι έτσι. Παραθέτω κάτι που διάβασα και όποιος πιάσει το νόημα είναι και αυτός που θα σωθεί.

Ένας επιστήμονας από της Ινδίες, ήθελε να δοκιμάσει μια θεωρία. Χρειαζόταν έναν εθελοντή. Τελικά τον βρήκε, ήταν ένας καταδικασμένος σε θάνατο ο οποίος θα εκτελεστεί με απαγχονισμό.
Ο επιστήμονας πρότεινε στον καταδικασμένο, το ακόλουθο: Θα συμμετείχε σε ένα επιστημονικό πείραμα που συνίστατο στο να κάνει ένα μικρό κόψιμο στον δάχτυλο, με σκοπό το αίμα του να στάζει σιγά-σιγά, μέχρι την τελευταία σταγόνα. Εξήγησε ότι είχε ελάχιστες πιθανότητες να επιβιώσει, αλλά ότι έτσι κι αλλιώς, ο θάνατός του θα ήταν χωρίς πόνο· ούτε καν θα το προσέξει.
Ο Καταδικασμένος άνθρωπος δέχτηκε, επειδή ο θάνατος με αυτόν τον τρόπο, ήταν προτιμότερος από το να πεθάνει στην ηλεκτρική καρέκλα. Τον έβαλαν σε ένα φορείο και του έδεσαν το σώμα του για να μην μπορεί να κουνηθεί. Στη συνέχεια έκαναν ένα μικρό κόψιμο στο δάχτυλο και τοποθετήθηκε κάτω από το χέρι του ένα μικρό βάζο αλουμινίου.
Το κόψιμο ήταν επιφανειακό, μόνο τα πρώτα στρώματα δέρματος, αλλά ήταν αρκετό για να πιστέψει ότι είχε πραγματικά κόψει τις φλέβες του. Κάτω από το κρεβάτι, ένα μπουκάλι ορού τοποθετήθηκε με μια μικρή βαλβίδα που ρυθμίζει το πέρασμα του υγρού, με τη μορφή των σταγόνων που έπεφταν στο βάζο. Ο Καταδικασμένος, μπορούσε να ακούσει τον ορό και να μετρήσει κάθε σταγόνα από αυτό που πίστευε ότι ήταν το αίμα του.
Ο επιστήμονας, χωρίς τον κατάδικο να τον βλέπει, κλείνει τη βαλβίδα, έτσι ώστε ο ορός να μειωθεί, με την πρόθεση να νόμιζε ότι το αίμα του θα τελείωνε.
Με το πέρασμα των λεπτών το πρόσωπό του έχανε χρώμα, ο ρυθμός της καρδιάς του επιτάχυνε και τον έκανε να χάσει αέρα στους πνεύμονες του. Όταν η απελπισία έφτασε στο μέγιστο σημείο της, ο επιστήμονας έκλεισε εντελώς τη βαλβίδα και μετά ο καταδικασμένος έπαθε καρδιακή προσβολή και πέθανε.
Ο επιστήμονας κατάφερε να αποδείξει ότι το ανθρώπινο μυαλό συμμορφώνεται αυστηρά με ό, τι αντιλαμβάνεται και ότι το άτομο το δέχεται, είτε θετικό είτε αρνητικό, ενεργώντας σε όλο το ψυχικό και οργανικό μας μέρος.
Πάντα πίστευα ότι το μυαλό δεν έχει όρια όταν εξαπατά τον εαυτό του. Χειρότερα ακόμα και όταν δεν καταλαβαίνεις τα πράγματα και κάνεις ό, τι μπορείς για να καταλάβεις, όπως όταν βλέπουμε πράγματα που τα παίρνουμε ως υπερφυσικά αλλά αυτό δεν είναι.
Πολλές φορές στη ζωή μας έχουμε προβλήματα που φαίνεται να είναι καταστροφικά. Υπάρχει ενδεχομένως κάποιος που μας λέει ότι υπάρχει μια μικρή μικρή πιθανότητα να αντιστραφεί αυτή η κατάσταση, αλλά αποφασίσαμε να πιστέψουμε μόνο αυτά που μπορούμε να αντιληφθούμε και να φανταστούμε.
Πηγή: Dr. Bernard Lown, Η χαμένη τέχνη της θεραπείας
"Οποιος σκέφτεται να αποτύχει, έχει ήδη αποτύχει"
"Οποιος σκέφτεται να κερδίσει, κάνει ένα βήμα μπροστά"

Δε προσπαθώ να το παίξω έξυπνος. Είμαι παθών όπως όλοι εδώ μέσα που κατάφερε να "θεραπευτεί". Απο τα πρώτα χρόνια των συμπτωμάτων έσφιγγα τα δόντια και ποτέ δε το έβαλα κάτω. Συνέχισα τη ζωή μου όπως πριν, γιατί η ζωή είναι μια και κάθε μέρα είναι χάσιμο χρόνου. Παράλληλα προσπάθησα να το αντιμετωπίσω και ποτέ δεν θεώρησα οτι δε θα γίνω καλά. Και έγινε. Είμαι χαρούμενος και ευτυχισμένος και προχωράω μπροστά. Μάθετε να αντιμετωπίζεται τα προβλήματα με θάρρος, υπομονή και επιμονή γιατί έπονται πολύ χειρότερα που εύχομαι να μη βρουν κανέναν. Οι δυνατοί επιβιώνουν, οι αδύναμοι πέφτουν και σέρνονται μέχρι να καταστραφούν. Πάρε θάρρος, σήκωσε κεφάλι και προχώρα. Δεν έχεις τίποτα και είμαστε εδώ για να βοηθήσουμε ο ένας τον άλλον. Μικρό παιδί είσαι ακόμα έχεις όλη τη ζωή μπροστά σου!!

Φιλικά πάντα!
24
Σε ρώτησα γιατί είχα έναν πολύ καλό μικροβιολόγο για σπερμοδιάγραμμα. Anyway. Γενικά ενημέρωνε μας
25
Μάνο ναι τα πυοσφαίρια υποδηλώνουν την ύπαρξη λοίμωξης και συνεπώς φλεγμονής. Μέχρι 2-4 είναι οκ. Μετά υπάρχει θέμα.
Αφού είναι αυξημένα συνέχισε την αντιβίωση και ξανακάνε εξετάσεις να δεις. Πολύ σημαντικό είναι να μην έχεις συμπτώματα και να είσαι στείρος μικροβίων. Εφόσον σε πιάνει και η αντιβίωση, γιατί υπάρχουν πολλά άτομα που η αντιβίωση τους κάνει χειρότερα ή δε τους πιάνει καθόλου (όπως εμένα), συνέχισε την μέχρι το πέρας της θεραπείας. Σπερμοδιάγραμμα όπως και εξετάσεις θα κάνεις μετά απο κανα 2 βδομάδες απο τη λήξη της αντιβίωσης.
Απο Θεσσαλονίκη είσαι?
26
Προσπάθεια να κάνεις προφανώς, αλλά δεν ξέρω αν ενδεικνύεται ο τρόπος που διάλεξες. Κοίτα εφόσον έχεις ανταπόκριση στην αντιβίωση συνέχισε την για όσο είναι η αγωγή. Μετά κάνε αποχή απο φάρμακα για 20 μέρες περίπου και ξανακάνε εξετάσεις. Επίσης μπορείς να κάνει καλλιέργεια στο προστατικό υγρό για να πάρεις δείγμα κατευθείαν απο τον προστάτη. Θέλει καλό γιατρό για να μπορέσει να σου βγάλει επαρκής ποσότητα.
Τέλος να σου πω οτι μπερδεύεις την φλεγμονή με το μικρόβιο. Φλεγμονή είναι η διαδικασία που προκαλεί ο οργανισμός για να αντιμετωπίσει "ανεπιθύμητες" καταστάσεις να στο πω έτσι. Είναι η λύση και όχι το πρόβλημα. Όταν χτυπάς το χέρι σου και πρίζεται, το πρήξιμο δεν είναι το πρόβλημα αλλά η λύση. Δημιουργείται φλεγμονή γιατί συσσωρεύεται περισσότερο αίμα στην περιοχή για την ίαση της "βλάβης¨.
Έχεις ακούσει για μη μικροβιακή φλεγμονή? Όταν για παράδειγμα έχεις αυτό που λέμε νευρομυικό πρόβλημα στην πυελό, ή τα λεγόμενα εναυσματικά σημεία, ο οργανισμός φλεγμένει σε εκείνο το σημείο για να αντιμετωπίση τη βλάβη. Λόγω πρηξίματος ο προστάτης πιέζεται, προκαλείται δυσουρία, ίσως συσσώρευση μικροβίων καθώς τα ούρα δεν αποβάλλονται σωστά και επικάθονται σε σημεία με αποτέλεσμα να δημιουργούν εξίσου νεα φλεγμονή και πάει λέγοντας. Το αρχικό πρόβλημα όπως καταλαβαίνεις ξεκινάει απο κάτι "άσχετο" και την πληρώνει ο προστάτης.
Δε το πίστευα αλλά όταν τα τσουξίματα, τα πρηξίματα, οι πόνοι κτλπ μου φύγαν με φυσιοθεραπευτικές διατάσεις για πυελικο άλγος έμεινα μ@κ@κ@ς.
Έχεις να μάθεις πολλά ακόμα, αλλά ελπίζω να μην αργήσεις να τα κατανοήσεις και φας χρήμα και χρόνο απο τη ζωή σου άσκοπα. 
27
Εγώ θα σου πω το εξής. Μικρόβιο μπορεί να έχεις, μπορεί και όχι... Κάθε ενεργά σεξουαλικό άτομο έχει σε μικρή ή μεγάλη περιεκτικότητα ώστε να ανιχνεύονται η όχι απο τις εξετάσεις. Το θέμα είναι οτι αν δεν βγεις θετικός στις ουρολογικές σε κάποιο μικρόβιο δεν καταλαβαίνω το λόγο να επιβαρύνεις τον οργανισμό σου με αντιβιώσεις. Τα συμπτώματα δεν είναι απαραίτητο οτι τα έχεις απο μικρόβιο αυτό πρέπει να καταλάβεις!! Δυστυχώς ή ευτυχώς, είναι η εύκολη λύση για τον ανθρώπινο νου, οτι έχω κάποιο μικρόβιο, παίρνω αντιβίωση, το ξεριζώνω και όλα καλά. Δεν κάνω καμιά θυσία, δεν αλλάζω κανέναν τρόπο ζωής και συνεχίζω την άστατη ζωή που έκανα....Αμ δε....Δυστυχώς για μας τους προστατιδοπαθούντες πρέπει να καταλάβεις οτι επιβάλλεται η αλλαγή τρόπου ζωής. Φυσικά για μένα αυτό είναι θετικό και όχι αρνητικό, γιατί αλλάζοντας τον τρόπο ζωής σου προς το καλύτερο, έχεις πολύ περισσότερα οφέλη απο όσα νομίζεις....
Να σου πω επίσης να ξέρεις, οτι η αντιβίωση έχει και αντιφλεγμονώδη δράση κοινώς λειτουργεί σαν παυσίπονο. Το ξέρεις οτι τα συμπτώματα μπορεί να απαλύνονται λόγω αυτού, και όχι επειδή καταπολεμάτε το μικρόβιο. Αν έχεις....
Αν δεις και ο LUKAS αναφέρει οτι ανιχνεύει που και που χλαμύδιο πλέον, αλλά ενοχλήσεις δεν έχει....Κάτι πρέπει να σου λέει αυτό.
Ελπίζω, και το σημαντικό είναι αυτό, όταν σταματήσεις τις αντιβιώσεις, να μη σου επανέλθουν τα συμπτώματα την επόμενη μέρα. Τότε θα καταλάβεις αυτό που σου εξηγούμε όλοι....
Πάλευα με αντιβιώσεις και ανύπαρκτα μικρόβια πολλά χρόνια χωρίς αποτέλεσμα. Είχα τυφλωθεί οτι κάτι με έχει μολύνει. Γιατί?? Γιατί ήμουν 23 και δεν μπορούσε να με βλάψει τίποτα...Έτσι νόμιζα.
Όταν κατάλαβα οτι πρέπει να δω πιο ολιστικά το θέμα, αυτό ήταν και η σωτηρία μου. Βέβαια πάλεψα με πολλές απόπειρες. Διατροφή, έντερα, ομοιοπαθητική,  αποχή απο σεξ, αντικαταθλιπτικά, βότανα οτι μπορείς να φανταστείς. Για αυτό και μου πήρε τόσα χρόνια...Έφτασα σε σημείο με τη νηστιοθεραπεία να χάσω 11 κιλά σε ένα μήνα. Κόντευα να πέσω κάτω και σωματικά και ψυχολογικά. Πέρασα πολλά και εγώ και πολλοί εδώ μέσα.
Για αυτό προσπαθούμε να σε προστατέψουμε να μην περάσεις τα ίδια και βρεθείς στην απόγνωση. Για μένα οι αντιβιώσεις έχουν βάση μόνο όταν βρίσκεις μικρόβιο και προφανώς πρέπει να το εξαλείψεις.
Απο εκεί και πέρα, είναι καθαρά θέμα νοητικής άρνησης οτι δεν μπορείς να αποδεχτείς οτι φταίει κάτι άλλο.
Εύχομαι να πάρεις τις σωστές αποφάσεις και να απαλλαγείς γρήγορα.
28
Μάνο δε θα το χεις μια ζωή. Έχεις δει καθόλου ιστορικά άλλων παιδιών εδώ μέσα? Αν είδες το τελευταίο post του LUKAS γράφει χαρακτηριστικά οτι αυτοί που έπαψαν να μπαίνουν εδώ μέσα πλέον, είναι αυτοί που γιατρεύτηκαν και δεν ασχολούνται. Υπάρχουν παιδιά που είναι ασυμπτωματικά για χρόνια.
Δείξτε λίγο τσαγανό δεν σας βρήκε και η καταστροφή ρε παιδιά τι απαισιοδοξία είναι αυτή. Θα πω το κλασικό οτι υπάρχουν άτομα με πολύ χειρότερα προβλήματα απο πολύ μικρότερη ηλικία. Δεν έρχονται όλα στη ζωή στρωμένα.
Δεν προσπαθώ να ρθω σε αντιπαράθεση μαζί σου απλά ειλικρινά απορώ με την ηττοπάθεια κάποιων ατόμων. Είχα θέμα 6 ολόκληρα χρόνια και δε το έβαλα ποτέ κάτω. Και όταν λέω θέμα εννοώ ένα ασταμάτητο και ανελέητο πόνο στο περίνεο χωρίς κανέναν οίκτο. Δε θα σου πω οτι δεν απελπίστηκα πολλές φορές αυτό το διάστημα αλλά ποτε δε το έβαλα κάτω και ποτέ δεν είπα γιατι με βρήκε εμένα αυτό. Στη ζωή είναι όλα, θα μπορούσαμε να έχουμε πάθει πολύ χειρότερα. Και αν δε το δεις κατάμουτρα το πρόβλημα να το αντιμετωπίσεις, προφανώς και δε θα γλιτώσεις ποτέ απο αυτό. Με κόπο, υπομονή και επιμονή θα γιατρευτείς. Και εφόσον δεν έχεις συμπτώματα πίστεψε με είναι μεγάλο πλεονέκτημα. Στο λέει παθών που υπέφερε.
Εννοείται σου εύχομαι το καλύτερο και να μας ενημερώνεις για την εξέλιξη σου.
29
Στεναχωριέμαι που μπαίνω στο forum και βλέπω ακόμα άτομα να ασχολούνται με αντιβιώσεις, ιδίως οταν δεν βρίσκουν μικρόβια. Δε θέλω να πω περαιτέρω πράγματα και να ρθω σε αντιπαράθεση. Ο χρόνος θα σας δείξει....
30
detox κάποιες σχετικές ερωτήσεις και παραθέσεις.
Αρχικά να πω οτι δεν γνωρίζω πόσο καλό είναι ο ανθρώπινος οργανισμός να παίρνει χρόνιες αγωγές με φάρμακα, πόσο μάλλον για 6 συνεχόμενα χρόνια. Αυτές οι χρονικές περίοδοι λήψεις φαρμάκων, σίγουρα δεν ενδείκνυται καθώς μπορεί να σου προκαλέσουν άλλου είδους προβλήματα για παράδειγμα στο συκώτι. Δεν έχουμε φτιαχτεί για να καταναλώνουμε φάρμακα, και σίγουρα δεν είναι και οτι καλύτερο. Βέβαια αν είναι να ζεις άρρωστος προφανώς και είναι προτιμότερο απο το να έχεις 5-10 χρόνια ζωής παραπάνω, αλλά να ζεις μια κόλαση.
Απο την άλλη λες "Ίσα ίσα με κάνει και γελάω καθώς με εκπλήσσει ο ανθρώπινος εγκέφαλος. Εγώ κάνω κουμάντο και όχι αυτό! "... Δε νομίζω οτι ο δικός σου εγκέφαλος στην ουσία κάνει τη δουλειά, αλλά το χάπι. Σκοπός των αντικαταθλιπτικών είναι, κάποια στιγμή να επαναφέρουν την εύρυθμη λειτουργία του εγκεφάλου, προ "προβληματικού" σταδίου, με απώτερο σκοπό να τα σταματήσεις και να επανέλθεις στα φυσιολογικά κάποια στιγμή. Οχι να εξαρτάσαι απο τα χάπια εφ'όρου ζωής. Αυτό δείχνει οτι απλά η αγωγή καλύπτει το πρόβλημά σου και δε το διορθώνει. Οι αγωγές με αντικαταθλιπτικά είναι για 8-10 μήνες και όχι εσαεί. Όπως αναφέρεις όταν σταματάς την αγωγή τα συμπτώματα επανέρχονται. Σκέψου λοιπόν πως ακριβώς δρα η αγωγή σε σένα, καθώς νομίζω οτι ο εγκέφαλός σου απλά ξεγελάτε απο τα χάπια και σίγουρα δεν έχει επανέλθει στα φυσιολογικά του....
Τέλος να πω οτι στην περίπτωσή σου και πάλι, δε νομίζω ο γιατρός να επέλεξε την δραστική ουσία του φαρμάκου με βάση τις γνώσης και την εμπειρία του, καθώς όπως αναφέρεις στο ιστορικό σου τον παρότρυνες να διαλέξετε χάπι που δεν επιδρούν στην λίμπιντο και ήσουν κατηγορηματικός. Συνεπώς με την μια ή με την άλλη σε αυτά τα χάπια θα καταλήγατε, καθώς ήταν τα μόνα που δεν επηρεάζουν λίμπιντο όπως αναφέρεις, και όχι σε κάποια επιλογή κατόπιν έρευνας. Απλά ήσουν τυχερός που σε πιάσανε αυτά. Βέβαια με την διπλή αγωγή, πιάνεις τις 2 εκ των 3 ορμονών που επιδρούν στον οργανισμό, ντοπαμίνη-σεροτονίνη, και μάλιστα σε καλές δόσεις, οπότε θα ήταν δύσκολο να μη σε πιάσουν τα χάπια.
Δε προσπαθώ να σου την πω, αλλά να σου δείξω τα γεγονότα. Χαίρομαι πάρα πολύ που είσαι καλά και εύχομαι να μην επιστρέψεις ποτέ στην παλιά σου κατάσταση.
Τέλος να πω πάνω σε αυτό που είπες οτι η λύση στο πρόβλημά μας είναι σε άλλη ειδικότητα και οχι στη λοιμοξιολογία, ναι....Σίγουρα συμβαίνει αυτό, χωρίς όμως να σημαίνει απαραίτητα οτι αυτή η άλλη ειδικότητα είναι η ψυχιατρική και μόνο...Ο καθένας βρίσκει την πηγή του προβλήματός του και πορεύεται ανάλογα για το δρόμο προς την ίαση. Σου εύχομαι πραγματικά το καλύτερο ολόψυχα!

Όλα αυτά φιλικά!!