Παράθεση από: Phaethon στις 04 Φεβρουαρίου, 2016, 01:04:35 ΠΜ
Καρλίτο συγχαρητήρια. Χαίρομαι για σένα και συμφωνώ με την προσέγγισή σου.

Phaethon δεν θα μπορουσες να μην συμφωνεις με την προσεγγιση μου, γιατι κατα 90% ειναι εμπνευσμενη απο τις δικες σου συμβουλες εδω μεσα. Πολυ συχνα μεσα σ αυτον τον χρονο, που δεν εγραφα, σε ευχαριστουσα νοερα, για ολα αυτα που διαβασα και εμαθα απο εσενα.
Και επι τη ευκαιρια ενα συγγνωμη, για την στιχομυθια, που καταληξαμε να κανουμε τοτε. Δεν ξερω γιατι με ειχε πιασει το αντιδραστικο μου, αλλα φερθηκα μαλακισμενα απεναντι σ εναν ανθρωπο, που αντικειμενικα σεβομαι.

Μωρε δεν βλαπτει και απο το ιστορικο μου ειναι ξεκαθαρο, οτι δεν ξερω τιποτα, αλλα εχω και εγω τις φοβιες μου, οποτε θα το παλεψω οπως ξερω και αν συνεχισει θα παω.

Παράθεση από: ALEX στις 03 Φεβρουαρίου, 2016, 02:37:43 ΜΜ
Καρλίτο καλησπέρα,

διαβασα το σημερινό σου ποστ και χαίρομαι που εισαι καλα.

Μία ερώτηση: μικρόβιο εντόπισες κάποια στιγμή αυτά τα χρόνια.;

Καλησπερα και ευχαριστω.
Πισω στο 2011 λιγο πριν μεινει η γυναικα μου εγκυος, ειχαμε ψαχτει και ειχα βρει κατι. Νομιζω χλαμυδια αλλα δεν ειμαι απολυτως σιγουρος. Βεβαια εγω τοτε μικροβιο ξεμικροβιο προβληματα δεν ειχα. Πηρα tabrin ενα μηνα, ξαναεκανα εξετασεις και ημουν καθαρος. Οταν προπερσι ειχα τα τρελα συμπτωματα, πηρα παρα πολυ αντιβιωση ισως και δυο μηνες αλλα γιατρεια δεν βρηκα. Το θεμα ειναι, οτι δεν μου ζητησαν εξετασεις για να μου δωσουν αντιβιωση. Οταν δε βρηκα ενα σοβαρο ανθρωπο με μεθοδολογια, επρεπε να περιμενω, να περασει η επιδραση της αντιβιωσης, για να κανω τις εξετασεις. Αλλα μεχρι να περασει η επιδραση εγω ειχα βρει το φορουμ και μου ειχαν περασει οι ενοχλησεις, οποτε τα ξεχασα ολα.
Και τωρα ακομη, που ξαναεχω συμπτωματα, η γυναικα μου με παρακαλαει για εξετασεις και εγω αρνουμαι.

Αγαπητοι συναδελφοι, καλη σας ημερα.
Εχω καιρο να μπω ποσο μαλλον να γραψω κατι, ενα χρονο ισως και παραπανω.
Λοιπον δεν ξερω, αν η ιστορια μου του τελευταιου χρονου ανηκει σ αυτο το θρεντ, αλλα εγω θα την βαλω εδω, γιατι στο κατω κατω ειναι μια ιστορια επιτυχιας εστω και ατελους.
Κανοντας μια γρηγορη περιληψη της παθησης μου θα πω, οτι αφου ταλαιπωρηθηκα για κανα τετραμηνο με αντιβιωσεις προπερσι το φθινοπωρο, χωρις τα συμπτωματα μου να μ αφηνουν ουτε στιγμη και αφου εκανα ενα μικρο τουρ σε γιατρους κυριως ανικανους και οχι απατεωνες. Βρηκα το φορουμ και εκτος απο τις πολυτιμες συβουλες, που πηρα, κυριως χαλαρωσα. Δεν ειμαι τρελος, δεν συμβαινει μονο σ εμενα, εχω κατι που δεν οδηγει στον καρκινο, δεν εχω το εξωγηινο υπερμικροβιο στον προστατη μου, που οι γηινες αντιβιωσεις δεν το πιανουν.
Δεν εκανα δραματικες αλλαγες. Περιορισα την γλουτενη, τον καφε, το αλκοολ και την ζαχαρη. Μειωσα το τσιγαρο και το σεξ (με την γυναικα και με τον εαυτο μου), εκανα δυο τρεις φυσιοθεραπειες για μεση και trigger στους γλουτους, τηρουσα ευλαβικα προγραμμα διατασεων, συνεχισα την γυμναστικη, που ετσι και αλλιως παντα εκανα στην ζωη μου και that was it. Τα συμπωματα αρχισαν σταδιακα να μειωνονται, ωσπου σταματησα να δινω σημασια στις μικροενοχλησεις και σταματησαν να μου δινουν και αυτες.
Καπου εκει το φιλοσοφησα. Εβαλα κατω την ζωη μου και ειδα και καταλαβα. Καταρχας εχω θεματακια με την ψυχολογια μου. Το μυαλο μου, απο την εφηβεια μου και μετα, διαλεγει randomly ενα μερος του σωματος μου και το κανει να ποναει, προφανως για να εξωτερικευεσει αλλα προβληματα. Ωμοι, αυχενας, μεση, αγκωνες, γονατα, πονοκεφαλοι και τωρα το πυελικο αλγος και τα συμπτωματα του. Ολα αυτα με σερναν σε βαρβατες καταθλιψεις και εγω παντα πιστευα, οτι οι καταθλιψεις ηταν το αποτελεσμα των παραπανω πονων. Στην ουσια ηταν το αντιθετο.
Εχω καταθλιψη, αυτη μου δημιουργει πονους, για να εχω αν θελετε την δικαιολογια στον εαυτο μου, οτι εχω καταθλιψη. Ακουγεται μπερδεμενο γι αυτο θα φερω ενα παραδειγμα. Παρατηρησα, πως οταν πονουσε ο αγκωνας μου, τελειως τυχαια χτυπουσα χωρις να το θελω, τουλαχιστον συνειδητα, τον αγκωνα μου σε πορτες και γωνιες τοιχων, ακριβως στο σημειο που πονουσα. Τον χτυπουσα 4 με 5 φορες την μερα. Οταν δεν ποναει ο αγκωνας μου, δε το χτυπαω ποτε. Πως εξηγηται κατι τετοιο;
Θυμηθηκα επισης, οτι ειχα συμπτωματα πυελικου αλγους απο τον καιρο, που ημουν φοιτητης. Πονουσαν τ αρχιδια μου, ειχα ζελεδακια στο σπερμα, το μπαλακι του γκολφ στον κωλο, πονους στα μπουτια και στην μεση. Απλως δεν τους εδινα σημασια. Ισως βρεβαια να φταιει, οτι δεν τα κατηγοριοποιουσα ως σημαντικα. Αν εχεις συχνοουρια, αισθηση ατελους ουρησης και καψιματα στην εκσπερματιση, αλλαζει η ποιοτητα της ζωης σου. Αν εχεις ζελεδακια και πονακια που πανε και ερχονται, οχι.
Τελοσπαντων το φιλοσοφησα, που λετε. Συναψα ανακωχη με την γυναικα μου, εβαλα την μελισσοκομια ως νεο χομπι στην ζωη μου και πηγα σε ψυχολογο. Εκοψα και το τσιγαρο και εγινα αλλος ανθρωπος, κυριως γιατι προσπαθω τουλαχιστον να καταλαβαινω τι μου γινεται και γιατι κανω πραγματα. Δεν θεωρω δηλαδη, οτι απλως μου συμβαινουν καταστασεις, αλλα οτι επιδρω στο περιβαλλον μου τοσο, ωστε ως ενα σημειο τις προκαλω. Και τις καλες και τις κακες.
Ξεχασα τους πονους, ξαναριχισα να τρωω οτι γουσταρω, να γαμαω οταν γουσταρω, να πινω τα ποτα μου, να περναω καλα. Οταν ειχα μικροπονακια, οπουδηποτε, προσπαθουσα και καταφερνα να μην τα δραματοποιω. Μια μερα που εφαγα καυτερα, το βραδυ δεν κοιμηθηκα απο το τσουξιμο στην ουρηθρα, αλλα την επομενη το ξεχασα.
Ημουν μια χαρα, που λετε ωσπου μια μερα πριν απο κανα διμηνο η γυναικα μου αποφασισε να με ξυπνησει με το στομα της και εγω, ενω ηθελα να κατουρησω, συνεχισα το παιχνιδι. Δεν ξερω αν το εχει κανει κανεις "προστατιδοπαθης", αλλα οσοι δεν το εχετε κανει, μην το δοκιμασετε. Η εκσπερματιση με πονεσε και αρχισαμε ξανα με παρα πολυ ηπια συμπτωματα. Τοσο ηπια, που συνεχισα να πινω τα merlot μου, τρια διπλα καπουτσινο την ημερα, καυτερα, λιπαρα, αλατι μπολικο γενικα νομιζω, οτι για να μην ενδωσω στις φοβιες μου υπερεβαλα.
Μετα ενας μαλακας παιδοπνευμονολογος εκανε μια μαλακισμενη διαγνωση για την κορη μου. Εκει εχασα τον κοσμο κατω απο τα ποδια μου. Το τελευταιο χτυπημα ηταν, οταν πριν απο καμια βδομαδα χαλασε και το εντερο. Εκει γυρισαν ολα. Τα συμπτωματα επανηλθαν.
Που θελω να καταληξω; Αν εχετε χρονιο πυελικο αλγος, φτιαξτε το εντερο με την διατροφη, χαλαρωστε τους πυελικους σας, οπως μπορειτε (wand, μασαζ, trigger,διατασεις), και κυριως και πανω απο ολα χαλαρωστε. Δεν μιλαω αφ υψηλου. Το ιδιο ακριβως θα κανω και εγω. Ξανα και ξανα και οσες φορες χρειαστει. Και θα ξανακυλισω και τι εγινε; Θα το ξαναντιμετωπισω. Υπαρχουν χειροτερα πραγματα στην ζωη. Οπως τοτε που εβλεπα το κοριτσι μου και δεν ηξερα αν θα εφτανε να την δω γυναικα. Χαλαρωστε. Καλη δυναμη σ ολους.

Και να προσθεσω ακομη και το εξης αυτονοητο.
Χωρις αυτο το φορουμ, εγω θα ημουν ακομη μπουκωμενος με αντιβιωσεις και φουλ στα συμπτωματα. Σας ευχαριστω ολους απο τα βαθη της καρδιας μου. Χιλια μπραβο απο εμενα. Και αυτο που ειπε ο Phaethon (με τον οποιο αυτες τις μερες μετρουσαμε τις υπεροψιες μας, να δουμε ποιανου ηταν μεγαλυτερη) οτι: <<αυτό το φόρουμ είναι αυτή τη στιγμή η μεγαλύτερη πηγή γνώσης για την πάθηση στα ελληνικά>>. Το δεχομαι και το πιστευω λεξη προς λεξη. Δεν πιστευω οτι εχω ξεμπερδεψει, αλλα νομιζω οτι εχω βρει εναν τροπο να την παλευω.

Προς Phaethon
Συμφωνω απολυτα. Και εγω ο ιδιος κουραστηκα μ αυτο το θεμα και συγγνωμη αν εξελαβα την αυτοκριτικη σου ως μπηχτες προς το προσωπο μου.

Προς aman
Καλημερα. Ως προς το attitude δεν ξερω, αλλα γενικα παω πολυ καλα. Κατουραω 5-6 φορες την ημερα και 1 φορα μες το βραδυ και το τσουξιμο εχει σχεδον εξαφανιστει.
Δεν ξερω τι ακριβως μ εχει βοηθησει, αλλα θα γραψω τι εκανα και οτι καταλαβει ο καθενας. Οπως ειπα, εχω αλλαξει διατροφη, εκοψα καπνισμα και ποτο, απο υδατανθρακες μονο ψωμι ζεας, μελι και φρουτα. Πολλα λαχανικα, σαλατες και κρεας. Απο γαλακτοκομικα εκοψα ολα τα αγελαδινα. Γαλα, τυρι και γιαουρτι μονο απο κατσικες. Το γιαουρτι το τρωω παντα με την πετσα του.
Παιρνω (βαζω) υποθετα ιχθυολης αλλα 1 την ημερα αντι για δυο, γιατι κοβοντας τον καφε και το τσιγαρο αλλαξε η ρουτινα των κενωσεων μου και πρεπει παντα να προσεχει κανεις για να μην το υποθετο του προκαλεσει σπασμο στο εντερο και το βγαλει, πριν απορροφηθεί. Ετσι το αναβαλω συνεχεια και εντέλει καταληγω να μην το παιρνω σωστα.
Διατασεις κανω αυτες που βρηκα στο φορουμ. Δεν θυμαμαι σε ποιο θρεντ ακριβως. Παντως αν θες πατα στο google "διατασεις πυελικων μυων" και στις εικονες θα βρεις αρκετες. Προσωπικα κανω εκτος αυτων και την "γατα" και την "κομπρα" απο γιογκα, για την περιπτωση που εχει σχεση με την πλατη μου. Τις διατασεις τις κανω το βραδυ, μετα απο καυτο ντουζ και αφου ριξω μπολικο ζεστο νερο στο περινεο και στην μεση μου.
Εκτος αυτου εβαλα τον φυιοθεραπευτη μου (μετα απο εμπνευση που ειχα διαβαζοντας την ιστορια του χρηστη kostiskala, τον οποιο ευχαριστω και δημοσια που μου εδωσε το τηλεφωνο του δικου του φυσιοθεραπευτη σε pm, απλως αυτος ειναι στην κερκυρα και εγω αθηνα, μακαρι να ημουν και εγω κερκυρα, αλλα τι να λεμε τωρα), να μου βαλει βελονες στα trigger της μεσης μου, να μου ανοιξει με craniosacral την περιτονια της πυελικης περιοχης και το διαφραγμα του "ιερου". Μετα μου εκανε και πιεσεις ρεφλεξολογιας στα πελματα για τα νευρα που περνανε απο προστατη και πυελο γενικοτερα.
Κανω οσο μπορω γυμναστικη κυριως για ξεμπουκωμα. Πιλατες, πεζοπορια στο βουνο και γυμναστηριο (προσωπικα απο φοβο μην "σφιχτω" δεν κανω ποδια, τα γυμναζω ετσι και αλλιως στο βουνο).
Καθομαι οσο μπορω λιγοτερο σε καρεκλες και οταν πρεπει, και μεχρι ν αγορασω επιτέλους μαξιλαρι με τρυπα στην μεση, βαζω δυο βιβλια με ιδιο παχος στην καρεκλα, τ ανοιγω λιγο και καθομαι ετσι ωστε το περινεο να βρισκεται στο κενο και εγω να βαζω βαρος μονο στα sit bones.
Απο εκσπερματωσεις, γαμησε τα. Παλι ειμαστε στα σκατα μας με την γυναικα, οποτε δεν ξερω τι ακριβως γινεται στο σεξ. Για την σωστη και ευρυθμη λειτουργια του συστηματος τραβαω 1 μαλακια ανα δυο-τρεις μερες.  Ακομα και τα ζελεδακια στο σπερμα εχουν μειωθει, παρολο που η συχνοτητα  εκσπερματισης πλεον ειναι πολυ αραιη για αυτο που ειχα συνηθίσει.
Αυτα τα ολιγα απο εμενα.

Μαλιστα. Αλλα εσυ απο την μια μ ευχαριστεις για τις διευκρινίσεις και απο την αλλη συνεχιζεις να επιχειρημοτολογεις κατα του ακαταν, των μεθοδων και του μπλογκ του. Συνεχιζεις λοιπον την συνομιλια μας με την ιδια επιφυλακτικοτητα, με μια ιδεα απο επιθετικοτητα. Κατι τετοιο, αφου εχω δωσει εξηγησεις ειναι σαν να με λες ψευτη. Καταλαβαινεις φανταζομαι, οτι δεν μπορει ο καθε νεος χρηστης να αποδεικνύει, οτι δεν ειναι ελεφαντας. Το τι ειμαι ή δεν ειμαι θα φανει σε βαθος χρονου, οπως ολα στην ζωη.
Ως προς το τελευταιο σου σχολιο, θα προσθεσω απλως, οτι ισως υπαρχει διαφορα, αλλα δεν ειναι παντα τοσο μεγαλη.

Καταρχην υπηρξαν στην ζωη μου με τα μυοσκελετικα μου και τυποι ακριβως σαν του ειδους,  που περιγραφεις με τον ακαταν. Γιατροι που μ εκμεταλευτηκαν, ή προσπαθησαν, με αισχρα ψέμματα. Δεν παιζει μπαλα μονος του ο δικος σου στον ιατρικο τομεα. Περυσι μου ετυχε τετοιος, γνωστος αθλιατρος,  που ηθελε να μου πουλησει θεραπεια με βλαστοκυτταρα, με "μολις" 5 χιλιαρικα και "κραταμε την τιμη χαμηλα, για να βοηθησουμε τους ελληνες ασθενεις", καπου εκει ξερασα λιγο μεσα στο στομα μου και εφυγα τρεχοντας.
Το εχω ζησει λοιπον και αυτο στο πετσι μου. Και να σου πω την αληθεια, μπορει να ειμαι μαλακας αλλα το σεβομαι περισσοτερο αυτο. Ο τυπος του γιατρου αυτου, εχει μια αποστολη, εχει παρει μια αποφαση. Ξεπουλαει την ψυχη του και το κανει εις γνωση του. Για τα φραγκα; για την αναγνωριση; για την γκομενιτσα που γουσταρε απο μικρος; Δεν ξερω τι τον ωθει και  δεν μ ενδιαφερει. Το <<κακο>> δεν χρειαζεται εξηγησεις, για να πονεσει, απλα υπαρχει και θα υπαρχει. Το δεχομαι και παω παρακατω στην ζωη μου. Οσον αφορα εμενα και αλλους υποψηφιους ασθενεις του, μακαρι να ψοφησει στην φυλακη. Αλλα φιλοσοφικα, μπραβο του, γουστο του και καπελο του. Οταν στο πρωτο μου ποστ, εγραψα, οτι ειμαι λατρης του Καζαντζάκη, ακριβως αυτο εννοουσα. Να εισαι αλητης, απο αποψη και οχι κατα λαθος και να φτανεις οσο εκει που παει.

Προσωπικα εγω σιχαινομαι, τους αλλους. Τους ανεπαρκεις. Τους ασχετους. Που ναι μεν ειναι ασχετοι αλλα δεν εχουν τ αρχιδια να παραδεχτουν την ανικανοτητα τους. Αυτους που φορουν το προσωπειο του "αγνου" γιατρου, που δεν θελει, να σε εκμεταλευτει και ομορφα και γλυκα σου λενε, οτι "ολα ειναι στο μυαλο σου". Προκειμενου να μην παραδεχτουν, ουτε καν στον εαυτο τους την ασχετοσυνη τους, συνταγογραφουν δεξια και αριστερα ψυχοφαρμακα για υπαρκτες θεραπευσιμες παθησεις, που απλως αυτοι δεν ξερουν να θεραπευσουν (το χρονιο πυελικο αλγος εχει μπολικους εκπροσωπους απο δαυτους). Καθονται Πισω απο το κωλογραφειο τους, μπροστα απο τα κρεμασμενα τους κωλοχαρτα και περνουν μια ζωη, χωρις να ξερουν τι τους γινεται. Ουτε καν οτι ειναι υπερμαλακες. Νομιζουν οτι ειναι καλοι ανθρωποι, δικαιοι επιστημονες στο πλευρο του ασθενη και αυτοι σπερνουν φοβο και αγνοια χειροτερα απο τους αλλους.
Αυτον τον τυπο γιατρου σιχαινομαι. Βασικα ψεμματα, ολους τους γιατρους τους σιχαινομαι. Ειναι να μην μπλεξεις. Και οι φωτεινες εξαιρεσεις, που και ξερουν και δεν ειναι παλιοπουστες, ειναι ελαχιστες. Γαμησε τα, τα θυμηθηκα και εκνευριστηκα.

Έν κατακλείδι αγαπητέ phaethon σε θεωρώ έξυπνο άνθρωπο και από αυτά που γράφεις είναι προφανές, ότι και εσύ ο ίδιος θεωρείς έξυπνο τον εαυτό σου και μπράβο σου. Σε εκτιμώ, χωρίς να σε γνωρίζω προσωπικά αλλά από τα γραφόμενα σου, δηλαδή το ύφος, τις γνώσεις, και την υποστήριξη των οποίων ιδεών σου. Εκτός απο την ευφυία  σου, ο τρόπος που γράφεις μου δείχνει και μια υπεροψία, ένα κλικ πάνω απο το ευγενικό συνήθως, πολλά κλικ όταν αφορά τον ακαταν. Και ποιος την χιεζει βέβαια την ευγένεια, όταν κάποιος έχει τις γνώσεις και την προσφορά σου στο φόρουμ. With that said, αυτό δεν σου δίνει το δικαίωμα να μ αμφισβητείς και να θεωρεις, ότι είμαι κάποιου είδους δάκτυλος του ακαταν (Χο Χο Χο "δάκτυλος"καλό έτσι;), που ήρθε εδώ να ψαρέψει νέους πελάτες για το αφεντικό του. Πρέπει να καταλάβεις, ότι κάτι τέτοιο με προσβάλει. Οι νιουμπηδες της πάθησης και του Forum έχουν και αυτοί δικαιώματα με πρώτο απ ολα το τεκμηριο της αθωοτητας.

Γνωριζω ακριβως για ποιο πραγμα μιλας. Τα τελευταια 9 χρονια εχω χαλασει για προβληματα στους ωμους και την πλατη, μαζι με χειρουργεια, φυσιοθεραπειες, ταξιδια εξωτερικο κτλ, γυρω στα 15 με 20.000. Εκτος απο το οικονομικο, που ευτυχως τα δουλευω και δεν μου λειπουν, το ψυχολογικο ηταν πολυ χειροτερο. Περασα 3 βαρβατες καταθλιψεις. Οχι οτι τον υπολοιπο καιρο ημουν καλυτερα, απλως αυτες οι τρεις περιοδοι θα μπορουσαν να με στειλουν στο ψυχιατρειο ή στον ταφο.
Η προσωπικη μεθοδος αντιμετωπισης του ψυχολογικου σκελους αυτης της καταστασης ηταν και ειναι ο σαρκασμος, για τους αχρηστους, ηλιθιους και αλητες γιατρους και φυσιοθεραπευτες. Και ο αυτοσαρκασμος για τον ευπιστο, αφελη, αδυναμο να σταθει στο υψος των περιστασεων, drama "king" carlito.
Αυτο, που ειπα για τον τον ακατανομαστο, καταλαβαινω οτι σου χτυπησε καμπανακια, αλλα προσπαθησε να το παρεις, οπως εγω το ειπα. Σαν μια αποτυχημενη προσπαθεια σαρκασμου για τον συγκεκριμενο γιατρο. Νομιζα, οτι η ειρωνεία σ ολο το ποστ, ηταν εμφανης. Δεν ηταν. Μην πιστεψεις ομως, οτι ειμαι τοσο ανοητος ή εν παση περιπτώσει τοσο απειρος σε τετοια θεματα, ωστε να μην εχω συναισθηση του τι περνανε οι ανθρωποι σε τετοιες καταστασεις.

Χα χα εισ'ωραιος ρε phaethon, και εννοειται δεχομαι τα περι ηδονης κτλ. Τοσα νευρα περναν απο εκει μεσα. Απλως εγω βλεπω, μεσα στο σκοτεινο κομπλεξικο μυαλο μου, το σεξ λιγο διαφορετικο. Βασικα δεν υπαρχει καλυτερος τροπος να το εξηγησω απο την ατακα του Underwood στο house of cards: "A great man once said, everything is about sex. Except sex. Sex is about power". Και δεν μπορω να αισθανθω παουερ μ ενα δακτυλο της λεγαμενης μεσα στον κωλο μου. Το ξαναλεω βεβαια εγω ειμαι λιγο κομπλεξικο το καυμενο.

Κατα τ αλλα παντως εχετε μεγαλο θεμα με τον "Ακατανομαστο" εσεις οι παλιοι, που τ αρχισατε. Σκεψου το ετσι: σας εβαλε σ ενα τριπακι να ψαχτειτε, ακομη και η μεθοδος των Φιλιππίνων ειναι καλυτερη απο τα σκετα αντιβιοτικα των αλλων ουρολογων. Επισης με το φορουμ του, μπηκατε και οι ιδιοι στην φαση του φορουμ και γνωριστηκατε καλυτερα. Απο μια γνωριμια λοιπον στο ιατρειο ενος αλητη, βγηκε μια ομαδα ανθρωπων, που εντελει ανεπτυξαν φιλικες σχεσεις μεταξυ τους, πηραν δυναμη ο ενας απο τον αλλον, ψαχτηκαν αλληλοβοηθηθηκαν και μετα εφτιαξαν αυτο το φορουμ να βοηθησουν και αλλους. Ποιος ειναι ο κοινος παρονομαστης ολων αυτων; Ποιος ειναι ο τυπος που στην ουσια ενωσε αυτη την ομαδα, που εντελει βοηθαει ολους εμας τους υπολοιπους; Ποιος ειναι το Αλφα, η Αρχη, το Φως; το ερωτημα ειναι ρητορικο, εννοειται ειναι ο ακατανομαστος. Χωρις αυτον, δεν θα υπηρχαν ολα τ αλλα και εσυ και ο hyper ban και ολοι οι υπολοιποι παλιοι δεν θα γνωριζοσασταν καν. Ισως δε να μην βρισκατε καν την λυση.
Επομενως δεξου το παρελθον σαν προυποθεση του παροντος σου, αναγνωρισε τον ρολο του ακατανομαστου στην ζωη σου, και ασε τα κοριτσια να σε περιποιουνται αν σ αρεσει και τους αρεσει.
Ζητω ο ακαταν.

Αγαπητε Phaethon, ευχαριστω και για το καλωσορισμα αλλα και για τα καλα σου λογια.
Χαιρομαι που το απολαυσες, αλλα το απολαυσα και εγω, γιατι πανω απ ολα τα ειπα μαζεμενα και ξεμπουκωσα.
Το ειχα καταλαβει οτι ο hyper ban ειναι ο γνωστης του wand στο φορουμ, μαλιστα αρχικα η ερωτηση μου απευθυνοταν προς αυτον ονομαστικα, αλλα το θεωρησα αγενεια και το αλλαξα σε μια ερωτηση προς ολους. Οποτε τον περιμενω να μου δωσει τα φωτα του.
Παντως η κατασταση ειναι κωμικοτραγικη.
Για χρονια ημουν στην παρεα μου κατι σαν τον τελευταιο τον μοικανων. Ο μονος που δεν αφηνε τις γυναικες του, να του βαλουν δακτυλο. Ω ναι εισεπραξα ρατσισμο, υβρεις και προκαταληψη. Η γυναικα μου με παρακαλαει 4 χρονια. Τωρα........
Τωρα θα βαζω ματζαφλαρια και θα λεω και ευχαριστω, φτανει να περασει αυτη η παπαρια που εχω.

Καλησπερα
Πριν ξεκινησω να εξιστορω τα παθη μου και να βγαζω τα σωψυχα και ισως καποιους κρυφους φοβους μου, που δεν περιμενα ποτε, να τους μοιραστω με παντελως ξενους μεσω του web, θα ηθελα πρωτα πρωτα να εκφρασω την ευγνωμοσυνη (ναι ευγνωμοσυνη) σ αυτους που σκεφτηκαν την ιδεα του φορουμ και επειτα σ αυτους που καθονται και γραφουν τις εμπειριες τους, ψαχνονται, μεταφραζουν ιατρικα συγγράμματα στον ελευθερο χρονο τους για να μπορει ο καθε νιουμπης carltito, πρωτον να αισθανθει οτι δεν ειναι ο μονος που του ετυχε αυτο το "κακο", αλλα κυριως να βλεπει οτι υπαρχει λυση και ελπιδα, την ωρα που οι ουρολογοι σηκωνουν τα χερια ψηλα.
Λοιπον σημερα εκλεισα τα 36 μου, η φυσις αλλα πολυ περισσοτερο η drama ιδιοσυγκρασια μου, επελεξαν για σημερα την ημερα των γενεθλιων μου να μου προσφερουν το δωρο της αυπνιας. Το τσουξιμο στην ουρηθρα και η νυκτουρια δεν μου επετρεψαν για πρωτη φορα να κλεισω ματι.
Απο οσα εχω διαβασει εδω στο φορουμ, νομιζω οτι ειμαι ο κατεξοχην ιδανικος υποψηφιος που να ταιριαζει στο  προφιλ του ασθενη με πυελικο αλγος. Ειμαι απο την φυση μου αγχωτικος και με κρισεις θυμου, ζω σε συνθηκες τρελου στρες με δυο μικρα παιδια, γυναικα, κουταβι και δουλεια 7 μερες την εβδομαδα, σπαστο ωραριο κτλ. Εχω σπονδυλολισθηση στην μεση εκ γενετης, καπου διαβασα οτι οι αιμοροιδες μπορει να εχουν σχεση, ε και απο αυτες εχω. Απο ολα εχω. Ειμαι λατρης του καζαντζακη εγω. Να κανεις κατι και να το τερματιζεις. Οχι αδελφιστικα μισα πραγματα.

Τους τελευταιους 4 μηνες εχω γυρισει 5 ουρολογους για να βρω λυση στα συμπτωματα μου. Ακομη βεβαια δεν εχω καν σιγουρη διαγνωση. Ας ειναι καλα γι αυτο οι πρωτοι 4 "γιατροι" που χωρις να μου κανουν απολυτως καμια εξεταση με γεμισαν κυνολονες, χωρις μαλιστα κανεις τους να με προειδοποιησει για παρενεργειες. Με συνεπεια:
1ον. εγω να παθω τενοντιτιδα στους πολυ ευαισθητους και πολυ χειρουργημενους ωμους μου, να μην ξερω απο που την επαθα και να στρεσσαρομαι ακομη περισσοτερο
2ον. Να μην μπορω ακομη να κανω εξετασεις για να ξερω ακριβως σε ποια γαμημενη κατηγορια ανηκω, και να δω απο εκει και περα ποια θεραπεια θ ακολουθησω.

Πριν απο τεσσεριςς μηνες ξεκινησαν τα συμπτωματα με συχνουρια και νυκτουρια. Μιλαμε για πανω απο 15 φορες την ημερα και 3-4 το βραδυ. Δεν εδωσα μεγαλη σημασια. Αλλωστε κατουραω συχνοτερα απο το κανονικο εδω και πολλα χρονια, απλως τωρα ηταν παραπανω και απο την στιμη που οι στυσεις ηταν καλες και δεν πονουσα πουθενα, δεν θεωρησα το προβλημα σοβαρο. Μετα απο καμια βδομαδα ομως πηγα στον πρωτο μου ουρολογο. Δεν μ εξετασε. Το υπεροχο πουλι μου, δεν το ειδε αυτος ο ανθρωπος. Με ρωτησε ομως αν ειχα παρει προσφατα κορτιζονη -που ειχα παρει ελαχιστη λογω συνδυασμου βρογχιτιδας και ασθματος - και μετα πολυ περηφανος για τον εαυτο του πηρε το πενηνταρικο του και μ εστειλε στο καλο. Ομολογω οτι παρόλο που ειχα παει χαλαρος, ημουν ανακουφισμενος.
Περνανε καμια δεκαρια μερες ακομη, τα συμπτωματα συνεχιζουν και στο σπιτι γινεται της πουτανας, με την γυναικα σκοτωνομαστε ολη μερα. Οποτε και και μια μερα αρχιζουν να πονανε τ αρχιδια, ποναει η στυση και η εκσπερματιση, τσουζει η ουρηθρα, μετα την ουρηση  αισθανομαι σαν να υπαρχουν ακομη ουρα, ποναω χαμηλα στην μεση και στα μπουτια γυρω απο τα αρχιδια, αισθανομαι και ενα μπαλακι του γκολφ μεσα στον κωλο μου, το οποιο το κατηγοριοποιω ο επιστημονας ως φλεγμενων πρησμενο προστατη, γιατι αλλωστε "καπου εκει μεσα ειναι". Πανικοβλητος παιρνω τηλεφωνο τον γιατρο. Κυριακη μεσημερι ειναι, συνοικιακος γιατρουδακος ειναι, ομως η ιδιαιτερα μου λεει, οτι ειναι στο χειρουργειο. Τι κολλημα και αυτο με τους γιατρους, να λενε,  οταν δεν μπορουν να μιλησουν οτι "ειναι στο χειρουργειο" ή "βλεπει ενα επειγον περιστατικο"  ή "λειπει σε συνεδριο στο εξωτερικο", λες και θα του πεσει η αξιοπιστια του μαλακα, αν πινει ενα καφε ή ξεκουραζεται στο σπιτι του. Τεσπα τον βρισκω αργα το απογευμα -προφανως ειχε δυσκολο χειρουργειο ο ανθρωπος, εσωζε ζωες- και μου λεει να παω στο φαρμακειο να παρω αντιβιωση, γιατι εχω προστατιτιδα. Αυτο σημαινει να εισαι γιατρος μ αρχιδια κανεις διαγνωσεις απο το τηλεφωνο να πουμε.
Τον θεωρω αντιεπαγγελματια και παω μετροπολιταν, που ειχε εφημερια αλλος ουρολογος. Για να μην μπερδευομαστε θα ονομασουμε αυτον: ουρολογο νο2. Ο εν λογω λοιπον ειδε το υπεροχο πουλι μου, μου κανει υπερηχο και βλεπει νεφρα σε καλη κατασταση και προστατη σε κανονικο μεγεθος με "ουλες" οπως τις ειπε. "Εχεις περασει πολλες προστατιτιδες χωρις να το εχεις καταλαβει"μου λεει. -Και η αληθεια ειναι παιδες, οτι δεν υπαρχει γκομενα μου, που να μην της εχω περασει καποιους γυρους τον κωλαρακο της. Ακομη και με μια στριπτιτζου που εβγαινα για ενα διαστημα, μην πειτε τιποτα ειμαι μαλακας. - Μου κανει μια γενικη και μια καλλιεργεια ουρων, η οποια δυο μερες μετα βγηκε καθαρη και με στελνει σπιτι με διαγνωση χρονιας προστατιτιδας και 25 μερες αγωγη prixina.
Τις πρωτες μερες της αγωγης με το prixina, τα συμπτωματα και οι ενοχλησεις δεν περνανε, αλλα υποχωρουν. Τα βρισκω και με την γυναικα μου και γινεται της πουτανας στο κρεβατι, με λιγους πονους αλλα καταπληκτικες σουπερ ουαου στυσεις, σε βαθμο να σκεφτομαι μηπως το prixina εχει σχεση. Το θεμα υπαρχει αλλα εγω το εχω ξεχασει, οποτε εκει τσαφ στο πιλατες με πιανουν και δυο οι ωμοι. Εγω που εχω περασει πολλα με τα μυοσκελετικα μου, με παιρνει βαρια απο κατω, η γυναικα δεν πολυκαταλαβαινει απο τετοια και γινομαστε κωλος και μαντεψτε ποια συμπτωματα επιδεινωθηκαν. Ω ναι, αυτα της προστατιτιδας. Ειμαι πλεον στην 23η μερα θεραπειας, απο συμπτωματα εχω την μανα τους και τον πατερα τους, οποτε αποφασιζω να σταματησω την θεραπεια, που δεν φερνει ετσι και αλλιως αποτελεσμα και να πεσω με τα μουτρα στο κρασι, στα τσιγαρα και στον μακη τον χριστοδουλοπουλο. Απο παλια ειναι ο ωριμος τροπος χειρισμου μου, οταν τα περναω δυσκολα.
Ευτυχως ο Μακης κανει παλι το θαυμα του, οποτε σηκωνομαι και παω σε μεγαλογιατρο του μετροπολιταν καθηγητης στην γερμανια και ετσι. Ο ουρολογος νο3. Ουτε αυτος βιωνει την υπερτατη χαρα να θωρησει το υπεροχο πουλι μου. Καθομαι στο γραφειο του 7 λεπτα το πολυ και φευγω με αλλες 15 μερες αντιβιωση, tabrin, αυτη την φορα, μπας και με πιασει.
Περνανε αλλες λιγες μερες με το tabrin, οποτε και παρατηρω, οτι ενα πρωινο στην δουλεια, μπορει να πηγα και 12 φορες για κατουρημα, απο τις 8 μεχρι της 12.
Ξαναπανικοβαλομαι. Να παν να γαμηθουν λεω οι γιατροι του ιδιωτικου τομεα. Οποτε βρισκω επικουρο καθηγητη στο λαικο νομιζω. Τον μεγιστο αρχοντα ουρολογο νο4. Καθομαστε και κανουμε πολυ ωραια κουβεντουλα. Ουτε αυτος βλεπει το υπεροχο πουλι μου, αρχιζω να αισθανομαι προσβεβλημενος. Εχει κατι το πουλι μου και κανενας δεν θελει να το δει; Μου κανει διαγνωση με την μαιευτικη μεθοδο του Σωκρατη. Μου γραφει αλλες 4 βδομαδες tabrin και μου λεει να το ψαξω στο ιντερνετ, τι ειναι η χρονια προστατιδα. Οκ μαστορα, αλλα τοτε γιατι μου ζητας 70 ευρω; Τεσπα, μου λεει οτι ειναι ενα προβλημα που πρεπει να μαθω να ζω μαζι του και πρεπει να χαλαρωσω, γιατι το χειροτερευω. Ειναι λεει και ψυχολογικο το θεμα με τον προστατη, αλλα οχι και ακριβως. Μαλιστα μας υποχρεωσες γιατρε. Θα περναω, λεει,περιοδους υφεσης και εξαρσης και οταν ειμαι σε εξαρση, θα παιρνω αντιβιοτικα και θα περναει. Αφου δεν εχει περασει ακομη, του λεω, και εχω παρει ηδη τοση αντιβιωση. Οποτε ερχεται η αποστωμοτικη απαντηση, "Θα παρεις παραπανω και θα περασει". Αμα εισαι αρχοντας και κιμπαρης απο την φυση σου μανα μου, γραφεις αντιβιοτικα να γιατρεψεις και υγιεις και πεθαμενους.
Παω σπιτι, ξανατσαντιζομαι με την γυναικα, "στα ελεγα εγω αχαιρευτε, ολα στο μυαλο σου ειναι". Και μπαινω στο ιντερνετ με οδηγια γιατρου πλεον, ενω γενικα το αποφευγω. Πεφτω πρωτα πρωτα στην σελιδα αυτου, που νομιζω οτι εχετε ονομασει Ακατανομαστο. Εκει παθαινω κοκομπλοκο. Διαβαζω για καρκινους στον προστατη, αν το αφησεις να εξελιχθει, διαβαζω για δακτυλα στον κωλο επ απειρον και σκληρες μαλαξεις, διαβαζω για στυτικες δυσλειτουργιες. Γενικα ολα αυτα τα ωραια. Βλεπω και το φορουμ του εν λογω γιατρου με ολους οσους σωθηκαν και μπαινω σε σκεψεις.

Υστερα βρηκα εσας. Και πραγματικα οσο διαβαζα τοσο χαλαρωνα. Αισθανθηκα οτι δεν ειμαι μονος μου και μαλιστα καποιοι βρηκαν λυση. Εκεινο το βραδυ διαβασα ολο σχεδον το φορουμ. Εκανα σημειωσεις και ακολουθησα καποιους απλους κανονες που εχετε κατα καιρους γραψει. Καταρχας δεν πηρα αλλη αντιβιωση. Ελλατωσα τσιγαρο, εκοψα καφε, τσαι, αναψυκτικα, ζαχαρη, λιπη. Εκανα καθε μερα διατασεις για τους πυελικους. Και περνανε ολα τα συμπτωματα. Ω ναι ημουν για 4 μερες χωρις καθολου ενοχλησεις, μετα απο πολυ καιρο. Την πεμπτη μαλακιστηκα. Ηθελα και λιγο να το τεσταρω το συστημα. Οποτε ηπια καφε, εκανα τσιγαρα, εφαγα το μεσημερι στην χασια ενα κιλο παιδακια και μια γαβαθα τζατζικι, τραβηξα την μαλακια μου -οχι στην χασια-,και το βραδυ βγηκα με τους κολλητους για ποτα και τσιγαρα. Ξανακυλισα λοιπον και απο τοτε εχω τα εξης συμπτωματα και τα λεω για να μου δωσουν τα φωτα τους οσοι απο τους φωστηρες του φορουμ δεν εχουν βαρεθει μ αυτη την εξιστορηση και εχουν φτασει μεχρι εδω κατω.
-το κυριοτερο ειναι το τσουξιμο στην ουρηθρα. Περιπου στο μεσο του πεους. Αισθανομαι οτι εχω εκει καποιες σταγονες ουρα ακομη και με τσουζουν. Αυτο το συμπτωμα, δεν το εχω ολη την ημερα. Παρα μονο οταν ξαπλωνω για να κοιμηθω. Μετα απο 1 με 2 λεπτα και μολις χαλαρωσουν ολοι οι μυες εκει κατω, ειναι σαν λιγα ουρα να βγαινουν απο την ουροδοχο κυστη και να καθονται στην ουρηθρα. Οταν αλλαζω θεση το τσουξιμο φευγει για λιγα δευτερολεπτα και ξαναεπανερχεται μολις τακτοποιηθω. Οταν σηκωνομαι επισης φευγει, οπως επισης και οταν βρισκομαι σε στυση. Με το που νιωθω διεργεση, φευγει το καψιμο. Ξερει κανενας κατι;
-συχνοουρια. Οχι πλεον 20 φορες την ημερα, αλλα σιγουρα 10 και με μειωμενη ροη.  Θα συζητησω με τον ουρολογο νο5 για a blockers.
Επισης θα ηθελα αν γινεται να ρωτησω τους παλιοτερους χρηστες για την μεθοδο με το wand. Που το βρηκατε και που μαθατε τον σωστο τροπο να το χρησιμοποιειτε; Σας δειξε καποιος ή μονοι σας;
Συγγνωμη για το μακρυ ποστ και ευχαριστω εκ των προτερων για τις οποιες παρατηρησεις και συμβουλες.