Τρομακτικό και συνάμα απίστευτα σωστό το συμπερασμά σου...σαν να περιγραφει εμένα...και είναι δύσκολα τα πράγματα όταν έχεις χρόνιο άγχος...η ευτυχία είναι κάτω απο τη μύτη σου, αλλά εσύ δεν τη βλέπεις....δυστυχώς....

Γεία σου φίλε...καλά ξεμπερδέματα σου εύχομαι... αρχικά σου προτείνω να διαβάσεις γενικότερα το συγκεκριμένο Forum  και όπου βλέπεις τη λέξη Ακατανόμαστος θα θυμάσαι αυτόν τον νησιώτη <<γιατρό>>, απλά να σου πώ ότι οι περισσότεροι εδώ μέσα περάσαμε από αυτόν, άλλοι με πρόσκαιρη βελτίωση και μόνο και άλλοι με χειροτέρευση συμπτωμάτων...

Και... αν θέλεις διάβασε   http://www.chronic-prostatitis.com/index.php?topic=220.0
                        και εδώ http://www.chronic-prostatitis.com/index.php?topic=239.0

και νομίζω πως θα σου φύγει η όποια απορία για τα μικρόβια, εφόσον δεν ανήκεις στο 5%

Ένα update και από μένα... λοιπόν όπως είχα πει μετά την περιπέτεια μου με τον Ακαταν. Είχα γίνει φοβικός στα μικρόβια μέσω του σεξ, αλλά όχι και από τον αυνανισμό, που επειδή είχα ακούσει την άποψη ότι πρέπει να εκσπερματώνουμε συχνά, τον είχα κάνει λάστιχο.   
Κατά τη διάρκεια της ακατανομαστικής θεραπείας, μου είχανε βγεί κάποια πολύ δυνατά και ενοχλητικά συμπτώματα, όπως αίσθηση μείωσης της δύναμης μου και αδυναμία δυνατού σφιξίματος(κλεισίματος) της γροθιάς μου, καθώς και αίσθηση μουδιασμάτων και κρύου στα άκρα , και  περισσότερο αίσθηση κρύου γενικότερα... τότε το απέδωσα στις κινολόνες που έπαιρνα παράλληλα  και φυσικά όταν το είπα στον Ακαταν.      συμφώνησε και μου έδωσε κεφαλοσπορίνες.   Περνώντας ο καιρός  και αρχίζοντας να καλοκαιριάζει και να φτιάχνει η διάθεση μου, όλα τα παραπάνω εξαλείφτηκαν, και σχεδόν ξέχασα το θέμα.
  Φτάνουμε στο τέλος του 2012, όπου τυχαίνει να κάνω σεξ μετά από πολύ καιρό  (7-8 μήνες)  από στύση κλπ σούπερ, και φτάνουμε στο επόμενο πρωί...  Ξυπνάω και αισθάνομαι πρωτόγνωρα... σαν να μην έχω κοιμηθεί λεπτό, τα πόδια μου κομμένα και η γενικότερη κόπωση τρομακτική, όπως επίσης και η συχνοουρία σε μέγιστα επίπεδα....
Ή όλη φάση λοιπόν μου εκτοξεύει το ήδη εκτοξευμένο λόγω  ιδιοσυγκρασίας άγχος.. και έτσι παρουσιάζω θέμα με το στομάχι μου (πολλά οξέα) μάλλον λόγω άγχους...
Τα παραπάνω συμπτώματα υποχωρούν  και στην πορεία  από τότε μέχρι και σήμερα , εμφανίζονται και άλλα όπως μυαλγίες σε όλο το σώμα  και μία αίσθηση μουδιάσματος στα άκρα(κυρίως στις πατούσες των ποδιών)  και ανάγκη για συνεχόμενο τέντωμα κάποιων μυών πολύ συχνά μες την ημέρα, καθώς επίσης και τα παλιά γνώριμα η αίσθηση κρύου στα άκρα η οποία άλλαζε και μεταφερόταν από χέρια σε πόδια και αντίστροφα, καθώς και η αδυναμία της γροθιάς... και η γενικότερη κόπωση που μία φεύγει, μία έρχεται, και ελαφρύ κάψιμο-τσούξιμο της ουρήθρας συνήθως μετά από εκσπερμάτηση.
Για να μην τα πολυλογώ όλα τα παραπάνω μου δημιούργησαν φοβερό άγχος  και σε κάποια φάση ένιωθα και τη στύση να επηρεάζεται... βέβαια όταν έκανα σεξ δεν είχα θέμα... ούτε ξαναένιωσα όπως είχα νιώσει εκείνη την πρώτη φορά , μετά από πολύ καιρό...
Αυτό που παρατήρησα με τη στύση είναι ότι λίγες μέρες μετά την περίοδο που εμφάνισα τον πόνο  και το κάψιμο στο περίνεο  στα τέλη του 2011 γνώρισα και έβγαινα με μία  πάρα πολύ ωραία γκόμενα που με ενδιέφερε πολύ... εικάζω  ότι υποσυνείδητα και συνειδητά μου ανέβασε το άγχος επίδοσης , με αποτέλεσμα  τα γνωστά θέματα στύσης που με οδήγησαν στον Ακαταν...  Εντωμεταξύ και αυτή την περίοδο συμβαίνει κάτι ανάλογο  και εγώ φυσικά θεωρώ ότι θα έχω θέμα στύσης (χωρίς να ισχύει κάτι τέτοιο, γιατί με την παλιά συνευρίσκομαι ακόμα αραιά  και είμαι κομπλέ). Οπότε θεωρώ ότι τα θέματα στύσης μάλλον  στον  μεγαλύτερο τους βαθμό οφείλονται σε ψυχολογικό υπόβαθρο.             Ευτυχώς που με την αραιή εκσπερμάτιση και τον σχεδόν κομμένο αυνανισμό και πορνό η στύση είναι σε πολύ καλά επίπεδα.
Και φυσικά το  σπέρμα μου αυτή την περίοδο είναι νερουλό και κιτρινωπό...
Αυτή τη στιγμή παίρνω εδώ και 2 μήνες  κουερσετίνη, και αυτές τις μέρες ξεκίνησα και spirulina... επίσης έχω βελτιώσει κατά πολύ την διατροφή μου, σχεδόν έχω ξεχάσει τσιγάρο και αλκοόλ και έχω κάνει ένα πρώτο ραντεβού με ομοιοπαθητικό χωρίς ακόμα να έχω  ξεκινήσει ομοιοπαθητική αγωγή...( θα γράψω λεπτομέρειες και πρόοδο από την ομοιοπαθητική όταν θα έχω απτά συμπεράσματα).

Έτσι  λοιπόν λαμβάνοντας υπόψη το πώς βιώνω τα συμπτώματα κλπ, καθώς και με όσα έχω διαβάσει και έχω ενστερνιστεί ή απορρίψει... η άποψη μου είναι πως κατά 80% το πρόβλημά μας είναι ψυχολογικό και οφείλεται στο έντονο άγχος ... οπότε λογικά αργότερα και εάν και εφόσον επιμένουν  κάποια πολύ ενοχλητικά συμπτώματα, ίσως δοκιμάσω να πάρω  κάποια αντικαταθλιπτικά  σχετικά νέας γενιάς... τα οποία σίγουρα είναι πολύ πιο ανεκτά και ελαφρά και με λιγότερες παρενέργειες από τις κινολόνες   που κατά καιρούς έχουμε πάρει όλοι μας.

Παιδιά να ρωτήσω κάτι???  τελικά πως είναι η σειρά.... Προστατιτιδα,ή Πυελικό Άλγος  - Νευρομυική απορύθμιση = Κατάθλιψη - Άγχος.....      ή  Κατάθλιψη - Άγχος =  Προστατιτιδα,ή Πυελικό Αλγος - Νευρομυική απορύθμιση

Και τους γύφτους που τους πας??? και αυτοί είναι όλοι με προστατίτιδα...!!!!

...Το μόνο που κατάφερε ο ακατανόμαστος...είναι να με κάνει φοβικό με τα μικρόβια...τα λόγια του ήταν ότι με βρώμικα χέρια αν πιάσεις το πέος σου...είναι σχεδόν σίγουρο οτι μπορεί να τσιμπήσεις μικρόβιο...όπως επίσης και ότι ακόμα και με προφυλακτικό δεν είσαι 100% προστατευμένος απο τα μικρόβια... και το πρόβλημα όλων σας είναι 100% απο μικρόβια... έλεος....

Παράθεση από: SUPER_SUPER BAN στις 26 Φεβρουαρίου, 2013, 12:00:24 ΜΜ
Καλως ηρθες και επισημα .Να σε ρωτησω, ποσες μαλλαξεις περιπου εφτασες να κανεις με τον Ακαταν;;;

Καλώς σας βρήκα και επίσημα...λοιπόν φίλε Super Ban... οι συνολικές μαλάξεις που έκανα ήταν γύρω στις 40...

Το πρόβλημά μου ξεκινάει σε ηλικία 31 χρονών στις αρχές του 2011. Πρίν το μόνο που είχα ήταν πόνος μάλλον στον δεξί όρχι (νευρομυικός ) στον οποίο δεν έδινα σημασία γιατί θεωρούσα ότι είναι κάποιο τράβηγμα στους προσαγωγούς.
Μετά από σεξ με <<παιχνιδιάρα>> κοπέλα και όχι την τότε κοπέλα μου, με προφύλαξη βέβαια, μετά από 2-3 μέρες βλέπω ένα μαύρο πράγμα στο σπέρμα μου.
Αγχώνομαι πάρα πολύ ( είμαι γενικά πάρα πολύ αγχώδης, όπως όλοι όσοι έχουν προστατίτιδα) και πάω στον κουμπάρο του πατέρα μου που είναι ουρολόγος, ο οποίος μου λέει να τσεκάρω για 2-3 μέρες το πρωί, και πριν την πρωινή ούρηση, αν έχω καθόλου εκρίμματα.  Φυσικά μετά από 2-3 και αφού δεν έχω τίποτα το πρωί, επανέρχομαι σιγά  σιγά στην ηρεμία μου.
  Από τότε και μέχρι το τέλος του Νοέμβρη του 11, τα μόνα συμπτώματα που έχω, στα οποία δε δίνω καμία σημασία, είναι: κιτρινωπό χρώμα σπέρματος, και πολλές φορές και σαν να είναι ζελέ, καθώς και ελαφρύς  πόνος κατά την εκσπερμάτηση μόνο από σεξ και όχι από αυνανισμό.   
Και φτάνουμε στα τέλη Νοέμβρη του 2011, όπου μετά από ένα έντονο εκνευρισμό που είχα, ξαφνικά αρχίζω και νιώθω τρομερό πόνο, ηλεκτρισμό και μεγάλο αίσθημα έντασης ανάμεσα στον πρωκτό και τον προστάτη...
  Επειδή γενικώς βιώνω έντονα το άγχος μου, η πρώτη σκέψη που μου πέρασε τότε από το μυαλό, <<άγχος στον κώλο >>;;; πως είναι δυνατόν.
Αυτό το πράγμα συνεχίζει και είναι καθημερινά ενοχλητικό , ώσπου φτάνουμε στα τέλη του Δεκέμβρη, όπου έχει επηρεαστεί και η στύση και φυσικά εγώ ταρακουνιέμαι ολόκληρος... οι άσχημες σκέψεις με κατακλύζουν... πώς είναι δυνατόν να έχω θέμα στύσης στα 30αντα μου...
Έτσι  και μετά από έρευνα στο διαδίκτυο, και αφού τα συμπτώματα μου βγάζανε ΧΠ... πέφτω στο γνωστό μπλόγκ, και στην θαυματουργή  θεραπεία του γνωστού γιατρού.
Ο οποίος φυσικά και με διαγιγνώσκει με  ΧΠ, και μου γράφει να κάνω εξετάσεις σπέρματος, και  φυσικά πως θα πρέπει να κάνω τη <<θαυματουργή>> θεραπεία του.
Στις  εξετάσεις  σπέρματος   βγαίνει  το e-coli.  Ο γιατρός βέβαια ήδη μου είχε γράψει το κοκτέιλ  που θα έπαιρνα.
Αφού ξεκίνησα τις θεραπείες  και ολοκλήρωσα τη βασική στις 30, ήμουν αισθητά βελτιωμένος και πεπεισμένος ότι ακολουθώ, πολύ ακριβό, αλλά τον σωστό δρόμο.
Για καλή μου τύχη έκανα τις θεραπείες σχετικά αργά γιατί οι κινολόνες με είχανε ξετινάξει, και φυσικά μετά από προτροπή μου αντικατασταθήκανε με κεφαλοσπορίνες . Και λέω τυχερός για το σχετικά αργά, γιατί έτσι μπόρεσα να συνειδητοποιήσω σχετικά γρήγορα, και αφού δεν έβλεπα κανένα πλήρως θεραπευμένο παρά μόνο βελτιωμένους, και  επίσης επειδή εγώ  ήμουν σχεδόν καλά, ότι κάποιο λάκκο έχει η φάβα.... Κάτι το οποίο μου επιβεβαίωσαν και πολλοί φίλοι συμπάσχοντες .
Οπότε, αφού από συμπτώματα είμαι σχεδόν καλά και  από στύση είμαι τέλεια, αποφασίζω να  μην συνεχίσω τη θεραπεία... πλέον είναι Σεπτέμβρης του 12. Έτσι χωρίς να αλλάξω ιδιαίτερα τις ψιλοκακές διατροφικές μου συνήθειες, φτάνουμε πάλι στο τέλος του 12, όπου εκεί μου δημιουργείται αρκετό άγχος λόγω ενός άλλου προσωπικού θέματος, οπότε μου επανέρχονται κάποια συμπτώματα, και σιγά σιγά και σε πολύ πιο ήπιο βαθμό βέβαια το πρόβλημα στύσης.
Κλείνοντας θέλω να πώ πως πλεόν είμαι και εγώ της άποψης ότι το θέμα είναι νευρομυικό , γιατί και εγώ έχω πιάσει πολλές φορές τον εαυτό μου, να στραγγαλίζει τους πυελικούς μύς... και επίσης πολλές φορές σφίγγω σχεδόν όλο μου τα σώμα ασυναίσθητα.
Και μία παρατήρηση ,  εφόσον χωρίς φαγητό ,ο άνθρωπος μπορεί να ζήσει, περίπου 2 μήνες, χωρίς νερό, μερικές μέρες  και χωρίς αέρα μόνο λίγα λεπτά, μήπως θα έπρεπε να δώσουμε λίγη σημασία παραπάνω στην αναπνοή (διαφραγματική)  (ειδικά εμείς) και στη χαλάρωση, χωρίς φυσικά να αφήνουμε την διατροφή στην άκρη.
  Οποιαδήποτε συμβουλή ιδιαίτερα για τη στύση, η οποία είναι το ,μόνο σύμπτωμα που με αγχώνει πάρα πολύ, θα την εκτιμούσα.