Να εκφραστώ κι εγώ

[akatanopliktos]

Καιρός λοιπόν να γράψω κι εγώ την ιστορία της ζωής μου...τσουξίματα κατά την ούρηση έχω από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Μάλλον έπαθα ουρολοίμωξη από μωρό και πέρασε στο ντούκου όπως παραλίγο να γίνει με την βαφτιστήρα μου, να μου το κόλλησε η μάνα μου καθώς όταν με είχε στην κοιλιά είχε χρόνια ουρολοίμωξη; Ποιός να ξέρει; Ζω με το κάψιμο αυτό 26 χρόνια τώρα και έχω τραβήξει αρκετά. Ένα άλλο περιστατικό που μου συνέβη μια φορά στη πρώτη δημοτικού, ήταν μια πηχτή κιτρινωχρή ουσία να βγαίνει από το πέος μου και να κολλάει το πέος πάνω στο σώβρακο με έντονο πόνο. Ουδείς γιατρός (και έχω πάει σε καμιά ντουζίνα) κατάφερε να μου πεί ΄τι ήταν αυτό. Παρακαλώ ελεήστε με μια απάντηση...
   Παρακάτω, μια ωραία πρωία ο πατέρας μου παρατήρησε τυχαία άτσαλο το κατούρημα μου κάπου στα 9-10 μου χρόνια και με πήρε σε έναν τυχάρπαστο γιατρό που δεν τον θυμάμαι που παρ'όλο που έμαθε και για το κάψιμο, απεφάνθη πως το θέμα είναι δομικό και πως χρειαζόταν μια εγχείρηση στον χαλινό για να φεύγει το κάτουρο ευκολότερα. Κάτι ο φόβος μου, κάτι ο φόβος των γονιών, αυτό καθυστέρησε μέχρι τα 12. Όπου και πήγα σε έναν άλλο γιατρό ο οποίος βλέπει το πέος χωρίς βλακωδώς (φοβισμένος και εγώ) να ειπωθεί τίποτα για συμπτώματα, με έβαλε στο νυστέρι και μου έκοψε ένα μικρό κοματάκι από τον χαλινό. Καθώς τα οικογενειακά προβλήματα θέριεψαν και δεν ήθελα κι εγώ να κουράζω, παρ'ότι δεν είδα ιδιαίτερη βελτίωση το βούλωσα.
   Κάπου στα 13 μου ανακάλυψα την μαλακία, μεγάλος ενθουσιασμός το κούρασα το θέμα (τρείς φορές κάθε μέρα)  ώσπου μετά από ένα συνδιασμό, οικογενειακών τρικυμιών, καθυστέρησης της ούρησησης λόγω μεγάλων διαδρομών στο αμάξι και υπερβολικού άγχους στο γυμνάσιο με μια σοβαρή απόρριψη από κοπέλα, άρχισε να με πονάει το πέος κατά την εκσπερμάτιση και έχασα το 1/3 της στύσης μου. Το τσούξιμο φυσικά παράμεινε αλλά ήταν η καθημερινότητα μου. Κατηγόρησα το όλο κακό στην κακιά κι ανίερη μαλακία και περιέργως έπεσα σε ακόμα μεγαλύτερο άγχος και κατάθλιψη και ακόμη δεν μπορούσα κι ακόμη δεν μπορώ να σκεφτώ το ίδιο έξυπνα γρήγορα και συγκεντρωμένα όπως τότε. Επίσης είχα ένα αίσθημα ατελούς ούρησης, πονάκια κατά την στύση, γρήγορη εκσπερμάτιση και μειωμένη ροή και ποσότητα στα υγρά .
   Έτσι λοιπόν περίμενα υπομονετικά να λήξουν οι οικογενειακές τρικυμίες, να βρω ηρεμία από τις δικές μου πληγές και να πάω να δουλέψω με τον πατέρα μου να δυναμώσω σα άνθρωπος και να γιατρευτούν όλα τα ψυχολογικά μου. Τα προβλήματα δεν λύνονταν αλλά χειροτέρευαν γυρω μου. Θεώρησα επίσης πως η μοναχικότητα ήταν απλά ένα χαρακτηριστικό μου λόγω κληρονομικότητας και καθώς βλέπετε τα μεγέθη μου ήταν και είναι μικρά δεν είχα αυτοπεποίηθηση και υπήρξα πολλά χρόνια, και είμαι τώρα πλατωνικός στους έρωτες μου.
   Έτσι λοιπόν, πέρασα τέσσερα χρόνια χωρίς τις δυνάμεις μου, ταπεινωμένος, μόνος και υπολειτουργών.Ήρθε κι ο θάνατος του πατέρα μου στα 17 μου να με αποτελειώσει, και να με κάνει να αμφισβητήσω όλες μου τις αξίες, να φοβάμαι πως κάθετι που πίστευα θα με οδηγήσει στον πρόωρο θάνατο, να αγχώνομαι για ένα κάρο νέα προβλήματα. Επίσης κάθε μέρα για τέσσερα χρόνια δεν είχα πια τίποτα ευχάριστο στην ζωή μου και ήθελα κάθε μέρα να πεθάνω. Οι δυνάμεις μου έλειπαν, κουραζόμουν εύκολα και δεν μπορούσα να στηρίξω τρείς υστερικές γυναίκες μέσα στην θλίψη τους και να αναλάβω την επιχείρηση ο ίδιος. Μόνος σκοπός της ζωής μου πια ήταν να στηρίξω την οικογένεια μου και να συνεχίσω να ζω για να μην πληγώσω την μητέρα μου. Μόνη μου χαρά ήταν όταν που και που είχα αναλαμπές και το μυαλό μου δούλευε. Εκεί έκανα και γαμώ τις συζητήσεις με ανθρώπους πολύ μεγαλύτερους μου και πολύ πιο μορφωμένους από μένα. Η ζωή παρότι εξαντλητική κύλησε ενάρετα, θλιβερά και μάλιστα οι μισοί με θαύμαζαν οι άλλοι με έβριζαν και με θεωρούσαν φύτουκλα. Μέχρι και εν δυνάμει βιαστή με είχαν και εγώ ο φουκαράς δεν είχα καν στύση και επιθυμία. Πάραυτα κατάφερα να αριστεύσω σε μια σχολή που σιχαινόμουν διαβάζοντας ελάχιστα, μόνο και μόνο για να φέρω λίγη χαρά στο σπίτι.  Α μέχρι και σε πουτάνα πήγα να βρω το αντριλίκι μου που λέει και το τραγούδι, μου στείλανε μια κακάσχημη, την πλήρωσα 200 ευρώ γιατί την λυπήθηκα και δεν την έδιωξα και περιέργως την πήδηξα για λίγα δευτερόλεπτα με το 1/3 της στύσης μου και με τρομερό πόνο στην εκσπερμάτιση. Τέλος όλα αυτά τα χρόνια αντιμετώπιζα μια ενόχληση στον πρωκτό και αιθανόμουν περισσότερο τον πρωκτό παρά το μόριο μου. ¨Ελεγα αμάν έχει γούστο η αγαμία να σου γυρίσει σε πουστιά. Υπερήφανος εγώ κόντευα να τρελαθώ στην σκέψη.
   Όλα αυτά άλλαξαν το 2009 όταν αφού έβαζα από τρία κουταλάκια καφέ ελληνικό, μέλι και ταμπάσκο για να βρω δυνάμεις, η απλή ενόχληση έγινε μεγάλος πόνος και πήεγε σε έναν ουρολόγο όντας 22 ετών. Ο υπέρηχος δεν έδειξε τίποτα στους όρχεις και η καλλιέργεια σπέρματος έδειξε εσερίχια κόλι με μυκόπλασμα με αρκετές ευαισθησίες. Το βιμπραμισίν δεν έκανε τίποτε (το έπαιρνα και σαν καραμέλες για την ακμή που είχα φοβερό πρόβλημα λόγω εργοστασιακά βρώμικου στρώματος, αλλά άλλη ιστορία αυτή) και έτσι μου έγραψε τοπιστίν (γενόσημο του σιπροξίν).
   Μέσα στις πρώτες μέρες όλα άλλαξαν. Πόνοι, τσουξίματα  τέλος, μια στυσάρα 17 πόντων μια χαρά εκσπερμάτιση, κατάθλιψη τέλος, μυαλό ντούρικο, τέλεια ούρηση, φωνή αντρίκια, όρεξη για κοινωνικότητα και μια πρωτόγνωρη λίμπιντο σε σημείο που δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ από το θέαμα. Επίσης έτρεχα και πάρα πολύ γρήγορα. Δυστυχώς και οι 40 που μου άρεσαν είχαν δεσμό και έφαγα και τρείς ξεκάθαρες χυλόπιτες, αλλά ήμουν εντάξει επιτέλους. Τώρα να  ήταν ένα πλασίμπο, μερικώς πλασίμπο μακάρι να ΄ξερα. Πάντως συνέχισα να πίνω τον σούπερ καφέ και έκανα θερμοσόκ στον εαυτό μου με πολύ θερμά ντούς λίγο πριν την αντιβίωση και μετά, ίσως να βοήθησε σε συνδιασμό με τα χαμηλά κιλά και την άσκηση. Μακάρι να 'ξερα. Πάντως το νερό μέχρι τέρμα το ζεστό σιγά σιγά, δεν αντέχεται με παραπανίσια κιλά. Είμαι περίεργος να ξαναφτάσω τα χαμηλά κιλά και την φυσική μου κατάσταση το 9 και να δοκιμάσω ξανά.
   Για κακή μου τύχη, οι κινολόνες πράγμα που δεν το έγραφαν στο παλιό κουτί αλλά σε αυτό του 2012, προκαλούν ψυχολογικά σύνδρομα. Αυτό που συνέβη σε εμένα ήταν να "αδειάσει" ο χαρακτήρας μου, να αισθανθώ την ζωή μου άδεια, ίσως από το πόσο εύκολη είχε γίνει. Δόξα τω Θεώ με συνεπήρε ο ανθρώπινος πόνος και ο ανθρωπισμός και είδα την δική μου ενδυνάμωση, σαν ένα τρόπο να φτιάξω ότι μπορούσα στις ανθρώπινες ζωές σαν μια παρηγοριά για να είμαι εκεί για κάποιους, όταν δεν ήταν κανείς εκεί για μένα. Συνεπώς ξέφυγα από εκείνο τον κυκεώνα και ανασυντάχθηκα. Βοήθησα πολύ κόσμο, ήμουν η ψυχή της παρέας και της αισιοδοξίας μετά από μια ζωή μαραζώματος. Οι καλύτεροι έξι μήνες της ζωής μου.
   Τελείως βλακωδώς, υπερτίμησα τις δυνάμεις μου, φόρτωσα ένα κάρο υποχρεώσεις στο κεφάλι μου και μετά από τόσο άγχος να προλάβω, επανήλθα μετά από υπεράνθρωπες προσπάθειες στην προηγούμενη κατάσταση, ουρολογικά και ψυχολογικά αλλά με μπόνους.    Αυτή την φορά χάνοντας όλα αυτά κόντεψα να τρελαθώ. Ο γιατρός έλειπε και καιγόμουν για θεραπεία. Πήγα σε άλλον ο οποίος ήθελε να φάει λεφτά της αφαλιστικής και με έστειλε για κυστεοσκόπηση για να δεί τάχα μου την αναάγκη αντιβίωσης και να μου φάει το 500ρικο. Αυτό μου δημιούργησε στένωση, δυσουρία συνεπώς και συχνοουρία επιπλέον. Πήρα μια συνταγή για ταμπρίν (άλλη κινολόνη) με βεβαίωση πως όλα θα πάνε καλά αρκεί να μην ξανακρατήσω το κάτουρο ποτε. όχι μόνο δεν έγινα καλά αλλά χειροτέρεψα. Τον έστειλα στον αγύριστο, πήγα σε άλλον ο οποίος έγραψε ταμπρίν για τρείς μήνες. Τζίφος, από γιατρό σε γιατρό αντικρουόμενες απαντήσεις, άλλος υπέρ της στάμεϊ άλλος κατά, άλλος υπέρ των α μπλόκερς άλλος κατά. Στο τέλος κατέληξα σε ένα γιατρό και πήρα σβάρνα πολλές τις αντιβιώσεις, σεκλόρ, νοροσίν, ζιθρομάξ , πριξίνα, σεπτρίν και σιπροξίν, Τζίφος... Με ένα διογκωμένο προστάτη σαραντάρη στον υπέρηχο με αποτιτανώσεις. Περιττό να πω πως κόντεψα να κλειστώ στο ψυχιατρείο από τις κινολόνες, είδα παραισθήσεις, είχα αισθήσεις μεγαλείου και ήμουν κακώς πειραχτήρι λέγοντας παλαβομάρες. Ιδίως μετά από μια αφαίρεση χολής, εκεί έχασα τελείως τον έλεγχο.Κατάφερα να ισορροπήσω χωρίς ψυχιατρους και φάρμακα αλλά δεν είμαι πια ο ίδιος και μου λείπει η αυστηρότητα μου και η αίσθηση ευθύνης.Αισθάνομαι ένα κοπρόσκυλο.
Πάω λοιπόν μια μέρα και κάνω μετά από σχεδόν διετία καλλιέργεια σπέρματος και φάνηκε ένα εσερίχια κόλι ανθεκτικό σε κάθε διεισδυτικό αντιβιοτικό. Απογοητεύτηκα αλλά ο γιατρός συνέχισε να συνταγογραφεί και μου έκανε και μια κυστεογραφία η οποία έδειξε στένωση στον σφηκτήρα που δεν χειρουργείται.  Μετά από διαφόρους γιατρούς με παρόμοιες προτάσεις, μια καθαρή στάμεϊ και ένα γύρο από α μπλόκερς ξανά κατέληξα στον ακατάν.
   Α ξέχασα, πως βλέποντας την βαφτιστήρα μου έβαλα κάτω τον εγωισμό μου και είπα να πιάσω τους ψυχιάτρους μπας και γίνω καλύτερος για εκείνη και τελικά είναι ψυχολογικό.Μου διέγνωσαν τρείς μια άτυπη συναισθηματική διαταρραχή, η μία πήγε να με κάνει ζόμπι και δόξα τω Θεώ βρήκα ένα Σέρβο γιατρό και με επανέφερε κάπως με τα ουρολογικά να παραμένουν και τα ψυχολογικά επίσης.
   Πριν από αυτό βέβαια, ανακάλυψα κάτι που μου εξαφάνισε την συχνοουρία και μου συρρίκνωσε τον προστάτη αυτό είναι ένα φλιτζάνι ρόφημα από πλατανόμηλα την ημέρα. ΑΞίζει να το δοκιμάσετε παιδιά.
   Πριν τον Ακατάν, πήγα σε ένα πολύ καλό στρατιωτικό γιατρό ο οποίος ακούγοντας όλο το ιστορικό μου έγραψε Lyrica ένα αγχολυτικό/αναλγητικό/ηρεμιστικό, το οποίο και αρνήθηκα γιατί ρωτώντας τον Σέρβο μόνο που δεν τον έβρισε και συμφώνησε μαζί μου πως αυτό δεν θεραπεύει τον προστάτη. Έτσι πήγα στον Ακατάν.
   Ο Ακατάν με έστειλε στο δικό του εργαστήριο που εικάζω πως είναι συνεννοημένοι καθώς μου έβγαλε τελείως άσχετα εντερόκοκκο και χλαμύδια που εγω 20 δευτερόλεπτα πήγα με γυναίκα και αυτά με προφυλακτικό. Τα χλαμύδια αποκλείονται λογικά εκτός κι αν είμαι σούπερ γκαντέμης και το πήρα από το περιβάλλον...μάλλον χλωμό. Μου έγραψε 2 γρ ογκμεντίν, 500μγ ζιθρομάξ (για δύο μήνες όταν το χαρτί λέει για 7 μέρες μάξιμουμ) και 1000μγ σιπροξίν. Κάθησα για 8 θεραπείες και την έκανα αφότου διάβασα το φόρουμ και σας ευχαριστώ.
   Τώρα λέω να πάω στον στρατιωτικό να δοκιμάσω και το Λύρικα, στο κάτω κάτω ένα γενικευμένο άγχος το έχω. Δεν ξέρω θα δείξει. Ελπίζω να βοήθησα κάπως και να μην σας κούρασα. Καλή τύχη σε όλους!
   

[akatanopliktos]

Α και ξέχασα η ομοιοπαθητική με βοήθησε σε κάτι κρίσεις άγχους που είχα στα ουρολογικά δεν μου έκανε τίποτα απολύτως! Sawpalmetto cranberries και zoloft επίσης τα ίδια...ξέχασα και το σημαντικότερο ο οργασμός μου τεντώνει τα νε[ύρα, με αποτέλεσμα να μην μπορώ να κοιμηθώ μετά και να μην μπορώ να συγκεντρωθώ για τρείς μέρες τουλάχιστον!

[Hyper Ban]

Καιρός λοιπόν να γράψω κι εγώ την ιστορία της ζωής μου...τσουξίματα κατά την ούρηση έχω από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Μάλλον έπαθα ουρολοίμωξη από μωρό και πέρασε στο ντούκου όπως παραλίγο να γίνει με την βαφτιστήρα μου, να μου το κόλλησε η μάνα μου καθώς όταν με είχε στην κοιλιά είχε χρόνια ουρολοίμωξη; Ποιός να ξέρει; Ζω με το κάψιμο αυτό 26 χρόνια τώρα και έχω τραβήξει αρκετά. Ένα άλλο περιστατικό που μου συνέβη μια φορά στη πρώτη δημοτικού, ήταν μια πηχτή κιτρινωχρή ουσία να βγαίνει από το πέος μου και να κολλάει το πέος πάνω στο σώβρακο με έντονο πόνο. Ουδείς γιατρός (και έχω πάει σε καμιά ντουζίνα) κατάφερε να μου πεί ΄τι ήταν αυτό. Παρακαλώ ελεήστε με μια απάντηση...
   Παρακάτω, μια ωραία πρωία ο πατέρας μου παρατήρησε τυχαία άτσαλο το κατούρημα μου κάπου στα 9-10 μου χρόνια και με πήρε σε έναν τυχάρπαστο γιατρό που δεν τον θυμάμαι που παρ'όλο που έμαθε και για το κάψιμο, απεφάνθη πως το θέμα είναι δομικό και πως χρειαζόταν μια εγχείρηση στον χαλινό για να φεύγει το κάτουρο ευκολότερα. Κάτι ο φόβος μου, κάτι ο φόβος των γονιών, αυτό καθυστέρησε μέχρι τα 12. Όπου και πήγα σε έναν άλλο γιατρό ο οποίος βλέπει το πέος χωρίς βλακωδώς (φοβισμένος και εγώ) να ειπωθεί τίποτα για συμπτώματα, με έβαλε στο νυστέρι και μου έκοψε ένα μικρό κοματάκι από τον χαλινό. Καθώς τα οικογενειακά προβλήματα θέριεψαν και δεν ήθελα κι εγώ να κουράζω, παρ'ότι δεν είδα ιδιαίτερη βελτίωση το βούλωσα.
   Κάπου στα 13 μου ανακάλυψα την μαλακία, μεγάλος ενθουσιασμός το κούρασα το θέμα (τρείς φορές κάθε μέρα)  ώσπου μετά από ένα συνδιασμό, οικογενειακών τρικυμιών, καθυστέρησης της ούρησησης λόγω μεγάλων διαδρομών στο αμάξι και υπερβολικού άγχους στο γυμνάσιο με μια σοβαρή απόρριψη από κοπέλα, άρχισε να με πονάει το πέος κατά την εκσπερμάτιση και έχασα το 1/3 της στύσης μου. Το τσούξιμο φυσικά παράμεινε αλλά ήταν η καθημερινότητα μου. Κατηγόρησα το όλο κακό στην κακιά κι ανίερη μαλακία και περιέργως έπεσα σε ακόμα μεγαλύτερο άγχος και κατάθλιψη και ακόμη δεν μπορούσα κι ακόμη δεν μπορώ να σκεφτώ το ίδιο έξυπνα γρήγορα και συγκεντρωμένα όπως τότε. Επίσης είχα ένα αίσθημα ατελούς ούρησης, πονάκια κατά την στύση, γρήγορη εκσπερμάτιση και μειωμένη ροή και ποσότητα στα υγρά .
   Έτσι λοιπόν περίμενα υπομονετικά να λήξουν οι οικογενειακές τρικυμίες, να βρω ηρεμία από τις δικές μου πληγές και να πάω να δουλέψω με τον πατέρα μου να δυναμώσω σα άνθρωπος και να γιατρευτούν όλα τα ψυχολογικά μου. Τα προβλήματα δεν λύνονταν αλλά χειροτέρευαν γυρω μου. Θεώρησα επίσης πως η μοναχικότητα ήταν απλά ένα χαρακτηριστικό μου λόγω κληρονομικότητας και καθώς βλέπετε τα μεγέθη μου ήταν και είναι μικρά δεν είχα αυτοπεποίηθηση και υπήρξα πολλά χρόνια, και είμαι τώρα πλατωνικός στους έρωτες μου.
   Έτσι λοιπόν, πέρασα τέσσερα χρόνια χωρίς τις δυνάμεις μου, ταπεινωμένος, μόνος και υπολειτουργών.Ήρθε κι ο θάνατος του πατέρα μου στα 17 μου να με αποτελειώσει, και να με κάνει να αμφισβητήσω όλες μου τις αξίες, να φοβάμαι πως κάθετι που πίστευα θα με οδηγήσει στον πρόωρο θάνατο, να αγχώνομαι για ένα κάρο νέα προβλήματα. Επίσης κάθε μέρα για τέσσερα χρόνια δεν είχα πια τίποτα ευχάριστο στην ζωή μου και ήθελα κάθε μέρα να πεθάνω. Οι δυνάμεις μου έλειπαν, κουραζόμουν εύκολα και δεν μπορούσα να στηρίξω τρείς υστερικές γυναίκες μέσα στην θλίψη τους και να αναλάβω την επιχείρηση ο ίδιος. Μόνος σκοπός της ζωής μου πια ήταν να στηρίξω την οικογένεια μου και να συνεχίσω να ζω για να μην πληγώσω την μητέρα μου. Μόνη μου χαρά ήταν όταν που και που είχα αναλαμπές και το μυαλό μου δούλευε. Εκεί έκανα και γαμώ τις συζητήσεις με ανθρώπους πολύ μεγαλύτερους μου και πολύ πιο μορφωμένους από μένα. Η ζωή παρότι εξαντλητική κύλησε ενάρετα, θλιβερά και μάλιστα οι μισοί με θαύμαζαν οι άλλοι με έβριζαν και με θεωρούσαν φύτουκλα. Μέχρι και εν δυνάμει βιαστή με είχαν και εγώ ο φουκαράς δεν είχα καν στύση και επιθυμία. Πάραυτα κατάφερα να αριστεύσω σε μια σχολή που σιχαινόμουν διαβάζοντας ελάχιστα, μόνο και μόνο για να φέρω λίγη χαρά στο σπίτι.  Α ............................................

Mε συνεπηρε το κειμενο σου φίλε μου .Κοίτα να σταθείς ορθιος σε αυτό που έρχεται και να το αντιμετωπίσεις με μεθοδικότητα ,να μην εγκαταλειψεις και να προσπαθησεις για σενα(επιτέλους) .

Το μικρόβιο που σου  είχε εμφανιστει ειναι ουροπαθογόνο και κατα την γνωμη μου θα έπρεπε σε βάθος χρόνου να το ξανααντιμετωπισεις .Λέω σε βαθος χρόνου ,διοτι είχα παρακολουθήσει  συνεντευξη  γνωστης λοιμωξιολόγου στην Νετ πριν απο καποιο διάστημα που έλεγε πως τα μικρόβια που εμφανίζονται ανθεκτικά σήμερα π.χ. ,μετά απο κάποιο διάστημα αποκτούν ξανά καινούργιες ευασθησίες .
Κάνε την θεραπεία που σου προτεινε εκείνος ο γιατρός με το lyrica ,ενα φάρμακο το οποίο έχει αναφερθει πολλές φορες απο εμάς και μετά από κάποιο διάστημα ξανάκάνε καλλιέργειες μέχρι να  το πετύχεις ευαίσθητο (αν το πετύχεις ξανα να ''κυκλοφορει'') ,Αν δεν το πετύχεις ποτε ξανα μην ξαναπάρεις αντιβίωσηστα τυφλα .

Θα βρεις τους τρόπους απο μόνος σου και απο εμάς ...ΕΙΜΑΙ ΣΙΓΟΥΡΟΣ .

Καλη δύναμη ,έχεις την αμεριστη συμπαθεια μου και να ξέρεις πως σε νιωθουμε και σε πονάμε όλοι μας ...

Καλή τυχη φιλαράκι ...

[Φαέθων]

Ρε φίλε κατ'αρχάς καλωσήρθες. Διάβασα με ενδιαφέρον το αποκαλυπτικό ιστορικό-εξομολόγησή σου. Πονεμένη η ιστορία σου και από ουρολογικής άποψης και εκτός. Δεν ξέρω τι να πρωτοσχολιάσω. Το πρώτο που μου έρχεται στο μυαλό είναι ότι και ο Hyper Ban, ομοίως με σένα, είχε κάποιες ενοχλήσεις από παιδάκι.

Δεύτερον πέρα από το θέμα της πάθησης, εγώ στη θέση σου θα πήγαινα σε ψυχολόγο. Και να μην παρεξηγηθώ γιατί στην Ελλάδα θεωρείται κακό αυτό. Το έχω κάνει κι εγώ σε δύσκολες στιγμές. Πιστεύω ότι θα μπορούσε να σε βοηθήσει να ξετυλίξεις το κουβάρι, να βάλεις τα πράγματα σε μια σειρά και να πάψεις να βλέπεις τη ζωή τόσο χάλια, γιατί είσαι πολύ νέος ακόμα και είναι όλη μπροστά σου.

[akatanopliktos]

Κατ'αρχάς καλώς σας βρήκα και ευχαριστώ για τις ευχές! Μακάρι να βρεθεί ένα Χριστιανός φιλότιμος να πάρει το νόμπελ και να μας γιατρέψει όλους. όσο για την ανθεκτικότητα, ναί το έμαθα και εγώ από την ίδια που λετε. Δυστυχώς όμως δεν είχα αποτέλεσμα μετά από 2 χρόνια. θα το ψάχνω όμως αραια και που. Το λύρικα θα το πάρω και βλέπουμε. Όσο για τον ψυχολόγο έχω πάει σε τρείς και σε τρείς ψυχιάτρους που κάνουν την ίδια δουλειά μόνο που συνταγογραφούν κιόλας. Υπάρχουν χείριστα καθάρματα και σε αυτόν τον τομέα εκεί έξω. Έχοντας κάνει έξι μήνες με τους δύο πρώτους (ο ένας χρέωνε 80 ευρώ την συνεδρία και η άλλη 50 τα 50 λεπτά), έχω βρεί μια καλή εδώ και ένα χρόνο και μου κάνει και καλές τιμές. Δεν βλέπω σοβαρή βελτίωση κι ας παίρνω και τα φάρμακα του ενός ψυχιάτρου. Δεν έχω καμία σχέση με αυτό που ήμουν κι ας ζω λίγο μίζερα δίχως έρωτα και δίχως πολύ συχνές φιλικές εξορμήσεις. Απλά δεν νιώθω καλά, δεν νιώθω πως ανήκω σε μια παρέα που κάνει γκομενιλίκια και μιλά για αυτά.Έχω την δουλειά μου, την καθημερινότητα μου, τις μελέτες μου και την οικογένεια μου προτίστως αλλά και μικρές χαρές. Ξέρω πως θα ήθελα πολύ να στίβω την πέτρα σαν τον πατέρα μου, καθώς θα είμαι δυνατός σαν και εκείνο το εξάμηνο και να κάνω καμάκι (που από μόνο του είναι γαμάτο, που να χαρώ και το κρεβάτι μια μέρα φαντάζομαι) αλλά δεν βαριέσαι άλλοι έχουν πολύ λιγότερα και στο κάτω κάτω, Μποδοσάκης και Παπαδιαμάντης μονάχοι ήταν κι όμως έκαναν πράγματα Εγώ θα το παλεύω αλλά και πάλι δεν χάθηκε ο κόσμος...για να δούμε 

[akatanopliktos]

Ο στρατιωτικός γιατρός μου έγραψε ένα cymbalta και ένα Lyrica να παίρνω μαζί με το ζολόφτ και cialis θα σας ενημερώσω για το τι μέλλει γεννέσθαι...ευχηθείτε μου καλή τύχη!

[Geo]

Καλημέρα σου φίλε μου.Η ιστορία σου με  άγγιξε πολύ.Γνώμη μου είναι να επισκεφτεις εναν ψυχολόγο/ψυχίατρο και όλα θα πάνε καλύτερα.Μη μασας και να θυμάσαι ότι μπορεί να μην μοιαζουν πάντα οι ιστορίες μας αλλά είμαστε όλοι μαζί σου φίλε.Όρμα και πιασε το δρακο απ το κεφάλι...στον τελος θα κερδισεις είμαι σίγουρος.

[akatanopliktos]

Καλημέρα Geo! Ευχαριστώ για την υποστήριξη και για τον κόπο να το διαβάσεις όπως θα διάβασες έχω πάει σε ψυχιάτρους και ψυχολόγους αρχίζοντας από τραγικά μέχρι χλιαρά αποτελέσματα. Τώρα με τον νέο ουρολόγο εκτός από την Σεροτονίνη θα πειράξω και την νευροεπινεφρίνη παίρνοντας και ένα μυοχαλαρωτικό όπως γράφω και παραπάνω. Ευχήσου μου καλή τύχη...

[manpap]

   Ο Ακατάν με έστειλε στο δικό του εργαστήριο που εικάζω πως είναι συνεννοημένοι καθώς μου έβγαλε τελείως άσχετα εντερόκοκκο και χλαμύδια που εγω 20 δευτερόλεπτα πήγα με γυναίκα και αυτά με προφυλακτικό. Τα χλαμύδια αποκλείονται λογικά εκτός κι αν είμαι σούπερ γκαντέμης και το πήρα από το περιβάλλον...μάλλον χλωμό. Μου έγραψε 2 γρ ογκμεντίν, 500μγ ζιθρομάξ (για δύο μήνες όταν το χαρτί λέει για 7 μέρες μάξιμουμ) και 1000μγ σιπροξίν. Κάθησα για 8 θεραπείες και την έκανα αφότου διάβασα το φόρουμ και σας ευχαριστώ.
   

Η γνωστη κυρια ετσι;